Στο δρόμο των λευκών χωριών!

¡Viva España! ¡Olé!

2017, Ταξίδι στην Ισπανία-μέρος 1ο

Πριν το ταξίδι

-Την άνοιξη θα έρθουμε μερικές μέρες στη Βαρκελώνη να σε δούμε.

-Α. ωραία! Μόνο που δε θα μπορώ να είμαι συνέχεια μαζί σας.

-Δεν πειράζει. Αφού έχεις τη δουλειά σου. Θα σε δούμε όμως.

-Σίγουρα.

-Λέω να το συνδυάσουμε με μερικές μέρες κάπου αλλού στην Ισπανία.

-Ωραία ιδέα!

-Αν μπορείς να έρθεις και συ κάποιες μέρες μαζί.

-Θα δούμε. Δεν μπορώ να ξέρω. Κανονίστε εσείς τις ημερομηνίες και βλέπουμε.

Ο διάλογος αυτός γίνεται τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη του 2016, λίγες  μέρες πριν φύγει η Μαριάννα για τη Βαρκελώνη, για το 2^ο έτος του μεταπτυχιακού της. Πριν αποφασίσουμε που αλλού θα πάμε, εκτός Βαρκελώνης, αποφασίζουμε για τις ημερομηνίες. 9-23 Μαρτίου του 2017. 14 νύχτες από τις οποίες 5 στη Βαρκελώνη, να δούμε το παιδί μας και ότι δεν είχαμε δει στο πρώτο μας ταξίδι εκεί το 2014 (Vamos a Barcelona!) και 9 νύχτες κάπου αλλού, που δεν είχαμε ακόμα καταλήξει. Οι ιδέες πολλές. Βάζουμε κάτω οδηγούς, έντυπα και χάρτες για να κανονίσουμε και καταλήγουμε. Θα συνδυάσουμε τη Βαρκελώνη με την Ανδαλουσία.

Γουαδαλκιβίρ, Σεβίλλη, Γρανάδα, Αλάμπρα, Κόρδοβα. Ονόματα με «μυθικές» διαστάσεις στο μυαλό μου. Η ποίηση του μοναδικού Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, που τη γνώρισα κυρίως από τα εμβληματικά τραγούδια της νιότης μου Κόρντοβα, Λούζεται η αγάπη μου, Ο ποταμός Γουαδαλκιβίρ και άλλα σε μουσική Γ. Γλέζου, Χρ. Λεοντή κ.ά., προφανώς και είχε παίξει το ρόλο της στο να πάρουν στο μυαλό μου, αυτή τη «μυθική» διάσταση τα παραπάνω τοπωνύμια της Ανδαλουσίας. Επιτέλους ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να ικανοποιήσω εκείνο το παλιό απωθημένο.

Μέσα στις γιορτές, έχοντας και τη Μαριάννα μαζί μας, κάνουμε το πρόγραμμα και κλείνουμε και τα ξενοδοχεία. Τελικά η Μαριάννα μπορεί να έρθει μαζί μας ένα τριήμερο. Το πρόγραμμα διαμορφώνεται ως εξής: Θα πετάξουμε για Βαρκελώνη με την Aegean και με λίγες ώρες αναμονή με τη Vueling για Μάλαγα. Θα πάρουμε το αυτοκίνητο, που θα κλείσουμε στο αεροδρόμιο της Μάλαγας και θα μείνουμε το πρώτο βράδυ λίγο έξω από την πόλη στην Cala del Moral. Την άλλη μέρα θα φύγουμε για Σεβίλλη, όπου θα μείνουμε 4 βράδια, στην συνέχεια για Κόρντοβα (2 βράδια) και Γρανάδα (2 βράδια) για να επιστρέψουμε στο αεροδρόμιο της Μάλαγας, να δώσουμε το αυτοκίνητο και να πετάξουμε για Βαρκελώνη για 5 βράδια. Σε όλες τις διαδρομές σκοπεύαμε να κάνουμε στάσεις σε διάφορες πόλεις και χωριά. Να δούμε πόσα από αυτά θα κάνουμε.

Ήμασταν ευτυχείς με το πρόγραμμα. Και Ισπανία θα πηγαίναμε και στην Ανδαλουσία, παλιό απωθημένο και το παιδί μας θα βλέπαμε και θα την είχαμε μαζί στο ταξίδι, έστω και για τρεις μέρες. Όλα τέλεια.

9-10 Μαρτίου 2017

Άφιξη στην Ανδαλουσία!

Γύρω στις 11 το πρωί φτάσαμε στο El Prat, το αεροδρόμιο της Βαρκελώνης. Είχαμε πάνω από 6 ώρες αναμονή μέχρι την πτήση μας για Μάλαγα. Αυτά έχουν οι πτήσεις με ανταπόκριση.

Εν τω μεταξύ η Μαριάννα έκλεισε με τη Ryanair πτήσεις Βαρκελώνη-Μάλαγα και Σεβίλλη-Βαρκελώνη και την ώρα που φτάσαμε εμείς στη Βαρκελώνη, αυτή πέταγε για Μάλαγα. Θα τη βρίσκαμε εκεί, αργά το απόγευμα. Αυτές τις ώρες πρόλαβε να δει την πόλη, που εμείς δεν θα βλέπαμε.

Η μεγάλη αναμονή ήταν πολύ κουραστική αλλά στο τέλος φύγαμε,

πετώντας πάνω απ’ όλη σχεδόν την ανατολική Ισπανία. Είχε σουρουπώσει σαν φτάσαμε και νύχτωσε μέχρι να πάρουμε το αυτοκίνητο. Τηλεφωνηθήκαμε με τη Μαριάννα, μας έδωσε στίγμα και μπήκαμε στη βραδινή Μάλαγα να την πάρουμε. Είχαμε να τη δούμε από τα Χριστούγεννα και μας είχε λείψει πολύ. Ευτυχώς θα ερχόταν μαζί μας στη Σεβίλλη για 2 νύχτες και θα γύρναγε από εκεί στη Βαρκελώνη.

Πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο, όπου φτάσαμε μετά από περίπου μισή ώρα. Αφήσαμε τα πράγματα και βγήκαμε να δούμε λίγο τα γύρω και να βρούμε κάπου να φάμε.

Παραθαλάσσιος οικισμός, ανατολικά της Μάλαγας, με όμορφα σπίτια και δρόμους και μια μεγάλη σε μήκος παραλία με ένα παράλληλο πάρκο. Τα χρωματιστά πλακάκια (Azulejo-Αθουλέχο), τα χαρακτηριστικά σε όλη την Ιβηρική έχουν έντονη παρουσία.

Ονόματα οδών,

διευθύνσεις σπιτιών,

ονόματα κτημάτων

και διακοσμητικές συνθέσεις, είναι μια πολύ καλή εισαγωγή στην Ισπανία και μάλιστα εδώ στο νότο, την Ανδαλουσία.

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα να δούμε λίγο από αυτό το όμορφο θέρετρο και κάτσαμε για φαΐ.

Ήταν αρκετά αργά σαν γυρίσαμε στο δωμάτιο και πέσαμε για ύπνο. Η κούραση ήταν μεγάλη αλλά και η χαρά που ήμασταν στην Ισπανία με το παιδί μας ακόμα μεγαλύτερη. Καλώς ήρθαμε στον τόπο της Κάρμεν και του εκρηκτικού Φλαμένγκο!

Στο δρόμο των λευκών χωριών!

Το πρωί, μετά το πρωινό, φορτώσαμε 

και πήραμε επαρχιακούς δρόμους με κατεύθυνση δυτική, βορειοδυτική. Σκοπός μας να δούμε την ενδοχώρα της Ανδαλουσίας.

Ένα τοπίο οικείο σε μας, μιας και θυμίζει Ελλάδα. Κυρίαρχο φυτό η ελιά. Παντού ελαιώνες, όμορφα τακτοποιημένοι, με μικρά κυρίως δέντρα.

Περνάμε έξω από χωριά με σπίτια λευκά και κεραμιδένιες σκεπές. Είναι τα γνωστά Λευκά Χωριά αυτής της γωνιάς της Ισπανίας. Σε ένα από αυτά, κάπως ξεχωριστό, λόγω μορφολογίας, θα κάναμε την πρώτη μας στάση.

Είναι το Setenil de las Bodegas. Χωριό με περίπου 3000 ψυχές

βρίσκεται στις δυο πλευρές ενός φαραγγιού που διαρρέει ο Rio Trejo.

Ο βράχος στη μια πλευρά του φαραγγιού δημιουργεί σπηλιές και σκέπαστρα, που κάποιοι κάτοικοι αξιοποίησαν φτιάχνοντας τα σπίτια τους μέσα σε αυτές. Αυτή είναι η ξεχωριστή εικόνα που προσφέρει αυτό το χωριό και που προσελκύει τόσους τουρίστες.

Πριν μπούμε στο χωριό ακολουθήσαμε το δρόμο που φιδοσέρνεται στα όρια του και προσφέρει πολλά «μπαλκόνια» με θέα στο χωριό. 

Στη συνέχεια μπήκαμε μέσα, αφήσαμε το αυτοκίνητο σε ένα πάρκινγκ και κάναμε μια μεγάλη βόλτα στα πλακόστρωτα δρομάκια. Όμορφες εικόνες!

Μετά τη βόλτα ξεκινήσαμε για τον επόμενό σταθμό μας. Περίπου 20 χμ και μισή ώρα δρόμο είναι η πόλη Ronda, η πόλη των ξακουστών ταυρομάχων της «σχολής της Ρόντα», με μια από τις παλιότερες αρένες της Ισπανίας, το φαράγγι El Tajo, πάνω από 100 μέτρα βαθύ και που στις δυο βραχώδεις πλευρές του ακροβατεί η πόλη, το μικρό ποταμό Guadalevin, που κυλλά στο βάθος του, τις τρεις γέφυρες, που ενώνουν τα δυο κομμάτια της πόλης, τα όμορφα αρχοντικά και τους ναούς και γενικά τις υπέροχες εικόνες που αποκομίζει όποιος ταξιδιώτης φτάσει μέχρις εδώ.

Φτάνοντας αφήσαμε το αυτοκίνητο στα βόρεια του ιστορικού κέντρου, στην Calle el Niño, κοντά στην Plaza de la Merced

με την Iglesia de Nuestra Señora de la Merced Ronda.

Από εκεί ξεκινά ο κεντρικός δρόμος Calle Virgen de la Paz,

που περνάει μπροστά από την αρένα και φτάνει μέχρι την εντυπωσιακή γέφυρα Puente Nuevo.

Εμείς ακολουθήσαμε την Calle Virgen de la Paz για λίγο και στρίψαμε αριστερά για να βγούμε στην πολύ όμορφη Plaza del Socorro, όπου κάτσαμε για καφέ, χαζεύοντας και φωτογραφίζοντας όσα βλέπαμε γύρω μας.

Τον Ναό με τα δύο καμπαναριά

και το μνημείο-σιντριβάνι, μπροστά του.

Όλα τα κτίρια ένα γύρω, είναι λευκά με πολύχρωμες πινελιές (κυρίως ώχρα), όπως λίγο πολύ, όλα τα κτίρια της πόλης. Άλλωστε η Ronda ανήκει στα «Λευκά χωριά» (αν και δεν πρόκειται για χωριό, αλλά για πόλη με περίπου 35.000 κατοίκους).

Μετά τον καφέ βγήκαμε και πάλι στην Calle Virgen de la Paz μπροστά στην Αρένα (Plaza de Toros).

Δύο αγάλματα των Antonio Ordoñez και Cayetano Ordoñez, μεγάλων ταυρομάχων της πόλης, υπάρχουν μπροστά από την αρένα.

Δίπλα απλώνεται ένα πάρκο

και από αυτή τη μεριά της αρένας ένα εντυπωσιακό μνημείο με ένα μεγάλο ταύρο, τιμής ένεκεν σε όλους τους ταύρους που έχουν χάσει και θα χάσουν στο μέλλον (εφ’ όσον διατηρείται ακόμα αυτό το «σπορ-θέαμα») τη ζωή τους μέσα σ’ αυτήν,

αλλά για να μην ξεχνιόμαστε και ένα μνημείο για τους ταυρομάχους.

Στην άκρη του πάρκου (Mirador de Ronda), πάνω από τον γκρεμό υπάρχει ένα κιόσκι και μια εξέδρα για θέα

προς τη γέφυρα και την κοιλάδα.

Συνεχίσαμε μέχρι τη γέφυρα.

Η Puente Nuevo, η Νέα Γέφυρα δηλαδή, ολοκληρώθηκε το 1793, είναι η ψηλότερη και πιο εντυπωσιακή από όλες. Η θέα από τις άκρες της προς τα βράχια που γκρεμίζονται κάθετα προς το ποτάμι, αλλά και προς την κοιλάδα που απλώνεται έξω από την πόλη είναι εντυπωσιακή.

Ο γκρεμός και η γέφυρα κάτω από τα πόδια σου, σου κόβουν την ανάσα.

Περνάς τη γέφυρα και βρίσκεσαι από την άλλη μεριά του φαραγγιού, στη νότια πλευρά της πόλης.

Εκεί αριστερά σε καλωσορίζει μια μεγάλη σύνθεση Azulejo με την εικόνα της πόλης και τίτλο Ronda a los Vijeros Romanticos (για τους ρομαντικούς ταξιδιώτες), τιμής ένεκεν στους συγγραφείς, που πέρασαν από την πόλη και επηρεάστηκαν απ’ αυτήν.

Στρίψαμε δεξιά και πήραμε το δρόμο που πάει παράλληλα με τον γκρεμό. Όμορφα κτίρια και από κάποια ανοίγματα

υπέροχη θέα προς τα βράχια

και την κοιλάδα. Φτάσαμε σε ένα πλάτωμα με διάφορα κτίρια.

Σε ένα από αυτά υπάρχει η επιγραφή Puerta de los molinos (Πύλη των ελαιοτριβείων).

Άλλα έχουν εικόνες Azulejo με θρησκευτικά θέματα. Βρισκόμαστε στην Plaza de Maria Auxiliadora.

Συνεχίζουμε προς τα αριστερά, μέσα από γραφικά στενά δρομάκια και φτάνουμε

πίσω από την Καθολική εκκλησία Colegiata de Sta María La Mayor, που στα χρόνια των Μαυριτανών ήταν το μεγάλο τζαμί της πόλης

και τέλος στην Πλατεία-πάρκο Plaza Duquesa de Parcent

με το Δημαρχείο της πόλης στη μια πλευρά

και την πρόσοψη του Ναού σε μιαν άλλη.

Κάτσαμε λίγο στο πάρκο να ξεκουραστούμε

και ξεκινήσαμε να γυρίσουμε από τα δεξιά του Ναού.

Τα στενά κι εδώ πανέμορφα.

Από τη γέφυρα χαζεύουμε τα βράχια της ανατολικής πλευράς του ποταμού.

Ακολουθώντας το δρόμο από τον οποίο είχαμε έρθει φτάσαμε στο αυτοκίνητο και αποχαιρετίσαμε την υπέροχη Ronda. Πήραμε το δρόμο για τη Σεβίλλη, που είχε αρκετή κίνηση.

Όσο οδηγούσαμε βασίλεψε και ο ήλιος. Είχε νυχτώσει για τα καλά σαν φτάσαμε στο ξενοδοχείο στη Σεβίλλη. Αφήσαμε τα πράγματα και βγήκαμε εκεί γύρω να βρούμε κάτι να φάμε. Εκεί τελείωσε και η μέρα των Λευκών Χωριών. Η πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας θα μας φανέρωνε τα καλούδια της τις επόμενες μέρες. Καλώς να τα γνωρίσουμε και να τα χαρούμε!

(το ταξίδι συνεχίζεται Ίσπαλις, Ισμπιλίγια, Sevilla! 1)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας