Ίσπαλις, Ισμπιλίγια, Sevilla! 3

¡Viva España! ¡Olé!

2017, Ταξίδι στην Ισπανία-μέρος 4ο

(συνέχεια από Ίσπαλις, Ισμπιλίγια, Sevilla! 2)

12 Μαρτίου 2017

Το επόμενο πρωί, μετά το πρωινό, πήραμε το αυτοκίνητο και το αφήσαμε στην ίδια θέση με την προηγούμενη μέρα,

μιας και ήταν ένα πολύ βολικό σημείο για τις βόλτες μας στο κέντρο της πόλης. Εκείνη τη μέρα, νωρίς το απόγευμα, η Μαριάννα θα έφευγε για τη Βαρκελώνη. Έτσι είχαμε όλο το πρωινό στη διάθεσή μας, πριν πάμε κάπου για φαΐ και μετά στο αεροδρόμιο.

Είχαμε αποφασίσει να ξεκινήσουμε τη μέρα μας με ένα καφέ στο υπέροχο Hotel Alfonso XIII.  

Για να φτάσουμε εκεί περάσαμε από το Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης (Universidad se Sevilla), που στεγάζεται στο πρώην Βασιλικό Εργοστάσιο Καπνού και χτίστηκε μεταξύ 1728 και 1771.

Στη γωνία του κτιρίου πριν το ξενοδοχείο έχει ένα «πυργίσκο» και εξαιρετικά Azulejos.

Μπήκαμε στον κήπο του ξενοδοχείου. Ο κήπος και η είσοδος του κυρίως κτίσματος είναι πολύ εντυπωσιακά.

Περάσαμε από το πλούσια διακοσμημένο με Azulejos λόμπι και

βγήκαμε στο καταπληκτικό Patio. Εκεί κάτσαμε.

Σε μια άκρη ένα τρίο έπαιζε πολύ χαλαρωτική μουσική.

Κάτσαμε κάμποσο, απολαύσαμε ωραίο καφέ, υπέροχη δροσιά και μοναδικές εικόνες και ήχους.

Βγήκαμε στην πλατεία Puerta Herez με το εντυπωσιακό σιντριβάνι και πηγαίνοντας δυτικά προς τον Γουαδαλκιβίρ είδαμε στο βάθος

τον Χρυσό Πύργο (Torre del Oro), επόμενο προορισμό μας.

Στην ανατολική όχθη του ποταμού ο πύργος αυτός φτιάχτηκε στα 1220 από τους Μαυριτανούς για τον έλεγχο της ανόδου του ποταμού και αποτελούσε μέρος της γενικότερης άμυνας της πόλης. Ο πυργίσκος προστέθηκε πεντέμισι αιώνες μετά. Στην πολύχρονη ιστορία τους ήταν φυλακή, αποθήκη μπαρουτιού, παρεκκλήσι και γραφεία. Σήμερα στεγάζει το Ναυτικό Μουσείο.

Περίπου 500μ πιο βόρεια είναι το επόμενο αξιοθέατο, που θα επισκεπτόμασταν.

Η Αρένα (Plaza de toros de la Real Maestranza de Caballeria de Sevilla).

Στην Ισπανία και ιδιαίτερα στην Ανδαλουσία, οι ταυρομαχίες είναι «θρησκεία», οι αρένες «ναοί» και οι ταυρομάχοι είναι κάτι παραπάνω από εθνικοί αστέρες. Εν τούτοις υπάρχουν φωνές που διαμαρτύρονται γι αυτό το, ομολογουμένως βάρβαρο «έθιμο». Μια τέτοια «φωνή» είδαμε στο δρόμο μας. (βλ. Όχι στις ταυρομαχίες!).

Φτάσαμε και μπήκαμε στον προαύλιο χώρο να χαζέψουμε το κτίριο ένα γύρω.

Λευκό και ώχρα, με κόκκινα κουφώματα, θάλεγα πως είναι η τυπική εικόνα της Ισπανίας, που έχει όλος ο υπόλοιπος κόσμος.

Δίπλα στην κεντρική είσοδο είναι αναρτημένος ο τιμοκατάλογος.  

Έξω στο πεζοδρόμιο, είναι δύο αγάλματα.

Αριστερά, όπως κοιτάμε την αρένα είναι αυτό της María de las Mercedes de Borbón (1910-2000). Ήταν η μητέρα του προηγούμενου βασιλιά της χώρας Χουάν Κάρλος.

Στα δεξιά είναι το άγαλμα του ταυρομάχου Francisco Romero López γνωστός σαν Curro Romero, γεννημένος το 1933.

Όλη η περιοχή γύρω από την Αρένα και τον Χρυσό Πύργο είναι τμήμα της περιοχής της πόλης που ονομάζεται El Arenal.

Πίσω από την Αρένα είναι ένα δίκτυο στενών.

Μέσα από αυτά τα στενά φτάσαμε στην αγορά έργων τέχνης El Postigo.

Μπήκαμε για λίγο μέσα, χαζέψαμε κάποια κομμάτια από μέταλλο και γυαλί

και συνεχίσαμε.

Είχαμε αποφασίσει να πάμε να δούμε λίγο το μεγάλο πάρκο της πόλης, το Parque de María Luisa και λίγο την Plaza de España, να ξεκουραστούμε, να δροσιστούμε (αυτές τις μέρες στη Σεβίλλη, αν και μέσα Μάρτη, οι θερμοκρασίες ήταν πάνω από 25˚C) και να πάρουμε το αυτοκίνητο και να πάμε σε κάποιο χωριό κοντά στο αεροδρόμιο για φαΐ.  

Περάσαμε έξω από το Πανεπιστήμιο,

το Palacio San Telmo,

το Casino de la Exposición και φτάσαμε στο πάρκο.

Στην αρχή του είναι διαμορφωμένο ένα πλάτωμα, όπου υπάρχει το άγαλμα του Gustavo Adolfo Bécquer (Glorieta de Béquer), έργο του Lorenzo Coullaut Valera. Ο Gustavo Adolfo Claudio Dominguez Bastida, γνωστός ως Gustavo Adolfo Bécquer (1836-1870) ήταν Ισπανός Ρομαντικός ποιητής και συγγραφέας. Στο σύμπλεγμα βλέπουμε εκτός της προτομής του ποιητή,

τρεις γυναικείες φιγούρες

και δύο μπρούτζινες φιγούρες, το «έρωτα που πληγώνει» και τον «πληγωμένο έρωτα».

Κάναμε ακόμα λίγο βόλτα μέσα στο πάρκο

και κάτσαμε να ξεκουραστούμε.

Φεύγοντας είδαμε ξανά την Plaza de España και πήγαμε στο αυτοκίνητο.

Είχαμε βρει ένα εστιατόριο με καλές κριτικές στο χωριό Valdezorras, πολύ κοντά στο αεροδρόμιο.

Άφησα τις γυναίκες μπροστά στο μαγαζί και πήγα να παρκάρω.

Γυρνώντας έκανα μια μεγαλούτσικη βόλτα στο χωριό. Δεν λέει τίποτα και μάλλον πρόκειται για νέο οικισμό, κάτι που δείχνει το σχέδιό του που είναι σα σκακιέρα και τα τσιμεντένια σπίτια.

Δύο ώρες αργότερα μπαίναμε και πάλι στην πόλη, έχοντας αφήσει τη Μαριάννα στο αεροδρόμιο. Θα τη βλέπαμε και πάλι λίγες μέρες μετά. Καλό ταξίδι! 

Επειδή είχαμε λίγη ώρα πριν νυχτώσει είχαμε αποφασίσει να πάμε στην περιοχή της Μακαρένα. Η περιοχή έχει πάρει το όνομά της από την Παρθένο της Ελπίδας της Macarena (Virgen de la Esperanza de Macarena de Sevilla), γνωστή ως η Παρθένος της Μακαρένα ή απλά La Macarena και στα βόρεια του ιστορικού κέντρου της πόλης.

Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε μια μικρή πλατεία περίπου 1 χμ από τη Βασιλική

και μέσα από τα στενά της γειτονιάς με τις πολλές εκκλησίες,

με τα υπέροχα Azulejos,

τις ταβέρνες

και τις άλλες ενδιαφέρουσες εικόνες φτάσαμε μέχρις εκεί.

Φτάνοντας είδαμε πολύ κόσμο μέσα κι έξω από την εκκλησία.

Αυτό όμως που μας έκανε εντύπωση, ήταν πως ο τόπος ήταν γεμάτος με Ρωμαίους λεγεωνάριους (!!!!). Τι τρέχει εδώ; Είναι τρελοί αυτοί οι Σεβιλλιάνοι!!

Η Παρθένος της Ελπίδας της Macarena (Virgen de la Esperanza de Macarena de Sevilla), γνωστή ως η Παρθένος της Μακαρένα ή απλά La Macarena είναι κάτι σαν την προστάτιδα της πόλης.

Στη Βασιλική της φυλάσσεται το άγαλμα της Παρθένου του 17^ου αι και όταν γίνεται λιτανεία του, για οποιοδήποτε λόγο, χιλιάδες πιστών ακολουθούν, ανάμεσά τους και πολλές εκατοντάδες «Ρωμαίων στρατιωτών», οι περίφημοι «armaos» (αρματωμένοι). Λένε πως το θέαμα της λιτανείας της Μακαρένα τη Μεγάλη Παρασκευή, είναι ανεπανάληπτο.

Εκείνη τη μέρα, για κάποιο λόγο, που δεν γνωρίζω, ένας μεγάλος αριθμός armaos, με λάβαρα και κυρίως μουσικά όργανα, μιας και οι περισσότεροι ήταν μέλη μιας μπάντας, ήταν μαζεμένος στο χώρο του ναού, μέσα κι έξω.

Εμείς μπήκαμε να δούμε το ναό και σε λίγο είδαμε μια κινητικότητα και βγήκαμε.

Οι λεγεωνάριοι παρατάσσονταν και σε λίγο ξεκίνησαν με τη μπάντα να παιανίζει.

Βγήκαν από το προαύλιο της εκκλησίας και ακολουθούμενοι από το πλήθος

πέρασαν κάθετα τον κεντρικό δρόμο, που υπάρχει μπροστά

και είναι παράλληλος στα τείχη. Εμείς δεν ακολουθήσαμε, παρά μείναμε για λίγο εκεί να τους παρακολουθούμε, μέχρι που χάθηκαν στο βάθος. Φαντάζομαι πως όλο αυτό γίνονταν για χάρη της Κυρίας και Μητέρας της Σεβίλλης (La Señora y Madre de Sevilla), της Macarena. Ave Macarena, ο λαός σου σε χαιρετά!!!

Μια μοναδική στιγμή στο ταξίδι μας στην Ανδαλουσία!!

(Η επίσκεψη στη Μακαρένα παρουσιάστηκε χωριστά εδώ)

Ξεκινήσαμε για το αυτοκίνητο.

Και πάλι εικόνες εκκλησιών και Azulejos. Δεν χορταίνει να βλέπεις Azulejos!

Κάπου εκεί τελείωσε και η μέρα εκείνη. Και τέλειωσε με πολύ όμορφο τρόπο, αν και το παιδί μας δεν ήταν μαζί να χαρεί κι αυτή αυτά που μας είχε χαρίσει η Macarena.

Ώρα για ξεκούραση. Καλή μας νύχτα!

(το ταξίδι συνεχίζεται Ίσπαλις, Ισμπιλίγια, Sevilla! 4)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας