Αλβανία, στην πρωτεύουσα της ανοικοδόμησης!

Στα Βαλκάνια με το αυτοκίνητο….ξανά!

2018- Road Trip στα Βαλκάνια, μέρος 12^ο

(Συνέχεια από Μαυροβούνιο, στην παλιά πρωτεύουσα!)

17-18 Ιουλίου 2018

-Να το φουλάρω;

-Ώπα, μιλάς Ελληνικά;

-Στην Αθήνα μεγάλωσα.

Ο πρώτος άνθρωπος που μίλησα στην Αλβανία, ένα παλικάρι 20-22 χρόνων μιλούσε ελληνικά! Θα μπορούσε να ξεκινήσει το ταξίδι μας στη γείτονα με καλύτερο τρόπο;

Μπαίνοντας στην Αλβανία κινηθήκαμε ανατολικά και περίπου 15χμ μετά φτάσαμε στο νοτιότερο άκρο της λίμνης της Σκόδρας,

κάτω από το κάστρο με το ίδιο όνομα,

εκεί που ξεκινά ο ποταμός Μπούνα. Ο μικρός σε μήκος αυτός ποταμός (έχει μήκος περίπου 40χμ) σε μεγάλο μέρος του αποτελεί το σύνορο μεταξύ Αλβανίας και Μαυροβουνίου και μπαίνοντας στο δεύτερο χύνεται στην Αδριατική.

Εκεί που φτάσαμε είχε ένα ξενοδοχείο, εστιατόριο, καφέ και ένα βενζινάδικο, στο οποίο και είχα τον παραπάνω διάλογο.

Αυτό όμως που κυρίως έχει είναι οι υπέροχες εικόνες της λίμνης

και του ποταμού

(και του κάστρου από κάτω). Αφού έβαλα βενζίνα κάτσαμε για ένα καφέ θαυμάζοντας υπέροχες εικόνες.

Μετά τον καφέ μπήκαμε και πάλι στο αυτοκίνητο και μετά από 95χμ προς τα νότια (περίπου 1 ώρα και 30΄)φτάσαμε στην πρωτεύουσα της χώρας, τα Τίρανα, πρώτο μας προορισμό.

Βρήκαμε την πολυκατοικία στην οποία βρισκόταν το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει, αφήσαμε το αυτοκίνητο στο υπόγειο πάρκινγκ και ανεβήκαμε με το ασανσέρ.

Βρισκόμαστε στο κέντρο της πόλης σε περιοχή με πολλά μαγαζιά, εστιατόρια, καφέ κ.ά. Είχε ήδη προχωρήσει το απόγευμα και ήμασταν πολύ κουρασμένοι για βόλτες. Έτσι αποφασίσαμε να μην βγούμε παρά να κατέβουμε στο ισόγειο της πολυκατοικίας, που είχε ένα ιταλικό με εξαιρετικό φαγητό (όπως αποδείχτηκε), να κάτσουμε να φάμε. Γυρίσαμε και αφού έκανα κάποια δουλειά στον υπολογιστή πέσαμε για ύπνο.

Πριν όμως μας πάρει ο Μορφέας στα φτερά του ας πούμε λίγα για την Αλβανία και τα Τίρανα.

Η στενόμακρη αυτή χώρα των Βαλκανίων εκτείνεται κατά μήκος της Αδριατικής θάλασσας και του Ιονίου και συνορεύει εκτός των άλλων με την Ελλάδα στο νότο της. Έχει έκταση περίπου το ¼ της Ελλάδας και το ίδιο περίπου ποσοστό πληθυσμού. Είναι μια κατεξοχήν ορεινή χώρα και στο έδαφός της βρίσκονται τμήματα των τριών μεγαλυτέρων λιμνών των Βαλκανίων. Της Σκόδρας, της Οχρίδας και της Πρέσπας. Η ιστορία της χώρας είναι μακραίωνη, αλλά το σύγχρονο Αλβανικό κράτος δημιουργήθηκε μετά την πτώση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στα τέλη του 1912, αλλά αναγνωρίστηκε λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1913. Οι Αλβανοί την ονομάζουν Σκιπερία (Shqipëria), δηλαδή χώρα των αετών.

Τα Τίρανα, με πληθυσμό γύρω στο μισό εκατομμύριο, είναι η μεγαλύτερη πόλη και από το 1920 πρωτεύουσα της χώρας. Βρίσκεται στο βόρειο κομμάτι της και απέχει περίπου 40χμ από τη θάλασσα και το επίνειο της, το Δυρράχιο. Έχει αρκετό πράσινο και μια φοβερή ανοικοδόμηση. Παντού νέες οικοδομές, κάποιες τεραστίων διαστάσεων (περισσότερα εδώ και εδώ).

Αυτά τα ολίγα προς το παρόν.

Καλή σας νύχτα!

Το επόμενο πρωί, αφού φάγαμε κάτι και ήπιαμε τον πρώτο καφέ της μέρας, ξεκινήσαμε για να γνωρίσουμε την πόλη.

Ένα τετράγωνο από το διαμέρισμά μας, είναι ένα ωραίο πάρκο.

Εκεί αρκετός κόσμος κάθετε κατάχαμα απολαμβάνοντας τη σκιά.

Ανάμεσά τους και παρέες ηλικιωμένων που κάθονται οκλαδόν παίζοντας ντόμινο. Περάσαμε μέσα από το πάρκο και φτάσαμε σε ένα μεγάλο κτίριο σχήματος πι. Εκεί εκτός των διαφόρων καταστημάτων και γραφείων στεγάζονται διάφορα, κυρίως πολιτιστικά ιδρύματα.

Το πρώτο που είδαμε ήταν το Ιταλικό Ινστιτούτο Πολιτισμού.

Περνώντας το κτίριο βγήκαμε στην κεντρική πλατεία της πόλης, την πλατεία Σκεντέρμπεη, που έχει πάρει το όνομά της από τον Εθνικό Ήρωα της Αλβανίας Γεώργιο Καστριώτη ή Σκεντέρμπεη (Gjergj Kastrioti Skënderbeu, 1405-1468)

του οποίου το άγαλμα υπάρχει εκεί. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν διάφορα κυβερνητικά και πολιτιστικά κτίρια, όπως το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο,

η Όπερα (στεγάζεται στο ίδιο κτίριο με το Ιταλικό Ινστιτούτο) και διάφορα άλλα.

Το κτίριο που εντυπωσιάζει, στη βόρεια πλευρά της πλατείας, είναι το Ιστορικό μουσείο με το επιβλητικό μωσαϊκό με τίτλο “Οι Αλβανοί”, στην πρόσοψη. Άνοιξε το 1981.

Στην ανατολική πλευρά της πλατείας είναι το Τζαμί Et’hem Bej του 18ου-19ου αι με την όμορφη ζωγραφική διακόσμηση έξω και μέσα, δυστυχώς κλειστό και μπανταρισμένο, λόγω έργων.

Πίσω στον ορίζοντα κυριαρχεί ο πύργος του ρολογιού των αρχών του 19ου αι.

Πίσω από το άγαλμα του Σκεντέρμπεη η πλατεία παίρνει τη μορφή ενός μικρού πάρκου, σχήματος πετάλου, με την ονομασία Parku Europa. Δεξιά και αριστερά του υπάρχουν 4 κτίρια, ανά δύο παρόμοια, που στεγάζουν διάφορες υπηρεσίες.

Δίπλα στο Τζαμί είναι το Δημαρχείο,

απέναντί του το δίδυμο του Υπουργείο Τουρισμού και Περιβάλλοντος και στην καμπή του πετάλου,

δίπλα στο Δημαρχείο είναι το Υπουργείο Μεταφορών και απέναντι το παρόμοιό του Υπουργείο Γεωργίας.

Στη Ν.Δ άκρη της πλατείας είναι το κτίριο της Τράπεζας της Αλβανίας

και στη νότια το Κουκλοθέατρο.

Στον ορίζοντα πίσω από αυτά τα κτίρια δεσπόζει ο τρούλος και το καμπαναριό του πολύ μοντέρνου αρχιτεκτονικά καθεδρικού της Αναστάσεως.

Είχε έρθει η ώρα να επισκεφτούμε το Ιστορικό Μουσείο.

Πριν ξεκινήσουμε την επίσκεψη ας πούμε μερικά πράγματα. Όταν δύο χώρες εμπλέκονται ιστορικά, τότε τα γεγονότα συνήθως ερμηνεύονται με διαφορετικό, πολλές φορές αντίθετο τρόπο, οπότε η επίσκεψη σε ένα μουσείο ιστορίας μιας τέτοιας χώρας μπορεί να σου προκαλέσει διάφορα συναισθήματα, από ειρωνικά χαμόγελα ως και αγανάκτηση, χωρίς να θέλω να πω πως η δική μας σκοπιά είναι σώνει και καλά η σωστή. Το ένιωσα αυτό σε μουσεία της Τουρκίας, της Βουλγαρίας, ακόμα και του Ιράν. Θα το νιώθαμε άραγε και σε αυτή την επίσκεψη στο μουσείο των Τιράνων;

Στο μουσείο είδαμε εκθέματα από την προϊστορία μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες.

Η προϊστορία παρουσιάζεται με βραχογραφίες και αναπαραστάσεις της σπηλαιόβιας ζωής.

Τα αρχαία και ρωμαϊκά χρόνια παρουσιάζονται μέσα από αρχιτεκτονικά μέλη και κινητά ευρήματα. Σε αυτόν τον τομέα υπάρχουν δύο εντυπωσιακά ψηφιδωτά, που χρονικά απέχουν αρκετούς αιώνες.

Το 1ο είναι “η καλλονή του Δυρραχίου” του 4ου αι. π.Χ.

με την όμορφη γυναικεία μορφή.

Το 2ο είναι το μωσαϊκό του Mesaplik, του 6ου αι μ.Χ.

Η Βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο παρουσιάζεται με πλήθος θρησκευτικών εκθεμάτων,

όπως εικόνες,

ξυλόγλυπτες “Ωραίες Πύλες” και άλλα αντικείμενα.

Ανάμεσά τους, ο Επιτάφιος της Γλαβένιτσας του 1373,

η μνημειώδης πύλη από το μοναστήρι του Αίου Ιωάννη του Βλαδίμηρου, στο Ελμπασάν

καθώς και ένας αριθμός χειρογράφων και μικρογραφιών.

Αυτή, κυρίως την περίοδο, αφορά και η μακέτα του Κάστρου του Μπεράτ.

Εκθέματα από τον 15ο και 16ο αι

και μεγάλος αριθμός εκθεμάτων από την τουρκοκρατία,

όπως όπλα και πορτρέτα αγωνιστών,

μεταξύ των οποίων και του Σουλιώτη ήρωα Μάρκου Μπότσαρη (!!!!).

Σε περίοπτη θέση στέκει το άγαλμα του Σκεντέρμπεη και δίπλα του σε προθήκη το σπαθί και το καπέλο του.

Για τον 20ο αι έχει διάφορα εκθέματα που αφορούν ιστορικά γεγονότα,

όπως ο αντιφασιστικός αγώνας

ή υλικό που αφορά την Κομμουνιστική περίοδο (1945-1990).

Κάποια ιστορικά γεγονότα ιστορούνται μέσα από έργα τέχνης,

ενώ υπάρχουν και κάποια έργα σύγχρονης τέχνης, που “αφηγούνται” κάποια άλλα.

Τέλος ένα τμήμα αφορά την Αλβανικής καταγωγής Μητέρα Τερέζα (1910-1997).

Εκεί τελείωσε η επίσκεψη μας στο κεντρικό αυτό μουσείο της Αλβανίας.

Βγαίνοντας, στην αυλή του μουσείου στέκει ένα ιδιόμορφο, όσο και “αστείο” γλυπτό ενός φουστανελοφόρου με τέσσερα χέρια, που κουβαλά στο κεφάλι του ένα περίεργο αντικείμενο με τη μορφή παιδικού προσώπου.

Πίσω από το μουσείο είναι ένα κτίριο του πανεπιστημίου της Αλβανίας.

Πήραμε την Ruga Ibrahim Rugova προς τα νότια.

Περάσαμε από τη δυτική πλευρά της Τράπεζας της Αλβανίας

με τον εντυπωσιακό “καταρράκτη”

και φτάσαμε στον Καθεδρικό Ναό της Αναστάσεως. Σύγχρονος ναός, που άνοιξε το 2012 με όμορφο καμπαναριό δίπλα του

και ενδιαφέρουσα είσοδο.

Μπήκαμε να τον δούμε και μέσα. Έχει αρκετές σκαλωσιές μιας και τώρα εικονογραφείται.

Μόνο ο Παντοκράτορας στον τρούλο

και κάποιες σκόρπιες τοιχογραφίες είχαν γίνει.

Κάτι που πεινάγαμε, κάτι που έκανε πολύ ζέστη, κάτι που είχαμε κουραστεί αρκετά, αποφασίσαμε να κάτσουμε κάπου να φάμε και μετά να πάμε στο δωμάτιό μας για λίγη ξεκούραση.

Μέχρι να έρθει το φαγητό να πούμε για κάποια πράγματα που μας έκαναν εντύπωση. Το πρώτο είναι η φοβερή ανοικοδόμηση. Παντού γιαπιά και γερανοί. Και μιλάμε για τεράστια κτίρια. Κάτι που είχαμε δει μπαίνοντας την προηγούμενη στην πόλη, όσο περπατούσαμε στο κέντρο και που θα βλέπαμε και την επομένη φεύγοντας. Το δεύτερο ήταν τα πολλά ζωγραφισμένα κουτιά τηλεφωνίας (τα γνωστά σε μας ΚΑΦΑΟ).

Άλλα με ήρωες των καρτούνς

και άλλα με διάσημους καλλιτέχνες. Όπως είδαμε από την υπογραφή, υπεύθυνη για όλο αυτό είναι η Επιχείρηση Διακόσμησης Δήμου Τιράνων (Ndermarrja e Dekorit Bashkia Tirane).

Τέλος είδαμε και κάποια γλυπτά σκόρπια εδώ κι εκεί. 

Αργά το απόγευμα βγήκαμε και πάλι για μια απογευματινή και βραδινή βόλτα.

Υπάρχει ένας μικρός ποταμός, ο Lana, που περνάει μέσα από την πόλη. Εμείς πήγαμε νότια της πλατείας Σκεντέρμπεη προς το κοινοβούλιο για να δούμε ένα παλιό πέτρινο γεφύρι.

Στο δρόμο μας είδαμε γλυπτά,

διάφορα όμορφα κτίρια

και το Μεγάλο Τζαμί των Τιράνων στην πλατεία Namazgja, που ακόμα δεν είχε τελειώσει. Άρχισε να χτίζεται τη δεκαετία του 2010 και λένε πως όταν τελειώσει θα είναι το μεγαλύτερο των Βαλκανίων. Φυσικά ο κύριος χρηματοδότης είναι η Τουρκία, που απ’ ότι φαίνεται έχει βάλει πόδι για τα καλά στη χώρα αυτή, όπως και στη Βοσνία.

Και φτάσαμε στο ποτάμι

και σε λίγο στο Γεφύρι των βυρσοδεψών (Ura e Tabakëve), που βρίσκεται δίπλα στο σύγχρονο δρόμο. Φτιάχτηκε κατά την Οθωμανική περίοδο τον 17ο-18ο αι και μέχρι το 1930 γεφύρωνε το ποτάμι. Τότε έγινε εκτροπή του ποταμιού και το γεφύρι, αναστηλωμένο στέκει εκεί χωρίς ουσιαστικό ρόλο, παρά μόνο για να θυμίζει μια ιστορική περίοδο που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Κάπου εκεί κοντά σε ένα κήπο κάτσαμε να φάμε.

Μετά το φαγητό πήραμε το δρόμο για την πλατεία Σκεντέρμπεη για μερικές νυχτερινές εικόνες.

Περάσαμε έξω από μια βιβλιοθήκη

και φτάσαμε στην οδό George W. Bush (του υιού βεβαίως βεβαίως), που ήταν ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που επισκέφτηκε την Αλβανία το 2007. Μην ξεχνάμε πως ο “άγιος” αυτός άνθρωπος ξεκίνησε τους πολέμους στο Αφγανιστάν (2001) και στο Ιράκ (2003) και είναι υπεύθυνος για διάφορους “θεάρεστους” νόμους, που θεσπίστηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας του. Πόσο εκνευρίστηκα όταν είδα αυτή την πινακίδα!!

Συνεχίσαμε και σε λίγο φτάσαμε στη νυχτερινά στολισμένη κεντρική πλατεία της πόλης.

Ένα παλικάρι με την κιθάρα του δημιουργούσε τη μουσική υπόκρουση των εικόνων γύρω μας.

Το Δημαρχείο,

το ρολόϊ,

το άγαλμα του Σκεντέρμπεη,

η Όπερα

και βέβαια το μουσείο με το εντυπωσιακό του ψηφιδωτό. Αυτή ήταν και η τελευταία εικόνα της ημέρας πριν επιστρέψουμε για ύπνο. Και βέβαια η τελευταία εικόνα των Τιράνων, μιας και την επόμενη φεύγαμε για το νότο και το τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού μας πριν γυρίσουμε στα πάτρια εδάφη.
Σίγουρα τα Τίρανα δεν είναι από τις πόλεις που θα σε ενθουσιάσουν, αλλά δεν παύει να έχει τα ενδιαφέροντά της, να είναι μια συμπαθητική πόλη. Θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε κάποιον να την επισκεφτεί για να νιώσει κυρίως πως δεν ισχύουν κάποια στερεότυπα, που μπορεί να έχουν δημιουργηθεί στο μυαλό μας. Και για να έρθουμε στα πιο πρακτικά είναι μια οικονομική πόλη, έχει φιλόξενους ανθρώπους (παντού και πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις), φαγητό κοντά στα γούστα μας και όλο και κάποιος θα βρεθεί να σου μιλήσει ελληνικά. Τέλος η μεγάλη ανοικοδόμηση προκαλεί μια συνεχή αλλαγή στην πόλη, κάτι που από μόνο του είναι πρόκληση για επίσκεψη. 
Καληνύχτα και καλή συνέχεια του ταξιδιού μας!

(το ταξίδι συνεχίζεται )

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας