19 Ιανουαρίου 2019
Μετά τη διαδοχική επέλαση των Ραφαήλ, Σοφίας, Τηλέμαχου και Υπατίας, που δεν μας άφησαν να πάρουμε ανάσα από τις βροχές, τον αέρα, το χιόνι και το κρύο και πριν από την επέλαση του Φοίβου, κάπως έφτιαξε ο καιρός και βρήκαμε την ευκαιρία κι εμείς, σα «δίποδα σαλιγκάρια» για μια μικρή βόλτα.
Πάνε πολλά χρόνια από τότε, που σε μια εκδρομή συνόδεψα μαθητές μου στη Θήβα και στο Αρχαιολογικό της Μουσείο. Ήταν το παλιό μουσείο εκείνο. Δε θυμάμαι και πολλά από εκείνη την επίσκεψη, αλλά αυτό που σίγουρα θυμάμαι, είναι η εντύπωση που μου έκαναν κάποια από τα εκθέματα. Κυρίως τα Μυκηναϊκά και μάλιστα οι σαρκοφάγοι. Το έβαλα στο νου να πάω και πάλι, μόνος αυτή τη φορά, να τα δω με την ησυχία μου. Πέρασαν τα χρόνια, έμαθα πως το μουσείο ανακατασκευάστηκε με αποτέλεσμα να είναι ένα άλλο, καινούριο μουσείο και εγώ δεν πήγα.
Έτσι μετά την επέλαση της Υπατίας με τις πολλές βροχές, όταν ακούσαμε ότι το Σαββατοκύριακο που έρχονταν ο καιρός θα ήταν αρκετά καλός, είπαμε να βγούμε. Που θα πηγαίναμε όμως; Τότε θυμήθηκα εκείνη την επίσκεψη και την εκκρεμότητα που είχα με τη Θήβα. Θήβα λοιπόν και το Νέο Αρχαιολογικό της Μουσείο.
