Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Σοκολάτες, Μπλακ Φόρεστ κι ένα ποτήρι κρασί! Α΄

 Στη χώρα του Γουλιέλμου Τέλου!


3-7 Αυγούστου 2009

Η γνώριμη εικόνα του λιμανιού της Ancona στην Ιταλία σηματοδοτούσε το τρίτο μου οδικό ταξίδι στην Ευρώπη με το δικό μου αυτοκίνητο. Ταξίδι που ξεκίνησε την προηγούμενη το απόγευμα στο λιμάνι της Πάτρας με το Olympic Champion της ΑΝΕΚ. Προορισμός μας αυτή τη φορά η Ελβετία, η νοτιοδυτική Γερμανία, λίγο η Γαλλική Αλσατία και για το τέλος λίγο Ραβέννα στην Ιταλία.  Και σε αυτό το ταξίδι το GPS πολύτιμος βοηθός να μου διώχνει το άγχος.
Βγαίνοντας από το λιμάνι και ακολουθώντας τους γνωστούς πολυσύχναστους ιταλικούς αυτοκινητόδρομους φτάσαμε το σούρουπο στο Campogalliano έξω από τη Modena στο ξενοδοχείο της αλυσίδας Mercure για την πρώτη (καθ’ οδό) διανυκτέρευση. Ανεβήκαμε στο δωμάτιο αφήσαμε τα πράγματα και επειδή πεινάγαμε κατεβήκαμε για να φάμε μια πίτσα απέναντι. Γυρίσαμε και κουρασμένοι πέσαμε για ύπνο.

Σηκωθήκαμε ξεκούραστοι, πετάχτηκα απέναντι να πάρω κατιτίς για πρωινό, φορτώσαμε και αφού επικοινωνήσαμε με την υπόλοιπη παρέα που ήταν σε παρακείμενο κάμπινγκ, ξεκινήσαμε. Μπήκαμε στον αυτοκινητόδρομο Α1 για Μιλάνο και έξω από το Μιλάνο τον Α9 προς Κόμο και Ελβετία. Περάσαμε έξω από το Κόμο και στα σύνορα κάναμε υποχρεωτική στάση.
-Thirty Euros!! Μας είπε με βλοσυρό ύφος η συνοριοφύλακας. Της έδωσα τα 30 ΕΥΡΩ, μου έδωσε την αυτοκόλλητη βινιέτα και μισό Ελβετικό φράγκο ρέστα. Η βινιέτα αυτή πρέπει να κολληθεί στο παρμπρίζ για όσο διάστημα θα μέναμε ή θα περνάγαμε από τη χώρα. Η ισχύς της μέχρι και το τέλος του Ιανουαρίου της επόμενης χρονιάς. Μπήκαμε λοιπόν στη χώρα των βουνών και των λιμνών! Περάσαμε έξω από το Λουγκάνο και συνεχίσαμε για Λουκέρνη και τη λίμνη της. Εκεί θα συναντούσαμε και τους υπόλοιπους και θα μέναμε στο camping TCS στο Horw στην όχθη της λίμνης, λίγο έξω από την πόλη της Λουκέρνης (Luzern). Οι αυτοκινητόδρομοι πολύ καλοί αλλά με αρκετή κίνηση. Τα χιλιόμετρα φεύγουνε, κάνουμε στάσεις για να πάρουμε μιαν ανάσα και συνεχίζουμε. Περίπου 110 χμ από τα σύνορα βλέπουμε μεγάλη ουρά και δεξιά βενζινάδικο και σταθμό ξεκούρασης. Κάνουμε μια στάση και μέσα βλέπω έναν πίνακα με πληροφορίες για το τούνελ που βρίσκεται μπροστά μας. Πρόκειται για το τούνελ της διάβασης του Αγίου Γοτθάρδου (San Gottardo). Είναι μήκους 17 χμ. και για τη διάβασή του είχε σχηματιστεί η ουρά. Ο πίνακας μας πληροφορεί ότι η ορεινή διάβαση είναι μόνο 15-20 λεπτά παραπάνω διαδρομή. Αποφασίζουμε να πάμε από τα ψηλά. Και δεν το μετανιώσαμε ούτε λεπτό. Υπέροχη διαδρομή, υπέροχα τοπία! Σε μερικά σημεία ακόμα είχε χιόνι. Στο ψηλότερο σημείο της, περίπου στα 2100 μ, έχει λίμνες, ένα μνημείο και κάποια καταστήματα.
Οι στροφές είναι πάρα πολλές και κλειστές και χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή. Οι χιονισμένες πλαγιές απέναντι είναι μια μαγεία. Τι να πει κανείς. Τι καλά που κάναμε που δεν μπήκαμε στην «τρύπα». Οι φίλοι μας που λόγω του ότι έσερναν τροχόσπιτα και θα ήταν σχεδόν αδύνατο να ακολουθήσουν μπήκαν στο τούνελ και βγήκαν 15 λεπτά μετά που είχαμε κατέβει εμείς παρ’ όλο που ξεκίνησαν νωρίτερα!!! Περίπου 60 χμ μετά φτάναμε στη Λουκέρνη. 

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Ο Werner Hofstetter στην Κάρυστο! / Werner Hofsteter in Karystos!



19 Ιουλίου-10 Αυγούστου 2013


Ο Werner Hofsteter είναι Ελβετός. Ζει κοντά στην πόλη Fribourg και εδώ και πολλά χρόνια επισκέπτεται τακτικά την Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, περνά μαζί με τη γυναίκα του Anita περίπου 2-3 μήνες κάθε χρόνο στην Κάρυστο. Μιλάνε και οι δύο αρκετά καλά ελληνικά με αποτέλεσμα η κουβέντα μαζί τους να γίνεται στη γλώσσα μας και σπάνια χρειάζεται να καταφύγουμε στ’ αγγλικά σα βοηθητικό εργαλείο. Αγαπάνε δε τον τόπο μας πολύ, πολύ περισσότερο, ή μάλλον πιο ουσιαστικά, από πολλούς γνωστούς μου έλληνες. 

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Σίφνος, η μάγισσα των Κυκλάδων!


4-9 Ιουλίου 2013 




-Ψάξε στο τσελεμεντέ να βρεις τη συνταγή.

-Τη βρήκα. Εύκολη φαίνεται!



Από μικρός είχα μάθει πως τα βιβλία με τις συνταγές μαγειρικής τα λέμε τσελεμεντέδες. Μεγάλος πια διάβασα κάπου για το Νίκο Τσελεμεντέ που στα 1910 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με συνταγές και γνώρισε την Ελληνική κουζίνα και έξω από τα σύνορα της τότε μικρής μας χώρας. Έτσι στην Ελλάδα καθιερώθηκε κάθε τέτοιο βιβλίο να λέγεται τσελεμεντές, ανεξάρτητα ποιος το έγραψε.

Ο Νίκος Τσελεμεντές καταγόταν από τα Εξάμπελα, ένα από τα χωριά ενός μικρού νησιού του Αιγαίου. Της Σίφνου των Δυτικών Κυκλάδων.
Από το ίδιο νησί κατάγονταν και δύο ακόμα άνθρωποι των γραμμάτων. Ο ποιητής Αριστομένης Προβελέγγιος και ο Ιωάννης Γρυπάρης. 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...