Τριήμερο στις ομορφιές της Β.Δ. Αρκαδίας, μέρος Α΄
29 Μαρτίου 2022
Ήταν
το 2002, που αποφασίσαμε με τους φίλους μας από την Πάτρα να πάμε για το
τριήμερο του Αγ. Πνεύματος στην ορεινή Αρκαδία. Διαλέξαμε να μείνουμε στα
δωμάτια που διέθετε το τότε κάμπινγκ Δ. Μητρόπουλος έξω από τη Βυτίνα. Ήταν ένα
υπέροχο τριήμερο γεμάτο εικόνες από τα βουνά και τα χωριά της Αρκαδίας και των
γειτονικών νομών. Μεταξύ των εκδρομών που κάναμε ήταν και μια επίσκεψη στο Ναό
του Επικούριου Απόλλωνα και την Ανδρίτσαινα. Εκείνο το απόγευμα γυρνώντας είχαμε
αποφασίσει να σταματήσουμε για καφέ στα Λαγκάδια. Η Μαριάννα τότε μόλις έμπαινε
στην εφηβεία και δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένη που ήταν μαζί μας και όχι με τις
φίλες της. Την ενοχλούσαν και οι μεγάλες και γεμάτες στροφές ορεινές διαδρομές
και μας είχε «πρήξει» με το πότε φτάνουμε και το πότε φτάνουμε. Οι απαντήσεις μας
οι κλασσικές. Σε λίγο, στην επόμενη στροφή κλπ. Τελικά φτάσαμε στα Λαγκάδια και
κάτσαμε για καφέ, θαυμάζοντας το όμορφο πέτρινο χωριό που κατρακυλά στην πλαγιά.
Το
βράδυ έχουμε μόλις ξαπλώσει στο δωμάτιο, που ήταν πολύ κοντά στην είσοδο του
κάμπινγκ και λόγω ζέστης είχαμε ανοικτά παράθυρα. Ακούσαμε λοιπόν ένα
αυτοκίνητο να σταματά και κάποιον να ρωτά τον ιδιοκτήτη: «Για Λαγκάδια καλά
πάμε;» «Ναι» του απάντησε αυτός. Και τότε ακούμε τη Μαριάννα: «Και αν τα βρεις
να με χ….ς». Περιττό να πω πως βρέθηκα κάτω από το κρεβάτι από τα γέλια. Από
τότε τα Λαγκάδια στο μυαλό μου είχαν συνδεθεί με εκείνο το περιστατικό.
Τα
χρόνια πέρασαν και μιας και η περιοχή της Β.Δ. Αρκαδίας μας ήταν σχετικά
άγνωστη αποφασίσαμε να κάνουμε ένα τριήμερο με βάση τα Λαγκάδια για να δούμε τα
χωριά της περιοχής, αλλά και τη λίμνη του Λάδωνα, που δεν είχαμε επισκεφτεί
ποτέ.
