Βελιγράδι, η «Λευκή Πόλη» στη σμίξη των ποταμών! Ημέρα 2η

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 9^ο

(συνέχεια από Βελιγράδι, η «Λευκή Πόλη» στη σμίξη των ποταμών! Ημέρα 1η)

21 Οκτωβρίου 2022

Το άλλο πρωί, αφού τσιμπήσαμε κάτι ξεκινήσαμε για τις βόλτες της 2ης μέρας στο Βελιγράδι, με βασικό προορισμό για εκείνη τη μέρα το Εθνικό Μουσείο της Σερβίας.

Ξεκινήσαμε με προορισμό την πλατεία Δημοκρατίας, που βρισκόταν σχετικά κοντά στο κατάλυμα μας.

Λίγο πριν φτάσουμε περάσαμε από δύο μικρές πλατείες. Στην πρώτη είδαμε το γλυπτό του ήρωα Βάσα Τσάραπιτς (Василије „Васа” Чарапић 1768-1806),που φιλοτεχνήθηκε το 1950 από την Ραντέτα Στάνκοβιτς (1905-1996), ενώ στη δεύτερη το μνημείο για τον θεατρικό συγγραφέα και λογοτέχνη Μπράνισλαβ Νούσιτς (Бранислав Нушић 1864-1938), έργο του Ζόραν Ιβάνοβιτς (γ.1967)

Φτάσαμε στην Πλατεία της Δημοκρατίας, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται το χάλκινο μνημείο για τον Πρίγκιπα της Σερβίας Mihailo Obrenović III, που δημιουργήθηκε από τον Ιταλό γλύπτη Enrico Pazzi το 1882.

Ο Mihailo Obrenović III, (Михаило Обреновић 1823-1868) ήταν ο διαφωτιστής ηγεμόνας της Σερβίας και προώθησε την ιδέα μιας Βαλκανικής Συμμαχίας εναντίον των Οθωμανών.

Στην πλατεία βλέπουν δύο εμβληματικά κτίρια της πόλης.

Το Εθνικό Μουσείο της Σερβίας, του 1903

και το Εθνικό Θέατρο, του 1868.

Σε ένα καφέ κάτσαμε για τον πρώτο καφέ της ημέρας, χαζεύοντας τον κόσμο που πηγαινοερχόταν γύρω μας.

Είχε έρθει η ώρα να μπούμε στο μουσείο.

Περάσαμε την εντυπωσιακή είσοδο, βγάλαμε τα εισιτήρια και ξεκινήσαμε.

Μια εισαγωγή δίνει στοιχεία για την εμφάνιση και παρουσία του ανθρώπου στον κόσμο.

Μια μικρή συλλογή υπολειμμάτων προϊστορικών ζώων συμπληρώνει την εισαγωγή αυτή.

Πρώτος τομέας είναι αυτός που αφορά την αρχαιότητα, προϊστορικούς και ιστορικούς χρόνους.

Η προϊστορία χωρίζεται στην Παλαιολιθική, από το 500.000 ως περίπου το 10.000 π.,

τη Νεολιθική τις επόμενες χιλιετίες μέχρι περίπου την 3η π.Χ.,

την εποχή του Χαλκού, μέχρι περίπου την 1η χιλιετία

και την εποχή του Σιδήρου , τους πρώτους αιώνες της 1ης χιλιετίας.

Στη μετάβαση από τη Μεσολιθική στην απαρχή της Νεολιθικής εποχής εντάσσεται ο “Πολιτισμός Lepenski Vir” (Лепенски Вир). Τη δεκαετία του 1960, σε σωστικές ανασκαφές που έγιναν δίπλα στον Δούναβη, στην περιοχή των Σιδηρών Πυλών βρέθηκε ένας μοναδικός παραποτάμιος οικισμός. Ο οικισμός Lepenski Vir. Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις όσον αφορά τη χρονολόγησή του. Η αρχή του, ανάλογα τον ερευνητή, εντοπίζεται από το 9500 ως το 6600 π.Χ. και διαρκεί περίπου ως το 4500 π.Χ. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν μοναδικά και ενδιαφέροντα στοιχεία για τον πολιτισμό της Ευρώπης.

Εκεί βρέθηκαν τα παλαιότερα μνημιακά γλυπτά της Ηπείρου μας, ανθρώπινες φιγούρες με ιχθυόμορφα χαρακτηριστικά. (περισσότερα εδώ και εδώ) Κατά την ταπεινή μου γνώμη ότι πιο ενδιαφέρον έχει αυτό το μουσείο είναι τα εκθέματα του Lepenski Vir. 

Στην έκθεση για τη νεολιθική εποχή βλέπουμε μεταξύ άλλων

πέτρινα και οστέινα εργαλεία

και ειδώλια,

όπως το εντυπωσιακό εδώλιο της “Κοκκινομάλλας Θεάς”, μιας θεάς που από το σχήμα της φαίνεται πως ήταν θεά γονιμότητας.

Ακολουθεί η Εποχή του Χαλκού

και η Εποχή του Σιδήρου 

με όπλα,

κοσμήματα

και ένα εντυπωσιακό αγαλμάτιο ενός “σιδερά” μεταξύ άλλων. 

Στη συνέχεια είχε μια αρκετά μεγάλη έκθεση που αφορούσε έργα των 6ου και 5ου αι π.Χ.,

κυρίως κοσμημάτων, από κεχριμπάρι,

χρυσό και άλλα πολύτιμα μέταλλα.

Είχε από την ίδια περίοδο αντικείμενα εξουσίας και κύρους,

αλλά και κάποια καθημερινής χρήσης.

Εκεί είδαμε και κάποια όστρακα από ελληνικά αγγεία και νομίσματα, όλα των 4ου και 3ου αι π.Χ.

Τέλος έργα του πολιτισμού των Κελτών,

που εκτείνονται χρονικά από τον 4ο ως τον 1ο π.Χ. αι. 

Πολυάριθμα είναι τα εκθέματα που αφορούν τα Ρωμαϊκά χρόνια.

Αρχιτεκτονικά μέλη,

αγγεία,

γλυπτά από διάφορα υλικά,

μωσαϊκά,

μπρούτζινα εδώλια,

τα υπολείμματα ενός αναθηματικού άρματος,

ενώ ξεχωρίζουν τα αντικείμενα που φορούσαν οι αξιωματούχοι στη διάρκεια τελετουργιών

ή παρελάσεων,

οι αυλοί ενός μουσικού οργάνου, ίσως κάποιου σαν ύδραυλη

και το “Cameo του Βελιγραδίου“, τμήμα ημιπολύτιμου λίθου, του 4ου αι., στον οποίο είναι σκαλισμένη σκηνή από μάχη με τον έφιππο αυτοκράτορα στο κέντρο, πιθανά τον Μεγάλο Κωνσταντίνο.

Ακολουθούν κάποια σκεύη της Χριστιανικής λατρείας, τους τέλους του 4ου, αρχών του 5ου αι

και μια μεγάλη συλλογή νομισμάτων. 

Κάπου εκεί τελείωσε το ιστορικό μέρος για να αρχίσει το καλλιτεχνικό με πρώτο τμήμα αυτό που έχει έργα ξένων, κλασσικών καλλιτεχνών, του 19ου και 20ου αι.

όπως των Κοκτώ, Μοντιλιάνι, Πικάσο,

Λοτ, Ουτρίλλο, Σαγκάλ,

Ματίς, Κογκέν,

Ντεγκά, Ρενουάρ, Μονέ, Σεζάν,

αλλά και των 16ο ως 18ο αι. των Τιέπολο, Γκουάρντι, Καναλέττο,

Ρομπέρ, Γκαμπαρίνι, Τεμπέστα,

Ρενιέ, Ρούμπενς.

Υπάρχουν και κάποια γλυπτά,

από τα οποία ξεχωρίζει το αριστούργημα του Giuseppe Croff, “Η γυναίκα με το βέλο”, του 1860 περίπου. 

Ακολουθεί ένα μικρό τμήμα με έργα του τέλους του μεσαίωνα-αρχή της αναγέννησης.

Συνέχεια είναι η έκθεση με έργα του 20ου αι Γιουγκοσλάβων καλλιτεχνών.

Από τις πρώτες δεκαετίες βλέπουμε έργα πιο κλασσικά

αλλά και των κινημάτων του μεσοπολέμου.

Έργα ζωγραφικής και αρκετά γλυπτά.

Το τελευταίο κομμάτι αυτής της ενότητας

περιλαμβάνει έργα Γιουγκοσλάβων καλλιτεχνών των τελευταίων δεκαετιών.

Λίγα ακόμα έργα Σέρβων του 19ου αι, θρησκευτικά

και κοσμικά και περνάμε στο τελευταίο κομμάτι του μουσείου. 

Μια έκθεση

με αντικείμενα της Χριστιανικής λατρείας,

σπαράγματα

ή αποσπάσματα τοιχογραφιών,

αρχιτεκτονικά μέλη ,

εικόνες

τμήματα από τέμπλα κ.α.

έργα από εκκλησίες και μοναστήρια όλης της χώρας,

τα περισσότερα από τα Βυζαντινά χρόνια.

Εκεί τελείωσε η επίσκεψή μας στο μεγάλο και πολύ ενδιαφέρον Εθνικό μουσείο της Σερβίας. Ήμασταν πολύ κουρασμένοι αλλά άξιζε την όποια κούραση.

Βγήκαμε και κάναμε αριστερά. Περνώντας από τα κτίρια του Πανεπιστημίου,

σε μια μικρή πλατεία είδαμε το Μνημείο του Πέταρ Πέτροβιτς Νιέγκος Β'.

Ο Πέτρος Β΄, (Петар II 1813-1851) από τον Οίκο των Πέτροβιτς-Νιέγκος ήταν επίσκοπος (владика) και κυβερνήτης (άτυπα πρίγκιπας) του Μαυροβουνίου, ποιητής και φιλόσοφος, του οποίου τα έργα θεωρούνται ευρέως μεταξύ των πιο σημαντικών κειμένων της Μαυροβούνιας και Σερβικής Γραμματείας.

Λίγο παρακάτω είναι το κτίριο της Ταινιοθήκης της Γιουγκοσλαβίας. Απ’ έξω είναι ένα ξεχωριστό μνημείο. Αυτό του Καρλ Μάλντεν.

Ο Καρλ Μάλντεν (γεννημένος ως Μλάντεν Τζορτζ Σεκούλοβιτς, 22 Μαρτίου 1912 - 1 Ιουλίου 2009) ήταν Αμερικανός ηθοποιός. Ο Σέρβος πατέρας του είχε γεννηθεί στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

Στην απέναντι γωνία στέκει το κτίριο του Εθνογραφικού Μουσείου.

Γυρίσαμε στο δωμάτιο, αφού κάναμε μια στάση να αγοράσουμε κάτι να φάμε για μεσημέρι. Μετά το φαΐ ξαπλώσαμε και το βραδάκι βγήκαμε για φαγητό με τους φίλους.

Αποχαιρετιστήριο δείπνο, μιας και την επομένη αυτοί θα φεύγανε για το σπίτι τους, ενώ εμείς θα μέναμε στο Βελιγράδι άλλη μια μέρα και θα συνεχίζαμε για περίπου άλλη μια εβδομάδα μέχρι να γυρίσουμε κι εμείς στο δικό μας.

Καλό ταξίδι και καλή αντάμωση ξανά στην Κάρυστο την άνοιξη!

(το ταξίδι συνεχίζεται )

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας