Ένα διήμερο στη Φθιώτιδα, μέρος Α΄
23 Μαΐου 2021
Ήταν παραμονές Χριστουγέννων του 1972, όταν μαθητής του (εξατάξιου) γυμνασίου, βρέθηκα για πρώτη και τελευταία φορά στη Λαμία. Αυτό που μου είχε μείνει από εκείνη τη μακρινή επίσκεψη ήταν οι πλατείες με τα πλατάνια, κι ας ήταν γυμνά λόγω εποχής.
Έκτοτε,
ούτε ξέρω πόσες φορές έχω περάσει έξω από την πόλη. Μόνο μια φορά, πηγαίνοντας
για Λίμνη Πλαστήρα, πήραμε κατά λάθος ένα δρόμο που μας έφερε έξω από το
νοσοκομείο.
Όλοι
μου λέγανε πως δεν αξίζει σαν πόλη. Τσιμέντο, στενοί δρόμοι και έντονη
κυκλοφορία. Μόνο ο αδερφός μου κάποια φορά μου είπε καλά λόγια για το κάστρο
της πόλης.
Σε
κάποιο έντυπο είδα για το κάστρο και το αρχαιολογικό μουσείο που βρίσκεται εκεί
μέσα, μου κίνησε το ενδιαφέρον και το έβαλα στο πρόγραμμα.
