Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Καρυστία λίθος!


(Κάρυστος, κτίσματα με ιστορία!)


 
α. Καρυστινό μάρμαρο. Τα λατομεία, οι Κολώνες και το Τσουκάλι
Αν και δεν πρόκειται για χτίσμα συνδέεται με την κατασκευή κτισμάτων αλλά και με την ιστορία του τόπου. Πρόκειται κατ’ αρχήν για το Καρυστινό μάρμαρο. Χρώματος γκριζοπράσινου ή πράσινου, με νερά που δίνουν την εικόνα του κρεμμυδιού (εξ ου και η ονομασία του μαρμάρου τσιπολίνο από το ιταλικό cipolla=κρεμμύδι). Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τους Ρωμαίους και χρησιμοποιήθηκε κυρίως με τη μορφή μονόλιθων (κολώνες κλπ) σε πολλά κτίρια της Αρχαίας Ρώμης, του Βυζαντίου (Αγία Σοφία) αλλά και νεώτερων (Βιβλιοθήκη της Ν. Υόρκης).Η περιοχή βόρεια και βορειοανατολικά του χωριού Μύλοι και ανατολικά και νοτιοανατολικά του χωριού Αετός είναι γεμάτη αρχαία λατομεία, και σίγουρα υπάρχουν πολλά ακόμα που είναι καταχωμένα και δεν φαίνονται. Στα λατομία αυτά κόβονταν οι μονόλιθοι, γίνονταν μια πρώτη επεξεργασία και στη συνέχεια με ένα αρκετά δύσκολο τρόπο κατέβαζαν τους μονόλιθους από το βουνό στο λιμάνι όπου τους φόρτωναν στα πλοία για όπου χρειάζονταν. Η μεγάλη ακμή των λατομείων ήταν κατά τους δύο πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, όταν τα λατομεία έγιναν αυτοκρατορικά.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Μπούρτζι ΙΙ


(Κάρυστος, κτίσματα με ιστορία!)

4 & 8 Ιουλίου 2012

Στη διάρκεια του καλοκαιριού που πέρασε μπόρεσα να τραβήξω αρκετές φωτογραφίες του υπέροχου αυτού παραθαλάσσιου κάστρου, με λεπτομέρειες αλλά και από το εσωτερικό του στη διάρκεια μιας έκθεσης φωτογραφίας την οποία και επισκέφθηκα (http://disaki.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html).
Μερικές λοιπόν από αυτές τις φωτογραφίες παραθέτω εδώ.
Η «πρόσοψη» (βόρεια πλευρά) με την καστρόπορτα, τη ζεματίστρα από πάνω της και το ρωμαϊκό ανάγλυφο στα δεξιά

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Προσφορά για τους αναγνώστες του ιστολογίου μας!



Tο Mare e Vista Epaminondas στην Άνδρο προσφέρει έκπτωση 15% σε όλους τους αναγνώστες του http://disaki.blogspot.gr/


(Στις αρχές του καλοκαιριού πήρα ένα μήνυμα από το ξενοδοχείο Mare e Vista Epaminondas στην Άνδρο. Σύμφωνα μ’ αυτό, οι αναγνώστες του ιστολογίου μας έχουν μια έκπτωση στο παραπάνω ξενοδοχείο κατά τη χαμηλή περίοδο. Έτσι σήμερα ανεβάζω εδώ το κείμενο που μου έστειλαν, όπου φαίνεται η προσφορά τους. Ελπίζοντας πως οι φίλοι μας θα βρουν την προσφορά ικανοποιητική, εύχομαι καλό ταξίδι στην Άνδρο, ένα νησί που αν και τόσο κοντά δεν έχω επισκεφτεί μέχρι σήμερα και ελπίζω σύντομα να γίνει κι αυτό! )

Διακοπές στην Άνδρο

Ένας από τους κοντινότερους προορισμούς από την Αθήνα είναι το νησί της Άνδρου. Μόνο 2 ώρες από το λιμάνι της Ραφήνας, αποτελεί ένα υπέροχο μέρος για διακοπές ή για σύντομες εξορμήσεις-εκδρομές.
Η διαμονή στην Άνδρο μπορεί να διανθιστεί με ποικιλία από αξιοθέατα και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ιστορικά μοναστήρια, πύργοι, κάστρα, γραφικοί φάροι και σπήλαια αποτελούν ιδανικά μέρη για επίσκεψη τις μέρες των διακοπών στο νησί. Καθώς και εκδηλώσεις, που συμβαίνουν κυρίως στους καλοκαιρινούς μήνες , όπως μαθήματα χορού, μαθήματα μαγειρικής, εκθέσεις έργων τέχνης μπορούν να γεμίσουν το χρόνο του επισκέπτη πιο δημιουργικά.
Υπέροχα καθαρά νερά και ποικιλομορφία είναι τα διαχρονικά χαρακτηριστικά των παραλιών της Άνδρου. Είτε σας αρέσουν οι απομονωμένες παραλίες στο τέλος χωματόδρομων ή οι εύκολα επισκέψιμες δημοφιλής παραλίες μπορείτε να βρείτε αυτό που ψάχνεται στο νησί της Άνδρου.  Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι της ξακουστής παραλίας με όνομα: «Το πήδημα της Γριάς», ένα όνομα που απόκτησε από ένα μύθο της περιοχής.  Μια γριά άνοιξε στους Τούρκους τις πύλες του Κάστρου της Φανερωμένης, ένα κάστρο το οποίο βρίσκεται ακριβώς από πάνω από την παραλία, και λόγω των τύψεων που είχε αφού οι Τούρκοι έσφαξαν τον πληθυσμό του κάστρου αυτοκτόνησε πηδώντας από ένα βράχο.
Η Άνδρος χαρακτηρίζεται από την Κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική και διάθεση αλλά αποτελεί και σημείο αναφοράς για την πανέμορφη φύση του. Αρχαίοι ποιητές την αναφέρουν ως «Λασία» λόγω της πυκνής της βλάστησης και «Υδρούσα» για τα τρεχούμενα νερά της. Περιοχές της Άνδρου έχουν συμπεριληφθεί στο δίκτυο Natura  2000 ένα δίκτυο περιοχών με σημαντικά οικοσυστήματα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο δίνοντας έτσι μια άλλη σημαντικότητα στα καταπράσινα φυσικά της τοπία.
Όπως κάθε τουριστική περιοχή έτσι και η Άνδρος διαθέτει πολλά μαγαζιά για φαγητό και για διασκέδαση. Επιπλέον τα ξενοδοχεια στην Ανδρο μπορούν να προσφέρουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε κάθε επισκέπτη.
Το Mare e Vista Epaminondas είναι ένα ξενοδοχείο που απευθύνεται κυρίως σε οικογένειες και θεωρεί αποστολή του την υποδειγματική φιλοξενία του επισκέπτη και την συμβολή των ανθρώπων του για την καλύτερη εξερεύνηση της Άνδρου. Το ξενοδοχείο προσφέρει σε όλους τους αναγνώστες του blog http://disaki.blogspot.gr/ έκπτωση 15% για διαμονή στις περιόδους από 23 Απριλίου – 14 Ιουνίου και 9 Σεπτεμβρίου – 14 Οκτωβρίου.


InfoMare e Vista Epaminondas 
Tel. +30.2282041177

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Ο ατμοκίνητος οδοστρωτήρας της Καρύστου!

3 Μαΐου 1994-4 Ιουλίου 2012



Αν βρεθείτε στην Κάρυστο και κάνετε τη βόλτα σας στην παραλία, είναι σίγουρο πως τα βήματά σας θα σας φέρουν στο Μπούρτζι, το μεσαιωνικό παραθαλάσσιο καστράκι, σήμα κατατεθέν της πόλης. Απέναντι ακριβώς βρίσκεται το κτίριο του Γιοκαλείου με το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Στον κατάφυτο προαύλιο χώρο του, εκτός από τα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος ευρήματα, υπάρχει και ο οδοστρωτήρας. Στέκει σήμερα σκουριασμένος, με καινούριο, όμως, ξύλινο στέγαστρο, μαγνήτης για τα πιτσιρίκια, που σκαρφαλώνουν πάνω του και φαντάζονται τον εαυτό τους να οδηγεί αυτό το «τέρας» ή τον θεωρούν ατμομηχανή ενός φανταστικού τρένου που το οδηγούν ή τα οδηγεί (αδιάφορο) στις περιπέτειες. Πόσα και πόσα πιτσιρίκια δεν πέρασαν από πάνω του!

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Ο Άγιος Θανάσης του Κουβαρά!

3 Μαΐου 2007


Ήταν καλοκαίρι του 2006 όταν είδα ένα αφιέρωμα του περιοδικού ΓΕΩτρόπιο στον Κουβαρά, το γνωστό χωριό της Αττικής. Μια φωτογραφία στο άρθρο μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Ένα ξωκλήσι. Και συγκεκριμένα το εσωτερικό του. Τι όμορφη εκκλησία! Τι τοιχογραφίες!!

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Nao Victoria!



25 Μαρτίου 2006


 Ψάχνοντας τις παλιές μου φωτογραφίες, «έπεσα» πάνω σε ένα άλμπουμ με φωτογραφίες του Nao Victoria και ένα ρεπορτάζ στο www.fotoartmagazine.gr. Ήταν το συννεφιασμένο Σάββατο της 25ης Μαρτίου του 2006 όταν έκανα εκείνη την επίσκεψη. Αν και πρόκειται για παλιό γεγονός, οι φωτογραφίες μου θύμισαν κάτι πραγματικά ενδιαφέρον και γι αυτό αποφάσισα να μεταφέρω εδώ το ρεπορτάζ εκείνο, (το κείμενο ήταν προϊόν συλλογικής «παραγωγής», Δήμου και Γιώργου Φ.), ελάχιστα τροποποιημένο.

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Καλή σχολική χρονιά!!


Οι ευεργέτες και τα έργα τους!


(Κάρυστος, κτίσματα με ιστορία!)

Η Κάρυστος ευτύχισε να γεννήσει τέκνα που πλούτισαν σε τόπους μακρινούς αλλά δεν ξέχασαν τον γενέθλιο τόπο. Έτσι τον στόλισαν με λαμπρά οικοδομήματα απαραίτητα στην τοπική κοινωνία. Τα περισσότερα από αυτά ζουν και «βασιλεύουν», κοσμήματα για τη μικρή αυτή πόλη. Κάποια όμως, δυστυχώς, έπεσαν θύματα του «εκσυγχρονισμού» και δεν υπάρχουν πια, όπως το «Παρθεναγωγείο» που ήταν χτισμένο απέναντι από το Μπούρτζι. Το 1971 η χούντα το γκρέμισε για να φτιάξει ένα έκτρωμα για Γυμνάσιο. Ήταν τόσες οι κακοτεχνίες του, που εκτός από προσβολή στην αισθητική της πόλης (δυστυχώς δεν ήταν η μόνη τέτοια προσβολή), ταλαιπώρησε αρκετά τη σχολική κοινότητα (κατά τα λεγόμενα όσων πέρασαν από εκεί). Πριν λίγα χρόνια, ευτυχώς κατεδαφίστηκε και στη θέση του υπάρχει ένα γήπεδο μπάσκετ. Το παλιό σχολείο ήταν ένα θαυμάσιο νεοκλασικό κτίριο (όπως φαίνεται σε παλιές φωτογραφίες).
Οι σπουδαιότεροι ευεργέτες της Καρύστου ήταν κυρίως τα μέλη της οικογένειας Κότσικα. Ο Ιωάννης (1820-1880) και τα ανίψια του Θεοχάρης (1858-1932) και Πολυχρόνης (1860-1922), παιδιά του Θεόδωρου Κότσικα. Η οικογένεια αυτή απέκτησε μεγάλο πλούτο από το εμπόριο στην Αίγυπτο.
Άλλος, νεώτερος αυτός ευεργέτης, ήταν ο Νικόλαος Γιοκαλάς (1866-1949), που ξενιτεύτηκε στη Βασόρα της Μεσοποταμίας (σημερινό Ιράκ), όπου και απέκτησε πλούτη από το εμπόριο.

Δημαρχείο

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Δυτική Μακεδονία. Δ΄ Δρόμοι του Εμφυλίου-Επιστροφή!

19-20 Μαΐου 2012
Εκεί που τέλειωσε ο εμφύλιος!
Ήρθε και η τελευταία μέρα του ταξιδιού μας. Η μέρα που θα πηγαίναμε δυτικά. Προς το Γράμμο, το βορειότερο κομμάτι της μοναδικής μας Πίνδου.
Είναι γνωστό πως προς το τέλος του εμφυλίου, ο Εθνικός Στρατός, σιγά-σιγα κατάφερνε να απωθήσει τις δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού προς τα βόρεια σύνορα μας. Εκεί λοιπόν δόθηκαν και οι μάχες που έδωσαν οριστική λύση στον πόλεμο που διέλυσε τον τόπο, στέλνοντας ένα τεράστιο δυναμικό ανθρώπων, πολλοί των οποίων εξαιρετικά μορφωμένοι, σε αναγκαστική «πολιτική» ξενιτειά, στις Σοσιαλιστικές χώρες των Βαλκανίων αρχικά αλλά και της υπόλοιπης Ευρώπης στη συνέχεια. Αλλά και από την άλλη μεριά έστειλε τεράστιο αριθμό σε αναγκαστική, «οικονομική» αυτή τη φορά ξενιτειά στην αναπτυσσόμενη Γερμανία, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία και σε τόσες άλλες χώρες. Η τεράστια αυτή «αιμορραγία» ήταν η χαριστική βολή στο παιγνίδι της υποτέλειας. Ο πόλεμος εκείνος, πολλαπλά πιο αιματηρός από αυτόν που είχε προηγηθεί, δεν είχε κατά τη γνώμη μου Νικητές και Ηττημένους. Κι ας πανηγύρισαν οι «Εθνικόφρονες». Ένα Ηττημένο είχε, και αυτός ήταν αυτός ο έρμος τόπος! Και μόνο οι ξένοι έτριβαν τα χέρια τους.
Οι καθοριστικές λοιπόν μάχες που σήμαναν και το τέλος του πολέμου δόθηκαν στο Γράμμο και στο Βίτσι. Τι έφταιγαν αυτά τα πανέμορφα βουνά να συνδεθεί το όνομά τους με τόσο αιματηρές μάχες, ντροπή για τον τόπο;

Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση προς το Νεστόριο, το κεφαλοχώρι της Δυτικής Καστοριάς και του River Party (!!), που ξεκίνησε από μερικούς νεαρούς το 1978 στις όχθες του Αλιάκμονα, έξω από το χωριό και έγινε με τα χρόνια θεσμός που συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες άτομα που έρχονται να απολαύσουν μουσικούς σε συναυλίες, να κάνουν δραστηριότητες στο ποτάμι και γενικά να απολαύσουν τη χαλαρή ατμόσφαιρα των ημερών που διαρκεί το Party!
Ο δρόμος κινείται μέσα σε κάμπο με καλλιέργειες. Λίγο πριν φτάσουμε στο Νεστόριο, στρίψαμε δεξιά για το χωριό Αγία Άννα. Ο δρόμος ανηφορίζει και φτάνει σε ένα πολύ μικρό χωριό με λίγα σπίτια και μια μικρή πλατεία. Δεν υπήρχε ψυχή. Και εμείς θέλαμε πληροφορίες για να πάμε στο Μοναστήρι της Τσούκας. Και τώρα; Ξαφνικά βλέπουμε να τρέχει στην ανηφόρα μια νέα γυναίκα. Κάτι έλεγε αλλά ήταν ακόμα μακριά. Όταν πλησίασε καταλάβαμε πως έψαχνε για τσιγάρα. Πόσο άτυχη μπορεί να είσαι κοπέλα μου; Ένα αυτοκίνητο να μπει στο χωριό και οι επιβάτες του να το έχουν κόψει δεκαετίες τώρα; Φυσικά απογοητεύτηκε αλλά μας έδωσε τις πληροφορίες που θέλαμε. Πολύ κοντά στο χωριό, σε ένα πλάτωμα είναι η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, του 1924.
Πέτρινος, συντηρημένος ναός, έχει λίγες τοιχογραφίες.. Η εντυπωσιακή εκκλησία της μονής του 13ου αι.  βρίσκεται χαμηλότερα στη ρεματιά, στην οποία και δεν κατεβήκαμε. Απολαύσαμε όμως ένα από τα ομορφότερα θεάματα ακριβώς απέναντι.

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Δυτική Μακεδονία. Γ΄ Νερά και αρκουδοπατήματα!

18 Μαΐου 2012

Στα Βλαχοχώρια!
Ήταν το καλοκαίρι του 1986 όταν ανεβήκαμε στην Πτολεμαΐδα να βαφτίσουμε τη μονάκριβη κόρη των καλύτερων φίλων μας. Την άλλη μέρα της βάφτισης, πήγαμε μια ωραία εκδρομή σε ένα μοναστήρι έξω από το χωριό Κλεισούρα της Καστοριάς. Πολύ «με είχε αρέσει» ο τόπος και το μοναστήρι.
Η Σοφούλα είναι σήμερα ολόκληρη γυναίκα και εμείς ξεκινάμε από την Καστοριά να πάμε στην Κλεισούρα να δούμε και πάλι εκείνο το μοναστήρι, να θυμηθούμε εκείνες τις μέρες.
Τρεις μέρες πριν είχαμε έρθει από τα νότια. Την προηγούμενη μέρα είχαμε ταξιδέψει βόρεια και σήμερα θα πηγαίναμε ανατολικά (στην πραγματικότητα λίγο βορειοανατολικά)!
Η Κλεισούρα είναι από τα μεγάλα βλαχοχώρια της περιοχής. Υπήρξε μεγάλο εμπορικό κέντρο κατά την Τουρκοκρατία,
γεγονός που φαίνεται από τα σπουδαία πέτρινα κτίρια, προηγούμενων αιώνων που σώζονται μέχρι σήμερα.

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Δυτική Μακεδονία. Β΄ Το τρίγωνο του νερού!

17 Μαΐου 2012

Πολύ νερό η μέρα αυτή! Από το πρωί που σηκωθήκαμε είδαμε τον καιρό βροχερό. Και έτσι πήγε όλη τη μέρα. Έτσι ενισχύθηκαν  τα «χρέη» για την επόμενη φορά.
Φύγαμε και πήραμε τον αυτοκινητόδρομο προς Κρυσταλλοπηγή. Ο αυτοκινητόδρομος τελειώνει στο χωριό Κορομηλιά και συνεχίζει αρκετά καλός δρόμος προς τα βόρεια με κατεύθυνση τη Φλώρινα. Το τοπίο είναι καταπράσινο και πανέμορφο. Δίπλα στο δρόμο, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, κυλλά ένας από τους βασικούς παραπόταμους του Αλιάκμονα. Φτάσαμε σε ένα άχαρο νέο οικισμό, με το όνομα Κορέστια. Πρόκειται για οικισμό που χτίστηκε τη δεκαετία του 1970 για να συγκεντρώσει τους κατοίκους των γύρω «λασποχωριών». Θυμάμαι το 1981 που είχα μπει σε κάποια από τα σπίτια του τότε ακατοίκητου ακόμα χωριού. Οι κακοτεχνίες που είδαν τα μάτια μου, η δυσπιστία των κατοίκων των γύρω χωριών, αλλά και το συναισθηματικό δέσιμο των ανθρώπων αυτών με τον τόπο τους έκαναν το χωριό αυτό να κατοικηθεί πάνω από 10 χρόνια από την κατασκευή του. Πράγμα που έγινε τελικά στη δεκαετία του 1980.
Προσπεράσαμε και στρίψαμε αριστερά στο σχεδόν έρημο χωριό Γάβρος.
Πρόκειται για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά «λασποχώρια». Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών, μην έχοντας πέτρα ή αρκετή ξυλεία για να φτιάξουν τα σπίτια τους κατέφυγαν στη λύση της λάσπης, που είναι άφθονη στην περιοχή. Πλάθανε «τούβλα από λάσπη, νερό και άχυρα ή τρίχες κατσικιών. Έβαζαν το μίγμα, αφού το ζύμωναν καλά, σε παραλληλεπίπεδα καλούπια για να πάρουν σχήμα και τα άφηνα να στεγνώσουν στον ήλιο. Από το ποτάμι έπαιρναν κροκάλες, τις οποίες χρησιμοποιούσαν για τα θεμέλια μαζί με λάσπη. Τα χωριά αυτά, υπολογίζεται πως χτίστηκαν στο πρώτο μισό του 19ου αι. και τα σπίτια συνεχίστηκαν να φτιάχνονται με αυτόν τον τρόπο μέχρι περίπου τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο.

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Δυτική Μακεδονία, εικόνες τριών νομών στα όρια τριών κρατών!

Μέρος Α΄: Προϊστορία, Ιστορία και Παρόν!

15-16 Μαΐου 2012


-Τι ψοφόκρυο είναι αυτό; Που ήρθα μανούλα μου; Πως επιβιώνουνε εδώ πάνω; Καλά δεν ήμουν στο Παρθένι; Έστω και αν αισθανόμουν εξόριστος κι εγώ.
Ήταν 14 του Φλεβάρη (δεν είχε ακόμα υιοθετηθεί ο ξενέρωτος, εισαγόμενος «άγιος» που ξετρελαίνει κοριτσόπουλα και κάνει τους εμπόρους να τρίβουν τα χέρια τους). Στο τρένο από τη Λάρισα και μετά έβγαζα και φόραγα όσα ρούχα είχα. Φτάνοντας στην Κοζάνη ο στρατιωτικός μου σάκος είχε μείνει ο μισός και εγώ είχα γίνει διπλός!! Όταν όμως κατέβηκα από το λεωφορείο στην Καστοριά και είδα τη λίμνη παγωμένη, πάγωσε μέχρι και το αίμα μου!
Δέκα μήνες μετά, παραμονές των Χριστουγέννων, με το απολυτήριο στο χέρι, χωρίς δραχμή στην τσέπη, αλλά τρισευτυχισμένος που επιτέλους τέλειωσε ο εφιάλτης που ακούει στο όνομα στρατιωτική θητεία, αποχαιρέτησα την Καστοριά, δίνοντας υπόσχεση στον εαυτό μου να γυρίσω κάποτε και να απολαύσω τις ομορφιές αυτού του τόπου που είναι πολλές. Στους δέκα αυτούς μήνες είχα δει πολλά και όμορφα (αρνούμαι να θυμάμαι τα άσχημα, που δεν ήταν και λίγα)!

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Η πόλη της Τρίκκης και οι Πέτρες του Θεού!!

13-14 Μαΐου 2012

(Το ταξίδι στα Μετέωρα αλλά και στην πόλη των Τρικάλων, προέκυψε με αφορμή αυτό που είχαμε σχεδιάσει για τη Δυτική Μακεδονία και έτσι τα συνδυάσαμε).

Μετέωρα! Στα βορειοδυτικά της Θεσσαλίας, εκεί που τελειώνει ο κάμπος και αρχίζουν τα εδάφη της Δυτικής Μακεδονίας, ένα ιδιαίτερο γεωλογικό φαινόμενο τραβάει πάνω του τα βλέμματα ανθρώπων από όλο τον κόσμο. Μια συστάδα βράχων, από κροκαλοπαγές πέτρωμα, αποτέλεσαν για αιώνες το «καταφύγιο» ανθρώπων που θέλανε να απομονωθούν και να ασκηθούν στη Χριστιανική τους πίστη. Οι άνθρωποι εκείνοι πρέπει να ήταν δεινοί αναρριχητές, αλλιώς δεν εξηγείται πως κατάφεραν να σκαρφαλώσουν στα κάθετα βράχια και σιγά-σιγά να στήσουν τα ασκηταριά πρώτα, και αυτά να μεγαλώσουν και να γίνουν λαμπρά μοναστήρια, ιστορισμένα με μοναδικές τοιχογραφίες. Πατριάρχες και Αυτοκράτορες τα προίκισαν με την εύνοια τους, αλλά και με πολλούς θησαυρούς. Έτσι δημιουργήθηκε η δεύτερη μεγαλύτερη μοναστική κοινότητα της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης, μετά από εκείνη του Αγίου Όρους! Η πρόσβαση για αιώνες ήταν από πάρα πολύ δύσκολη μέχρι αδύνατη. Το δίχτυ και το βαρούλκο αναλάμβαναν να ανεβάσουν ανθρώπους και υλικά εκεί πάνω! Ώσπου λίγες δεκαετίες πριν κατάφεραν να φτιάξουν δρόμους, γέφυρες, απότομες σκάλες με δεκάδες σκαλιά και να κάνουν την πρόσβαση δυνατή για την πλειοψηφία των επισκεπτών. Όχι για όλους βέβαια.

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Το Μαυσωλείο των Οβρέϊκων


(Κάρυστος, κτίσματα με ιστορία!)


Ένα μόνο τετράγωνο από το λιμάνι, στη διασταύρωση Σαχτούρη και Θεοχ. Κότσικα, σώζονται τα θεμέλια ενός «αρχαίου» κτιρίου. Βρισκόμαστε στην καρδιά της εμπορικής περιοχής της πόλης, γνωστής σαν Οβραίικά ή Εβραίικα. Για πολλά χρόνια έβλεπα σε όλες τις πηγές που είχαν πέσει στα χέρια μου, πως πρόκειται για το βάθρο Ναού του Απόλλωνα των Ελληνιστικών χρόνων.

Σκαλί, καλέ μου, σκαλί….!


Γραμπιάς Καρύστου, 28 Αυγούστου 2012
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...