Arad, πόλη στον ποταμό Mures!

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 11^ο

(συνέχεια από Βελιγράδι, η «Λευκή Πόλη» στη σμίξη των ποταμών! Ημέρα 3η)

23 Οκτωβρίου 2022

Αργά το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε. Περίπου 100χμ προς τα Β.Α. φτάσαμε στα Σερβο-Ρουμάνικα σύνορα. Δε είχε κίνηση και περάσαμε σχετικά γρήγορα. Συνεχίσαμε με την ίδια κατεύθυνση, περάσαμε έξω από την Τιμισοάρα και περίπου σε άλλα 100χμ από τα σύνορα

περνάγαμε την εντυπωσιακή Γέφυρα του Τραϊανού (Podul Traian), που συνδέει τις δύο όχθες του ποταμού Mures και μπαίναμε στην πόλη Αράντ.

Η γέφυρα έχει μήκος 185 μ., συνδέει το κέντρο της πόλης Arad με τη γειτονιά Νέο Arad (Aradul Nou) και ολοκληρώθηκε το 1913.

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα με το αυτοκίνητο 

και σταματήσαμε έξω από την Κόκκινη εκκλησία.

Η πόλη Αραντ (Arad) αναφέρεται για πρώτη φορά τον 11ο αι και βρίσκεται στην περιοχή Βανάτο της Ρουμανίας. Ο πληθυσμός της είναι περίπου 160.00 κάτοικοι εκ των οποίων το 85% είναι Ρουμάνοι, το 10% Ούγγροι και το υπόλοιπο διάφορες άλλες εθνότητες, όπως Γερμανοί και Ρομά.

Από το 1551 ως το 1699 είναι υπό την κατοχή των Οθωμανών και στη συνέχεια εντάσσεται στην Αυστρουγγαρία, ως το 1920, που περνάει στη Ρουμανία.

Ο 19ος αι είναι η περίοδος της μεγάλης ακμής της πόλης με την ανάπτυξη βαριάς βιομηχανίας κατασκευής τρένων και αργότερα βαρέων αυτοκινήτων.

Στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αι η πόλη κοσμείται με εντυπωσιακά κτίρια.

Πήραμε τη Λεωφόρο της Επανάστασης προς τα νότια και σε λιγότερο από 300μ φτάσαμε στην πλατεία του δημαρχείου με τα εντυπωσιακά και εμβληματικά κτίρια.

Στο κέντρο στέκει το Δημαρχείο του Αράντ (Primăria Arad), που ονομάζεται επίσης Διοικητικό Παλάτι του Αράντ (Palatul Administrativ din Arad) με χαρακτηριστική εκλεκτική αρχιτεκτονική

Η κατασκευή του πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1872 και 1876. Ο πύργος του ρολογιού, έχει ύψος 54 μέτρα και το αέτωμα πάνω από την είσοδο είναι διακοσμημένο με ανάγλυφο του οικόσημου του Αράντ.

Μια πολύ μεγαλύτερη εκδοχή του οικόσημου της πόλης απεικονίζεται επίσης από μαρμάρινες πλάκες στην πλατεία μπροστά από το Δημαρχείο. 

Αριστερά (όπως κοιτάμε) του Δημαρχείου είναι το Παλάτι του Cenad (Palatul Cenad), ένα τριώροφο, εκλεκτικό, νεοκλασικό αρχιτεκτονικό παλάτι του 1894. Το παλάτι κατασκευάστηκε με μοναδικό σκοπό να λειτουργήσει ως έδρα της Σιδηροδρομικής Εταιρείας του Αράντ.

Μετά την ρουμανική επανάσταση του 1989, το παλάτι έγινε ένα κτίριο πολλαπλών χρήσεων. Το κτίριο περιλαμβάνει γραφεία που χρησιμοποιούνται από δημοτικούς αξιωματούχους, βουλευτές και διάφορες άλλες μη κυβερνητικές οργανώσεις.

Δεξιά του Δημαρχείου είναι το επίσης εντυπωσιακό κτίριο του Πανεπιστημίου "Aurel Vlaicu" (UAV) της πόλης.

Το μεσημέρι είχε προχωρήσει αρκετά και θέλαμε κάπου να κάτσουμε για φαγητό. Δυστυχώς εκεί γύρω δεν είδαμε κάποιο εστιατόριο και έτσι αναγκαστήκαμε να κάτσουμε σε ένα φαστφουντάδικο απέναντι από το Δημαρχείο.

Αφού αποφάγαμε κάναμε ακόμα μια μικρή βόλτα

περνώντας από το πάρκο Eminescu (Parcul Eminescu)

και το Δικαστικό Μέγαρο, που είναι δίπλα του.

Έξω από το μέγαρο αυτό στέκει το μνημείο για τον Δικηγόρο και επαναστάτη Avram Iancu (1824-1872).

Πριν φύγουμε, πετάχτηκα και έκανα λίγο συνάλλαγμα.

Φεύγοντας κάναμε μια μικρή στάση για να δούμε το Κλασικό Θέατρο Ioan Slavici (Teatrul Ioan Slavici του 1874.

Φεύγοντας περάσαμε και πάλι από τη Γέφυρα του Τραϊανού.

Η διαδρομή από το Βελιγράδι στην Arad

Η πόλη μας άρεσε αλλά διαπιστώσαμε πως μεγάλο μέρος των όμορφων κτιρίων ήταν σε κακή κατάσταση. Μια αίσθηση εγκατάλειψης ήταν παρούσα αν και είδαμε και αρκετά μπανταρισμένα, που φαίνεται πως κάτι γίνεται.

Περίπου 60χμ προς τα νότια και μια ώρα δρόμο φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας στην Τιμισοάρα. Είχε σουρουπώσει και αφού ανεβάσαμε τα πράγματά μας βγήκα να αναζητήσω κάποιο εστιατόριο. Εις μάτην. Τίποτα ανοικτό ένα γύρω. Η μοναδική λύση τα σάντουιτς από ένα ανοικτό βενζινάδικο. Τι να κάνουμε. Αρκεστήκαμε σε αυτό.

Την επομένη θα βλέπαμε την Τιμισοάρα, μια πόλη που δεν ξέραμε και πολλά, αλλά είχα δει κάποιες ενδιαφέρουσες φωτογραφίες. Ελπίζω και το κομμάτι αυτό της Ρουμανίας να μας ανταμείψει, όπως το έκανε και πριν 13 χρόνια το κεντρικό και ανατολικό της χώρας.

Καλώς ήλθαμε Ρουμανία! 

(το ταξίδι συνεχίζεται )

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας