Νερά της Ηπείρου!

Στο δρόμο του Αώου! Μέρος 12^ο

(συνέχεια από Εκεί που το ποτάμι σμίγει με την Αδριατική!)

 

28 Οκτωβρίου 2023

 

 

Επιστροφή

Ξημέρωσε η 28^η του Οκτώβρη και αφού φορτώσαμε ξεκινήσαμε προς τα νότια. Στο δρόμο για το Τεπελένι είδαμε για τελευταία φορά τον Αώο. Περάσαμε και το Αργυρόκαστρο και περίπου μετά από 160χμ φτάσαμε στην Κακαβιά. Ευτυχώς δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση και λίγο μετά μπήκαμε στην Ελλάδα.

Παίρνοντας το δρόμο προς Γιάννενα, περίπου 14χμ μετά τα σύνορα κάναμε την πρώτη μας στάση.

Και αυτή δεν ήταν άλλη από τη λίμνη Ζαραβίνας ή Νεζερός, που είναι πάνω στο δρόμο.

Μικρή σχετικά λίμνη αλλά με βάθος που ξεπερνά τα 30μ (5^η σε βάθος φυσική λίμνη της χώρας)

και με μεγάλη οικολογική αξία. Πολύ όμορφες εικόνες για παρατήρηση και φωτογράφιση.

Περάσαμε έξω από τα Γιάννενα και πήραμε τον παλιό δρόμο, αντί της Ιόνιας οδού. Ο λόγος ήταν πως θέλαμε να κάνουμε μια βόλτα να δούμε τις πηγές του Λούρου και τη λίμνη τους κοντά στο Τέροβο και αν βρίσκαμε να κάτσουμε για φαγητό.

Περίπου 30χμ νότια των Ιωαννίνων μπήκαμε στο χωριό Βουλιάστα.

Το χωριό κάποτε πρέπει να ζούσε από τον Λούρο ποταμό.

Νερόμυλοι (κάποιοι αναστηλωμένοι, κάποιοι σε όχι και τόσο καλή κατάσταση),

νεροτριβές, εκτροφεία πέστροφας

και ένας ιχθυογενετικός σταθμός.

Φτάσαμε και λίγο πιο πάνω

στη λίμνη, που είναι μέσα σε ένα οργιαστικά πράσινο περιβάλλον.

Και αυτή μικρή λίμνη και πανέμορφη.

Δυστυχώς η μόνη ταβέρνα του χωριού ήταν κλειστή. Έτσι ανεβήκαμε ξανά στο δρόμο και στα Χάνια Τερόβου κάτσαμε για φαγητό. Αν και τα μαγαζιά που είναι πάνω σε εθνικούς δρόμους δεν τα έχω σε μεγάλη εκτίμηση, ως προς την ποιότητα του φαγητού, το συγκεκριμένο είχε εξαιρετικό φαγητό.

Ο ουρανός εκείνη τη μέρα ήταν βαρύς και δεν ήταν λίγες οι φορές που μας τα μούσκεψε, άλλοτε λίγο, άλλοτε περισσότερο.

Από εκεί και κάτω ο δρόμος πάει παράλληλα με τον Λούρο. Πόσες φορές την έχω κάνει αυτή τη διαδρομή! Τις ηρωικές εκείνες εποχές, που δεν είχε φτιαχτεί η Ιόνια οδός και η κίνηση ήταν πολλές φορές απερίγραπτή και άκρως επικίνδυνη. Τώρα τα πράγματα είναι ήσυχα και η κίνηση κυρίως τοπική. Έτσι σου δίνεται η ευκαιρία να δεις και να θαυμάσεις το τοπίο.

Μετά από περίπου 22χμ φτάσαμε σε ένα «μαγικό» μέρος, σχεδόν πάνω στο δρόμο.

Οι Ρωμαίοι, τον 1^ο αι π.Χ., προκειμένου να υδροδοτήσουν τη νέα πόλη που έφτιαξαν, τη Νικόπολη, κατασκεύασαν ένα μεγαλειώδες έργο. Ένα υδραγωγείο μήκους περίπου 50χμ, που έφερνε το νερό από τις πηγές του Λούρου. Αυτό αποτελούνταν κυρίως από καμάρες που στήριζαν το υπερυψωμένο αυλάκι, αλλά και κάποιες σήραγγες στα πιο ορεινά του κομμάτια. Πολλά κομμάτια αυτού του υδραγωγείου διατηρούνται ακόμα. Κοντά στο χωριό Άγιος Γεώργιος της Πρέβεζας είναι ένα από αυτά.

Κάτω του περνάει ο Λούρος και αυτό σε συνδυασμό με την πυκνή βλάστηση ένα γύρω, κάνει το μέρος «μαγικό», «παραμυθένιο».

Φτάσαμε λοιπόν στο Ρωμαϊκό Υδραγωγείο της Νικόπολης. Τι μέρος! Τι εικόνες! Τα υπέροχα αρχαία ερείπια και κάτω τους να κυλλά ήρεμος ο ποταμός.

Ακόμα και η νέα πέτρινη γέφυρα, που είναι εκεί για να περνούν τα αυτοκίνητα είναι όμορφη.

Κατεβήκαμε, περπατήσαμε δίπλα στο ποτάμι, κάτω από τις καμάρες, θαυμάσαμε, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, τραβήξαμε βίντεο και κάποια στιγμή μπήκαμε και πάλι στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

Ξανά στον κεντρικό δρόμο και γύρω στα 5,5χμ μετά κάναμε δεξιά και περίπου 1,5χμ μετά φτάσαμε σε άλλη μια υπέροχη μικρή, φυσική λίμνη.

Τη λίμνη Ζηρού. Θυμάμαι πως πριν κάμποσα χρόνια είχαμε ξαναέρθει και είχα εντυπωσιαστεί από την ομορφιά της. Αν και λόγω βροχής και της λάσπης που είχε δημιουργηθεί δεν προχωρήσαμε πάρα πολύ,

οι εικόνες που εισπράξαμε ήταν αρκετές και το ίδιο υπέροχες, όπως τότε.

Βγαίνοντας στο δρόμο, σχεδόν στην απέναντι πλευρά του στέκουν τα ερείπια της Παναγίας Παντάνασσας.

Πρόκειται για μοναστήρι που έφτιαξε ο Δεσπότης Μιχαήλ Β΄ Κομνημός τον 13^ο αι. Το καθολικό του ήταν από τους μεγαλύτερους ναούς του Δεσποτάτου.

Σήμερα στέκει ερειπωμένο και μόνο ένα μέρος του καθολικού φαίνεται να κρατά ακόμα, αλλά όπως και τόσα άλλα ήταν κλειστά.

Η μέρα μας τελείωσε με δείπνο στο ξενοδοχείο μας στη Φιλιππιάδα, λίγα χιλιόμετρα νότια.

Καλώς ήρθαμε στα «πάτρια» και με το καλό να συνεχίσουμε και να γυρίσουμε στο σπίτι μας!

 

 

(το ταξίδι συνεχίζεται Η Αρχαία Αμβρακία και το Δεσποτάτο της Ηπείρου!)

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας