Χριστούγεννα στο Πήλιο!!

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

26-28 Δεκεμβρίου 1996

-   Τι σκέφτεστε για τα Χριστούγεννα;

-   Εγώ μέχρι και την παραμονή δουλεύω. Μετά έχω λίγες μέρες ελεύθερες.

-   Έχετε σκεφτεί τίποτα;

-   Κάτι για 3-4 μέρες στο Πήλιο σκεφτήκαμε για την εβδομάδα μετά τα Χριστούγεννα.

-   Ωραία ιδέα! Πήλιο χριστουγεννιάτικα! Αν θέλετε κάνουμε το βράδυ Χριστούγεννα με τους γονείς και ανήμερα φεύγουμε. Θα αποφύγουμε και την κίνηση.

-   Καλά. Κοιτάω εγώ για ξενοδοχείο.

-   Τα λέμε!

Έτσι βρεθήκαμε αργά το πρωί των Χριστουγέννων να οδηγούμε για Βόλο. Δύο αυτοκίνητα, 7 άτομα. Μια μικρή στάση στις Θερμοπύλες (φυσικά στο Λεωνίδα!!) και λίγο μετά τις 2 φτάσαμε στις Αλυκές. Βρίσκονται 5 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Βόλου και είναι χτισμένες πάνω στις Αρχαίες Παγασές, εκεί όπου σύμφωνα με τη μυθολογία ναυπηγήθηκε η μυθική Αργώ. Εκεί ήταν το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει. Είχαμε καταλήξει να μείνουμε κάπου κοντά στο Βόλο αφενός για να μπορούμε να κάνουμε ημερήσιες εκδρομές προς τις διάφορες κατευθύνσεις του Πηλίου και αφετέρου φοβηθήκαμε μήπως και  κλειστούμε κάπου στο βουνό από μια έντονη χιονόπτωση. Η απόφασή μας αυτή αποδείχτηκε απόλυτα σωστή.

Τακτοποιηθήκαμε και κατεβήκαμε στο Βόλο αφενός για να φάμε, μιας και η ώρα είχε περάσει, αλλά και για μια πρώτη επαφή με την πόλη. Είχα βρεθεί άλλες 3 φορές στο Βόλο αλλά πάντα για φαΐ ή καφέ και ποτέ δεν την είχα περπατήσει. Και είναι τόσο ωραία πόλη! Φάγαμε σε ένα τσιπουράδικο στην παραλία και μετά βόλτα δίπλα στη θάλασσα. Φτάσαμε μέχρι το κτίριο του Πανεπιστημίου. Εκεί κοντά κάτσαμε και για τον απογευματινό μας καφέ. Από εκεί απολαύσαμε με ηρεμία τις χειμωνιάτικες εικόνες της θάλασσας. Αρκετά κουρασμένοι γυρίσαμε νωρίς το βράδυ στο ξενοδοχείο. Κάτσαμε κάμποσο για παρέα και πέσαμε να ξεκουραστούμε.

Το πρωί, μετά το πρωινό μας ξεκινήσαμε για την πρώτη μας βόλτα στο μυθικό βουνό των Κενταύρων. Ψιλόβρεχε αλλά εμείς είχαμε ακμαιότατο ηθικό! Πρώτα πήγαμε να δούμε το σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, για τον οποίο είχαμε ακούσει πολλά και καλά. Και ήταν όλα έτσι.

Υπέροχος!! Θυμίζει Κεντρική Ευρώπη, είναι καλοδιατηρημένος και βέβαια σε χρήση! Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και συνεχίσαμε.

Πήραμε την ανηφόρα προς τα βόρεια και τα ανατολικά. Στα πρώτα υπέροχα Πηλιορείτικα  χωριά Ανακασιά. Άνω Βόλος και Πορταριά δεν σταματήσαμε. Ο δρόμος συνεχίζει ανηφορικός και μπαίνουμε στο κυρίως Πήλιο με την πυκνή, πλην όμως χειμωνιάτικη και γυμνή από φύλλωμα, βλάστηση.

Οι εικόνες έχουν εκείνο το καφέ-κόκκινο χρώμα των γυμνών κλαδιών. Εικόνες που έχουν μιαν άλλη γοητεία από αυτή του πυκνού πράσινου του καλοκαιριού.

Πρώτη μας στάση στα Χάνια. Κρύο, ψιλόβροχο και μια ομίχλη να παίζει μπρος τα μάτια μας. Πότε πιο πυκνή να κρύβει τα πάντα, πότε να αραιώνει, αφήνοντας το βλέμμα να κλέψει λίγες εικόνες από τα γύρω. Ψωνίσαμε το κατιτίς μας από τα κιόσκια των ντόπιων που υπάρχουν εκεί χειμώνα καλοκαίρι και μετά αρχίζουμε να κατηφορίζουμε για τη Ζαγορά που ήταν ο προορισμός μας για εκείνη τη μέρα.

Λίγο μετά τη διασταύρωση για το χιονοδρομικό η ομίχλη έγινε πολύ πυκνή. Κινούμαστε μέσα σε μια «γαλακτερή» ατμόσφαιρα, πάρα πολύ αργά, μαντεύοντας περισσότερο, παρά βλέποντας το δρόμο!! Έτσι μέσα στην ομίχλη διακρίνουμε τα πρώτα σπίτια της Ζαγοράς. Σταματήσαμε κάτω από την υπέροχη πλακόστρωτη πλατεία. Μεγάλη πλατεία, σκεπάζεται σχεδόν τελείως από τα αιωνόβια πλατάνια.

Στη μια μεριά της η καταπληκτική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Πετρόχτιστη και αυτή, όπως όλο το χωριό, και σκεπασμένη με τη γκρίζα πηλιορείτικη πέτρα, φτιάχτηκε το 1865 με προτροπή και επιστασία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Καλλίνικου. Εκείνη τη χειμωνιάτικη μέρα ήταν ανοικτή και έτσι είχαμε την ευκαιρία να τη δούμε και μέσα. Υπέροχη όσο και έξω.

Μετά την εκκλησία η παρέα χωρίστηκε. Κοντά στην εκκλησία είναι ένα μικρό αλλά πολύ γουστόζικο καφενεδάκι του συνεταιρισμού των γυναικών του χωριού. Εκεί πήγαν οι περισσότεροι για καφέ.

Εγώ με τον Νίκο πήγαμε μια μεγαλούτσικη βόλτα στο χωριό για να διαπιστώσουμε για άλλη μια φορά πόσο όμορφο είναι. Μετά τη βόλτα μας κάτσαμε και εμείς για καφέ μαζί με τους υπόλοιπους.

Είχε μεσημεριάσει και πήγαμε για φαΐ στο ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ. Σέρβις απαράδεκτο και φαΐ ακόμα χειρότερο. Κρίμα!!! Μέχρι να πληρώσουμε άρχισε να ψιλοχιονίζει. Μέχρι να μπούμε στα αυτοκίνητα έριχνε κανονικά και μέχρι να βγούμε από το χωριό είχε αρχίσει να το στρώνει Έπεσε πάλι η ομίχλη και η κατάσταση έγινε ολίγον «ροκ»!! Στις στροφές γλιστράγαμε, αλυσίδες δεν είχαμε, δεν βλέπαμε την τύφλα μας και γενικά τα πράγματα είχαν γίνει δύσκολα. Είχε αρχίσει να βραδιάζει όταν, με τα πολλά, φτάσαμε στα Χάνια. Το χιόνι ήταν περίπου 5 πόντους πάχος. Κάναμε μια μικρή στάση να εκτιμήσουμε την κατάσταση  και ξεκινήσαμε για το Βόλο. Αμέσως μετά τα μαγαζιά και τα ξενοδοχεία, χιόνι ούτε ίχνος!! Μόνο βροχή! Βροχή που μας συνόδεψε μέχρι το Βόλο. Εκεί και πάλι χωριστήκαμε. Οι υπόλοιποι πήγαν στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούνε ενώ εμείς πήγαμε να βρούμε τους φίλους μας.

Η Χρυσούλα κατάγεται από τον Βόλο και συγκεκριμένα από το Σέσκλο. Εκεί ζουν οι γονείς της και εκεί ήταν εκείνες τις μέρες των γιορτών. Μας περίμεναν λοιπόν για καφέ. Αν και αργά απόγευμα, είχε βραδιάσει για τα καλά (χειμώνας!!) και έτσι δεν είδαμε το χωριό, παρά μόνο την πολύ όμορφη πλατεία του. Εκεί στην πλατεία ένα υπέροχο σπίτι. Το σπίτι των φίλων μας!!! Όταν μπήκαμε μέσα κοντέψαμε να μείνουμε από την ομορφιά. Ένα μεγάλο τζάκι έκαιγε σε ένα δωμάτιο με ξυλόγλυπτο ταβάνι και βιτρό παράθυρα!!! Μια κούκλα!!! Η κόρη μας, που είχε βαρεθεί με τους μεγάλους, βρήκε τους φίλους της και έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Τόσο που εύκολα «ενδώσαμε» στο να κοιμηθεί εκεί το βράδυ με τους φίλους της!! Εμείς απολαύσαμε τον καφέ που συνόδευε τα άπειρα, υπέροχα εδέσματα της κυρίας Βαγγελίτσας. Μετά τον καφέ τηλεφωνηθήκαμε με τους υπόλοιπους για να συναντηθούμε στο Βόλο. Στο Βόλο πήγαμε με τους «ντόπιους» φίλους μας σε ένα πολύ καλό τσιπουράδικο. Αργά το βράδυ, κουρασμένοι αλλά γεμάτοι από όμορφες εικόνες μιας ωραίας και ολίγον περιπετειώδους μέρας, πήγαμε για ύπνο. Ο ύπνος μας ήταν βαθύς και σ’ αυτό  βοήθησε αρκετά και το Θεσσαλικό τσίπουρο.

Η επόμενη μέρα ήταν κρύα και βροχερή. Ξεκίνησε με την επίσκεψη ενός από τα ωραιότερα Αρχαιολογικά Μουσεία της χώρας μας. Αυτό του Βόλου. (http://www.travel-pelion.gr/index.php?target=topics&topic_id=109 ) Η ομορφιά του, εκτός από τα εκθέματα, στηρίζεται και στον εντυπωσιακό τρόπο έκθεσής τους. Η αίθουσα με τα ευρήματα από τους σημαντικότερους, ίσως, νεολιθικούς οικισμούς του τόπου μας, αυτούς του Σέσκλου και του Διμηνιού με τον πολύ ενδιαφέροντα τρόπο τοποθέτησης των ευρημάτων, η αίθουσα με τους τάφους διαφόρων εποχών και φυσικά η αίθουσα με τις υπέροχες, ζωγραφισμένες επιτύμβιες στήλες της Δημητριάδας. Όχι βέβαια ότι και τα άλλα εκθέματα υστερούν αλλά αυτές οι αίθουσες είναι μοναδικές.

Φεύγοντας πήραμε πάλι το δρόμο για τα βόρεια με προορισμό την Πορταριά. Στην Ανακασιά κάναμε μια στάση να δούμε άλλο ένα Μουσείο.

Το αρχοντικό Κοντού που στεγάζει σήμερα το Μουσείο Θεόφιλου. http://www.magnesia-tourism.gr/%CE%95%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CE%9A%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC.aspx  Η ιδιαιτερότητα αυτού του Μουσείου είναι ότι ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος Χατζημιχαήλ, φιλοξενήθηκε από τον τότε ιδιοκτήτη του αρχοντικού Γιάννη Κοντό. Ο ζωγράφος έχει καλύψει σχεδόν όλες τις επιφάνειες των τοίχων στον πάνω όροφο. Οι «ζωγραφιές» έχουν διατηρηθεί σε πολύ καλή κατάσταση και σήμερα το αρχοντικό (κρατικής ιδιοκτησίας πλέον) λειτουργεί σαν Μουσείο, αφιερωμένο στο μεγάλο αυτό Μυτιληνιό καλλιτέχνη.

Βγαίνοντας από το Μουσείο, το ψιλόβροχο είχε γυρίσει σε χιονάκι. Μετά τον Άνω Βόλο είχε αρχίσει να το στρώνει. Στην Πορταριά σταματήσαμε στην είσοδο του χωριού και κατεβήκαμε.

Παίξαμε λίγο χιονοπόλεμο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες απολαύσαμε το πανέμορφο Πηλιορείτικο χωριό ντυμένο στα άσπρα και επιστροφή στο Βόλο. Φαΐ στην παραλία και καφές λίγο πιο μέσα σε ένα πολύ όμορφο καφέ. Εκεί κάτσαμε πολύ ώρα μέχρι που άρχισε να νυχτώνει. Ο ιδιοκτήτης του καφέ μας κέρασε ένα ζεστό ποντς.

Ξανά χωρίσαμε. Εμείς στους φίλους μας στο Σέσκλο και οι υπόλοιποι στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Η κόρη μας ήταν ευτυχισμένη. Πέρναγε υπέροχα. Οι φίλοι μας είπαν να τηλεφωνήσουμε και στους υπόλοιπους να τους πούμε να έρθουν κι αυτοί. Πράγματι ήρθαν φέρνοντας και τα όργανα. Σάζι, μπαγλαμάς και μια κιθάρα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα τρικούβερτο γλέντι μέχρι τη μιάμιση ενώ έξω χιόνιζε για τα καλά. Όταν με το καλό φύγαμε, πάνω στα αυτοκίνητα είχε πέντε δάχτυλα χιόνι.

Όταν σηκωθήκαμε το πρωί είχε αρκετό χιόνι παντού. Έτσι, αν θέλαμε να πάμε σε κανένα χωριό, έπρεπε αναγκαστικά να αγοράσουμε αλυσίδες. Έτσι και κάναμε. «Οπλισμένοι» πια ξεκινήσαμε για τη Μακρυνίτσα. Στην Πορταριά το χιόνι ήταν πολύ και μόλις περάσαμε το χωριό σταματήσαμε να βάλουμε τις αλυσίδες. Ήταν όμως Σάββατο, είχε ρίξει πολύ χιόνι και το βουνό ήταν γεμάτο. Κόσμος πολύς, μποτιλιάρισμα ακόμα μεγαλύτερο.

Σε ένα πλάτωμα κατεβήκαμε, παίξαμε λίγο με το χιόνι, φτιάξαμε ένα χιονάνθρωπο, βγάλαμε φωτογραφίες και συνεχίσαμε. Δεν φτάσαμε όμως ποτέ στη Μακρυνίτσα. Είχε τέτοια κίνηση που αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Είπαμε να κινηθούμε προς τις Μηλιές, ελπίζοντας ότι από εκεί θα είχε λιγότερη κίνηση. Πήραμε τον παραλιακό προς τα νότια και στα Καλά Νερά αρχίσαμε να ανεβαίνουμε. Μας σταμάτησαν όμως λέγοντάς μας πως δεν πέρναγε ούτε με αλυσίδες! Τόσο πολύ χιόνι είχε ρίξει. Μεγάλη η απογοήτευση που πλάκωσε την παρέα. Άλλη λύση δεν υπήρχε παρά Βόλος και πάλι Βόλος. Έτσι και πέρασε η υπόλοιπη μέρα. Μεταξύ ξενοδοχείου, παραλίας και ξανά στο ξενοδοχείο. Δεν τέλειωσε τόσο καλά όσο θα θέλαμε και ονειρευόμαστε το ταξιδάκι μας. Μια άλλη φορά ίσως.

Το πρωί τηλεφωνηθήκαμε με τους κουμπάρους μας από την Πάτρα που βρίσκονταν για τις γιορτές στη Μακεδονία. Είχαμε κανονίσει να περάσουμε Πρωτοχρονιά στην Πάτρα και εκείνη ήταν η μέρα που θα συναντιόμασταν κάπου στην εθνική να κατέβουμε στην Πάτρα παρέα. Έτσι και έγινε. Περάσαμε τον Μπράλο με αρκετό χιόνι αλλά το δρόμο καθαρό και κατεβήκαμε τον Παρνασσό. Στην κάθοδο είχαμε βροχή. Στην Άμφισσα σταματήσαμε για φαΐ και αργά το απόγευμα φτάσαμε στη Ναύπακτό. Φωτισμένη όμορφα ήταν πιο όμορφη από ποτέ. Κάτσαμε για καφέ, την απολαύσαμε, στο Αντίρριο περιμέναμε αρκετά για να περάσουμε απέναντι και το βραδάκι φτάσαμε καλά στην Πάτρα.

Στην Πάτρα κάτσαμε μερικές μέρες, κάναμε Πρωτοχρονιά και 3 μέρες μετά κάναμε μια πολύ όμορφη εκδρομή στη Λίμνη του Τσιβλού. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.(http://disaki.blogspot.com/2011/09/blog-post_19.html)

Καλή Χρονιά!!! Ευτυχισμένο το 1997!!!!

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/113768004153428953599/VolosPilion2528121996