28 Φεβρουαρίου 2019
Αυτή τη φορά η χαράκτρια Σοφία Λιβανού εκθέτει χαρακτικά σχέδια
και Λιθογραφίες με τίτλο «Θωρηκτά Λιθόκτιστα».
Λιθόκτιστα κτίρια, που όμως αν τα δει κανείς με λίγο διαφορετική
ματιά θα του θυμίσουν καράβια.
Η Σοφία Λιβανού παίζει με την πραγματικότητα και συνάμα την
«ψευδαίσθηση» και δίνει στο θεατή εντυπωσιακά έργα.
Άλλη μια εξαιρετική έκθεση.
Παραθέτω τα τρία κείμενα του καταλόγου της έκθεσης εμπλουτισμένα
με τις φωτογραφίες των έργων.
Θωρηκτά
Λιθόκτιστα
Στα χαρακτικά σχέδια-λιθογραφίες της Σοφίας Λιβανού, που
φιλοξενούνται στους χώρους της Zivasart Gallery με τίτλο «Θωρηκτά Λιθόκτιστα»,
αναδεικνύεται μια μινιμαλιστική και συνάμα στιβαρή γραφή και μορφή που η
χαράκτρια ανακαλύπτει στην παλιά μαστοροσύνη στο χτίσιμο των πλοίων και των
παλιών πέτρινων κατοικιών.
Αυτή ακριβώς η διαδικασία την οδηγεί σε μια ποιητική προοπτική
που παραπέμπει στην σχέση των εννοιών «σπίτι-πλοίο» (Η γωνιακή ακμή του
λιθόκτιστου αντιστοιχεί στην πλώρη του σκάφους).
Εδώ τα σχέδια της συμπαγούς κατασκευής με τα μικρά ανοίγματα και
τις σκάλες συμβολίζουν την έννοια της Κιβωτού, που ταυτίζεται στο έργο της
Λιβανού με το σπίτι, την κατοικία, η οποία εμπεριέχει τις μνήμες και τις
εμπειρίες του καθενός μας.
Πρόκειται για σχέδια απλής προοπτικής όπου οι ακμές των κτιρίων
οδηγούν στα σημεία φυγής και ταυτόχρονα αναπτύσσονται σ’ αυτά πολύ
ενδιαφέρουσες ματιέρες μέσα από τη χρήση της τεχνικής της λιθογραφίας, την
οποία ελάχιστοι πλέον χαράκτες και εικαστικοί υπηρετούν.
Όλα αυτά καθιστούν άκρως ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη τη δουλειά τις
Λιβανού και προοιωνίζονται ένα δημιουργικό μέλλον τις χαράκτριας μετά από αυτή
την πρώτη ατομική παρουσία τις.
Νίκος Ζήβας
Εξαρτάται από ποια θέση βλέπει κανείς τα πράγματα στη ζωή
Ο ίδιος τόπος διαφορετικά φαίνεται από διαφορετικές γωνίες θέασης.
Ο τόπος που η Σοφία Λιβανού στέκεται, δείχνει την διάθεσή και την θέλησή
της τελικά να συλλάβει, όσα το μάτι μπορεί και να στήσει την σύνθεσή της
σύμφωνα με τα πιστεύω και τα νομίζω της.
Συναντάμε λοιπόν τα κτήριά της, μυστηριώδη κτήρια, που κρύβουν πράγματα και
μυστικά που ο θεατής έχει την δυνατότητα να φανταστεί.
Μυστήριες σκάλες που οδηγούν ….κάπου που μόνον η Σοφία ίσως γνωρίζει,
προσκαλούν τον θεατή στο δικό του ανεξερεύνητο ….κάπου.
Άρτια σχεδιασμένες συνθέσεις, πολυποίκιλες και ευρηματικές, δημιουργούν
σκηνοθετικό περιβάλλον ίσως και μεταφυσικό. Τα σχεδιάσματα της Λιβανού, πολλές
φορές σχεδιασμένα κατευθείαν στην Λιθογραφική επιφάνεια, αποκτούν εικαστική
βαρύτητα που βασίζεται τόσο στην δεξιότητα της δημιουργού όσο και στις
δυνατότητες του μέσου. Γνώστης των δυνατοτήτων της Λιθογραφίας ως εικαστικής
έκφρασης, η Σοφία εξαντλεί τις δυνατότητες προκειμένου αποδώσει σχέδιο και υφές
προς όφελος του εικαστικού αποτελέσματος.
Εκεί λοιπόν που ‘’στήνει’’ και ξεδιπλώνει την σκηνοθεσία – σύνθεσή της,
καταφέρνει τα κτήρια να φαίνονται ως καράβια, ο ουρανός ως θάλασσα, οι σκιές ως
σκουριές λαμαρίνας.
Ο θεατής καλείται να αφήσει το βλέμμα του ανεμπόδιστο, για να έχει την
ευχαρίστηση είτε να εισέλθει στο καράβι είτε να μπει στο μυστηριώδες κτήριο.
Η Σοφία Λιβανού, ορθώς, έχει δείξει ότι μπορεί να εισέρχεται και στα δύο….
Ανήσυχη κυρίως και ερευνητική, έχει αποφασίσει ότι η αλήθεια εξηγείται
ανάλογα από την θέση που ‘’βλέπει’’ κανείς τα πράγματα.
Γιάννης Γουρζής Χαράκτης.
Ταξίδεψε τώρα σε πελάγη,
οι δυσκολίες έρχονται
τα κύματα βουνά
όμως, το σπίτι σταθερό θα σε βοηθήσει.
Μη φοβάσαι να ανέβεις τη σκάλα
ο ουρανός είναι όλος δικός σου, ο αέρας σε γεμίζει.
Κατέβα τη σκάλα
μη φοβάσαι τη γη, αυτή σε τρέφει.
Το ταξίδι να είναι μακρύ
με σταθερό κουφάρι το σπίτι θα τα καταφέρεις σε όλους τους καιρούς.
θα βρεις ανθρώπους. θα αράξεις.
κρυμμένοι θα σου πουν τις δικές τους εμπειρίες,
θα σου δώσουν τη δική τους ζεστασιά.
Να θυμάσαι
η μνήμη μας κάνει καλύτερους,
το παρελθόν μας χαρακτηρίζει
και η ζωή ένα ταξίδι με όνειρα γεμάτη.
Αν είχα διαβάσει περισσότερο, θα μπορούσα να είμαι καλύτερος άνθρωπος.
Στη μνήμη χαράσσονται όλες οι σκέψεις, οι πράξεις, οι άνθρωποι, τα γεγονότα.
Καράβι το σπίτι θα γίνει η ζωή σου.
να έχει ταξίδια και ελπίδα.
Στον ορίζοντα οι στόχοι σου.
αμέτρητα τ’ αστέρια οι στόχοι σου. Δες
δες από τα κάγκελα και κοίτα το φως.
οι κεραίες πυξίδες.
Αν καταφέρω να αγγίξω τη ψυχή σας, θα είναι ευτυχία το ταξίδι αυτό.
Κοίταξε την προοπτική του.
μοιάζει με καράβι το σπίτι,
είναι επιβλητικό, έχει δύναμη
κι από το παράθυρο ρίξε την άγκυρα.
Δε θα σε απογοητεύσει ποτέ το σπίτι που διάλεξες να ζήσεις
θα σου δώσει μόνο δύναμη να συνεχίσεις.
Η λαμαρίνα σκούριασε και έχει τόση γοητεία το χρώμα της,
όπως το άσπρο μαλλί και το ρυτιδιασμένο πρόσωπο ενός ανθρώπου, όταν γεράσει.
Ο τοίχος ράγισε αλλά μένει εκεί, με μία φωτογραφία παλιά ή μια προσωπογραφία.
Και οι νέοι άνθρωποι που ήρθαν σ’ αυτό,
θα θυμούνται αυτό το ρυτιδιασμένο πρόσωπο.
Γιατί κι αν ακόμα έχει φύγει,
όπως είπα, στη μνήμη μας είναι χαραγμένες οι στιγμές των ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή μας, σαν πουλιά που ακολουθούν το καράβι,
σαν πουλιά που πετούν δίπλα από το παράθυρο.
Την αγάπη τη χτίζεις,
τη ζωή τη χτίζεις σε γερά θεμέλια.
Μου είπε μια φίλη
“Ονειρέψου με δύναμη αυτό που θέλεις με όλη τη δύναμη της ψυχής σου
και αυτό θα πραγματοποιηθεί”,
γιατί τελικά η δύναμη του μυαλού είναι μεγάλη.
οι δυσκολίες έρχονται
τα κύματα βουνά
όμως, το σπίτι σταθερό θα σε βοηθήσει.
Μη φοβάσαι να ανέβεις τη σκάλα
ο ουρανός είναι όλος δικός σου, ο αέρας σε γεμίζει.
Κατέβα τη σκάλα
μη φοβάσαι τη γη, αυτή σε τρέφει.
Το ταξίδι να είναι μακρύ
με σταθερό κουφάρι το σπίτι θα τα καταφέρεις σε όλους τους καιρούς.
θα βρεις ανθρώπους. θα αράξεις.
κρυμμένοι θα σου πουν τις δικές τους εμπειρίες,
θα σου δώσουν τη δική τους ζεστασιά.
Να θυμάσαι
η μνήμη μας κάνει καλύτερους,
το παρελθόν μας χαρακτηρίζει
και η ζωή ένα ταξίδι με όνειρα γεμάτη.
Αν είχα διαβάσει περισσότερο, θα μπορούσα να είμαι καλύτερος άνθρωπος.
Στη μνήμη χαράσσονται όλες οι σκέψεις, οι πράξεις, οι άνθρωποι, τα γεγονότα.
Καράβι το σπίτι θα γίνει η ζωή σου.
να έχει ταξίδια και ελπίδα.
Στον ορίζοντα οι στόχοι σου.
αμέτρητα τ’ αστέρια οι στόχοι σου. Δες
δες από τα κάγκελα και κοίτα το φως.
οι κεραίες πυξίδες.
Αν καταφέρω να αγγίξω τη ψυχή σας, θα είναι ευτυχία το ταξίδι αυτό.
Κοίταξε την προοπτική του.
μοιάζει με καράβι το σπίτι,
είναι επιβλητικό, έχει δύναμη
κι από το παράθυρο ρίξε την άγκυρα.
Δε θα σε απογοητεύσει ποτέ το σπίτι που διάλεξες να ζήσεις
θα σου δώσει μόνο δύναμη να συνεχίσεις.
Η λαμαρίνα σκούριασε και έχει τόση γοητεία το χρώμα της,
όπως το άσπρο μαλλί και το ρυτιδιασμένο πρόσωπο ενός ανθρώπου, όταν γεράσει.
Ο τοίχος ράγισε αλλά μένει εκεί, με μία φωτογραφία παλιά ή μια προσωπογραφία.
Και οι νέοι άνθρωποι που ήρθαν σ’ αυτό,
θα θυμούνται αυτό το ρυτιδιασμένο πρόσωπο.
Γιατί κι αν ακόμα έχει φύγει,
όπως είπα, στη μνήμη μας είναι χαραγμένες οι στιγμές των ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή μας, σαν πουλιά που ακολουθούν το καράβι,
σαν πουλιά που πετούν δίπλα από το παράθυρο.
Την αγάπη τη χτίζεις,
τη ζωή τη χτίζεις σε γερά θεμέλια.
Μου είπε μια φίλη
“Ονειρέψου με δύναμη αυτό που θέλεις με όλη τη δύναμη της ψυχής σου
και αυτό θα πραγματοποιηθεί”,
γιατί τελικά η δύναμη του μυαλού είναι μεγάλη.
Το μυαλό σχεδίασε τα καράβια, τα κατασκεύασε,το ίδιο και τα
σπίτια.
Το μυαλό μας μπορεί να μας οδηγήσει να πραγματοποιηθούν τα
όνειρά μας.
Σοφία Λιβανού
Δυστυχώς η αντανάκλαση του φωτός στις γυάλινες επιφάνειες μειώνει αισθητά την ποιότητα των φωτογραφιών.
Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου