20 Σεπτεμβρίου 2020
Λίγες μέρες πριν τη λήξη της, αξιωθήκαμε να πάμε να δούμε την υπέροχη έκθεση του Νίκου Ζήβα με τίτλο «Αλς, Ήλιος, Άλας» ή «Ο Χορός του Αλατιού», στην Zivasart Gallery.
Η έκθεση με θέμα, (τι άλλο;) το αλάτι, έχει τη θεωρητική υποστήριξη της Ιστορικού Τέχνης, Αννίτας Πατσουράκη.
Αποτελείται από επτά, κυρίως μεγάλες ή πολύ μεγάλες συνθέσεις-εγκαταστάσεις και μια σειρά από μικρά πολλαπλά.
Στο χώρο της αυλής μπροστά από την αίθουσα βλέπουμε 3 έργα.
Την Κόρη Αλατοφόρο,
το Χορό Ανδρών
και το Χορό Γυναικών.
Στο 1ο μέρος της αίθουσας βλέπουμε την πολύ μεγάλη εγκατάσταση με τίτλο Αλς, Ήλιος, Άλας ή Ο Χορός του Αλατιού
και τη σύνθεση Η Συμμετρία του Άλατος,
ενώ στον ίδιο χώρο βλέπουμε και ένα μέρος της συλλογής του Ηλία Μαμαλάκη με αλατιέρες από όλο τον κόσμο, καθώς και κρυστάλλους αλατιού από το Μεσολόγγι και τη Νεκρά Θάλασσα.
Στο 2ο μέρος της αίθουσας είναι το μεγάλο έργο Τρεις Εργάτες
και το μικρότερο Μικρό Αλοπήγιο.
Σε μια βιτρίνα βλέπουμε τα Μικρά Πολλαπλά,
με τα δύο πάνω ράφια γεμάτα με τις γυναικείες αλατοφόρες φιγούρες.
Είχα δει πολλές φωτογραφίες των έργων της έκθεσης στο ίντερνετ, αλλά όταν
τα είδα από κοντά, κυριολεκτικά ενθουσιάστηκα.
Τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ τις εκθέσεις της γκαλερί και ομολογώ πως
είναι η μία καλύτερη από την άλλη. Αυτή όμως είναι από αυτές που με «άγγιξαν»
περισσότερο (όπως και η προηγούμενη του Θ.
Παπαγιάννη).
Ένα πολύ μεγάλο μπράβο στον Νίκο Ζήβα με την ευχή να μας δίνει την ευκαιρία
(κορονοϊού επιτρέποντος, βεβαίως, βεβαίως) να απολαύσουμε κι άλλες σπουδαίες
εκθέσεις σαν κι αυτή.
Αντιγράφω κάποια κείμενα σχετικά με την έκθεση, από τη σελίδα της Zivasart Gallery στο facebook (https://www.facebook.com/ZivasartGallery/).
ΝΙΚΟΣ ΖΗΒΑΣ: ΑΛΣ, ΗΛΙΟΣ, ΑΛΑΣ ή Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΑΛΑΤΙΟΥ
Το θέμα της έκθεσης είναι το αλάτι και η συμβολική σημασία της σχέσης του με τον άνθρωπο που πηγάζει από την διαχρονική χρήση του ως τροφή και συντηρητικό αυτής, ως μέσο καθαρμού, ως ανταλλακτική αξία, κ.ο.κ.
Πρόκειται για μια εικαστική ιδέα του καλλιτέχνη, που διατυπώνει στα τέλη της δεκαετίας του 1990, εμπνευσμένη από και για τις αλυκές της Κέρκυρας, η οποία παραμένει αδρανής για μια εικοσαετία. Τώρα, ο Νίκος Ζήβας την επικαιροποιεί επαναφέροντας και εκθέτοντάς την, στους χώρους της Zivasart Gallery, ως πρόταση για μια μεγάλης κλίμακας εγκατάσταση και δη, σε πραγματικά αλοπήγια ενεργών αλυκών όπως π.χ. αυτών του Μεσολογγίου.
Η ανάδειξη του μόχθου του προβιομηχανικού τρόπου της συλλογής του θαλασσινού άλατος, εδώ εξιδανικεύεται και μετατρέπεται σε μία τελετουργία, μεταμορφώνοντας τις φιγούρες των εργατών και εργατριών σε χορικά συμπλέγματα, σε Ιερείς και Ιέρειες της Θάλασσας, του Ήλιου και του Αλατιού.
Η Αννίτα Πατσουράκη αναφέρει : «Ο Νίκος Ζήβας ως πολυπράγμων, εφευρετικός, πρωτοπόρος δημιουργικής σκέψης και ευρηματικής έμπνευσης εικαστικός καλλιτέχνης, ζωγράφος και κατασκευαστής γλυπτών δημιουργιών, επινοεί για μία ακόμη φορά, μία ανεξάρτητη και ολοκληρωμένη θεματική ενότητα και καθίσταται διαμεσολαβητής ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Ο δημιουργός μέσα από σύγχρονη έκφραση, έντεχνα αναδεικνύει την ανθρώπινη πλευρά, την ιστορική εποχή και λειτουργεί με το ένστικτο και την εμπειρική του γνώση. Εντυπωσιάζει με την περιγραφή του θέματος, την ρεαλιστική απόδοση, την ακρίβεια των λεπτομερειών. Με σεβασμό και ευαισθησία, μεταφέρει μια χειρονακτική εργασία που διαχρονικά επικράτησε και διατήρησε ακέραια τον ουσιαστικό χαρακτήρα της, συνδεόμενη βαθιά με την ανθρώπινη υπόσταση. Με τη δύναμη της παραστατικής εικόνας, σε σκηνές επαναλαμβανόμενες και απροσδιόριστες τοπικά και χρονικά, ελκύει το ενδιαφέρον στη διαδρομή της κυριαρχίας του χρόνου, με την κατανόηση σε ανθρώπινες ιστορίες της μνήμης, σε τόπους ηρεμίας και συλλογισμών. Αιφνιδιάζει, εντυπωσιάζει και πάλι το θεατή, με τις γλυπτικές κατασκευές του. Εκφράζει χωρίς δισταγμό την άποψή του, θίγει και τοποθετείται με ευθύτητα και συναισθηματική ειλικρίνεια. Δοξάζει και τιμά, εξιστορεί και μεταλαμπαδεύει γνώση».
Το αλάτι ταυτισμένο με του θέρους τη δίψα, τη δυσκολία και το μόχθο της συλλογής του κάτω από τον καυτό ήλιο, καθίσταται αρχαιόθεν τόσο πολύτιμο ώστε να ανταλλάσσεται με την εργασία, όντας ο πρόγονος του μισθού.
Είναι ως συστατικό η συνθήκη ύπαρξης της θάλασσας άρα και της ζωής εν γένει, απαραίτητη τροφή και απαραίτητο συντηρητικό των τροφίμων, μετατρέπεται σε δηλητήριο όταν η κατάχρηση του καταστρέφει όραση και αγγεία. Η παρουσία του εμποδίζει τη σήψη συμβολίζοντας την καθαρότητα και την αγνότητα των Πρωτοπόρων και των Μαρτύρων. το άλας της Αντίστασης και της ελευθερίας της μέθεξης και της αγάπης βρίσκεται στο αλμυρό αίμα των πεσόντων, στον αλμυρό ιδρώτα των ερωτευμένων. Στην κρυσταλλική του δομή αποτυπώνεται η Ιστορία της Γης....
Η σημασία και η σπουδαιότητα του αλατιού για την ανθρώπινη ζωή, ταυτίζεται μεταφορικά στην ιστορία, με την αντίσταση του κόσμου της εργασίας, της προόδου και του μόχθου, για την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας μέσω των εμβληματικών παγκόσμιας ακτινοβολίας γεγονότων όπως της εξόδου των Ελεύθερων Πολιορκημένων της αλατοπολιτείας του ηρωικού Μεσολογγίου και της Μεγάλης Πορείας του Γκάντι και των οπαδών του στις απαγορευμένες αλυκές του Γκουτζαράτ, ως κορυφαία υποδείγματα Αντίστασης απέναντι στους δυνάστες τους. Η ελευθερία είχε πάντα αλμυρή γεύση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου