19 Ιανουαρίου 2019
Μετά τη διαδοχική επέλαση των Ραφαήλ, Σοφίας, Τηλέμαχου και Υπατίας, που δεν μας άφησαν να πάρουμε ανάσα από τις βροχές, τον αέρα, το χιόνι και το κρύο και πριν από την επέλαση του Φοίβου, κάπως έφτιαξε ο καιρός και βρήκαμε την ευκαιρία κι εμείς, σα «δίποδα σαλιγκάρια» για μια μικρή βόλτα.
Πάνε πολλά χρόνια από τότε, που σε μια εκδρομή συνόδεψα μαθητές μου στη Θήβα και στο Αρχαιολογικό της Μουσείο. Ήταν το παλιό μουσείο εκείνο. Δε θυμάμαι και πολλά από εκείνη την επίσκεψη, αλλά αυτό που σίγουρα θυμάμαι, είναι η εντύπωση που μου έκαναν κάποια από τα εκθέματα. Κυρίως τα Μυκηναϊκά και μάλιστα οι σαρκοφάγοι. Το έβαλα στο νου να πάω και πάλι, μόνος αυτή τη φορά, να τα δω με την ησυχία μου. Πέρασαν τα χρόνια, έμαθα πως το μουσείο ανακατασκευάστηκε με αποτέλεσμα να είναι ένα άλλο, καινούριο μουσείο και εγώ δεν πήγα.
Έτσι μετά την επέλαση της Υπατίας με τις πολλές βροχές, όταν ακούσαμε ότι το Σαββατοκύριακο που έρχονταν ο καιρός θα ήταν αρκετά καλός, είπαμε να βγούμε. Που θα πηγαίναμε όμως; Τότε θυμήθηκα εκείνη την επίσκεψη και την εκκρεμότητα που είχα με τη Θήβα. Θήβα λοιπόν και το Νέο Αρχαιολογικό της Μουσείο.
Ένα τηλέφωνο την προηγούμενη μέρα για κάποιες πρακτικές πληροφορίες και το Σάββατο γύρω στις 12.00 φύγαμε.
Λίγα λεπτά μετά τη μία αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ, που υπάρχει ακριβώς μπροστά για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών και μπήκαμε. Η κατάδυση στην ιστορία της Βοιωτίας μόλις άρχιζε.
Αν και εξωτερικά δεν του φαίνεται, το μουσείο είναι έτσι
διαρθρωμένο που το καθιστά, όχι απλά μεγάλο, αλλά «τεράστιο». Περάσαμε περίπου
δυόμιση ώρες και φύγαμε πολύ κουρασμένοι αλλά γεμάτοι, έχοντας απολαύσει ένα από
τα πιο ενδιαφέροντα μουσεία αυτού του τόπου. Φεύγοντας αναρωτιόμουν: «Εγώ γιατί
δεν είχα έρθει μέχρι τώρα;». Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Μπαίνοντας στον προαύλιο χώρο δεσπόζει και εντυπωσιάζει ο Μεσαιωνικός πύργος.
Τον προσπεράσαμε όμως και μπήκαμε στο κυρίως μουσείο. Βγάλαμε εισιτήρια και ξεκινήσαμε την επίσκεψη.
Η έκθεση
διαρθρώνεται σε δεκαοκτώ συνολικά ενότητες.
Στην 1η ενότητα (Χώρος Υποδοχής) περιγράφεται η ιστορία των ανασκαφών και των συλλογών του Μουσείου μέσα από αρχειακό υλικό.
Η 2η ενότητα αφορά τη Βοιωτία και τους διάφορους μύθους που συνδέονται με την περιοχή αυτή της χώρας.
Μύθοι, όπως τον ιδρυτικό μύθο της Θήβας από τον Κάδμο, τον γιο του βασιλιά της Φοινίκης,
απεικονίσεις της Σφίγγας,
μυθικού φτερωτού τέρατος με κεφάλι γυναίκας και σώμα λέαινας, το οποίο εξόντωσε ο Οιδίποδας,
του Ημίθεου Ηρακλή, του πιο αγαπητού ήρωα των Ελλήνων
και του Διόνυσου με το θίασο του,
τα φανταστικά πλάσματα, που αποτελούσαν τη συντροφιά του (Σάτυροι, Μαινάδες κ.ά).
Οι επόμενες δώδεκα ενότητες(αρ. 3 έως 14), ακολουθούν χρονολογική σειρά από την Παλαιολιθική περίοδο έως και το τέλος της Οθωμανικής κυριαρχίας και παρουσιάζεται διαχρονικά ο πολιτισμός, η καθημερινή ζωή, η πολιτική και κοινωνική εξέλιξη στη Βοιωτία.
Τους πρώτους νεολιθικούς οικιστικούς πυρήνες (αρ. 3)
αντικαθιστούν οι τεχνολογικά αναπτυγμένοι
οικισμοί της Εποχής του Χαλκού (αρ. 4).
Αρχίζουν και αναπτύσσονται οργανωμένοι οικισμοί
όπως δείχνουν τα πολύτιμά αντικείμενα-κτερίσματα από ταφές εκείνης της εποχής,
με λατρευτικά κέντρα,
που επηρεάζονται από άλλους, όπως τους Κυκλαδίτες.
Σημαντικότεροι ήταν οι οικισμοί της Θήβας, του Ορχομενού, της Εύτρησης και των Λιθαρών.
Οδεύοντας προς το τέλος της ενότητας 4, που ολοκληρώνεται με την πρώιμη Μυκηναϊκή περίοδο, παρακολουθούμε τον μετασχηματισμό
που διήρκησε 100 περίπου χρόνια (1700-1600 π.Χ.) οδηγώντας στην εμφάνιση των ανακτορικών κέντρων, κυρίως της Θήβας και του Ορχομενού (αρ. 5).
εφαρμόζεται η πρώτη μορφή γραφής της Ελληνικής Γλώσσας (Γραμμική Β),
που τη βρίσκουμε σε πήλινες πινακίδες,
Σε εκείνη την αίθουσα είδαμε κάποια πολύ περίεργα εκθέματα. Μικρά αγγεία με κάποια μικρότερα στερεωμένα στη μια από τις δυο λαβές. Δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ταφικά αγγεία νηπίων.
Η 6η ενότητα αφορά τη Γεωμετρική περίοδο της ιστορίας της Βοιωτίας, τη μεταβατική περίοδο από την κατάρρευση των Μυκηναϊκών Ανακτόρων, στη δημιουργία της πόλης-κράτος, με κυριότερη εδώ τη Θήβα.
Από τα πιο ενδιαφέροντα εκθέματα αυτής της ενότητας είναι το κωδωνόσχημο ειδώλιο,
ο αμφορέας με το άλογο
και ο ταφικός πίθος με το λυράρη και τις χορεύτριες.
Η αναπαράσταση της ταφής από την Καμηλόβρυση Παραλίμνης είναι εξαιρετικά κατατοπιστική για τα ταφικά έθιμα της εποχής εκείνης.
Ήρθε όμως η ώρα
να πάρουμε μιαν ανάσα.
Σημ.: Όλες οι πληροφορίες που αναφέρονται παραπάνω προέρχονται από δύο ιστοσελίδες:
1. τη σχετική σελίδα του Μουσείου από την επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και
2. την επίσημη ιστοσελίδα του Μουσείου της Θήβας.
(Η επίσκεψη
συνεχίζεται
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας
Εξαιρετική παρουσιαση. Πρεπει να παμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλό και χρήσιμο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για την ξενάγηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφή