Ένα –σταν στην Ευρώπη!

2024-Road Trip σε Γεωργία και Αρμενία, μέρος 7^ο

(συνέχεια από Στο δρόμο για μια Αρμένικη επίσκεψη!)

 

8 Μαΐου 2024

 

 
-Ξέρεις πως υπάρχει ένα –σταν στα όρια Ευρώπης-Ασίας και μάλιστα από τους περισσότερους θεωρείται πως ανήκει στην Ευρώπη;
--σταν στην Ευρώπη;
-Και όμως ναι. Είναι το Χαγιαστάν.
-Τι είναι τούτο πάλι;
-Δεν ξέρεις; Και εγώ μέχρι πριν λίγο δεν ήξερα. Και μάλιστα είχα πάει και δεν ήξερα πως αυτό ήταν το Χαγιαστάν Νόμιζα απλά πως είχα πάει στην Αρμενία. Γιατί το Χαγιαστάν είναι η Αρμενία για τους Αρμένιους.
 
Είμαστε στο συνοριακό σταθμό της Bavra, έχοντας περάσει εύκολα το Γεωργιανό κομμάτι.
Όμως, επειδή το αυτοκίνητο το έχουμε νοικιάσει στη Γεωργία υπάρχει μια διαδικασία για να περάσει στην Αρμενία. Τρεις μέρες τουλάχιστον πριν παραλάβουμε το αυτοκίνητο είχαμε ενημερώσει το γραφείο ενοικίασης πως θα πηγαίναμε και Αρμενία. Είχαν ετοιμάσει τα σχετικά έγγραφα στα Αρμένικα και τα ρώσικα, ένα πάκο χαρτιών αρκετών σελίδων και με αυτά τα έγγραφα φτάσαμε στο Αρμένικο φυλάκιο. Αφού περάσαμε τον έλεγχο διαβατηρίων έπρεπε να πάρουμε την άδεια εισόδου για το αυτοκίνητο από ειδικό γραφείο. Η γραφειοκρατική αυτή διαδικασία πήρε πάνω από ώρα με εμένα να υπογράφω, ούτε ξέρω πόσα χαρτιά και χωρίς επίσης να ξέρω τι υπογράφω μιας και όλα ήταν στα Αρμένικα, σε μια γραφή δηλαδή εντελώς ακατανόητη. Η υπάλληλος έκανε φιλότιμες προσπάθειες σε όσα αγγλικά ήξερε εκείνη και όσα ξέρω εγώ να μου δώσει να καταλάβω τι ήταν αυτά τα χαρτιά και με τα πολλά τελειώσαμε. Έπρεπε να κάνω και ασφάλεια. Σε άλλο κτίριο αυτό. Θα μέναμε 6 μέρες στην Αρμενία, αλλά το ελάχιστο ασφάλισης ήταν 23,00€ για 10 μέρες και αυτά σε δολάρια ή ευρώ (τα ρέστα ήταν ευρώ και Αρμένικα ντραμ). Τέλος καλό, όλα καλά. Ώρα να ξεκινήσει το οδικό μας ταξίδι στην Αρμενία.
 
Ξεκινώντας θα ήθελα να πω πως τα τελευταία χιλιόμετρα σε Γεωργιανό έδαφος, το τοπίο είχε αλλάξει δραματικά.

Κινούμασταν σε ένα υψίπεδο με ελάχιστη βλάστηση και στον ορίζοντα χιονισμένες βουνοκορφές.

Οι εικόνες γίνονταν ακόμα πιο εντυπωσιακές με τα σύννεφα που στόλιζαν τον ουρανό.
Επειδή ως γνωστό η φύση δεν ξέρει από ανθρώπινα σύνορα, το ίδιο περίπου τοπίο συνεχίστηκε και στην Αρμένικη πλευρά.

Στη διαδρομή μας συναντήσαμε λίγα χωριά και αυτά μικρά. Προφανώς ο άγονος τόπος δεν μπορεί να υποστηρίξει μεγάλους οικισμούς.

Περίπου 50χμ μετά τα σύνορα μπήκαμε στην πόλη Γκιουμρί. Γνωστή στα χρόνια της Ρώσικης αυτοκρατορίας σαν Αλεξαντροπόλ και σε αυτά της ΕΣΣΔ σαν Λενινακάν, πήρε το παλιό της όνομα μετά το 1991 και την ανεξαρτητοποίηση της χώρας. Με πληθυσμό που είναι περίπου 150.000 είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη μετά την πρωτεύουσα Γερεβάν. Θύμα κι αυτή της σεισμικής δραστηριότητας της περιοχής, το 1988 έχασε το 60% της, στον τότε σεισμό των 6,8 ρίχτερ.

Μπήκαμε και παρκάραμε στην κεντρική πλατεία Vardanants.

Είναι μια μεγάλη τετράγωνη πλατεία με σιντριβάνια στη δυτική μεριά

και ένα μνημειακό σύμπλεγμα περίπου στο κέντρο της. Το μνημείο αυτό αφορά την ιστορική μάχη του Βαρτανάτς, που έγινε το 451μ.Χ (περισσότερα εδώ).

Στην ανατολική πλευρά της πλατείας στέκει το εντυπωσιακό Δημαρχείο της πόλης,

στη νότια η εκκλησία του Αγίου Σωτήρος,

στη βόρεια  ο καθεδρικός της Παναγίας του Θεού ή της Παναγίας των Επτά Πληγών

και ο κινηματογράφος «Οκτώβρης», ενώ στη δυτική έχει καταστήματα, εστιατόρια και καφέ. Σε ένα από αυτά κάτσαμε να φάμε. Μέχρι να έρθει το φαγητό έκανα μια βόλτα ένα γύρο.

Δίπλα στον κινηματογράφο «Οκτώβρη» ξεκινά ο πεζόδρομος Abovyan

στον οποίο υπάρχουν όμορφα πέτρινα κτίρια,

ανάμεσα τους και η πινακοθήκη των Αδελφών Mariam και Eranuhi Aslamazyan.

Στην αρχή του πεζόδρομου στέκει το άγαλμα του Kirk Kerkorian, αμεριακανο-αρμένιου επιχειρηματία και δισεκατομμυριούχου (1917-2015).

Από τη βορειοδυτική γωνία της πλατείας ανηφορίζει η οδός Gayi. Και οι δύο αυτοί δρόμοι είναι πολύ τουριστικοί, γεμάτοι με τα σχετικά μαγαζιά.
Γύρισα και κάτσαμε να φάμε.

Μετά το φαγητό κάναμε μια μικρή βόλτα γύρω στην πλατεία και μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.
Μετά από περίπου 120χμ και όταν πια είχε αρχίσει να σουρουπώνει φτάσαμε στο Γερεβάν. Μας πήρε λίγο να βρούμε το χόστελ που είχαμε κλείσει, αλλά τελικά όλα καλά. Βρισκόμασταν πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης

και λίγο μετά βγήκα να πάω να κάνω λίγο συνάλλαγμα. Στην Αρμενία όλα «παίζουν» με πολλά μηδενικά. Και αυτό γιατί το 1,00€ ισούται με περίπου 415 αρμένικα ντράμ (δράμια, που έλεγε μια ψυχή). Οι παλιοί θα θυμούνται τα πολλά μηδενικά, τότε που το 1,00€ ήταν 340,75 δραχμές. Εκείνους τους καιρούς μου θύμισε η Αρμενία.
Όλα τα μεγάλα σούπερ μάρκετ στο Γερεβάν και τις άλλες μεγάλες πόλεις δουλεύουν όλο το 24ωρο και έχουν μέσα ανταλλακτήρια. Σε ένα τέτοιο πήγα, πήρα περίπου 125.000 ντραμ, πλήρωσα το δωμάτιο και μείνανε και λίγες χιλιάδες για τα πρώτα έξοδα.

Γυρνώντας πήρα κάτι να τσιμπίσουμε. Φαΐ, λίγο στον υπολογιστή και ετοιμαζόμαστε να ξαπλώσουμε.
Ας πούμε όμως μερικά πράγματα για τη χώρα που μόλις είχαμε φτάσει.
Η Αρμενία είναι μια περίκλειστη χώρα της Υπερκαυκασίας. Βρίσκεται ανάμεσα σε μια θάλασσα (Μαύρη) και μια τεράστια λίμνη, που τη λένε θάλασσα (την Κασπία) χωρίς όμως να φτάνει σε καμιά από αυτές. Έχει έκταση περίπου 30.000 km² (κάτι λιγότερο από το ¼ της Ελλάδας) και την κατοικούν περίπου 3.000.000 ψυχές. Η πολυποίκιλη και πολύπαθη ιστορία της ανάγκασε κάποια ακόμα εκατομμύρια αρμένιους να σκορπιστούν σε όλο τον κόσμο. Κάμποσες χιλιάδες έχουν φτιάξει τη ζωή τους και στην Ελλάδα..
Η ονομασία της χώρας στην Αρμένικη γλώσσα προέρχεται από το όνομα Χαΐκ. Κατά τον Μεσαίωνα, το όνομα αυτό επεκτάθηκε σε Χαγιαστάν με την προσθήκη της περσικής κατάληξης –σταν (που σημαίνει χώρα, τόπος). Το όνομα κατά την παράδοση προέρχεται από τον Χαΐκ, μυθικό γενάρχη των Αρμενίων και δισέγγονο του Νώε, που σύμφωνα με τον Μωυσή της Κορέν, νίκησε τον Βαβυλώνιο βασιλιά Μπελ το 2492 π.Χ. και εγκαταστάθηκε μαζί με τον λαό του στην περιοχή του όρους Αραράτ. Δεν υπάρχει ωστόσο επιβεβαιωμένη περαιτέρω εξήγηση του ονόματος.
Οι Αρμένιοι κατάγονται από τους αρχαίους Χουρρίτες οι οποίοι από την 3η χιλιετία π.Χ. δημιούργησαν αξιόλογους πολιτισμούς στα υψίπεδα που περιβάλλουν το Αραράτ, πάνω στο οποίο, σύμφωνα με την ιουδαϊκή και χριστιανική πίστη, προσάραξε η κιβωτός του Νώε μετά τον κατακλυσμό.
Γύρω στο 600 π.Χ. ιδρύθηκε το Βασίλειο της Αρμενίας από τη Δυναστεία των Οροντιδών. Το βασίλειο έφτασε στην ακμή του κατά το 95-66 π.Χ., την εποχή του Τιγράνη του Μεγάλου, και ήταν ένα από τα πιο ισχυρά βασίλεια της περιοχής.
Η στρατηγική της θέση προκάλεσε την εισβολή πολλών λαών ανά τους αιώνες, όπως οι Ασσύριοι, οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Άραβες, οι Μογγόλοι, οι Πέρσες, οι Οθωμανοί και οι Ρώσοι.
Στις αρχές του 4ου αιώνα η Αρμενία έγινε το πρώτο κράτος στην ιστορία που υιοθέτησε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία. (περισσότερα εδώ)
Όπως βλέπουμε η χώρα αυτή έχει μια τεράστια ιστορία.
Καλώς ήρθαμε στο Χαγιαστάν, καλώς ήρθαμε στην Αρμενία!
 
 

 (το ταξίδι συνεχίζεται Ερεβάν, η “ροζ πόλη” των γλυπτών!)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας