6-12 Αυγούστου 1997
1η μέρα
Νωρίς το πρωί της 6ης μέρας του Αυγούστου, το κατάμεστο ΜΗΛΟΣ ΕΞΠΡΕΣ αναχώρησε από το λιμάνι του Πειραιά για τις Δυτικές Κυκλάδες. Το 3ωρο ταξίδι μέχρι τον Μέριχα, το λιμάνι της Κύθνου, όπου μας περίμεναν οι φίλοι μας, ήταν πολύ ήσυχο. Το δωμάτιο που είχαμε κλείσει ήταν στα Λουτρά, 12 χιλιόμετρα από το λιμάνι. Η διαδρομή μέσα σε ένα τελείως ξερό τοπίο, με πολλές ξερολιθιές, ανεμόμυλους και κάπου κοντά στη Χώρα τις ανεμογεννήτριες. Καθαρά Κυκλαδικό τοπίο δηλαδή!
Αφήσαμε τα πράγματα στο άθλιο δωμάτιο και πήγαμε στο πολύ όμορφο σπίτι των φίλων μας. Κάτσαμε στη δροσιά της βεράντας με όμορφη θέα στον κόλπο των Λουτρών και στο ανοικτό Αιγαίο προς τα ανατολικά.
Τα Λουτρά είναι χτισμένα αμφιθεατρικά σε ένα πολυδαίδαλο κόλπο στα βορειοανατολικά του νησιού.
Κάτω από το σπίτι των φίλων μας και πάνω από τη νότια πλευρά της παραλίας δεσπόζει το αρχοντικό της οικογένειας Μαζαράκη, χτισμένο σε στυλ Δυτικοευρωπαϊκού πύργου, που όμως δεν είναι παραφωνία στο οικιστικό σύνολο.
Άλλωστε ένα από τα σημαντικότερα (και ομορφότερα) κτίρια του οικισμού είναι το κτίριο των υδροθεραπευτηρίων, φτιαγμένο από μάρμαρο από τον Τσίλερ σχεδόν δυο αιώνες πριν. Τα ιαματικά λουτρά, γνωστά από την αρχαιότητα, έδωσαν το όνομα στον οικισμό και λιμάνι που παλαιότερα είχε αρκετή κίνηση. Ακόμα και ολόκληρο το νησί είναι γνωστό σε ντόπιους και μη, σαν Θερμιά, λόγω των λουτρών. Παλιότερα, στο βουνό Κακόβολος που βρίσκεται δυτικά και πάνω από το χωριό λειτουργούσαν μεταλλεία σιδήρου και το μετάλλευμα μεταφέρονταν και φορτώνονταν στα Λουτρά. Στέκει ακόμα, στα βόρεια του κόλπου, σκουριασμένη η γέφυρα φόρτωσης, γνωστή σαν Σκάλα του Μεταλλείου.
Είχε προχωρήσει το μεσημέρι και αποφασίσαμε να πάμε για φαΐ στην περιοχή της Σκάλας, στην ταβέρνας της Κατερίνας, πάνω από την παραλία Σχοινάρι. Ωραίο το φαΐ και ακόμα καλύτερη η θέα! Στην ίδια παραλία γυρίσαμε το απόγευμα, αυτή τη φορά για μπάνιο, ενώ το βράδυ κάτσαμε για φαΐ στην παραλία των Λουτρών και μετά ανεβήκαμε στους φίλους μας και κάτσαμε μέχρι αργά. Η πρώτη μέρα στο νησί κύλησε ήρεμα και ξεκούραστα. Πρώτη διαπίστωση είναι πως το νησί φαίνεται να είναι γραφικό .
2η μέρα
Μετά το πρωινό αλλάξαμε δωμάτιο στο ίδιο συγκρότημα και τα πράγματα κάπως καλυτέρεψαν.
Η δεύτερη μέρα στο νησί κύλησε χωρίς πολλά-πολλά. Καφέ στο υπέροχο ΚΑΡΝΑΓΙΟ στην παραλία, καλό φαΐ στο ΤΡΕΧΑΝΤΗΡΙ στην Αγία Ειρήνη, στα νότια του κόλπου και απογευματινό μπάνιο στην Απόκρουση.
Είναι μια ωραία παραλία, με λίγο κόσμο, κάτω από τη Χώρα προς τα δυτικά. Ωραία, καθαρή θάλασσα και αμμουδιά γεμάτη Κρινάκια της Παναγίας. Τα κρινάκια που γεμίζουν τις αμμουδιές του Αιγαίου τον Αύγουστο και ανθίζουν εκεί γύρω στα μέσα του μήνα και έχουν ένα άρωμα που δεν περιγράφεται. Δυστυχώς δεν είχαν ανοίξει ακόμα. Στην άκρη της παραλίας έχει και έναν Άγιο Νικόλαο, να δίνει περισσότερο χρώμα Αιγαίου στον τόπο.
Η μέρα όμως έκλεισε πολύ όμορφα στη Χώρα. Πήγαμε με τους φίλους μας. Είχε βραδιάσει και ήταν πολύ όμορφα. ΚΥΚΛΑΔΕΣ!!!! Άσπρα σπίτια, άσπρα τα καλντερίμια, άσπρα τα σχέδια κάτω σε καλντερίμια και αυλές. Καράβια, ψάρια, λουλούδια, άγκυρες, αλλά και γεωμετρικά σχέδια. Η λαϊκή τέχνη στο χώρο της και με όλη της την ομορφιά!! Και φυσικά η πάστρα και η καθαριότητα που «μοσκοβολούσαν». Η νυχτερινή εικόνα της Χώρας μας ενθουσίασε. Είχε αρκετό κόσμο αλλά δεν ήταν η κοσμοπλημύρα άλλων τουριστικών τόπων, και γι αυτό και δεν ενοχλούσε. Κάτσαμε να τσιμπήσουμε κάτι και το βράδυ μας έκλεισε με παγωτό στον ΚΟΥΡΣΑΡΟ!
3η μέρα
Μετά τον πρωινό καφέ στο ΚΑΡΝΑΓΙΟ (που πήγε σχεδόν μέχρι το μεσημέρι), ξεκινήσαμε για τη Χώρα. Κάναμε μια μικρή στάση πριν στο αιολικό πάρκο.
Είναι το πρώτο που φτιάχτηκε στη χώρα μας και αποτελείται από 5 μικρές ανεμογεννήτριες. Δίπλα έχουν φτιάξει και ένα μικρό πάρκο ηλιακής ενέργειας. Και τα δύο μαζί καλύπτουν το 1/3 των αναγκών του νησιού.
Φτάσαμε στη Χώρα. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ έξω από τον κυρίως οικισμό και με τα πόδια μπήκαμε μέσα.
Περπατήσαμε κάμποσο στα ασβεστωμένα στενά, η φωτογραφική μηχανή πήρε φωτιά και τελικά κάτσαμε για φαΐ στου ΤΖΩΓΙΟΥ. Μέχρι να έρθει το φαγητό, συνέχισα λίγο τη βόλτα και τις φωτογραφίες. Στην εκκλησία του Αγίου Σάββα, πάνω από την πόρτα υπάρχει το οικόσημο του Αντ. Γκοζαδίνου, του Ενετού Ηγεμόνα του Νησιού. Χρονολογία 1673. Κάποιος κύριος από δίπλα μου άνοιξε και μπήκα να τη δω. Έχει ένα αξιόλογο χρωματισμένο, ξυλόγλυπτο τέμπλο και εικόνες του Κρητικού ζωγράφου Α. Σκορδίλη. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι το ιερό έχει δύο κόγχες. Επί Φραγκοκρατίας η δεξιά ήταν για τους Ορθόδοξους και η αριστερή για τους Καθολικούς. Από ότι διάβασα στον οδηγό μου, ήταν κάτι το συνηθισμένο τότε στις εκκλησίες του νησιού. Η ειρηνική συνύπαρξη σε όλο της το μεγαλείο.
Το απόγευμα είπαμε να πάμε για μπάνιο στην Κανάλα αλλά καταλήξαμε στις Λεύκες, στα ανατολικά του νησιού στην αντίθετη μεριά από τον Μέριχα. Είναι ένας μικρός κόλπος με λίγα εξοχικά σπίτια και ίσως με την ωραιότερη θάλασσα που κάναμε μπάνιο στο νησί.
Η μέρα μας τέλειωσε στο σπίτι των φίλων μας όπου κάτσαμε μέχρι αργά χαζεύοντας το φωτισμένο χωριό από κάτω και τα καράβια που περνούσαν ανοικτά κάθε λίγο.
4η μέρα
Ήσυχη μέρα εκείνο το Σάββατο. Καφέ στο ΚΑΡΝΑΓΙΟ, φαΐ στο ΤΡΕΧΑΝΤΗΡΙ
και απόγευμα για μπάνιο στην Επισκοπή, που είναι μια ωραία, μεγάλη παραλία, στην άκρη ενός μικρού κάμπου βόρεια του Μέριχα.
Το βράδυ και πάλι στου ΤΖΩΓΙΟΥ, στη Χώρα.
5η μέρα
Κυριακή και μετά τον καφέ ανεβήκαμε να δούμε τη Δρυοπίδα. Είχαμε περάσει απ’ έξω πηγαίνοντας στις Λεύκες.
Είναι το δεύτερο σε μέγεθος χωριό του νησιού και πήρε το όνομά της γιατί σύμφωνα με την παράδοση κατοικήθηκε από Δρύοπες. Οι ντόπιοι τη λένε Χωριό ή Σύλλακκα. Είναι χτισμένη στις δυο πλευρές μιας ρεματιάς, αθέατη από τη θάλασσα, και γι αυτό καλά προφυλαγμένη. Αν και έχει το χαρακτήρα ενός κυκλαδίτικου χωριού έχει την ιδιομορφία πως όλα τα σπίτια είναι κεραμοσκέπαστα (!) Ίσως έχει να κάνει με τη μακρά παράδοση που έχει το χωριό στην αγγειοπλαστική. Πήγαμε στο μοναδικό καμίνι που λειτουργούσε πια στο χωριό. Ο ιδιοκτήτης του είναι πολύ ηλικιωμένος και η κατάσταση μέσα σ’ αυτό ήταν πολύ «χύμα». Αγοράσαμε κάποια κεραμικά, πήγαμε σε ένα άλλο μαγαζί με ενθύμια, απ’ όπου πήραμε κάτι τις ακόμα και, επειδή είχε μεσημεριάσει, κάτσαμε για φαΐ στην ΠΕΛΕΓΡΑ.
Το απόγευμα είχε μπάνιο στην Απόκρουση και το βράδυ φαΐ στα Λουτρά.
6η μέρα
Ήπιαμε τον πρωινό μας καφέ στους φίλους μας και όλοι μαζί ξεκινήσαμε για μπάνιο και φαΐ στην Κανάλα. Φτάσαμε μεσημέρι. Είναι στα νοτιοανατολικά του νησιού περίπου 25 χιλιόμετρα από τα Λουτρά. Είναι το μοναδικό μέρος του νησιού που έχει πράσινο. Ένα μικρό δάσος από πεύκα φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Ο οικισμός, κυρίως παραθεριστικός, είναι χτισμένος γύρω από τον ομώνυμο κόλπο με την εκκλησία της Μεγαλόχαρης, προστάτιδας του νησιού, να δεσπόζει πάνω από τη θάλασσα. Όμορφη εκκλησία, με πέτρινες καμάρες, πεζούλες, μια όμορφη πλατεία-προαύλιο και πολλά λουλούδια στον περιβάλλοντα χώρο. Γύρω από τον ναό υπάρχουν αρκετά βοηθητικά κτίρια που εξυπηρετούν κυρίως κατά το μεγάλο εορτασμό, τον Δεκαπενταύγουστο. Μέσα είναι και η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας («Παναγία του Πάθους», που σύμφωνα με την παράδοση βρέθηκε σε ένα κανάλι). Η έρευνα έδειξε ότι πρόκειται για έργο του Κρητικού αγιογράφου, ιερέα Εμμανουήλ Σκορδίλη που έφτασε στο νησί τον 17ο αι. Μιας και ανήκει στην κρητική σχολή έχει έντονη τη δυτική επίδραση. Φυσικά είναι πολλά τάματα που είναι πάνω της. Τάματα είναι γεμάτη και η εκκλησία. Σε κάποιο σημείο και ένας χρυσός δίσκος του Θερμιώτη τραγουδιστή Σταμάτη Γονίδη.
Στο προαύλιο είναι τα τραπεζάκια μιας ωραίας ταβέρνας, του ΛΟΥΛΟΥΔΑ. Ωραία σκιά και δροσιά. Εκεί κάτσαμε για φαΐ.
Πριν όμως κατεβήκαμε για μπάνιο. Τα νερά είναι υπέροχα και το ευχαριστηθήκαμε. Το παιγνίδι κάναμε με τα παιδιά δε λέγεται!!
Κάτσαμε μέχρι το απόγευμα, για να περάσει η μεγάλη ζέστη.
Το βράδυ πάλι στο ΚΑΡΝΑΓΙΟ. Αυτή τη φορά για παγωτό.
7η μέρα
Ημέρα αναχώρησης. Ήπιαμε τον καφέ μας όπως πάντα και αφού μαζέψαμε, πληρώσαμε και φορτώσαμε. Νωρίς το μεσημέρι φτάσαμε στον Μέριχα. Είχαμε χρόνο και έτσι κάναμε μερικές βόλτες. Είναι το πιο τουριστικό μέρος τυ νησιού και δεν θα έλεγα πως είναι τίποτα σπουδαίο.
Κάτσαμε για φαΐ και λίγο πριν φανεί το καράβι από τα πιο νότια νησιά, ήρθαν οι φίλοι μας να μας αποχαιρετήσουν. Λίγο μετά τις 5 το απόγευμα, το ΠΗΓΑΣΟΣ έφευγε για τον Πειραιά, γεμάτο κόσμο μέχρι τα «μπούνια»! Ο καιρός βαρύς το πήγαινε για βροχή. Όταν φτάσαμε στον Πειραιά ψιχάλιζε. Είχε ρίξει όμως πολύ βροχή νωρίτερα.
Το ταξίδι αυτό που ήταν λίγες μόλις μέρες μετά από αυτό στα Χανιά, ήταν ήρεμο και ξεκούραστο. Κυριολεκτικά διακοπές. Η Κύθνος είναι πολύ γραφικό κυκλαδίτικο νησί, με ωραίες παραλίες και ακόμα πιο ωραίες θάλασσες. Και κυρίως χωρίς πολύ κόσμο. Οι άνθρωποι πρόσχαροι και εξυπηρετικοί. ΝΗΣΙΩΤΕΣ!!! Γενικά περάσαμε μια εβδομάδα πολύ όμορφα. Έπαιξε βέβαια ρόλο σ’ αυτό και η παρέα μας. Ντόπιοι, με γνώση του τόπου ήταν οι καλύτεροι ξεναγοί. Φυσικά δεν πήγαμε παντού και έτσι έχουμε τη «δικαιολογία» για ένα ακόμα ταξίδι προς τα εκεί κάποτε. Πάντα τέτοια να έχουμε!! Με υγεία πάνω απ’ όλα!!
Περισσότερες Φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/113768004153428953599/Kithnos611897#
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου