26-28 Οκτωβρίου 1996
Άλλο ένα τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου πέρασε με μια πολύ όμορφη εκδρομή στον Φθινοπωρινό Παρνασσό.
Αργά το πρωί του Σαββάτου φύγαμε από την Αθήνα. Προορισμός μας το χωριό Επτάλοφος ή Αγόριανη, στη βόρεια πλευρά του Παρνασσού, στα 900μ υψόμετρο. Στην τουριστικότατη (αλλά παρ’ όλα αυτά όμορφη!) Αράχοβα δεν σταματήσαμε, αλλά στρίψαμε δεξιά για χιονοδρομικό και Επτάλοφο. Μέσα από μια ελατόφυτη διαδρομή, φτάσαμε αργά το μεσημέρι. Οι φίλοι μας είχαν φτάσει, άλλοι από την προηγούμενη το βράδυ και οι υπόλοιποι από την Πάτρα, μόλις πριν λίγο. Το σπίτι που μας είχε κλείσει ένας συνάδελφος, που είναι από εκεί, είναι πολύ συμπαθητικό και πάρα πολύ ζεστό. Η ώρα όμως έκανε τα στομάχια μας να διαμαρτύρονται και έτσι το πρώτο που κάναμε, αφού αφήσαμε τα πράγματά μας, ήταν να πάμε για φαΐ. Εκεί μας βρήκε και ο ντόπιος συνάδελφος και τα είπαμε για λίγο. Μετά το φαΐ κατεβήκαμε στην όμορφη πλατεία για καφέ.
Κάτω από τα τεράστια πλατάνια, με τον ήχο του νερού που τρέχει από παντού ένα γύρω, απολαύσαμε καφέ και φυσικά γλυκό του κουταλιού.
Μετά τον καφέ, μια μεγάλη βόλτα στο χωριό, μας έπεισε για το πόσο όμορφο είναι. Τα σπίτια από πέτρα, δέντρα και πράσινο παντού, τα φυλλοβόλα σε διάφορες αποχρώσεις του κίτρινου, και πολλά τρεχούμενα νερά.
Η μυρωδιά του ξύλου που καίγεται, συμπλήρωνε τις μοναδικές εικόνες. Σουρούπωνε όταν γυρίσαμε στο δωμάτιο. Αράξαμε με κουβεντούλα, επιτραπέζια και υπερβολική ζέστη από το καλοριφέρ που δε σταμάταγε να δουλεύει. Για χειμώνα καλά θα είναι αλλά τώρα σκάσαμε!
Την Κυριακή σηκωθήκαμε νωρίς, κατεβήκαμε στην πλατεία, ψωνίσαμε για πρωινό και φάγαμε στα δωμάτιά μας. Για καφέ αποφασίσαμε να ανέβουμε στο χιονοδρομικό. Πήραμε το δρόμο προς Αράχοβα και μετά από 10χμ στρίψαμε αριστερά και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε μια υπέροχη, ελατοσκέπαστη διαδρομή. Σε λίγο μπήκαμε σε ομίχλη που όσο πήγαινε και πύκνωνε, τόσο που όταν φτάσαμε στα Κελάρια, στα 1750μ, δεν είδαμε τα κτίρια (!!). Από το χώρο του πάρκινγκ καταλάβαμε ότι είχαμε φτάσει. Εν τω μεταξύ έριχνε και ένα ψιλό χιονάκι και σε μερικά σημεία το είχε στρώσει. Αφήσαμε τα αυτοκίνητα και μπήκαμε στο κτίριο.
Αράξαμε και απολαύσαμε τον καφέ μας απολαμβάνοντας ταυτόχρονα και τις ονειρικές εικόνες που μας χάριζε το βουνό γύρω μας. Ανεβήκαμε πάνω να δούμε το λιφτ και ένας από τους φίλους πήρε τα παιδιά και ανέβηκαν με το τελεφερίκ μέχρι λίγο πιο πάνω. Τους άρεσε πολύ, αν και πάγωσαν. Μεσημέρι πια κατεβήκαμε. Προορισμός μας αυτή τη φορά το χωριό Πολύδροσος ή Σουβάλα, στα βορειοανατολικά του βουνού. Η ομίχλη ήταν υπερβολικά πυκνή, γι αυτό και πηγαίναμε πάρα πολύ αργά. Τα έλατα, πασπαλισμένα με το λίγο χιόνι που είχε πέσει, ξεπρόβαλαν μέσα από την πυκνή ομίχλη σαν πελώρια φαντάσματα. Τι ομορφιά Θεέ μου!!! Αισθανόμουν ευτυχισμένος που είχα την τύχη να απολαμβάνω τέτοιες εικόνες! Περάσαμε τη διασταύρωση για Φτερόλακα και χρειάστηκε να κατέβουμε αρκετά μέχρι να καθαρίσει ο καιρός. Μπήκαμε για λίγο στην Άνω Σουβάλα, ένα πολύ όμορφο μικρό χωριό με υπέροχα χρώματα, λόγω των φυλλοβόλων, και φτάσαμε στον Πολύδροσο, άλλο όμορφο κι αυτό χωριό! Μου κάνει εντύπωση που τα χωριά είναι τόσο περιποιημένα! Εκεί που κάτσαμε για φαΐ μας είπαν για μια τοποθεσία, λίγο έξω από το χωριό, την Αγία Ελεούσα.
Πρόκειται για αρχαιολογικό χώρο στην περιοχή που πηγάζει ο Βοιωτικός Κηφισός. Εκεί λοιπόν πήγαμε μετά το φαΐ. Καταπληκτικό τοπίο!! Γύρω ερείπια από τείχη, τα ερείπια μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής, χτισμένης μέσα στα ερείπια αρχαίου κτίσματος, και οι πηγές να αναβλύζουν από παντού. Νερά, υπέροχα, γάργαρα νερά βγαίνουν μέσα από τα βράχια και κυλούν μέσα από ένα στενό πέρασμα. Μια μεγάλη στέρνα και πανάρχαια αυλάκια, σκαλισμένα στην πέτρα και παντού πράσινο. Πλατάνια με χρυσαφιά, τώρα φύλλα και πολλά υδρόβια φυτά μέσα στα νερά, Ο ουρανός ήταν μουντός και συννεφιασμένος και έτσι οι εικόνες ήταν μοναδικές!! Τέτοιες που τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να τις περιγράψουν! Κάτσαμε λίγο εκεί, τα παιδιά παίξανε στο γύρω χώρο και εκεί χωρίσαμε με κάποιους της παρέας που θα φεύγανε για Αθήνα. Οι υπόλοιποι πήραμε το δρόμο για την Αγόριανη. Περάσαμε δίπλα από τα ερείπια της Αρχαίας Λιλαίας και φτάσαμε απόγευμα πια στην Αγόριανη, όπου βρήκαμε πολύ κόσμο. Μάθαμε πως το μεσημέρι είχε γίνει χαλασμός από κόσμο! Κάτσαμε για τον απογευματινό μας καφέ και πήγαμε στα δωμάτια. Βγήκαμε νωρίς για να τσιμπήσουμε κάτι και πέσαμε για ύπνο, αρκετά νωρίς, κουρασμένοι από την εκδρομή μας και τις εικόνες που είχαμε απολαύσει την ημέρα εκείνη. Γλυκιά η κούραση αυτή, γλυκός και ο ύπνος που μας ξεκούρασε!
Τελευταία μέρα και για επιστροφή διαλέξαμε τη ………..θάλασσα!! Μιας και ήμασταν εκεί αποφασίσαμε πριν πάρουμε τον «πηγμένο» στην κίνηση δρόμο της επιστροφής να κατέβουμε για επίσκεψη και φαΐ στο Γαλαξίδι. Η διαδρομή, η κλασσική. Αράχοβα, Δελφοί, μικρή στάση πάνω από το Χρυσό να θαυμάσουμε τη θέα προς τον κάμπο της Άμφισσας και την Ιτέα στο βάθος, άλλη μια μικρή στάση στην Ιτέα και τέλος Γαλαξίδι.
Τι όμορφο που είναι αλλά και τι κόσμο που είχε!!! Κάναμε τις βόλτες μας και ανεβήκαμε να δούμε τον Άγιο Νικόλαο. Τι τύχη!! Ανοικτός! Και τι τέμπλο είναι αυτό!!!! Δεν έχω δει ποτέ μου κάτι τόσο όμορφο!!!Σκέτη Μαγεία!! Ποιου καλλιτέχνη τα χέρια βγάλανε τέτοιο αριστούργημα!
Δίκαια θεωρείται το ωραιότερο στον τόπο μας! Είμαι πολύ τυχερός που το είδα!
Περάσαμε και από το Αρχαιολογικό και Ναυτικό Μουσείο αλλά έκλεινε σε ένα τέταρτο και έτσι το αφήσαμε για μιαν άλλη φορά. Κάτσαμε για φαΐ που δυστυχώς ήταν χάλια. Περασμένο μεσημέρι φύγαμε αφού χαιρετήσαμε τους φίλους από την Πάτρα. Πήγαμε μέσω Δεσφίνας, αποφεύγοντας έτσι Δελφούς και Αράχοβα και μετά από ένα τρίωρο φτάσαμε στο σπίτι μας. Κουρασμένοι αλλά πολύ ευχαριστημένοι από το θαυμάσιο τριήμερο που περάσαμε!
Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/113768004153428953599/ParnassusMountain2728101996
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου