Τρεις μέρες στην Κύπρο για ένα συνέδριο

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

15-17 Μαρτίου 2000

 

«ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ UNESCO (ASPNET)
Το Δίκτυο Συνεργαζόμενων Σχολείων (ASPnet) ιδρύθηκε το 1953 και είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο σε 177 χώρες με 8.000 περίπου εκπαιδευτικά ιδρύματα (συμπεριλαμβανομένων νηπιαγωγείων, σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας και ινστιτούτων επιμόρφωσης καθηγητών), τα οποία εργάζονται για την υποστήριξη της ποιοτικής εκπαίδευσης στην πράξη. Εντάσσεται στο μεγαλύτερο Πρόγραμμα της UNESCO «Εκπαίδευση για Όλους (EFA)» . (Από το http://www.unesco-hellas.gr/gr/3_2_2.htm )»

Το σχολείο που δούλευα ήταν ένα από αυτά τα σχολεία. Το 2000 επιλέχθηκε από το ΥΠΕΠΘ για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο ΚΓ' Παγκύπριο συμπόσιο εταιρικών σχολείων UNESCO που πραγματοποιήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου, στις 16 και 17 Μαρτίου 2000. Θέμα του ήταν «η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ».Η αντιπροσωπία αποτελούνταν από 5 μαθητές της Γ΄ γυμνασίου και 2 συνοδούς καθηγητές.

Τετάρτη 15 Μαρτίου
Φύγαμε από την Αθήνα με την Ολυμπιακή και νωρίς το μεσημέρι, μετά από μια σύντομη και ήσυχη πτήση, προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Λάρνακας. Ο Γραμματέας των Κυπριακών εταιρικών σχολείων UNESCO μας υποδέχτηκε και φρόντισε για την μετάβαση μας στο ξενοδοχείο στη Λεμεσό. Τακτοποιηθήκαμε και μιας και η μέρα ήταν ελεύθερη και δική μας ξεκινήσαμε να γνωρίσουμε την πόλη. Κατεβήκαμε λοιπόν προς τη θάλασσα. Το πρώτο αξίοθέατο της πόλης εκεί είναι βέβαια το μεσαιωνικό της κάστρο. Μικρό, όμορφο και σε πολύ καλή κατάσταση, στεγάζει ένα μουσείο Μεσαιωνικής τέχνης και Ιστορίας, το οποίο και επισκεφθήκαμε. Πλούσιο σε ενδιαφέροντα εκθέματα και πολύ καλοφτιαγμένο αποτελεί ένα πραγματικό πανόραμα της μεσαιωνικής Κύπρου.

Στην ταράτσα του κτιρίου βγάλαμε μερικές φωτογραφίες με φόντο τα κτίρια της πόλης και κατεβήκαμε για τη συνέχεια.

Μια έκθεση ερπετών ήταν η επόμενη στάση μας. Ενδιαφέρουσα μεν, όχι κάτι το ιδιαίτερο δε.

Στη συνέχεια βόλτα στο λιμάνι για να καταλήξουμε στην πασίγνωστη και πολύφωτογραφημένη παραλία με τους φοίνικες. Κάτσαμε κάμποσο και όταν πια είχε αρχίσει να σουρουπώνει για τα καλά μπήκαμε στην αγορά της πόλης, που όμως ήταν κλειστή, για να καταλήξουμε σε ένα εστιατόριο όπου γευτήκαμε μια πανδαισία Κυπριακών εδεσμάτων, να γλύφεις τα δάχτυλά σου. Νύχτα πια γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε.

Πέμπτη 16 Μαρτίου
Μετά το πρωινό μας πήρε το λεωφορείο για το χώρο όπου γινόταν το συμπόσιο.
Το πρωινό κύλησε με την τελετή έναρξη, τις ομιλίες

και τις καλλιτεχνικές παρουσιάσεις των Κυπριακών σχολείων. Ακολούθησε πλουσιότατο γεύμα,

όπου η «επικοινωνία» πήρε φωτιά (!!!!!) και ακολούθως πήγαμε στο πιο παλιό σχολείο της Λεμεσού, το Λανίτειο Λύκειο Α΄,όπου οι μαθητές,

χωρισμένοι σε ομάδες ανάλογα με την ηλικία τους δούλεψαν σε διάφορα θέματα.
Το βράδυ της ίδιας μέρας, σε μεγάλο ξενοδοχείο, έγινε το επίσημο δείπνο με παρούσες όλες τις αντιπροσωπείες.

Μετά το δείπνο ακολούθησε, όπως ήταν φυσικό, ένα γεμάτο ζωντάνια "τρικούβερτο" γλέντι, όπου η έννοια της επικοινωνίας έφτασε στην πιο ολοκληρωμένη μορφή της.

Παρασκευή 17 Μαρτίου
Δεύτερη μέρα του συμποσίου και είχε να κάνει με την παρουσίαση των πορισμάτων των εργασιών των μαθητών της προηγουμένης. Στο διάλειμμα «πεταχτήκαμε» μέχρι το «αδελφό σχολείο» που βρίσκεται στη Λεμεσό για μια μικρή επίσκεψη.

Εκεί μας είχαν ετοιμάσει μια πολύ συγκινητική υποδοχή, με παραταγμένο όλο το σχολείο, χορωδία που τραγούδησε, προσφορά αναμνηστικών δώρων και μπουφέ.
Επιστρέψαμε στο συμπόσιο όπου ακολούθησε η τελετή λήξης και το αποχαιρετιστήριο γεύμα.
Μιας και την άλλη το πρωί θα φεύγαμε και το συμπόσιο δεν μας άφησε χρόνο για πολύ «τουρισμό» αποφασίσαμε να πάρουμε ένα ταξί να μας πάει το απόγευμα στη Λευκωσία, πράμα που έγινε. Δυστυχώς ο χρόνος πολύ λίγος. Φτάσαμε στην Κυπριακή πρωτεύουσα αργά το απόγευμα.

Πρώτη στάση στο αρχιεπισκοπικό μέγαρο. Λίγες φωτογραφίες και από εκεί

στο φυλάκιο του ΛΗΔΡΑ ΠΑΛΛΑΣ Συνεχίσαμε με βόλτα στο κέντρο όπου η εικόνα των κεντρικών δρόμων με τη μια πλευρά με συρματόπλεγμα και Τούρκους στρατιώτες ήταν θλιβερή και με έκανε πραγματικά να θυμώσω με όλους αυτούς που παίζουν τις τύχες των λαών στα δάχτυλα αδιαφορώντας γι αυτούς.

Καταλήξαμε, βραδάκι πια, στην Λαϊκή Γειτονιά, κάτι σαν τη δική μας Πλάκα. Μερικές ακόμα βόλτες στα σοκάκια της, κάτι πρόχειρο σε ένα φαστφουντάδικό και πίσω στη Λεμεσό για ύπνο.

Σάββατο 18 Μαρτίου
Πρωί πρωί φύγαμε για το αεροδρόμιο της Λάρνακας. Η πτήση και πάλι ήρεμη. Η επιστροφή όμως είχε τη γεύση του ανικανοποίητου μιας και ο χρόνος που είχαμε για να δούμε λίγο Κύπρο ήταν ελάχιστος. Στο ταξίδι αυτό είχα την παράξενη αίσθηση να βρίσκομαι στο εξωτερικό αλλά να μιλώ της γλώσσα μου. Πάνω απ’ όλα όμως είχαμε κερδίσει τη σημαντική εμπειρία της γνωριμίας των ανθρώπων του πολύπαθου νησιού και γίναμε αποδέκτες της μοναδικής φιλοξενίας τους. Ελπίζω κάποτε να βρεθώ και πάλι εκεί κάτω, κάτω βέβαια από άλλες συνθήκες.
Μάρτιος 2000-17 Οκτωβρίου 2011

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/113768004153428953599/Cyprus151832000

10 Χρόνια μετά
Σχεδόν 10 χρόνια μετά, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 2009 οι δυο καθηγητές συναντούνται με τρεις από τους πέντε παλιούς μαθητές τους. Δυστυχώς η Χριστίνα που αρρώστησε (άτιμη γρίππη, γουρουνίσια και μη!!!) και ο Νίκος που είχε κάποιες υποχρεώσεις δεν ήρθαν. Η συνάντηση κανονίστηκε αφού μας βρήκαν από το facebook (έχει τα καλά του και δαύτο)
Το γκρίζο αντικατέστησε το μαύρο στα μαλλιά των καθηγητών και τα παιδιά είναι πια όμορφες νέες γυναίκες και ωραίοι νεαροί, άλλοι με τα πτυχία τους και άλλοι στα τελειώματα των σπουδών τους. Οι αναμνήσεις από τα κοινά μας χρόνια και κυρίως το ταξίδι στην Κύπρο, ολοζώντανες. Σα νάταν χθες!!!! Τέσσερις ολόκληρες ώρες γεμάτες νέα,, αναμνήσεις φαΐ, μπύρα και φωτογραφίες. Και υποσχέσεις και για άλλη συνάντηση. Ελπίζω πριν περάσουν πάλι άλλα 10 χρόνια.

Ένα ταξίδι στάθηκε αφορμή δυο καθηγητές να έρθουν πιο κοντά με τους μαθητές τους, να συναντηθούν ξανά τόσα χρόνια μετά και να ανανεώσουν τα αισθήματα που κάποτε ανέπτυξαν!! Νάμαστε καλά να τα πούμε και πάλι σύντομα!

Βρεθήκαμε και πάλι σχεδόν ένα χρόνο μετά. Αυτή τη φορά ήταν και ο Νίκος. Αυτές οι συναντήσεις είναι πολύ ωραίες.