Με ένα αυτοκίνητο στους δρόμους της Γαλλίας, ΜΕΡΟΣ Β΄

(συνέχεια από Με ένα αυτοκίνητο στους δρόμους της Γαλλίας, ΜΕΡΟΣ Α΄)

Μ.Τετάρτη 31 Μαρτίου-Μ.Σάββατο 3 Απριλίου 2010

ΜΕΡΟΣ Β΄ - Στις ακτές του Ατλαντικού

Το πρωί ο καιρός ήταν μεν μουντός αλλά χωρίς βροχή. Έκανε όμως αρκετό κρύο. Τακτοποιήσαμε το σπίτι των φίλων μας και γύρω στις 10 φύγαμε. Περάσαμε να αφήσουμε τα κλειδιά και πήραμε το δρόμο προς τα νότια. Λίγο περισσότερα από 100 τα χιλιόμετρα μέχρι τη Nantes. Επειδή όμως η κόρη μας θα ήταν στη σχολή και έτσι θα τη βλέπαμε μετά το μεσημέρι είπαμε να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη (κάτι που φυσικά δεν το συνηθίζουμε!!!!!!). 65 χιλιόμετρα αφ’ ότου φύγαμε στρίψαμε δεξιά με κατεύθυνση προς τον Ατλαντικό. Λιγότερα από 60 χιλιόμετρα και να ο Ωκεανός!! Λίγο πριν είχαμε δει τον ποταμόκολπο των εκβολών του ποταμού Loire (του Λίγηρα δηλ.). Φτάσαμε στην παραθαλάσσια πόλη St. Nazaire.

Μια πόλη με μεγάλο μέτωπο στον Ωκεανό, φάρο και φυσικά λιμάνι.

Λιμάνι κλειστό που επικοινωνεί με τη θάλασσα από ένα κανάλι που ανοιγοκλείνει προστατεύοντας τα πλεούμενα που βρίσκονται σ’ αυτό από την παλίρροια που είναι πάρα πολύ έντονη σε αυτά τα μέρη, κάτι που το είδαμε με πολύ θεαματικό τρόπο.

Όταν φτάσαμε τα νερά ήταν τραβηγμένα και ο λασπώδης βυθός ήταν εκτεθειμένος.

Σε μια παραλία, κόσμος μάζευε όστρακα από εκεί που πριν λίγο ήταν βυθός. Μαζέψαμε και εμείς κάνα δύο για ενθύμιο!

Ένα πλοίο λίγο πιο μέσα ήταν μεν μέσα στο νερό αλλά πλαγιασμένο μιας και το βάθος ήταν πολύ μικρό και είχε κολλήσει. Ψάξαμε στην παραλία να φάμε αλλά έπρεπε παντού να έχουμε κάνει κράτηση. Καταλήξαμε λοιπόν στο λιμάνι όπου και βρήκαμε.

Μετά το φαΐ κάναμε μια βόλτα έξω από το λιμάνι όπου είδαμε την παλίρροια με «σάρκα και οστά». Το θέαμα ήταν περίεργο και λίγο ανατριχιαστικό. Όπως ξέρουμε στην ακτή το νερό της θάλασσας πάει και έρχεται. Με λίγα λόγια το νερό που βγαίνει με το κύμα γυρνάει πάλι πίσω. Εκεί το νερό μόνο έβγαινε!!!! Και σιγά-σιγά η στάθμη της θάλασσας ανέβαινε. Όταν γυρίσαμε ξανά στην παραλία είδαμε το καράβι που είχε κολλήσει να ταξιδεύει μια χαρά !!!!!!! Απίστευτο θέαμα!

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και σε 50 περίπου χιλιόμετρα μπαίναμε στη Nantes. Πρώτα πήγαμε να βρούμε το κατάλυμά μας. Λίγο έξω από το κέντρο σε ένα Επιχειρηματικό πάρκο είναι ένα σύνολο από πολύ όμορφα ανεξάρτητα διαμερίσματα δύο δωματίων της αλυσίδα Citea σε αρκετά χαμηλή τιμή. Παρ’ όλο που βρισκόμασταν πολύ κοντά στην εθνική που έρχονταν στην πόλη είχε πολύ πράσινο και καθόλου μα καθόλου θόρυβο. Αφήσαμε τα πράγματα, έβαλα στο GPS τη διεύθυνση της Εστίας που έμενε η κόρη μας και γραμμή για εκεί. Όταν φτάσαμε η κόρη μας δεν είχε έρθει ακόμα. Ήταν όμως εκεί η βαφτιστήρα μου που είχε πάει μερικές μέρες πριν. Κατέβηκε από το δωμάτιο, αγκαλιές φιλιά και μέχρι να πούμε δυο κουβέντες ήρθε και η κόρη μας. Όταν την είδα βούρκωσα!! Είχαν περάσει κοντά δυο μήνες που είχα να τη δω. Μετά τις αγκαλιές, τα φιλιά και το σχετικό «δούλεμα»  (οι πατεράδες ίσως με καταλάβουν!!), ανεβήκαμε να δούμε το δωμάτιό της. Δωμάτιο τρόπος του λέγειν. Λιγότερο από 8 τετραγωνικά θύμιζε στενόμακρο τηλεφωνικό θάλαμο. Εργονομικά άψογο, αλλά μια σταλιά! Με τη βαφτιστήρα μου εναλλάσσονταν στο κρεβάτι και στο πάτωμα κάθε βράδυ μιας και στο κρεβάτι δεν χώραγε πάνω από ένα άτομο και αυτό αδύνατο. Τέλος πάντων, λεπτομέρειες. Πήραμε τα κορίτσια και κατεβήκαμε στο κέντρο να φάμε και να δούμε λίγο από την πόλη.

Πάρκαρα το αυτοκίνητο κοντά στο Chateau (των δουκών της Βρετάνης), περπατήσαμε λίγο στα πλακόστρωτα δρομάκια που έσφυζαν από ζωή και νιάτα, μιας και η πόλη έχει πολλά Πανεπιστήμια και άρα πάρα πολλούς φοιτητές,

περάσαμε από την Eglise Ste Croix και καταλήξαμε σε ένα όμορφο μικρό εστιατόριο για δείπνο. Αφήσαμε τα κορίτσια στο κέντρο για να συναντηθούν με τους φίλους τους και βράδυ πια γυρίσαμε στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε.

Η επόμενη ήταν ηλιόλουστη αλλά και αρκετά κρύα μέρα. Κατεβήκαμε στο κέντρο, αφήσαμε και πάλι το αυτοκίνητο κοντά στο Chateau και ξεκινήσαμε να γνωρίσουμε την πόλη.

Ιδρύθηκε από τους Γαλάτες το 70 π.Χ. Πέρασε στα χέρια Ρωμαίων, Σαξόνων, Φράγκων, Βρετανών και Νορμανδών μέχρι που τον 10 αι. ιδρύθηκε το Δουκάτο της Βρετάνης και η Nantes έγινε πρωτεύουσά του για έξι ολόκληρους αιώνες. Στα τέλη του 16ου αι. εκεί υπογράφτηκε το διάταγμα που έβαλε τέλος τους θρησκευτικούς πολέμους στη Γαλλία. Υπήρξε κέντρο του δουλεμπορίου και αυτό έφερε μεγάλο πλούτο. Στη Γαλλική επανάσταση είχε πολύ ενεργό ρόλο και οι μαζικές εκτελέσεις γίνονταν με πνιγμό στο ποτάμι! Το 1826 λειτούργησε η πρώτη δημόσια συγκοινωνία με λεωφορεία που ίσως ήταν και η πρώτη παγκόσμια. Σίγουρα πριν το Παρίσι, το Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη. Το 1828 στην πόλη αυτή γεννήθηκε ο μεγάλος Γάλλος συγγραφέας Ιούλιος Βερν. Έζησε σ’ αυτήν μέχρι που έφυγε για σπουδές στο Παρίσι.

Το 1207 οι Δούκες της Βρετάνης χτίζουν το Παλάτι τους. Μέχρι σήμερα στέκει στο κέντρο της πόλης στεγάζοντας το Ιστορικό Μουσείο. Είναι πολύ εντυπωσιακό. Γύρω του υπάρχει τάφρος με αρκετό νερό. Μια γέφυρα οδηγεί στην πύλη και από εκεί στην εσωτερική αυλή.

Μεγάλη με όμορφα κτίρια γύρω της και

ένα περίτεχνο πηγάδι αξίζει μια επίσκεψη ακόμα και αν κάποιος δεν επισκεφτεί το μουσείο.

Κάτσαμε ακριβώς απέναντι για ένα καφέ, στη συνέχεια μπήκαμε στην αυλή

να βγάλω φωτογραφίες και μετά έκανα το γύρω εξωτερικά του κτιρίου.

Στο βάθος απέναντι υπάρχει το κτίριο της Μπισκοτοβιομηχανίας LU με τον εντυπωσιακό του πύργου. Διαθέτοντας μπαρ, καταστήματα, θέατρο, χαμάμ κλπ είναι ένα είδος εμπορικού και καλλιτεχνικού κέντρου.

Στη συνέχεια πήγαμε να επισκεφτούμε τον καθεδρικό των Αγίων Πέτρου και Παύλου. Εντυπωσιακός ναός με ωραία γλυπτά εξωτερικά αλλά και όμορφη διακόσμηση μέσα 

Εκεί βρίσκονται θαμμένοι και μερικοί από του Δούκες και τις Δούκισσες της Βρετάνης.

Είχε φτάσει το μεσημέρι και είχαμε πεινάσει αρκετά. Έτσι κάτσαμε κάπου να φάμε και να ξεκουραστούμε λίγο.

Μετά το φαγητό σειρά είχε η περιοχή του L’ile de Nantes, ένα νησί μέσα στο Λίγηρα.

Εκεί υπάρχει το συγκρότημα Les Chantiers. Κάτι το γεγονός ότι ο μεγάλος της Λογοτεχνίας «Επιστημονικής Φαντασίας» ήταν από αυτή την πόλη, οι απόγονοι του βάλθηκαν να κάνουν πράξη τις μηχανές που σκαρφίστηκε ο μεγάλος αυτός οραματιστής. Σε συνδυασμό με τα σχέδια των μηχανών από τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι κάτσανε και φτιάξανε τεράστιες μηχανές σε σχήματα ζώων, ανθρώπων ή δέντρων!

Στο χώρο λοιπόν των παλιών ναυπηγείων έχουν φτιάξει μια έκθεση με όλες αυτές τις μηχανές όταν δεν τις χρησιμοποιούν. Γιατί τις χρησιμοποιούν Γίνονται διάφορες εκδηλώσεις με παρέλαση αυτών των μηχανών. Το θέαμα πρέπει να είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς ότι

ο Ελέφαντας έχει 12 μέτρα ύψος και 8 πλάτος. Μπορεί δε να μεταφέρει μέχρι 49 επιβάτες.

Όταν πήγαμε εκεί η έκθεση ήταν κλειστή αλλά ο Ελέφαντας βρίσκεται έξω. Έτσι είχαμε την ευκαιρία να τον δούμε από κοντά. Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω αυτό το «κατασκεύασμα» σαν ωραίο ή όχι, αλλά σίγουρα πρόκειται για κάτι ενδιαφέρον και ξεχωριστό. Χαζέψαμε λοιπόν τον Ελέφαντα, το Δέντρο των Ερωδιών αλλά και τον γύρω χώρο με το ποτάμι και τα σκάφη που ήταν αραγμένα εκεί.

Μεταξύ αυτών και ένα όμορφο ιστιοφόρο να γεμίζει όμορφα τον ορίζοντα με τα τρία κατάρτια του.

Γυρίσαμε στο κέντρο για καφέ. Πριν έκανα μια βόλτα στα γύρω.

Σε μια πλατεία ήταν ένα παζάρι παλιών βιβλίων και δίσκων βινυλίου. Ευκαιρία για ένα σουβενίρ. Ένας δίσκος του J. Brel ήταν ότι καλύτερο.

Η μέρα μας έκλεισε σε ένα εστιατόριο κοντά στο ξενοδοχείο μας. Στο Buffalo Grill (αμερικανιά βέβαια μιας και το θέλανε τα κορίτσια)!!

Η Μεγάλη Παρασκευή ήταν η τελευταία μέρα στη Nantes Και αυτή την αφιερώσαμε αποκλειστικά σ’ αυτήν. Άλλωστε είναι όμορφη πόλη, όχι από αυτές που θα προσήλκυαν τουρίστες για τα αξιοθέατά της αλλά περισσότερο πόλη με ποιότητα ζωής, κάτι που φαίνονταν παντού και αμέσως. (Το 2003 η γαλλική L'Express ψήφισε τη Nante ως την πιο "πράσινη πόλη" της Γαλλίας, ενώ το2004 το περιοδικό Time την αναφέρει ως την "πιο κατοικήσιμη πόλη στην Ευρώπη", πηγή http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7 )

Κατεβήκαμε στην περιοχή St.Michel. Πρόκειται για ένα κανάλι στα βόρεια του κέντρου. Μέσα στο κανάλι υπάρχει ένα νησάκι, το ile de Versailles. Το νησί αυτό είναι καταπράσινο. Πρόκειται για ένα από τα πολλά πάρκα της πόλης φτιαγμένο όμως σαν Γιαπωνέζικος Κήπος.

Δίπλα στο κανάλι κάναμε μια όμορφη βόλτα και κάτσαμε για ένα καφέ. Σκεφτήκαμε να πάμε σε κάποια εκκλησία να δούμε τι κάνουν μέρα που ήταν. Αποφασίσαμε να πάμε στον Άγιο Νικόλαο στο κέντρο.

Πρόκειται για Νεογοτθική εκκλησία των μέσων του 19ου αι. χτισμένη πάνω στα ερείπια παλιότερης εκκλησίας των 11ου και 12ου αι. Είναι πράγματι πολύ εντυπωσιακός ναός, αν και έτσι όπως είναι στριμωγμένος μέσα σε άλλα κτίρια κάπως χάνει. Εξίσου εντυπωσιακό και το εσωτερικό του Ναού.

Πίσω από την Αγία Τράπεζα είχαν στήσει, λόγω της ημέρας,  ένα Σταυρό και εκεί κάποιοι ντόπιοι πήγαιναν να προσευχηθούν. Αυτό ήταν όλο και όλο που είδαμε από Μεγάλη Παρασκευή. 

Δίπλα στην εκκλησία είναι η Place Royale, με το εντυπωσιακό σιντριβάνι.

Στην πλατεία γινόταν μια έκθεση για την «Αειφόρο Ανάπτυξη». Αφού χαζέψαμε στην έκθεση, αγοράσαμε κάποια μικροπράγματα και ετοιμαστήκαμε να φύγουμε. Περάσαμε από ένα εμπορικό κέντρο για μερικά ψώνια γυρίσαμε λίγο στο ξενοδοχείο. Το βραδάκι ξανακατεβήκαμε στο κέντρο.

Αυτή τη φορά πήγαμε στην Place Graslin

όπου βρίσκεται και το θέατρο. Γύρω έχει ένα σωρό εστιατόρια.

Καταλήξαμε, για το τελευταίο μας δείπνο στην πόλη, σε ένα Ινδικό με υπέροχο φαγητό. Με τον ουρανίσκο απόλυτα ικανοποιημένο, ήρεμοι και με το νου γεμάτο όμορφες εικόνες γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε. Καλή σου νύχτα όμορφη πολιτεία του Ατλαντικού!!

Το Μεγάλο Σάββατο, σηκώθηκα και πήγα μέχρι την Εστία να πάρω τη βαφτιστήρα μου μέχρι το σταθμό του τρένου για να φύγει για την Ελλάδα. Οι γονείς της θα την έπαιρναν στη Θεσσαλονίκη για να κάνουνε Πάσχα μαζί.

Εγώ, έχοντας λίγο χρόνο πήγα μέχρι το Γιαπωνέζικο Κήπο, αν και ήταν πολύ νωρίς ακόμα. Μόλις άνοιγε όταν έφτασα.

Έκανα μια βόλτα στο ειδυλλιακό αυτό περιβάλλον έβγαλα κάμποσες φωτογραφίες και γύρισα να φορτώσουμε. Φεύγαμε για τα νότια, στην περιοχή του Perigord, και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή του ποταμού  Dordogne και του παραπόταμού του Vazere.

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/104516864688424120740/FRANCE2010CLoireAtlantique313342010

Παρουσίαση (slide show) φωτογραφιών