Λάρισα, τεκμήρια ιστορίας!

Μια μέρα στην πόλη της Λάρισας, μέρος 2ο

(συνέχεια από Λάρισα, εικόνες τέχνης και καθημερινότητας!)

23 Οκτωβρίου 2021

Η Λάρισα είναι πανάρχαια πόλη και κατοικείται εδώ και σχεδόν 4.000 χρόνια. Οι αρχαιολογικές έρευνες μαρτυρούν ότι η ευρύτερη περιοχή της κατοικείτο κατά την Παλαιολιθική περίοδο.

Μνημεία όλων των ιστορικών περιόδων θα βρει ο ενδιαφερόμενος. Κυρίως όμως μια επίσκεψη στο σύγχρονο “Διαχρονικό Μουσείο” με τα εκθέματα που καλύπτουν όλες τις ιστορικές φάσεις από την προϊστορία μέχρι και την Τουρκοκρατία είναι αυτή που θα καλύψει κάθε ερώτημά του.

Στην πρωινή βόλτα μας είδαμε κάποια από αυτά τα μνημεία. Πρώτα περάσαμε να δούμε τα δύο αρχαία θέατρα. Ναι, η Λάρισα έχει δύο αρχαία θέατρα.

Το Α΄ αρχαίο θέατρο είναι χτισμένο στη νότια πλευρά του λόφου Φρούριο, όπου κατά την αρχαιότητα δέσποζε η οχυρωμένη ακρόπολη της πόλης. Χτίστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ., στα χρόνια του βασιλιά της Μακεδονίας Αντίγονου Γονατά. Η κατασκευή του συνδέεται άμεσα με τη λατρεία του θεού Διονύσου. Λειτούργησε για έξι περίπου αιώνες, μέχρι το τέλος του 3ου ή τις αρχές του 4ου αιώνα. Είναι μεγαλοπρεπές οικοδόμημα και φαίνεται να χωρούσε περίπου 10.000 θεατές. Εκτός των θεατρικών και μουσικών εκδηλώσεων φιλοξενούσε τις συνεδριάσεις της εκκλησίας του λαρισαϊκού δήμου, η οποία στην αρχαία Λάρισα ονομαζόταν «Αγορά». Επιπλέον σε αυτό συνεδρίαζαν και οι αντιπρόσωποι, σύνεδροι, των θεσσαλικών πόλεων που συμμετείχαν στο Κοινό των Θεσσαλών, μία ομοσπονδία με έδρα τη Λάρισα.

Τη μέρα που πήγαμε τα έργα συντήρησης και αποκατάστασης ήταν σε πλήρη εξέλιξη και έτσι περιοριστήκαμε στις εικόνες από το δρόμο.

Περίπου 350μ δυτικά είναι το Β΄ αρχαίο θέατρο της πόλης ή μικρό θέατρο. Χτίστηκε στα τέλη του 1ου αι. π.Χ. για να αποτελέσει το κύριο θέατρο της πόλης, όταν οι Ρωμαίοι μετέτρεψαν το Α΄ σε αρένα.

Ο χώρος δεν ήταν επισκέψιμος και έτσι περιοριστήκαμε κι εκεί σε ότι βλέπαμε από το δρόμο.

Γύρω στα 250μ νότια βρίσκεται ένα μνημείο, που σχετίζεται με τη νεώτερη ιστορία της πόλης.

Ο Δήμος Λάρισας και η Ισραηλιτική Κοινότητα, σε ανάμνηση και σε απότιση φόρου τιμής στη μνήμη των 235 Εβραίων δημοτών της πόλης, θυμάτων του Ολοκαυτώματος, ανήγειραν και αφιέρωσαν το 1987 το πρώτο στην Ελλάδα Μνημείο Εβραίων Μαρτύρων του Ολοκαυτώματος. Το μνημείο είναι έργο του γλύπτη Γιώργου Χουλιαρά και ανεγέρθηκε σε πλατεία δίπλα στη Συναγωγή, που ο Δήμος της έδωσε το όνομα «Πλατεία Εβραίων Μαρτύρων Κατοχής».

Σειρά είχε το Διαχρονικό Μουσείο. Μιας και είμασταν στη θερινή περίοδο και έκλεινε στις 8 το βράδυ, είχαμε αποφασίσει να πάμε το απόγευμα.

Το μουσείο βρίσκεται στο λόφο Μεζούρλο και είναι το μοναδικό Διαχρονικό μουσείο της χώρας. (Δυόμιση μήνες μετά από αυτή την επίσκεψη, επισκεφθήκαμε το νέο μουσείο της Χαλκίδας ΑΡΕΘΟΥΣΑ. Αν και ο τίτλος του είναι “Αρχαιολογικό” στην πραγματικότητα είναι Διαχρονικό, μιας και τα εκθέματά του φτάνουν μέχρι και την Οθωμανική περίοδο, κάτι που το βλέπουμε στην πινακίδα του υπουργείου πολιτισμού, που αναφέρεται στο έργο και τον προϋπολογισμό του, όπου αναφέρεται στο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ μουσείο της Χαλκίδας). Το κτίριο θεμελιώθηκε το 1996 και το μουσείο άνοιξε για το κοινό το 2015.

Παρκάραμε απ’ έξω, μπήκαμε, πήραμε τα εισιτήριά μας και είδαμε πως είχε δύο περιοδικές εκθέσεις και από αυτές ξεκινήσαμε. 

Η περιοδική έκθεση με τίτλο «Η Επιστροφή των Μουσών. Λόγιοι, έμποροι και καλλιτέχνες στη Θεσσαλία τις παραμονές της Επανάστασης του 1821» αποτελεί αφιέρωμα στα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης

και παρουσιάζει την τέχνη στη Θεσσαλία στο τέλος του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα.

Στην ιστοσελίδα του Μουσείου διαβάζουμε μεταξύ άλλων για την έκθεση:

Την εποχή αυτή ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός κορυφώνεται.

Μέσα από έργα ζωγραφικής,

χρυσοκεντητικής και αργυροχοΐας, στην πλειοψηφία τους θρησκευτικά κειμήλια, φαίνεται σταδιακά

η αλλαγή των προτιμήσεων των χορηγών και αποκαλύπτεται μια νέα κοινωνία, διαμορφωμένη από τα ανοιχτά σύνορα του εμπορίου και της γνώσης.

Οι εκκλησίες και τα μοναστήρια εξακολουθούν να αποτελούν τους πόλους συσπείρωσης της χριστιανικής κοινωνίας,

αυξάνοντας την υποστήριξη προς τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τις εκδόσεις. Στις αφιερώσεις των βιβλίων της εποχής εμφανίζονται δραστήριοι λόγιοι και έμποροι με κοινό τον θαυμασμό για τη φωτισμένη Ευρώπη, οι οποίοι, παράλληλα, αναπτύσσουν μια νέα σχέση με την αρχαιοελληνική κληρονομιά μέσω του Διαφωτισμού.

Μέσα από τις αλλαγές αυτές και παρά τις αναστατώσεις που δημιουργούνται από τα συνεχή επαναστατικά κινήματα, παρακολουθεί κανείς τη σταδιακή διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας και την αναπόφευκτη πορεία προς την Εθνεγερσία.

Η δεύτερη έκθεση με τίτλο «Ειδώλιο. Ένας κόσμος σε μικρογραφία. Θεσσαλία και Μακεδονία» συνδιοργανώνεται από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λάρισας, το Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας και το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Μέσα από τα 558 ειδώλια της έκθεσης, που προέρχονται από 92 οικισμούς της νεολιθικής εποχής

καθώς και οικισμούς, πόλεις και νεκροταφεία των αρχαίων ιστορικών χρόνων της Θεσσαλίας

και Μακεδονίας, αναδεικνύονται όψεις της πολιτισμικής ταυτότητας, της ζωής, της ιδεολογίας και της κοινωνίας των ανθρώπων των δύο περιοχών από τους νεολιθικούς γεωργοκτηνοτρόφους (μέσα 7ης χιλιετίας π.Χ.) μέχρι το τέλος της αρχαιότητας (3ος αι. μ.Χ.).

Η έκθεση πλαισιώνεται από έργα σύγχρονων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας–Μουσείου Γ.Ι. Κατσίγρα, εμπνευσμένα από τον κόσμο των ειδωλίων.

Είχε έρθει η ώρα για τη μόνιμη έκθεση. Χωρίζεται σε 11 ενότητες και γι αυτές βρήκαμε στην ιστοσελίδα του μουσείου πληροφορίες για κάθε μια.

Εισαγωγή στην Έκθεση

Η Εισαγωγή στην Μόνιμη Έκθεση έχει σαν στόχο να παρουσιάσει συνοπτικά στον επισκέπτη τις ενότητες του Διαχρονικού Μουσείου Λάρισας. Κάθε ενότητα αντιπροσωπεύεται από ένα χαρακτηριστικό αντικείμενο, κάνοντας προφανή τη διαχρονική παρουσία και την συνέχεια της πόλης και της ευρύτερης περιοχής ιστορικά και πολιτισμικά. Επιπλέον, ένας τοίχος-παζλ κάνει ελκυστική την πρώτη επαφή με το Μουσείο για τους μικρούς μας φίλους.

Ενότητα 1: Παλαιολιθική Εποχή

Παρουσιάζονται ενδεικτικά εργαλεία από πυριτόλιθο και χαλαζία της Ανώτερης και Μέσης Παλαιολιθικής περιόδου (από την εμφάνιση του ανθρώπου έως το 10000π.Χ.), τα οποία βρέθηκαν σε επιφανειακές έρευνες στις όχθες του Πηνειού ποταμού. Μαζί με τα εργαλεία εκθέτονται κάποια απολιθωμένα οστά ζώων χαρακτηριστικών για την πανίδα της περιοχής αυτής πριν 30-45 χιλιάδες χρόνια. Οι άνθρωποι ήταν κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες και ζούσαν σε ολιγομελείς ομάδες που μετακινούνταν για την εξεύρεση τροφής.

Ενότητα 2: Νεολιθική εποχή

Τα εκθέματα είναι αντιπροσωπευτικά όλων των περιόδων του υλικού πολιτισμού της εποχής αυτής (6500π.Χ. - 3300π.Χ.) και προέρχονται από ανασκαφικές και επιφανειακές έρευνες. Οι νεολιθικές κοινότητες αποτελούνται από γεωργούς και κτηνοτρόφους που ζουν σε μικρά χωριά σε όλη τη θεσσαλική πεδιάδα.

Ειδικότερα, εκθέτονται πήλινα αγγεία με χαρακτηριστικά σχήματα και διακόσμηση, αποθηκευτικά αγγεία, κατασκευές και σκεύη που σχετίζονται με τη «νεολιθική κουζίνα» (εστία, μαγειρικά σκέυη, «κρατευτές», μυλόπετρες κ. ά).

Επίσης, σύνεργα υφαντικής , εργαλεία από οστά ζώων και λίθινα καθώς και δείγματα των πρώτων μετάλλινων (χάλκινων ) εργαλείων που εμφανίζονται στο τέλος της εποχής αυτής.

Πλούσιες συλλογές με ειδώλια ανθρώπων και ζώων,

ομοιώματα σπιτιών και αντικειμένων της οικοσκευής των νεολιθικών νοικοκυριών

καθώς και κοσμήματα μας οδηγούν στον κόσμο της νεολιθικής ιδεολογίας.

Τέλος, ενταφιασμοί και ταφές με καύσεις νεκρών παρέχουν μια εικόνα για τα ταφικά έθιμα των ανθρώπων της εποχής.

Ενότητες 3 και 4: Εποχή του χαλκού και εποχή του σιδήρου

Η Εποχή του Χαλκού διαιρείται σε τρεις κύριες περιόδους, την Πρώιμη (3η χιλιετία π.Χ.), τη Μέση (α΄ μισό της 2ης χιλιετίας π.Χ.) και την Ύστερη Χαλκοκρατία (1540-1100 π.Χ.). Στην αίθουσα παρουσιάζονται ευρήματα της Πρώιμης και Μέσης Εποχής του Χαλκού, αγγεία και μικροαντικείμενα που σχετίζονται με τις καθημερινές πρακτικές του ανθρώπου, από την Άργισσα και τη Μαγούλα Δήμητρα.

Μοναδικό, εμβληματικό εύρημα της ενότητας αποτελεί το μεγαλιθικό μνημείο (μενχίρ) από τη Σουφλί Μαγούλα, όσον αφορά στο επίπεδο ιδεολογίας για την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού.

Η Ύστερη Χαλκοκρατία ταυτίζεται με την περίοδο που είναι ευρέως γνωστή ως Μυκηναϊκή. Πρόκειται για την εποχή κατά την οποία πλάθονται οι θεσσαλικοί μύθοι, όπως η δημιουργία του Δωδεκάθεου, οι περιπέτειες του Απόλλωνα με τις θεσσαλές θνητές Κορωνίδα και Δάφνη, η Κενταυρομαχία, η γέννηση του Ασκληπιού, ο Ποσειδώνας με την τρίαινά του, ο Πηλείδης Αχιλλέας και οι υπόλοιποι αρχηγοί που έλαβαν μέρος στην εκστρατεία κατά της Τροίας. Η περίοδος εκπροσωπείται από ευρήματα της ευρύτερης περιοχής του νομού Λάρισας, με ιδιαίτερη έμφαση στα ταφικά σύνολα από το Μεγάλο Μοναστήρι.

Στην Εποχή του Σιδήρου, από τον 11ο και ως τον 8ο αι. π.Χ., σημειώθηκαν μετακινήσεις πολλών φύλων από τα ορεινά διαμερίσματα της ηπειρωτικής Ελλάδας προς τις πεδινές περιοχές και παράλληλα από τον ελλαδικό χώρο προς τα νησιά και τα παράλια της Μικράς Ασίας και την Κύπρο. Η Θεσσαλία υπέστη έντονα αυτήν την κινητικότητα, αφού σ’ αυτόν και από αυτόν το χώρο μετακινήθηκαν τουλάχιστον έξι φύλα: οι Αινιάνες, οι Αιολείς, οι Βοιωτοί, οι Θεσσαλοί, οι Λαπίθες και οι Μάγνητες. Η περίοδος αυτή αντιπροσωπεύεται στη Θεσσαλία σχεδόν αποκλειστικά από ταφικά ευρήματα, αφού τα οικιστικά κατάλοιπα (λείψανα αψιδωτών κτιρίων) είναι λίγα και αποσπασματικά.

Ενότητες 5 και 6: Αρχαϊκά και κλασικά χρόνια

Μετά την εδραίωση των Θεσσαλών στην περιοχή, κατά την αρχαϊκή περίοδο (7ος αι. π.Χ.) αναπτύσσονται αυτόνομα οργανωμένες πόλεις, που αποτελούσαν τις έδρες των αριστοκρατικών γενών (οίκων). Η πολιτική οργάνωση της Θεσσαλίας συνδέθηκε άμεσα με την τύχη αυτών των γενών. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο Αλεύας ο Πυρρός, του αριστοκρατικού οίκου της Λάρισας, φαίνεται ότι είχε τη σύλληψη της διοικητικής και στρατιωτικής αναδιοργάνωσης της θεσσαλικής πολιτείας. Έτσι, στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., η Θεσσαλία διαιρέθηκε σε τέσσερις περιφέρειες, τις τετράδες ή μοίρες: την Πελασγιώτιδα, την Εστιαιώτιδα, τη Θεσσαλιώτιδα και τη Φθιώτιδα. Στην περιφέρεια του θεσσαλικού χώρου ήταν εγκατεστημένα τα έθνη των περιοίκων, που είχαν τα δικά τους χαρακτηριστικά: οι Μάγνητες, οι Περραιβοί, οι Αθαμάνες, οι Δόλοπες, οι Αινιάνες, οι Μαλιείς και οι Οιταίοι. Οι λαοί αυτοί αποτελούσαν μέλη μίας ευρύτερης συμμαχίας υπό την ηγεμονία των Θεσσαλών και αναφέρονται άλλοτε ως υποτελείς, άλλοτε ως αυτόνομοι και άλλοτε ως «σύμμαχοι».

Η ενότητα εκπροσωπείται από θεσσαλικά επιτύμβια ανάγλυφα, έργα τοπικών εργαστηρίων, με σαφείς επιρροές από την ιωνική παράδοση αλλά και τη λεγόμενη «αττική κοινή».

Παράλληλα, παρουσιάζονται τοπικά αγγεία αλλά και εισηγμένα από κορινθιακά

και αττικά εργαστήρια κεραμικής.

Πληροφορίες για τους τοπικούς θεσσαλικούς αγώνες δίνουν οι αναφορές αρχαίων συγγραφέων και ποιητών, οι επιγραφές και τα νομίσματα.

Ήδη από τον 5ο αι. π.Χ. στη Θεσσαλία διεξάγονταν αγωνίσματα που είχαν σχέση με την εκτροφή των αλόγων και την ιππική δεξιοτεχνία των Θεσσαλών, όπως τα ταυροθήρια. Στο πλαίσιο αυτό, εκτίθενται κυρίως ενεπίγραφες στήλες, που αποτελούν πολύτιμες πηγές πληροφοριών σχετικά με τα είδη αγωνισμάτων καθώς και τη συμμετοχή των Θεσσαλών σ’ αυτά.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο ζήτημα των ταφικών πρακτικών στο θεσσαλικό χώρο.

Τα ευρήματα, τεφροδόχα αγγεία και κτερίσματα, από τους τύμβους με καύσεις νεκρών, που ανασκάφτηκαν στο Ομόλιο και την Κραννώνα, αποτελούν σιωπηλοί μάρτυρες των τελετουργιών που σχετίζονται με την ταφή του νεκρού.

Ένα άλλο θέμα που θίγεται στην ενότητα είναι η ζωή της γυναίκας. Οι επιτύμβιες στήλες, που παρουσιάζονται, φωτίζουν τη θέση και τη σημασία της μέσα στην οικογένεια, τις οικιακές ασχολίες και την ανατροφή των παιδιών. Κάτοπτρα, μυροδοχεία, πυξίδες και κοσμήματα συμπληρώνουν την εικόνα της ευμάρειας, γυναικείας καλαισθησίας αλλά και ματαιοδοξίας.

Ενότητες 7 και 8: Ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδος

Στις αρχές του 4ου αι. π.Χ. η Θεσσαλία ταλανίζεται από αδιάκοπες εμφύλιες συγκρούσεις των κραταιών γενών της, δίνοντας πρόσφορο έδαφος στην ανερχόμενη δύναμη του Βασιλείου της Μακεδονίας, υπό τον Φίλιππο Β΄ (359-336 π.Χ.), να επέμβει και τελικά να κυριαρχήσει στην περιοχή.

Η παρουσία των Μακεδόνων θα διαρκέσει μέχρι και το α΄ μισό του 2ου αι. π.Χ. και η Θεσσαλία θα αποτελέσει πεδίο στρατιωτικών αντιπαραθέσεων ανάμεσα στους Μακεδόνες και τους Ρωμαίους. Η στάση των θεσσαλικών πόλεων απέναντι στους δύο αντιπάλους μεταβαλλόταν κατά περίπτωση, σε συνδυασμό και με την επέμβαση άλλων ξένων δυνάμεων, όπως των Αιτωλών. Οι επιγραφές, που εκτίθενται στο Μουσείο, φωτίζουν πτυχές αυτής της ταραχώδους κατάστασης στο θεσσαλικό χώρο, η οποία θα καταλήξει στην οριστική κατάκτησή του από τους Ρωμαίους, με τη μάχη της Πύδνας, το 167 π.Χ.

Από την άλλη πλευρά, η οικονομία, το εμπόριο

και η τάση για τρυφηλή ζωή ακολουθούν τους δικούς τους κανόνες, όπως φανερώνουν τα σχετικά ευρήματα.

Τα πορτρέτα αυτοκρατορικών χρόνων καθώς και αντικείμενα κατασκευασμένα από τον «πράσινο θεσσαλικό λίθο» έρχονται να ρίξουν φως στη νέα κατάσταση πραγμάτων, έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται από τον 2ο αι. π.Χ. και μετά.

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στις λατρείες, σημείο αναφοράς στη ζωή των ανθρώπων. Η Απολλώνια Τριάδα, δηλαδή ο Απόλλων και η Άρτεμις με τη μητέρα τους, τη Λητώ, φαίνεται ότι ήταν από τις σημαντικότερες προστάτιδες θεότητες που λατρεύονταν στη Θεσσαλία. Μεγάλη εξάπλωση είχαν, επίσης, η λατρεία του Ασκληπιού, της Αφροδίτης, της Εν(ν)οδίας, της Εκάτης, του Ποσειδώνα και των λεγόμενων Ανατολικών θεοτήτων, δηλαδή της Μητέρας των Θεών-Κυβέλης, της Ίσιδας και του Σάραπη.

Ξεχωριστή θέση κατέχει η υποενότητα που πραγματεύεται την παρουσία των δύο αρχαίων θεάτρων στη Λάρισα, Α΄ και Β΄, που υπήρξαν τόποι θεατρικών δρώμενων, μουσικών αγώνων, θηριομαχιών και μονομαχιών, αλλά πιθανότατα και χώροι συνέλευσης του Κοινού των Θεσσαλών, σηματοδοτώντας τη δημόσια ζωή της πόλης.

Ενότητα 9: Παλαιοχριστιανική περίοδος

Η εμφάνιση του χριστιανισμού στη Θεσσαλία συνοδεύεται από την εγκατάλειψη των αρχαίων ιερών όπως επιβεβαιώνει το επαναλαξευμένο επίκρανο παραστάδας από τη βασιλική της οδού Κύπρου στη Λάρισα.

Αρχιτεκτονικά μέλη παλαιοχριστιανικών ναών,

τοιχογραφίες,

επιγραφές,

αντικείμενα λειτουργικού εξοπλισμού παρουσιάζουν τη θρησκευτική τέχνη της εποχής, ενώ χαρακτηριστικά είναι τα ευρήματα από τη βασιλική του Αγίου Αχιλλίου, που ενισχύουν την ταύτιση του ναού με τον ομώνυμο άγιο, προστάτη και μητροπολίτη της πόλης.

Τα ψηφιδωτά δάπεδα που εκτίθενται προέρχονται από πολυτελείς ιδιωτικές οικίες

και λουτρικά κτίσματα της Λάρισας,

με παραστάσεις εθνικού περιεχομένου

και κυρίαρχο θέμα το Διόνυσο. Επιπλέον, παρουσιάζονται αντικείμενα από την καθημερινή ζωή και την οικονομία της περιόδου, κυρίως οικιακά σκεύη, νομίσματα, εμπορικοί αμφορείς και στοιχεία για τα κάστρα και την άμυνα.

Ενότητα 10: Βυζαντινή περίοδος

Η βυζαντινή τέχνη στις θεσσαλικές πόλεις–κάστρα και την ευρύτερη περιοχή τους, παρουσιάζεται μέσα από αντιπροσωπευτικά έργα της αρχιτεκτονικής γλυπτικής και της επιτοίχιας ζωγραφικής των εκκλησιαστικών κτιρίων στη Λάρισα, το Όρος των Κελλίων, την Κρήνη Τρικάλων και άλλες θέσεις. Η διοικητική οργάνωση της περιφέρειας αντανακλάται στην ενεπίγραφη στήλη του πρωτοσπαθάριου Ευστάθιου των αρχών του 11ου αι., από την επισκοπή της Βέσαινας, στην περιοχή της Αγιάς.

Τέλος, η εικόνα του επιπέδου διαβίωσης των Θεσσαλών της βυζαντινής περιόδου ολοκληρώνεται με την έκθεση κοσμημάτων που αποτέλεσαν κτερίσματα τάφων, καθώς και την παράθεση αντιπροσωπευτικών δειγμάτων από την τοπική εφυαλωμένη κεραμική.

Ενότητα 11: Οθωμανική περίοδος

Η Θεσσαλία της οθωμανικής περιόδου, οργανωμένη σε κοινότητες, καταφέρνει να διαφυλάξει την πολιτισμική της κληρονομιά.

Δείγματα θρησκευτικής έκφρασης των χριστιανών διαφαίνονται στις τοιχογραφίες

και το τέμπλο από το Πολυδένδρι, καθώς και στις εκκλησιαστικές εικόνες από τη Λάρισα και την Ασπροκκλησιά Καλαμπάκας, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν δύο αμφιπρόσωπες εικόνες από την Κρανιά Ολύμπου.

Η οθωμανική και η εβραϊκή παρουσία υπογραμμίζονται μέσα από αντίστοιχες επιτύμβιες στήλες, ενώ εκτίθενται και δύο κιονόκρανα από το τζαμί του Χασάν Μπέη στη Λάρισα, χαρακτηριστικά της οθωμανικής τεχνοτροπίας.

Η οικονομική ευρωστία των Αμπελακίων, λόγω του εμπορίου των κόκκινων νημάτων, αντιπροσωπεύεται από τοιχογραφίες των αρχοντικών, ενώ νομισματικοί θησαυροί επισημαίνουν την διακίνηση ποικίλου χρήματος σε όλη τη Θεσσαλία.

Εκεί τελείωσε η επίσκεψή μας στο εντυπωσιακότατο και εξαιρετικά ενδιαφέρον μουσείο της Θεσσαλικής πόλης. Ο πλούτος των εκθεμάτων μας κούρασε, αλλά και μας γέμισε με εικόνες, πληροφορίες και τελικά πολύτιμες γνώσεις για την ιστορία αυτού του κομματιού του τόπου μας.

Είχε αρχίσει να νυχτώνει και γυρίσαμε στο δωμάτιο. Πριν όμως πάμε για ύπνο, πήγαμε σε μια ταβέρνα εκεί κοντά και κάτσαμε να φάμε και να ηρεμήσουμε για να καταλαγιάσει μέσα μας όλο αυτό που είχαμε δει εκείνη τη μέρα.

Ουσιαστικά το ταξίδι μας εκεί τελείωνε.

Τέλος του ταξιδιού. Μια αποτίμηση

Την άλλη μέρα το πρωί, αφού φάγαμε κάτι για πρωινό και ήπιαμε τον πρώτο μας καφέ ξεκινήσαμε. Αργά το μεσημέρι φτάσαμε στο σπίτι μας. Ένα υπέροχο Road Trip έφτασε στο τέλος του μετά από 9 μέρες σε Πάτρα, Τζουμέρκα, Γιάννινα και Λάρισα. Ξαναβρεθήκαμε σε αγαπημένα μέρη, όπως η Πάτρα και τα Γιάννινα και γνωρίσαμε κάποια άγνωστα όπως τα μοναδικά Τζουμέρκα με τα ορμητικά ποτάμια, τα υπέροχα γεφύρια, τα όμορφα χωριά, τα φθινοπωρινά χρώματα των δασών τους και τις ατέλειωτες στροφές και την υποτιμημένη Λάρισα με το έντονα πολιτιστικό της πρόσωπο. Σχεδόν 1500χμ σε αυτοκινητόδρομους και κυρίως σε επαρχιακούς δρόμους των ελληνικών βουνών.

Πάντα τέτοια!

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας