26-29 Αυγούστου 1993
Παρασκευή 27 Αυγούστου
Από χθες τα’ απόγευμα είμαι στην Ικαρία!!! Ήρθα με τη μητέρα μου για τα μπάνια της για τέσσερις μέρες. Χθες το πρωί στις 8.30 φύγαμε από τον Πειραιά με το ΣΑΜΑΙΝΑ. Λίγο πριν τη Τζια είδα δελφίνια, αλλά κάπως μακριά. Μετά από 9 ώρες, δηλ. στις 5.30 φτάσαμε στον Άγιο Κήρυκο. Δυστυχώς η τελευταία πυρκαγιά με τα 12 θύματα έχει σημαδέψει το νησί. Κατ’ αρχήν όλος ο Άγιος Κήρυκος γύρω-γύρω είναι κατάμαυρος. Κρίμα! Τόση ομορφιά να χάνεται, τόσες περιουσίες να καταστρέφονται και βέβαια να χάνονται ζωές! Τέλος πάντων. Από το λιμάνι, με ένα μικρό λεωφορείο και από ένα δρόμο όλο στροφές και πολύ στενό, μετά 3 χιλιόμετρα φτάσαμε
στα Θέρμα, ένα μικρό χωριό (στην πραγματικότητα όλο ξενοδοχεία) μέσα σε μια ρεματιά που καταλήγει σε ένα μικρό κόλπο.
Τρεις ραδιούχες, ιαματικές πηγές είναι όλη η ζωή αυτού του οικισμού αλλά και του Άγιου Κήρυκου και του νησιού γενικότερα. Εγκατασταθήκαμε σε ένα από τα δωμάτια που νοικιάζει η κυρία Δέσποινα, δίπλα από την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων και πήγα για μπάνιο στη θάλασσα. Ωραία θάλασσα, αρκετά καθαρή με παραλία με βότσαλο!
Σήμερα το πρωί είχαμε τα διαδικαστικά. Το μεσημέρι πήγα για μπάνιο και το απόγευμα μετά το πρώτο μπάνιο της μητέρας μου ξεκίνησα να πάω στον Άγιο Κήρυκο με τα πόδια.
Δεν πήγα από τον άσφαλτο αλλά από ένα πιο σύντομο χωματόδρομο που πάει παράλληλα με την ακτή λίγο πιο ψηλά από τη θάλασσα. Η διαδρομή στην αρχή έχει μια «ζόρικη» ανηφόρα αλλά μετά είναι πολύ ομαλή και είναι μόνο 20 λεπτά.
Στο δρόμο είδα και ένα ερειπωμένο εκκλησάκι που όπως έμαθα μετά ερειπώθηκε γιατί έπαθε καθίζηση το έδαφος. Ο Άγιος Κήρυκος είναι χωριό, παρότι είναι πρωτεύουσα του νησιού και θα μπορούσε να είναι όμορφος αν δεν ήταν τόσο παραμελημένος. Πολλά μισογκρεμισμένα σπίτια, αλλά και αυτά που υπάρχουν χωρίς φροντίδα ή με έντονη σφραγίδα του «μοντέρνου» (μπετόν, αλουμίνιο, μωσαϊκό).
Παρ όλα αυτά είναι συμπαθητικός. Το μουσείο ήταν κλειστό και μια γειτόνισσα μου έδωσε το τηλέφωνο του φύλακα που μένει στον Κάμπο, 50 περίπου χιλιόμετρα μακριά. Η Μητρόπολη του Άγιου Κήρυκου δυστυχώς ήταν κλειστή, ενώ ευτυχώς ανοιχτή ήταν στο λιμάνι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου.
Καταπληκτική εκκλησία με πολύ ωραίο τέμπλο και εικόνες. Τελικά δεν έκατσα καθόλου και γύρισα με τα πόδια. Έτσι πέρασε και η μέρα.
Κυριακή 29 Αυγούστου
Χθες ήταν η πιο ζεστή μέρα του καλοκαιριού. Φρικτή ζέστη.
Το πρωί γύρω στις 11.20 π.μ. πήγα στον Άγιο Κήρυκο, αυτή τη φορά με τη «βενζίνα», το μικρό καραβάκι που κάνει σε 10 λεπτά τη διαδρομή. Μια διαδρομή όμορφη σε μια θάλασσα λάδι. Πήγα στο μουσείο. Η πόρτα ήταν κλειστή αλλά τα κάγκελα ανοικτά, πράγμα που έδειχνε ότι είχε έρθει ο φύλακας, όπως μου είχε πει προχθές το βράδυ ο πατέρας του όταν πήρα τηλέφωνο. Φώναξα αλλά ψυχή! Ενώ ετοιμαζόμουν να φύγω έφτασε με ένα μηχανάκι. Είχε πάει για ψώνια (!!). Μου είπε ότι έρχεται από τον Κάμπο, το καλοκαίρι μόνο, πέντε φορές την εβδομάδα. Ίσως στην πραγματικότητα μόνο όταν τον ειδοποιούν. Το μουσείο είναι μια μικρή αίθουσα με μερικά ευρήματα χωρίς κάτι το αξιόλογο και χωρίς φροντίδα, όπως όλα στην πρωτεύουσα του νησιού.
Μετά το μουσείο κατέβηκα στην πλατεία, έβγαλα εισιτήριο για σήμερα, πήρα ένα βιβλίο με φωτογραφίες από την Ικαρία και πήγα στο «δισκάδικο» να πάρω μια κασέτα που υπάρχει με Ικαριώτες μουσικούς. Δυστυχώς ήταν κλειστό. Στο λιμάνι πήρα το τελευταίο καραβάκι για τα Θέρμα (το μεσημέρι σταματάνε) και γυρνώντας πήρα και το φαΐ που είχα πάει το πρωί στο φούρνο και γύρισα να φάμε. Όλο το μεσημέρι και το απόγευμα πέρασε με φοβερή ζέστη και κουβεντούλα στην αυλή με του ηλικιωμένους συγκάτοικους. Το απόγευμα πήγα για προμήθειες για σήμερα και το βραδάκι κατέβηκα για λουκουμάδες στο ζαχαροπλαστείο ΚΡΙΟΣ. Εν τω μεταξύ άρχισε να δροσίζει. Γύρισα, ξάπλωσα και μέχρι τις 11 μ.μ. διάβαζα τα ΒΑΜΜΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΑ που άρχισα χθες.
Σήμερα πήγα το φαΐ στο φούρνο και μετά κατευθείαν πήγα για μπάνιο. Μετά το μεσημεριανό φαγητό, πήρα το βιβλίο μου και κατέβηκα στην παραλία για καφέ. Ήταν από τις πιο ωραίες ώρες του φετινού μου καλοκαιριού.
Στην άκρη της αυλής του καφενείου, κάτω από τη σκιά ενός αρμυρικιού, δέκα μέτρα από τη θάλασσα, βάρκες και καϊκάκια να πηγαινοέρχονται σε μια θάλασσα λάδι, στο μικρό μόλο να είναι αραγμένα δύο καΐκια που φέρανε ψάρια, με τον κόσμο (όλοι ηλικιωμένοι) να ψωνίζει και τους ψαράδες να απλώνουνε τα δίχτυα τους, στο βάθος το νησί Θύμαινα των Φούρνων και εγώ καφέ και διάβασμα. Απίθανη ώρα!!! Έκατσα γύρω στις δύο ώρες και το ευχαριστήθηκα.
Τώρα που γράφω είμαι στην αυλή στις 4.00 μ.μ. με αρκετή ζέστη (όχι όπως χθες, δρόσισε λίγο). Έχω ετοιμάσει τα πράγματά μου και περίπου σε μία – μιάμιση ώρα φεύγω για Αθήνα. Καλό μου ταξίδι!! Ελπίζω να ξανάρθω κάποτε για διακοπές και να απολαύσω το νησί αυτό που πρέπει να είναι πολύ όμορφο. Θάθελα να τελειώσω με κάτι που άκουσα το μεσημέρι στο καφενείο και πολύ μου άρεσε. Σε μια παρέα δίπλα, κάποιος τους έλεγε τι του είπε ένας γέροντας κερνώντας τον κρασί κάποιο αυγουστιάτικο βραδάκι. «μήνα που δεν έχει ρω, βάλε στο κρασί νερό». Πέρα από το λογοπαίγνιο, πιστεύω ότι έχει ουσία. Από Μάϊο μέχρι και Αύγουστο, τα βαρέλια έχουν σώσμα, άρα βαρύ και παράλληλα είναι μήνες με ζέστη που το οινόπνευμα βαράει. Αθάνατη λαϊκή σοφία πόσα θα μας διδάξεις ακόμα!!
Δευτέρα 30 Αυγούστου
Σήμερα το πρωί έφτασα στον Πειραιά μετά από ένα αρκετά καλό ταξίδι έχοντας πιάσει Νάξο και Πάρο, νησιά που τα είδα φωτισμένα μιας και ήταν στη μέση της νύχτας. Πολύ μου αρέσανε!! Ξεκουράστηκα και γέμισα τις μπαταρίες μου για να αρχίσω μεθαύριο δουλειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου