5-23 Ιουλίου 1997
Προσκύνημα στη γενέθλια γη!
Σάββατο 5 Ιουλίου
Πέρασαν δυο χρόνια και νάμαι πάλι στα Χανιά, αυτή τη φορά για διακοπές και περιήγηση! Ημερήσιο το ταξίδι χωρίς προβλήματα με ένα ευχάριστο «απρόοπτο». Λίγο πριν τη Σούδα είδαμε ένα κοπάδι δελφίνια. Κάπως μακριά αλλά φαίνονταν πολύ καλά και ήταν τόσο εντυπωσιακά. Φτάνοντας πήγαμε κατευθείαν στο δωμάτιο που είχαμε κλείσει στην περιοχή μεταξύ Πλατανιά και Γερανίου, 12 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης των Χανίων. Όμορφο συγκρότημα πάνω στην αμμουδιά και γεμάτο λουλούδια. Ήταν αργά το απόγευμα που κάναμε το πρώτο μας μπάνιο στις Κρητικές θάλασσες. Η συνέχεια ήταν βόλτα στο παλιό λιμάνι των Χανίων. Σουρούπωνε όταν φτάσαμε. Είχε πολύ κόσμο που έκανε τη βόλτα του ή καθόταν σε κάποιο από τα πάρα πολλά μαγαζιά. Άναβαν σιγά-σιγά τα φώτα, φωτίστηκε και ο Φάρος και οι εικόνες έμοιαζαν εξωπραγματικές. Κάναμε και εμείς τη βόλτα μας, κάναμε λίγα ψώνια και κάτσαμε για κρητικές λιχουδιές. Ήταν αργά σα φτάσαμε ψόφιοι στο δωμάτιό μας. Κρήτη καλώς σε βρήκαμε!!!
Κυριακή 6 Ιουλίου
Πρωινό, δροσερό το μπάνιο μας και πλούσιο το πρωινό. Ξανά στην πόλη.
Πρώτη στάση το Αρχαιολογικό Μουσείο και μετά άραγμα στη δροσιά των δέντρων της πλατείας 1889 (Νέων Καταστημάτων).
Η μέρα ήταν πολύ ζεστή και η δροσιά της πλατείας ήταν πολύ ευχάριστη. Αποφασίσαμε η σημερινή βόλτα με μεσημεριανό να είναι στο Θέρισο. Η μοναδική διαδρομή μέσα από το φαράγγι γέμισε δροσιά τα μάτια και την ψυχή μας και το αεράκι μέσα στο Θέρισο χάρισε δροσιά στο σώμα. Έτσι το γεύμα μας, εκτός από τις κρητικές λιχουδιές μας πρόσφερε και κάποιες ώρες ευχάριστες μέχρι να περάσει η κάψα και να αρχίσει να δροσίζει.
Στο γυρισμό σταματήσαμε σε διάφορα σημεία μέσα στο φαράγγι για να θαυμάσουμε το τοπίο και να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες. Γυρίσαμε στο δωμάτιο και κάναμε ένα απογευματινό μπάνιο. Η μέρα τελείωσε με μια αδιάφορη βόλτα με τρενάκι και σουβλάκια στην πλατεία 1889.
Δευτέρα 7 Ιουλίου
Το πρωί μαζέψαμε και ξεκινήσαμε για το Λιβυκό Πέλαγος. Προορισμός μας η πανέμορφη Σούγια! Πριν τα Χανιά στρίψαμε δεξιά και μέσω Αγιάς και Αλικιανού αρχίσαμε να ανηφορίζουμε. Η διαδρομή είναι καταπληκτική! Ατέλειωτο πράσινο! Κήποι και οπωροφόρα στα πεδινά, ελιές, καστανιές και καρυδιές στα ορεινά. Και παντού πλατάνια και νερά! Κάναμε την πρώτη στάση σε μια βρύση μέσα στα πλατάνια και τη δεύτερη φτάνοντας στο ψηλότερο σημείο (περίπου 850 μέτρα υψόμετρο), στη θέση Πέτρας του Σελί. Εκεί ένας δρόμος προς τα αριστερά πάει στο οροπέδιο του Ομαλού. Ακριβώς από κάτω το χωριό του μακαρίτη του πατέρα μου, η Αγία Ειρήνη, πνιγμένο στο πράσινο. Στο χωριό κάναμε την επόμενη στάση μας. Πήγαμε να δούμε ένα θείο μου και μετά στον οικογενειακό μας τάφο. Ανάψαμε και ένα κερί στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου και συνεχίσαμε για Σούγια. Μετά το Επανοχώρι η βλάστηση αραιώνει πολύ. Κύρια αιτία μια φωτιά που έκαψε όλη την περιοχή μέχρι τη Σούγια πριν 3-4 χρόνια. Φτάσαμε στον προορισμό μας και πήγαμε στο δωμάτιο. Υπέροχο συγκρότημα. Αφήσαμε τα πράγματα και επειδή πεινάγαμε πήγαμε για φαΐ. Φαίνεται πως κάναμε τη χειρότερη επιλογή. Το φαγητό ήταν το χειρότερο που φάγαμε στην Κρήτη.
Μετά το φαΐ χαζέψαμε λίγο την υπέροχη παραλία του χωριού και γυρίσαμε να ξεκουραστούμε. Το απόγευμα κατεβήκαμε για μπάνιο. Η θάλασσα είναι μαγευτική!! Τα νερά έχουν μια σπάνια διαύγεια και καθαρότητα!! Η παραλία, αλλά και ο βυθός, είναι με βότσαλο. Αλλού ψιλό και αλλού χοντρές κροκάλες. Στα αρμυρίκια της παραλίας, όπως και στις «σπηλιές» στα βράχια στα αριστερά, έχει πολλούς κατασκηνωτές, πολλοί από αυτούς γυμνιστές! Υπέροχο το μπάνιο μας στα νερά του Λιβυκού!! Το βράδυ, αφού ρωτήσαμε (στερνή μου γνώση…….), πήγαμε αλλού για φαΐ. Εκεί μάλιστα. Οι γεύσεις της παιδικής μου ηλικίας χόρευαν μπροστά μου πεντοζάλη!! Ντολμαδάκια και κολοκυθανθοί γεμιστοί συνοδευόμενοι από γιαούρτι, καλιτσούνια και υπέροχες τηγανιτές πατάτες!! Το Σελινιώτικο λάδι κάνει θαύματα!! Με το λογαριασμό να και οι τσικουδιές με τους ξηρούς καρπούς. Το δείπνο μας ήταν πανδαισία!! Γεμάτοι με πολλές και όμορφες εικόνες γυρίσαμε και πέσαμε για ύπνο στη δροσιά της Σελινιώτικης νύχτας!!
Τετάρτη 9 Ιουλίου
Η Τρίτη ήταν αφιερωμένη σε ξεκούραση. Άραγμα, μπάνιο, καλό φαΐ, βόλτα στην παραλία, φωτογραφίες και μόνο το απόγευμα αποφασίσαμε μια βόλτα μέχρι την Παλιόχωρα. Πήγαμε μέσω Αζογυρέ, που ναι μεν έχει μερικά χιλιόμετρα χωματόδρομο αλλά και πολύ ωραία διαδρομή μέσα σε πυκνό πράσινο.
Η Παλιόχωρα είναι πια πολύ τουριστική αλλά παραμένει όμορφη. Έχει δύο παραλίες, την Παχιά Άμμο και την άλλη με το βότσαλο και έτσι ότι καιρό και να έχει μπορείς να απολαύσεις το μπάνιο σου. Έτσι κι εμείς πήγαμε στη δεύτερη, μιας και στην πρώτη είχε κύμα. Υπέροχα νερά κι εδώ!! Λιβυκό, θεϊκή θάλασσα!!!Επιστρέψαμε στη Σούγια μέσω Καντάνου. Οι εικόνες της επαρχίας του Σελίνου που είχαμε μέχρι τώρα είναι καταπληκτικές!!Δυστυχώς έχει αρχίσει και με ενοχλεί σε μεγάλο βαθμό το στομάχι μου.
Την Τετάρτη πήγαμε στη θεία μου στο χωριό Μαράλια και κάτσαμε μέχρι αργά. Για άλλη μια φορά οι γεύσεις των παιδικών μου χρόνων με γέμισαν νοστιμιά και νοσταλγία. Καλιτσούνια, ξυνόχοντρος γιαχνί, βραστό κατσίκι και κοτόπουλο με γαμοπίλαφο. Όλα αυτά συνοδευόμενα από το μοναδικό κρασί αυτής της περιοχής ήταν ίσως το ωραιότερο γεύμα των τελευταίων χρόνων. Μετά το φαΐ η θεια έβγαλε ένα σωρό παλιές φωτογραφίες, είπαμε πάρα πολλά για όλους αυτούς που βλέπαμε, μακαρίτες οι περισσότεροι, και αφού μας έδωσε κάποια καλούδια, φύγαμε για το απογευματινό μας μπάνιο. Δυστυχώς το στομάχι σήμερα είναι πολύ χειρότερα. Δεν ξέρω που θα βγάλει.
Παρασκευή 11 Ιουλίου
Οι δυο μέρες που πέρασαν είχαν μόνο άραγμα και μπανάκι. Και μια στοιχειώδη κούρα για το στομάχι που δεν είναι καθόλου καλά. Μόνο σήμερα το απόγευμα ανεβήκαμε στο Κουστογέρακο, περνώντας από τον Λιβαδά. Αετοφωλιά! Δίκαια έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Αντίσταση. Τότε οι «γενναίοι» Γερμανοί, μη μπορώντας να τα βγάλουν πέρα με τους αντάρτες, εκτέλεσαν τα γυναικόπαιδα (!!!) τριών χωριών. Του Κουστογέρακου, του Λιβαδά και της Μονής.
Σήμερα στο Κουστογέρακο έχουν φτιάξει ένα εντυπωσιακό μνημείο για να θυμίζει εκείνα τα θλιβερά γεγονότα και την άθλια συμπεριφορά κάποιων «πολιτισμένων». Τελευταίο βράδυ στα νότια και το περάσαμε ήσυχα. Αγοράσαμε και κάποια τοπικά προϊόντα και νοερά αποχαιρετήσαμε την τόσο όμορφη περιοχή που μας φιλοξένησε αυτές τις λίγες μέρες.
Σαββάτο 12 Ιουλίου
Μαζέψαμε, φορτώσαμε και φύγαμε και πάλι για Χανιά. Η διαδρομή όμως που είχαμε σχεδιάσει είχε πολλά. Μετά τα Μαράλια μπήκαμε αριστερά για να περάσουμε από το χωριό που γεννήθηκε και μεγάλωσε η μακαρίτισσα η μάνα μου, τη Σκάφη. Βρίσκεται σε μια ρεματιά και το πράσινο είναι απίστευτο!! Από τα ομορφότερα χωριά. Δεν σταματήσαμε, απλά περάσαμε. Συνεχίσαμε και λίγο πριν μπούμε στην Αγία Ειρήνη κάναμε μια στάση στην είσοδο του φαραγγιού.
Τα τελευταία 3 χρόνια η Δασική Υπηρεσία και οι γύρω κοινότητες έχουν κάνει μια σοβαρή προσπάθεια ανάδειξης και αξιοποίησής του.
Ένας χώρος αναψυχής με τουριστικό περίπτερο στην είσοδο, μέσα στα πλατάνια, βρύσες και χώρους ξεκούρασης και αναψυχής σε καίρια σημεία της διαδρομής,
καλοφτιαγμένο μονοπάτι με ξύλινα κάγκελα όπου χρειάζεται και ξύλινες κατατοπιστικές επιγραφές σε διάφορα σημεία ενδιαφέροντος. Μια πανέμορφη πεζοπορική διαδρομή περίπου 4 ωρών που τελειώνει στη γέφυρα της διασταύρωσης για Κουστογέρακο. Από εκεί ή ακολουθείς τον άσφαλτο ή μέσα από το ξεροπόταμο μπορείς να φτάσεις μέχρι τη Σούγια.
Στην είσοδο καθόταν μια παρέα ντόπιων. Χαιρέτησα και συστήθηκα. Μετά τις σχετικές χαιρετούρες έκανα μια μικρή βόλτα μέχρι τον πρώτο χώρο ξεκούρασης, τον Αη Γιάννη.
Είναι ένας βράχος ύψους πάνω από 2 μέτρα, σε σχήμα μικρής εκκλησίας που έχοντάς το σκάψει λίγο έχουν τοποθετήσει μιαν εικόνα του Αη Γιάννη του Πρόδρομου και ένα καντήλι. Έτσι παίζει το ρόλο του εικονοστασιού. Η πορεία αυτή με γύρισε δεκαετίες πίσω όταν μικρός με άλλα παιδιά, κάποια καλοκαίρια, κάναμε «εξερευνήσεις» και πολλές φορές είχαμε φτάσει μέχρις εκεί.
Κάτσαμε λίγο μαζί με τους ντόπιους και λίγο αργότερα συνεχίσαμε για το χωριό. Πήγαμε να χαιρετήσουμε διάφορους συγγενείς και γνωστούς, από το καφενείο που το έχει μια παιδική μου φίλη, αγόρασα μουρνιδιά (ρακί από μούρα) και φύγαμε. Στη θέση Πέτρας του Σελί στρίψαμε δεξιά για Ομαλό. Η διαδρομή καταπληκτική όσο και ιδιόμορφη. Πετρώδες το έδαφος, με κυπαρίσσια «φουντωτά»(όχι τα γνωστά οξυκόρυφα) που μοιάζουν με έλατα. ΜΑΔΑΡΕΣ!!!! Υπέροχο, μοναδικό τοπίο!!Σε 10 χιλιόμετρα από τη διασταύρωση μπήκαμε στο οροπέδιο. Γύρω οι ψηλές κορφές των Λευκών Ορέων. Το οροπέδιο είναι αρκετά μεγάλο. Πήραμε το δρόμο που πάει στο «Ξυλόσκαλο», την είσοδο του φαραγγιού της Σαμαριάς, του μοναδικού αυτού Εθνικού Δρυμού της Κρήτης. Το βουνό είναι από τα πιο επιβλητικά που έχω δει! Τα γκρεμνά, οι βράχοι, η βλάστηση το κάτι άλλο!
Θαυμάσαμε το τοπίο, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, ψωνίσαμε κάποια ενθύμια και κάτι πρόχειρο να τσιμπήσουμε και ψάχνοντας να φάμε φτάσαμε στο χωριό Ομαλός, όπου κάτσαμε στου Κουτρούλη. Τυροκομείο και ταβέρνα με πολύ νόστιμο φαγητό και ακόμα πιο νόστιμη γραβιέρα, που την τιμήσαμε δεόντως και αγοράσαμε και για τις επόμενες μέρες.
Περάσαμε από το σπίτι-πύργο του μεγάλου Κρητικού οπλαρχηγού της επανάστασης, Χατζημιχάλη Γιάνναρη και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς τα Χανιά.
Πάρα πολλές οι στροφές, τα κυπαρίσσια και οι υπέροχες εικόνες. Στους Λάκους που θέλαμε να πάμε, δε φτάσαμε ποτέ γιατί λίγο πριν στρίψαμε κατά λάθος προς Καράνου Η διαδρομή καταπράσινη μέσω Ορθουνιού καιΣκινέ μέχρι την Αγιά. Πήραμε από εκεί το δρόμο για Πατελλάρι, μπλέξαμε σ’ ένα χωματόδρομο μέσα στους πορτοκαλεώνες, περάσαμε από έναν υπέροχο χώρο αναψυχής μέσα σε πλατάνια, με ψησταριές, πάγκους και παιδική χαρά και φτάσαμε στο ξενοδοχείο στο Γεράνι. Ξεφορτώνοντας με έπιασε το στομάχι. Η χειρότερη κρίση των ημερών. Ψάξαμε για έναν ειδικό γιατρό, που όμως έλειπε και εγώ απλά ξάπλωσα και έκανα υπομονή. Το βράδυ κάπως ηρέμησα.
Ήταν μια υπέροχη μέρα, με πολύ έντονες εικόνες και με πολύ άσχημο τέλος.
Κυριακή 13 Ιουλίου
Σηκώθηκα κάπως καλύτερα. Νωρίς το μεσημέρι πήγαμε στα Χανιά να δούμε το Ναυτικό Μουσείο. Εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Μακέτες της Βενετσιάνικης πόλης των Χανίων και των Βενετσιάνικων Νεωρίων, ομοιώματα πλοίων από τη Μινωική εποχή μέχρι σήμερα, όργανα πλοήγησης, όπλα, στολές, αντικείμενα
και ότι άλλο απαρτίζει τη ναυτική ιστορία της Κρήτης. Στον πάνω όροφο έχει ένα τμήμα αφιερωμένο στη Μάχη της Κρήτης. Πολύ ενδιαφέρον και το κτίριο που το στεγάζει.
Παλιό κτίριο μέσα στο Βενετσιάνικο κάστρο του Φιρκά στη δυτική πλευρά του λιμανιού απέναντι από τον φάρο.
Γυρίσαμε στο δωμάτιο.Όπως κάθε σούρουπο, δεκάδες χελιδόνια έκαναν κι απόψε «βολ πλανέ» έξω από το παράθυρό μας!!
Το βράδυ πήγαμε για φαΐ στο Κολυμπάρι.
Δευτέρα 14 ΙουλίουΤο πρωί πήγα στο γιατρό και κανονίσαμε για γαστροσκόπηση την επομένη. Μετά το γιατρό πήγαμε στον Κήπο που είχα να πάω από παιδί. Είναι πολύ όμορφος αν και σχετικά μικρός.
Έχει ένα μικρό ζωολογικό κήπο με μερικά πανέμορφα κρικρί (αγρίμια για τους ντόπιους), λίμνες με πάπιες, ένα πολύ ωραίο κτίριο (μέσα, έξω) που λειτουργεί σαν καφετέρια και ένα θερινό κινηματογράφο. Κάτσαμε κάμποσο και ξεκινήσαμε να πάμε προς τα δυτικά για να βρούμε κάπου που θα μας άρεσε να φάμε. Κολυμπάρι, Μονή Γωνιάς (κλειστή), Ροδωπός και μιας και δε βρήκαμε κάτι να μας αρέσει ρωτήσαμε πως θα πάμε στον Αη Γιάννη Γκιώνα. Παμπάλαιο ξωκλήσι 10 χιλιόμετρα μετά το χωριό Ροδωπός στη δεύτερη από δυτικά ομώνυμη χερσόνησο. Σε αυτό το ξωκλήσι 40 χρόνια πριν με κουβάλησε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου ξυπόλητη για να με βαφτίσουν. Ήταν το τάμα της. Με τη σειρά της η μάνα μου είχε κάνει τάμα να πάει κάποτε, κάτι που δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει. Δυο τρία χρόνια πριν πεθάνει της είχα υποσχεθεί πως θα πηγαίναμε μαζί. Δεν πρόλαβε και έτσι ήταν η σειρά μου να τηρήσω την υπόσχεσή μου.
Μετά το Ροδωπό ο χωματόδρομος είναι άσχημος. 7 χιλιόμετρα μετά το χωριό πάει δεξιά για Μενιές, περιοχή με αρχαιολογικά ευρήματα και αριστερά για Γκιώνα. Λίγο μετά περνάς ένα στενό άνοιγμα στο βράχο και από κάτω είναι η εκκλησία ενώ στο βάθος γυαλίζει η θάλασσα. Ο δρόμος από εκεί και κάτω γίνεται πάρα πολύ άσχημος. Με τα πολλά φτάσαμε στην εκκλησία. Είναι πολύ παλιό το κτίσμα και έχει γύρω και άλλα που εξυπηρετούν τους προσκυνητές της γιορτής στις 29 Αυγούστου. Κάποιοι εργάτες δούλευαν αλλά η εκκλησία ήταν κλειδωμένη. Το κλειδί το κρατά κάποιος κτηνοτρόφος που έχει τα ζωντανά του εκεί γύρω και θα ερχόταν σε λίγη ώρα. Περιμένοντας χαζέψαμε τον τόπο.
Αν και η περιοχή είναι πολύ κακοτράχαλη και κατάξερη, γύρω από την εκκλησία έχει αρκετά δέντρα. Ένας από τους εργάτες μας είπε ότι ενώ επισκεύαζαν το δάπεδο του ναού βρήκαν πολύ παλιούς τάφους και μια δεξαμενή (!).Σε λίγο ήρθε και ο «φύλακας» και μας άνοιξε. Ο ναός είναι διπλός, χωρίς τοιχογραφίες και πολύ απλός. Το ένα ιερό τιμά τον Αη Γιάννη και το άλλο τον Άγιο Νικόλαο. Ο κτηνοτρόφος που είχε το κλειδί μας ενημέρωσε ότι οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι υπήρχε εκεί ναός του Ποσειδώνα. Συνεχόμενη λατρεία για πάνω από 20 αιώνες (!!!). Ανάψαμε κεριά και μια λαμπάδα στη μνήμη των γονιών μου και αφού ξεκουραστήκαμε λίγο ακόμα ξεκινήσαμε για την επιστροφή. Παρατηρώντας καλύτερα το τοπίο διαπίστωνα ότι είναι από τα πιο πετρώδη, άγρια αλλά επιβλητικά που έχω δει!! Εντυπωσιακότατο! Στον Ταυρωνίτη κάτσαμε να φάμε και πήγαμε για ξεκούραση. Μετά το απογευματινό μπάνιο κατεβήκαμε στον Πλατανιά και τα ακουμπήσαμε κανονικά σε ένα Σέρβο ζωγράφο για ένα συμπαθητικό πορτρέτο της κόρης μου. Αύριο θα είναι ένα δύσκολο πρωινό.
Τετάρτη 16 Ιουλίου
Το πρωί της Τρίτης πέρασε με εξετάσεις για το στομάχι και διάφορες δουλειές. Πήγαμε όμως και στο Ιστορικό Αρχείο Κρήτης. Όπλα και παλιές φωτογραφίες των οπλαρχηγών και επαναστατών του Κρητικού Αγώνα. Μικρό αλλά ενδιαφέρον.
Το μεσημέρι πήγαμε για επίσκεψη και φαΐ στη θεία μου στις Μουρνιές. Ήταν εκεί και ο ξάδερφός μου με την οικογένειά του. Ζει μόνιμα στη Γερμανία και έρχεται μόνο το καλοκαίρι. Φάγαμε καλά, τα είπαμε και απογευματάκι είπαμε να πάμε για μπάνιο στη Γεωργιούπολη, περιοχή προς το Ρέθυμνο. Δεν μας ενθουσίασε. Εν τω μεταξύ σύμφωνα με τα σχέδιά μας σήμερα θα φεύγαμε για τα Σφακιά για λίγες μέρες. Το πρόβλημά μου όμως με το στομάχι μας έκανε να αποφασίσουμε να μείνουμε κοντά στα Χανιά. Έτσι κανονίσαμε να μείνουμε και άλλο στο ίδιο δωμάτιο. Ευτυχώς που δεν το είχε δώσει αλλού.
Σήμερα και πάλι στα Χανιά για διάφορες δουλειές.
Πήγαμε όμως και στην καταπληκτική και πολυτραγουδισμένη Σκεπαστή Αγορά Το όμορφη που είναι!! Πραγματικό κόσμημα!
Ψωνίσαμε και διάφορα καλούδια για την Αθήνα και γυρίσαμε να ξεκουραστούμε μιας και νωρίς το απόγευμα θα πηγαίναμε για μπάνιο στα Φαλάσαρνα. Παραλία στο βορειοδυτικότερο σημείο της Κρήτης. Είχα πάει πριν 14 χρόνια και είχα ενθουσιαστεί. Τώρα έχει «αξιοποιηθεί» αρκετά αλλά τα νερά παραμένουν τα καλύτερα που έχω κολυμπήσει ποτέ μου.
Τόσο καθαρά, τόσο διαυγή δεν έχω ξαναδεί. Το δε χρώμα μοναδικό. Η άμμος που έχει αυτή τη ροζ απόχρωση από τα τριμμένα κοχύλια δεν έχει το ταίρι της παρά μόνο ίσως στο Ελαφονήσι στα νότια του νομού. Στα βράχια στο πίσω μέρος της παραλίας, τα σχήματα κάνουν τη φαντασία να καλπάζει.
Εκεί η «καμήλα» και πιο κει το «γαϊτανάκι»! Σε ένα ύψος αρκετών μέτρων φαίνεται η γραμμή που ήταν κάποτε η στάθμη της θάλασσας! Στα 365 μ.Χ. έγιναν μεγάλες γεωλογικές ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο με πολλούς σεισμούς. Τότε έπεσε και ο φάρος της Αλεξάνδρειας. Τότε ανυψώθηκε η Δυτική Κρήτη περίπου 6 ως 9 μέτρα (!!).
Η γραμμή λοιπόν στο βράχο δείχνει τη στάθμη των νερών 16 αιώνες πριν. Πολύ εντυπωσιακό!!
Φεύγοντας πήγαμε να δούμε τα αρχαιολογικά ευρήματα. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι αρκετά εκτεταμένος.
Πρώτα στα δεξιά μια σαρκοφάγος και παρακάτω ο «θρόνος», πέτρινη κατασκευή σα κάθισμα που σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ήταν μάλλον βήμα για ομιλητές.
Λίγες οι ανασκαφές και περισσότερες οι τομές δείχνουν έναν αναξιοποίητο χώρο. Οι εγκαταστάσεις του ασφαλούς λιμανιού, πολύ πιο ψηλά από τη θάλασσα σήμερα, τα ερείπια ενός πύργου (σε ύψος περίπου 4 μέτρα) με χωρίσματα στο εσωτερικό του σε σχήμα σταυρού, ένα κτίριο με 5 μικρές μπανιέρες (σαν τις μικρές με το κάθισμα που έχουμε και σήμερα) και άλλα πολλά ερείπια. Επειδή όμως ο χώρος είναι ανοικτός και ανοργάνωτος δεν μπορεί κάποιος να πάρει μερικές απαραίτητες πληροφορίες. Υπάρχει ακόμα ένα εκκλησάκι δείχνοντας πως η λατρεία δεν έπαψε ποτέ να ασκείται εδώ. Βγάλαμε πολλές φωτογραφίες περιπλανώμενοι ανάμεσα στα ερείπια και φύγαμε για το ξενοδοχείο. Έξω από το Καστέλι σταματήσαμε στο ξωκλήσι της Γέννησης του Προδρόμου που είναι χτισμένο σε μια μικρή σπηλιά. Εκεί ανακάλυψα πως στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου είχε χυθεί 1λίτρο νερού. Πισίνα το Πεζώ!!!! Από τα απρόοπτα των διακοπών που με ταλαιπώρησε λίγο προσπαθώντας νυχτιάτικα να το στεγνώσω όσο μπορούσα. Όχι πως έκανα και πολλά αλλά δε βαριέσαι!
Παρασκευή 18 Ιουλίου
Την Πέμπτη το πρωί πήγα στα Χανιά να δω το Μουσείο Χημείας, ένα σχετικά άγνωστο αλλά πολύ ενδιαφέρον μουσείο. Το 1900 με διάταγμα του Πρίγκιπα Γεώργιου ιδρύεται το πρώτο κρατικό χημείο. Σήμερα στη σοφίτα του κτιρίου του Γενικού Χημείου του Κράτους έχουν κάνει αναπαράσταση εκείνου του πρώτου εργαστηρίου με όργανα των αρχών του 20ου αιώνα.
Πολύ μικρό (μόνο μια μικρή αίθουσα), πολύ καλοφτιαγμένο (μικρές ταμπέλες μπροστά σε κάθε όργανο) και πολύ γραφικό με τα παλιά εκείνα γυάλινα (μερικά ίδια ακόμα και σήμερα) και κυρίως μπρούτζινα σκεύη και όργανα. Έχουν φτιάξει και ένα μικρό οδηγό. Γενικά ήταν πολύ ενδιαφέρον.
Γύρισα στο δωμάτιο και επειδή φύσαγε και είχε κύμα πήγαμε μέχρι το διπλανό ξενοδοχείο για να πιούμε κάτι στο μπαρ και η κόρη μας να παίξει στην πισίνα μαζί με άλλα παιδιά που είχε γνωρίσει εκεί.
Το απόγευμα πήγαμε στην αδερφή του πατέρα μου και κάτσαμε μέχρι αργά με φαΐ και βιολιά μιας και ο θείος μου παίζει χρόνια τώρα ερασιτεχνικά – ημιεπαγγελματικά (έπαιζε και ο πατέρας του), ενώ ο ξάδερφός μου είναι από τους ανερχόμενους βιολιστές των Χανίων, επαγγελματίας ήδη αν και μόλις 25 χρονών.
Σήμερα η μέρα ξεκίνησε με Ακρωτήρι. Μονή Αγίας Τριάδας ή Τζαγκαρόλων πρώτα.
Επιβλητικό κτιριακό συγκρότημα με μια εντυπωσιακή σκάλα στην είσοδο. Στο καθολικό δυστυχώς γίνονταν έργα συντήρησης και είχαν ξηλώσει τα πάντα. Έχει ένα μικρό και ενδιαφέρον μουσείο με άμφια, σκεύη, εικόνες και βιβλία (έντυπα και χειρόγραφα). Βγαίνοντας χαζέψαμε τη γύρω περιοχή. Κάμπος με ελιές, αμπέλια και περιβόλια. Ο δρόμος που οδηγεί στο μοναστήρι έχει δεξιά και αριστερά σειρές κυπαρίσσια και είναι πολύ όμορφος. Ρωτήσαμε και για το άλλο μοναστήρι της περιοχής, τη Μονή Γκουβερνέτου και μας είπαν ότι θα είναι κλειστή εκείνη την ώρα. Απέχει μόνο 4 χιλιόμετρα και αποφασίσαμε να πάμε να τη δούμε έστω απ’ έξω. Λίγο χώμα, λίγο άσφαλτος, λίγο τσιμέντο ο δρόμος περνάει μέσα από ένα μικρό φαράγγι σε ένα τοπίο άγριο και βραχώδες.
Το μοναστήρι, μικρότερο από την Αγία Τριάδα, είναι σε ένα πλάτωμα και βλέπει στο Κρητικό Πέλαγος. Δίπλα, φτιαγμένο από ένα τεράστιο κομμάτι όνυχα βρίσκεται ένα μνημείο πεσόντων. Ένας χωματόδρομος οδηγεί χαμηλότερα στη σπηλιά του Αγίου Ιωάννη του Ξένου. Περιοριστήκαμε να χαζέψουμε το μοναστήρια απ’ έξω και φύγαμε για τους τάφους των Βενιζέλων. Ο χώρος των τάφων όμορφα διαμορφωμένος με πολύ πράσινο και θέα στη πόλη.
Από κάτω η αριστοκρατική συνοικία της, η Χαλέπα με τα αρχοντόσπιτα.
Ξανά στο λιμάνι και αυτή τη φορά βόλτα στα Νεώρια και στη συνέχεια για φαΐ στη Φορτέτζα.
Είναι τα ερείπια μικρού οχυρού στη μέση περίπου του λιμενοβραχίονα, όπου λειτουργεί εστιατόριο. Για τους πελάτες που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πάνε με τα πόδια γύρω-γύρω, μια μικρή βάρκα του μαγαζιού τους παίρνει μπροστά από τα Νεώρια και σε λιγότερο από 2 λεπτά απολαμβάνεις την υπέροχη θέα. Όλο το λιμάνι μπροστά στα μάτια σου!! Απίθανη θέα και όπως αποδείχτηκε, και καλό φαΐ! Τι άλλο να ζητήσεις!
Η υπόλοιπη μέρα είχε απλά μπάνιο και άραγμα! Σε διακοπές ήμαστε!!
Κυριακή 20 Ιουλίου
Χθες το μεσημεράκι πήγαμε περίπου 50 χιλιόμετρα ανατολικά των Χανίων, στην περιοχή της Γεωργιούπολης στη μια από τις δυο-τρεις λίμνες της Κρήτης.
Στη λίμνη του Κουρνά. Μικρή με πολύ πράσινο γύρω-γύρω αλλά τα βουνά που την περιβάλουν αρκετά ξερά. Αρκετοί κάνουν μπάνιο ή θαλάσσιο ποδήλατο. Οι εικόνες παραπέμπουν σε ορεινό τοπίο και όχι νησί. Κάτσαμε για φαΐ πάνω από τη λίμνη και η θέα που είχαμε ήταν πολύ όμορφη και πολύ διαφορετική απ’ ότι είχαμε γευτεί μέχρι τότε. Στο γυρισμό κάναμε και μια στάση να απολαύσουμε τη θέα πάνω από το λιμάνι της Σούδας.
Πολύ ωραία εικόνα η είσοδος του λιμανιού με τα νησάκια που είναι καταπράσινα και ένα από αυτά οχυρωμένο.
Το απόγευμα ήρθαν να μας βρουν κάποιοι φίλοι που κατάγονται από το Γεράνι και κάτσαμε μέχρι που σουρούπωσε. Για φαΐ πήγαμε σε μια ωραία ψαροταβέρνα στα Νωπήγεια, λίγο πριν το Καστέλι.
Σήμερα το μεσημέρι πήγαμε για φαΐ στα ξαδέρφια μου και το βραδάκι βγήκαμε στην παλιά πόλη των Χανίων. Κάναμε πολλές βόλτες στα φωτισμένα σοκάκια, πήγαμε σε δύο εκθέσεις, μια βιβλίου και μια χειροτεχνημάτων και αφού φάγαμε, γυρίσαμε για ύπνο.
Δευτέρα 21 Ιουλίου
Το πρωί σήμερα πήγαμε στα Νεώρια να δούμε την έκθεση για το περιβάλλον του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης.
Το Μουσείο αυτό ιδρύθηκε από το Πανεπιστήμιο στο Ηράκλειο αλλά ακόμα δεν έχει μόνιμη στέγη. Η έκθεση είχε ζώα, είχε αναπαραστάσεις βιοτόπων, κυρίως των Μεσογειακών, είχε την εξέλιξη του ανθρώπου αλλά και πετρώματα και απολιθώματα. Πολύ ενδιαφέρουσα, που έδειχνε πως περίπου θα είναι το Μουσείο όταν βρει μόνιμη στέγη και εγκατασταθεί.
Το βράδυ είχε παιδική θεατρική παράσταση από το Εθνικό Θέατρο με τη διασκευή του μπαλέτου ΚΟΠΕΛΙΑ. Την παράσταση ανέβασε η Κάρμεν Ρουγγέρη και παίχτηκε στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου. Ωραίος χώρος, μέσα στην τάφρο και συμπαθητικό το θεατράκι. Υπέροχη όμως η παράσταση με πάρα πολύ ωραία σκηνικά και κουστούμια του Ν. Σαριδάκη που καθόταν δίπλα μας και ανεπανάληπτη μουσική. Δεν θα μπορούσε ν τελειώσει καλύτερα η μέρα μας.
Πέμπτη 24 Ιουλίου
Την Τρίτη, προτελευταία μέρα στην Κρήτη, κάναμε μια πολύ ωραία και μεγάλη εκδρομή στα Νοτιοδυτικά. Κινηθήκαμε δυτικά και κάναμε την πρώτη μας στάση στη Μονή Γωνιάς στο Κολυμπάρι.
Ενδιαφέρον κτιριακό συγκρότημα με έντονη τη δυτική επίδραση, όπως τα περισσότερα στην Κρήτη (Κρητική Αναγέννηση γαρ…) και με καθολικό με πολύ όμορφο τέμπλο. Το Μουσείο με αρκετά εκθέματα αλλά όχι και τόσο καλοφτιαγμένο. Γενικά με ενόχλησε ένα κλίμα ψυχρότητας που υπήρχε.
Συνεχίσαμε και λίγο πριν το Καστέλι στρίψαμε αριστερά προς Ελαφόνησο. Η διαδρομή έχει πάρα πολύ πράσινο και τα τοπία είναι υπέροχα. Το χωριό Τοπόλια είναι από τα πιο όμορφα που είδαμε όλες αυτές τις μέρες. Χτισμένο σε μια πλαγιά, μέσα στο πράσινο και τα λουλούδια. Λίγο μετά το χωριό, είναι το αριστούργημα, το Τοπολιανό φαράγγι.
Ένα μικρό, αλλά πολύ άγριο και επιβλητικό φαράγγι. Ο δρόμος είναι χαραγμένος στη δυτική πλαγιά του φαραγγιού. Το να κινείσαι σε αυτό το δρόμο σε αφήνει με ανοικτό το στόμα. Σε κάποιο σημείο υπάρχει ένα μικρό τούνελ, τόσο στενό που επιτρέπει τη διέλευση ενός μόνο αυτοκινήτου και αυτό ρυθμίζεται με ένα φανάρι που έχει τοποθετηθεί εκεί. Λίγο πριν το τούνελ σταματήσαμε σε μια καντίνα να θαυμάσουμε τη θέα προς το φαράγγι. Θέα που σου κόβει την ανάσα!! Μετά το τούνελ ο δρόμος περνά και από άλλα, φυσικά, τούνελ. Μεγάλα πλατάνια κατά μήκος του δρόμου, τον σκεπάζουν σε πολλά σημεία. Έτσι φτάσαμε στο Έλος, ένα καταπράσινο χωριό με δύο τρεις ταβέρνες κάτω από τα πλατάνια και δίπλα στα τρεχούμενα νερά. Κάτσαμε να φάμε σε μία από αυτές που κάποτε ήταν μύλος. Στο πίσω μέρος της ταβέρνας υπάρχουν ακόμα οι πέτρινες καμάρες που έφερναν το νερό στο μύλο. Απολαύσαμε φαΐ και δροσιά και συνεχίσαμε.
15 χιλιόμετρα μετά είναι το μοναστήρι της Χρυσοσκαλίτισσας, χτισμένο πάνω σε ένα βράχο στην άκρη της θάλασσας. Μια καλόγρια μας καλοδέχτηκε, μας κέρασε και αφού της δώσαμε χαιρετίσματα από τη γνωστή της θεία μου, πήραμε και πάλι το δρόμο, χωματόδρομο από εκεί και κάτω, και σε 5 χιλιόμετρα φτάσαμε στον προορισμό μας.
Ξέβαθα, πεντακάθαρα νερά με χρώματα σαν αυτά στα Φαλάσαρνα και το Ελαφονήσι σε απόσταση αναπνοής και πρόσβαση με τα πόδια (!!) Είχαμε φάει πρόσφατα και έτσι περιοριστήκαμε να πλατσουρίσουμε στα ρηχά νερά και να κάτσουμε σε μια καντίνα στη σκιά από τα αρμυρίκια για ένα καφέ. Αργά το μεσημέρι φύγαμε για την επιστροφή. Λίγο πριν το Έλος στρίψαμε αριστερά και πήραμε το δυτικότερο, δρόμο της Κρήτης, που με πολλές στροφές κινείται ψηλά, πάνω από τη θάλασσα. Ο δρόμος είναι καλός και δεν είχε καθόλου κίνηση. Το τοπίο άγριο, βραχώδες και αρκετά ξερό, θυμίζοντας Κυκλάδες. Περάσαμε από διάφορα μικρά χωριά όπως τον Κάμπο και το Σφηνάρι και βλέπαμε από κάτω τις μικρές ή μεγάλες παραλίες και τα πάρα πολλά θερμοκήπια. Φτάσαμε έτσι μέχρι τα Φαλάσαρνα και στρίβοντας δεξιά φτάσαμε στο Καστέλι όπου σταματήσαμε για μερικά ψώνια. Το απόγευμα κάναμε το μπάνιο μας και αράξαμε να ξεκουραστούμε στη δροσιά του κήπου του ξενοδοχείου μας.
Χθες, μαζέψαμε, φορτώσαμε και κατεβήκαμε για τα τελευταία ψώνια στα Χανιά. Κάναμε και τις τελευταίες επισκέψεις για να χαιρετήσουμε τους συγγενείς και αργά το απόγευμα πήγαμε στη Σούδα. Το ΛΙΣΣΟΣ έκανε πολύ καλό ταξίδι και πολύ νωρίς το πρωί σήμερα φτάσαμε στο σπίτι.
Το ταξίδι στην Κρήτη είχε απ’ όλα. Φίλους, γνωστούς, συγγενείς, τόπους υπέροχους, μνημεία μοναδικά, φαγητά ανεπανάληπτα, θάλασσες που δεν είναι αλλού αλλά και ταλαιπωρία λόγω των προβλημάτων με το στομάχι μου. Φυσικά, όπως όλα τα ταξίδια, στο τέλος αφήνει τη γεύση του ανικανοποίητου, σαν υπόσχεση και αφορμή και για άλλα ταξίδια στα ίδια, γνώριμα και συνάμα άγνωστα μέρη. Γενικά περάσαμε υπέροχα!! Νάμαστε πάντα καλά να ξαναπάμε!!
Μπράβο πολύ αξιόλογη παρουσίαση των Χανίων και της ομορφιάς τους!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή