Βέρνη, η πρωτεύουσα!

(συνέχεια από Ballenberg και Blausee!)

 

Fondue, Raclette, κρασί και σοκολάτες!

Ταξίδι στην Ελβετία, 2^Ο μέρος

5 Οκτωβρίου 2013

Αν ρωτήσεις κάποιον, τυχαία, ποια είναι η πρωτεύουσα της Ελβετίας, η πιθανότερη απάντηση που θα πάρεις θα είναι Γενεύη ή Ζυρίχη. Είναι η μοίρα κάποιων πόλεων, σε διάφορες χώρες του κόσμου, αν και πληθυσμιακά, οικονομικά ή πολιτικά ισχυρές, να μην είναι αυτές οι πρωτεύουσες, αλλά κάποια άλλη, φαινομενικά «λιγότερο σημαντική». Η «εκδίκησή» τους είναι να επισκιάζουν την πρωτεύουσα, στα μάτια τους μέσου ανθρώπου. Έτσι συμβαίνει με τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, τη Βραζιλία, τη Νότια Αφρική και ίσως κάποιες άλλες, που δεν πάει τώρα το μυαλό μου. Μία από αυτές είναι η Ελβετία. Γιατί, πρωτεύουσα της χώρας, δεν είναι μία από τις πληθυσμιακά, πολιτικά και οικονομικά ισχυρές Γενεύη και Ζυρίχη αλλά η μικρούλα Βέρνη, στο κέντρο της χώρας.

«Η Βέρνη ιδρύθηκε το 1191 από το Δούκα Μπέρτολντ τον 5ο (Berthold V) των Zähringen. Σύμφωνα με την παράδοση ονόμασε την πόλη Βέρνη από μια αρκούδα που σκότωσε στην περιοχή (Bär η αρκούδα στα γερμανικά). Η αρκούδα είναι και το έμβλημα της πόλης. Έγινε μέλος στην ελβετική συνομοσπονδία (προπομπό του σύγχρονου κράτους) το 1353. Πρωτεύουσα της Ελβετίας έγινε το 1848. Το ιστορικό κέντρο της πόλης είναι μεσαιωνικό. Είναι ένα σπάνιο δείγμα αυτούσια διατηρημένης μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής και για το λόγο αυτό έχει ανακηρυχθεί ολόκληρο ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO.

Στη Βέρνη ζουν 128.153 κάτοικοι, από τους οποίους περίπου το 21,3% είναι αλλοδαποί. Ο πληθυσμός της ευρύτερης αστικής περιοχής είναι περίπου 350.000.»

(Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7)

Το πρωί του Σαββάτου, σηκωθήκαμε έχοντας κατά νου πως θα έβρεχε, σύμφωνα με την πρόβλεψη των μετεωρολόγων. Τελικά σχεδόν δεν έριξε ψιχάλα. Μάλιστα έβγαλε πολλές φορές ήλιο!! Όπως φαίνεται, δεν πέφτουν έξω στις προβλέψεις τους, μόνο οι Έλληνες μετεωρολόγοι. Συμβαίνει και στις «καλύτερες των οικογενειών»!!

Φύγαμε στις 10 με λεωφορείο για Fribourg

και από εκεί με το τρένο για τη Βέρνη.

Από το σταθμό

πήραμε την Spitalgasse, στην οποία είδαμε την πρώτη από τις βρύσες της πόλης,

την Pfeiferbrunnen, δηλαδή την βρύση του Γκαϊντατζή. Οι βρύσες στη Βέρνη είναι πολλές και υπέροχες. Στο χάρτη, που πήρα από το γραφείο τουρισμού δείχνει 12 (είδαμε τις 9). Κάθε βρύση αποτελείται από τη δεξαμενή στην οποία χύνεται το νερό από μία ή περισσότερες σωληνώδεις εξόδους. Σε άλλες, γύρω από αυτούς τους σωλήνες, έχει χρωματισμένα ανάγλυφα, που συνήθως συνεχίζονται στην κολώνα από πάνω που καταλήγει σε ένα χρωματιστό άγαλμα.

Μία από αυτές, είναι χωρίς την παραπάνω περίτεχνη διακόσμηση και τα χρώματα. Είναι όλες του 16^ου αι.

Την παράδοση αυτή έχω δει σε άλλες Ελβετικές, αλλά και Γερμανικές πόλεις.

Συνεχίζοντας βγήκαμε στην Baren-platz.

Σε όλη αυτή την περιοχή που βρισκόμασταν, όπως και στα γύρω στενά γινόταν η λαϊκή αγορά του Σαββάτου.

Στην Baren-platz, που μοιάζει περισσότερο με φαρδύ δρόμο, παρά πλατεία,

υπάρχει ο εντυπωσιακός, μεσαιωνικός πύργος της φυλακής (Käfigturm) και μία ακόμα κρήνη,

η Schützenbrunnen (κρήνη του σκοπευτή).

Στρίβοντας δεξιά βγήκαμε στο Κοινοβούλιο, κτίριο νέοαναγεννησιακού ρυθμού. Η παλιά πόλη της Βέρνης είναι χτισμένη στη «γλώσσα» γης, που την αγκαλιάζει μια φουρκέτα του ποταμού Aare, παραπόταμου του Ρήνου. Το Κοινοβούλιο είναι χτισμένο σε απότομη απόληξη, πάνω από το ποτάμι.

Από του κήπους της πίσω πλευράς,

η θέα προς το ποτάμι και την απέναντι πλευρά της πόλης είναι πολύ όμορφη.

Από εκεί ένα τελεφερίκ κατεβαίνει μέχρι την κοιλάδα του ποταμού.

Αφού περπατήσαμε στους κήπους

(παντού η αρκούδα, όπως στα παγκάκια)

και θαυμάσαμε τη θέα προς το ποτάμι,

τη γέφυρα του τρένου,

την πίσω πλευρά του κοινοβουλίου

και τα βουνά (όσο άφηναν να φανεί, τα σύννεφα), βγήκαμε πάλι πάνω και πήραμε την Kochergasse,

περνώντας μπροστά από το κοινοβούλιο, μέχρι την Casino platz,

όπου είναι το παλιό καζίνο (σήμερα εστιατόριο και αίθουσα συναυλιών)

και άλλο ένα όμορφο κτίριο (στην παλιά πόλη, όλα τα κτίρια είναι πολύ όμορφα!!).

Πίσω από το καζίνο  πήραμε την Herrengasse μέχρι την Munster platz

όπου και βρίσκεται ο υπέροχος καθεδρικός της πόλης

με τα μοναδικά χρωματισμένα ανάγλυφα της κεντρικής πύλης.

Είναι από τα ωραιότερα που έχω δει, κι αν έχω δει καθεδρικούς!!

Μέσα στον Καθεδρικό απαγορεύεται η φωτογράφιση αν και δεν το πρόσεξα όταν μπήκαμε και έτσι έβγαλα μερικές φωτογραφίες,

όπως τα όμορφα βιτρό, μέχρι να μου κάνουν παρατήρηση.

Όχι πως δεν προσπάθησα ξανά στη ζούλα! Απέναντι από το ναό είναι ακόμα μια βρύση,

η Mosesbrunnen (βρύση του Μωϋσή).

Μέσα από ένα σοκάκι βγήκαμε στο κέντρο της Kramgasse, του κεντρικού πεζόδρομου της παλιάς πόλης. Ο δρόμος αυτός, έχει διεύθυνση ανατολής-δύσης και αλλάζει όνομα 3-4 φορές. Είναι ο κεντρικός δρόμος της πόλης από τον Μεσαίωνα

και έχει και από τις δύο πλευρές όμορφα κτίρια (κάποια στέγαζαν παλιά τις συντεχνίες της πόλης) με αψιδοστοιχίες στην πρόσοψη.

Εμείς στρίψαμε δεξιά, προς τα ανατολικά. Ο δρόμος γίνεται Gerechtig-Keitsgasse,

με τη Gerechtigkeitsbrunnen (βρύση της δικαιοσύνης) στη μέση της, και καταλήγει στη γέφυρα Nydeggbrucke.

Από εκεί οι εικόνες των κεραμιδένιων στεγών,

το ποτάμι,

τις παλιές γέφυρες και τα ψιλόλιγνα καμπαναριά, που λογχίζουν τον Ελβετικό ουρανό είναι πολύ όμορφες, μεταφέροντάς σε αιώνες πίσω.

Περνώντας απέναντι, είναι ένα κτίριο, που παλιά ήταν γκαράζ για το τραμ και σήμερα ένα πολύβουο εστιατόριο.

Η πλαγιά που κατρακυλά από εκεί μέχρι το ποτάμι, είναι το πάρκο μέσα στο οποίο είναι οι αρκούδες. Κάτσαμε να τσιμπήσουμε κάτι ελαφρύ και να πιούμε μια μπύρα. Μέχρι να έρθει η παραγγελία μας βγήκα να φωτογραφίσω αρκούδες.

Ήμουν τυχερός, γιατί είδα κάποια μικρά που έπαιζαν και μια μεγάλη. Εντυπωσιακά ζώα!

Δίπλα στο εστιατόριο έχει ένα χώρο με ξύλινα ομοιώματα αρκούδων για να παίζουν τα παιδιά και να ξεκουράζονται οι γονείς. Γύρισα, όταν έφτασε το φαΐ. Ήταν πολύ νόστιμο, σε μεγάλες μερίδες και τελικά σκάσαμε.

Και βέβαια τα κοπανίσαμε κανονικά.

Μετά το φαΐ ξεκινήσαμε προς τα πίσω,

περνώντας και πάλι τη γέφυρα.

Η θέα από εκεί με το παλιό πέτρινο γεφύρι Untertorbrucke, τα παλιά φτωχικά σπίτια πάνω στο ποτάμι, που έχουν αγοραστεί από πλούσιους και έχουν ανακαινιστεί υποδειγματικά και το καμπαναριό της Nydeggkirche είναι μοναδική. Μετά τη γέφυρα στρίψαμε δεξιά και αμέσως αριστερά στην Postgasse

μέχρι το καταπληκτικό Δημαρχείο με τις δύο σκάλες  του 15^ου αι.

Δίπλα είναι ο ναός των Αγίων Πέτρου και Παύλου και απέναντι η πλατεία του Δημαρχείου

με τη βρύση Vennerbrunnen (η βρύση με τον στρατιώτη-σημαιοφόρο της Βέρνης).

Στρίψαμε αριστερά και μετά δεξιά στην Kramgasse. Κατά μήκος της έχει 2 βρύσες.

Την Simsonbrunnen (βρύση του Σαμψών)

και την Zähringenbrunnen (βρύση του Zähringen, με μια αρκούδα με πανοπλία).

Σε αυτό το δρόμο είναι το σπίτι, που έμεινε από το 1903 ως το 1905 ο Αϊνστάιν.

Ο δρόμος στα δυτικά φτάνει στον Πύργο του Ρολογιού, όπου είδαμε κάποιες μικρές φιγούρες να βγαίνουν κάνοντας ένα κύκλο και στην κορυφή του πύργου μια φιγούρα να χτυπά την καμπάνα με ένα σφυρί. Όλα αυτά 4 λεπτά πριν την ολοκλήρωση της ώρας.

Πίσω από το ρολόι, είναι η Kindlifresserbrunnen (βρύση του δράκου, που τρώει παιδιά).

Στρίψαμε δεξιά και αριστερά μέχρι το Kornhaus, το κτίριο, όπου συγκέντρωναν παλιότερα το σύνολο της συγκομιδής σιτηρών. Σήμερα στεγάζει εστιατόριο, καφέ, βιβλιοθήκη κλπ. Είχαμε μπει πια στην κύρια εμπορική περιοχή.

Χαζέψαμε δύο μουσικούς με έντονο μπρίο να παίζουν κιθάρα και κόντρα μπάσο και να τραγουδάνε

(εκείνη τη μέρα είχαμε δει και τρεις μουσικούς να παίζουν ακορντεόν, σε διάφορα σημεία) και σε μια στοά κάτσαμε για καφέ. Κατεβήκαμε μετά  μέχρι το σπίτι των κοριτσιών του Werner,

που είναι δίπλα στο Μουσείο Καλών Τεχνών, κοντά στη βόρεια όχθη του ποταμού. Τα κορίτσια δεν ήταν εκεί και έτσι πήραμε το δρόμο για το σταθμό. Το τρένο ήθελε περίπου μισή ώρα μέχρι να έρθει

και εμείς κάναμε λίγο χάζι στα μαγαζιά

και τον κόσμο, που πήγαινε πέρα-δώθε.

Είχε βραδιάσει όταν φτάσαμε στο σπίτι. Πολύ κουρασμένος, έκανα ένα μπάνιο και κάτσαμε να φάμε κάτι ελαφρύ (ποικιλία αλλαντικών με κρασί!!!!!!!!!).

Η Βέρνη ήταν, όχι απλά ευχάριστη, αλλά υπέροχη έκπληξη! Καταπληκτική πόλη!! Πόλη, που την αγαπάς και απ’ ότι φάνηκε, που αξίζει να ζεις! 

Περισσότερες φωτογραφίες https://picasaweb.google.com/116213570543368398574/SWITZERLANDA35102013

(το ταξίδι συνεχίζεται
στο Neuchâtel, μουσική και Raclette!)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας!