Το επίνειο, το «Château» και ο Χηρόλακας!

Τρεις ανοιξιάτικες μέρες στη Φωκίδα, μέρος 5^ο

(συνέχεια από Η Πυθία, ο Ηνίοχος και η Σφίγγα!)

 

19-20 Απριλίου 2023

 

Πρώτη στάση κατεβαίνοντας από τους Δελφούς ήταν η Ιτέα, το επίνειο της Άμφισσας στον Κορινθιακό. Υπάρχει η άποψη πως πήρε το όνομά της από τις Ιτιές, που φύτρωναν παλιότερα εκεί. Υπέρ της άποψης αυτής συνηγορεί και το γεγονός πως οι ντόπιοι την αποκαλούν συχνά Ιτιά και όχι Ιτέα.

Συμπαθητική κωμόπολη με ωραία ρυμοτομία κάποια νεοκλασσικά,

ωραίο παραλιακό μέτωπο και θέα προς τα νησάκια που βρίσκονται απέναντι.

Στην παραλία, σε ένα χώρο με πράσινο είδαμε δύο ενδιαφέροντα γλυπτά. Η γυναικεία μορφή φέρνει την υπογραφή ΤΣΑΚΑΛΟΣ και το ζευγάρι ΧΑΒΙΑΡΑΣ, τα ονόματα των δημιουργών τους. Για τον Τσάκαλο δεν μπόρεσα να βρω πληροφορίες, ενώ για τον Χαβιαρά, μάλλον πρόκειται για τον Πάνο Χαβιαρά που κατάγεται από εκεί.

Λίγο πιο μέσα στην πόλη και επί της οδού Μεταμορφώσεως βρίσκεται ο επιβλητικό ναός της Μεταμόρφωσης, του τέλους του 19^ου αι, πολιούχου της Ιτέας,

ενώ δίπλα του είναι το πολύ όμορφο κτίριο του Δημοτικού Ωδείου. Αν και δεν βρήκα πληροφορίες, το κτίριο φαίνεται πως παλιότερα ήταν σχολείο.

Έξω από το κτίριο είναι δύο ακόμα γλυπτά. Η καθιστή μορφή φέρει την υπογραφή του Χαβιαρά ενώ το άλλο γλυπτό δεν έχει σε κάποιο εμφανές σημείο υπογραφή, αλλά από το ύφος, μάλλον είναι και αυτό του ιδίου.

Εκεί που είχαμε παρκάρει είδαμε και ένα πολύ ωραίο γκράφιτι.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήραμε τον παραλιακό προς τα ανατολικά μέχρι την Κίρρα, το αρχαίο επίνειο των Δελφών.

Ωραία παραλία με θέα απέναντι στην Πελοπόννησο. όμως εδώ είχαμε έρθει για να δούμε με τα μάτια μας μιαν εικόνα που είχε ανεβάσει κάποιος φίλος στο fb.

Ένα «Château»(!!!!!!). Ναι καλά διαβάσατε. Ένα σπίτι που μιμείται ένα από τα χιλιάδες Château (παλάτια-κάστρα) με τα οποία είναι γεμάτη η Γαλλία απ’ άκρου σ’ άκρο. Και το βρήκαμε. Πιο παράταιρο πράγμα σπάνια έχω την ευκαιρία να δω. Αξίζει να πας να δεις με τα μάτια σου που μπορεί να φτάσει η ματαιοδοξία των ανθρώπων.

Στην επιστροφή σταματήσαμε και πάλι στην Ιτέα και πήραμε δυο πιτόγυρα για το βράδυ.

  

Το επόμενο πρωί, αφού φάγαμε το πρωινό μας, πληρώσαμε, φορτώσαμε και ξεκινήσαμε. Αν και ήταν η ημέρα επιστροφής στο σπίτι μας είχαμε ακόμα κάποια πράγματα να δούμε στο Γαλαξίδι και κάποια καθ’ οδόν για την Αθήνα.

Πρώτα ανεβήκαμε σε ένα ύψωμα στα Ν.Δ. του Γαλαξιδίου, όπου στέκει η Μονή της Μεταμόρφωσης, περίπου στα 300μ πάνω από τη θάλασσα.

Η θέα από εκεί πάνω κόβει την ανάσα. Το Γαλαξίδι «πιάτο» με τον κόλπο του και στο βάθος η Ιτέα και ο Παρνασσός.

Όσον αφορά το μοναστήρι. Ιδρύθηκε στα μέσα του 13^ου αι από τον Μιχαήλ Β΄ Κομνηνό του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Το 1580 σεισμός γκρέμισε τα κελιά και άλλος το 1660 το καθολικό, που ξαναχτίστηκε και είναι το μόνο που σώζεται από εκείνα τα χρόνια.

Δυστυχώς όταν φτάσαμε ο χώρος ήταν κλειστός

και το καθολικό μπανταρισμένο για εργασίες στήριξης και ίσως συντήρησης.

Ξανά πίσω στο Γαλαξίδι για να δούμε το λιμανάκι του Χηρόλακα, βόρεια από το κεντρικό λιμάνι. Λέγεται πως πήρε το όνομά του από τις χήρες των πνιγμένων ναυτικών που μαζεύονταν εκεί, όταν οι άλλοι περίμεναν στο κεντρικό λιμάνι τους δικούς τους.

Αυτό ήταν το οργανωμένο λιμάνι στην αρχαιότητα.

Σήμερα φιλοξενεί ψαρόβαρκες. Σε αντίθεση με το άλλο λιμάνι εδώ είναι ήσυχα, χωρίς μαγαζιά,

όμορφα σπίτια,

ένα μικρό καρνάγιο (ναυπηγείο) στη βόρεια άκρη του και δύο μνημεία.

Το «Μνημείο Απάντων και Απανταχού Γαλαξιδιωτών Ναυτικών», έργο του Κώστα Κλουβάτου (1985)

με την εντυπωσιακή γοργόνα-ακρόπρωρο μπροστά

και στο καρνάγιο

το «Μνημείο Αφανή Ναύτη», έργο του Νίκου Ι. Γεωργίου (2001).

Δίπλα στο καρνάγιο μια μεταλλική κατασκευή είναι καλυμμένη με όμορφα θαλασσινά γκράφιτι.

Η θέα προς τα νότια με τον Άγιο Νικόλαο στα «ψηλά» είναι υπέροχη.

Ξανά στο αυτοκίνητο και κάναμε μια τελευταία στάση στην πλατεία Ηρώων (παλιότερα πλατεία Μανουσάκια) με όμορφα κτίρια ένα γύρω, τους φοίνικες, το ηρώο

και τη «μικρή βουλή», την ομάδα κάποιων ηλικιωμένων, που μαζεύονται στη σκιά και «λύνουν» όλα τα θέματα, τοπικά, πανελλήνια και παγκόσμια (!!!!), όπως συμβαίνει σε όλα τα μέρη της χώρας μας.

Αυτές ήταν και οι τελευταίες εικόνες του Γαλξιδιού.

Βγήκαμε στον κεντρικό και πήραμε κατεύθυνση προς Άμφισσα. Είχαμε πράγματα να δούμε πριν φτάσουμε στο σπίτι μας. Καλό μας ταξίδι!

(το ταξίδι συνεχίζεται Λίγο ακόμα από Φωκίδα και επιστροφή!)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας