25 Μαρτίου 2008
Το τετραήμερο (!!!) της 25ης Μαρτίου πήγαμε σε φίλους στην Πάτρα! Βόλτες, φίλοι, ρεμπετάδικα κ.λ.π.
Την Τρίτη 25 Μαρτίου πολύ πρωί φύγαμε από την Πάτρα με πολλή βροχή. Θα πηγαίναμε πρώτα ορεινή Κορινθία και το απογευματάκι Αθήνα. Ο καιρός έμελλε να μας δείξει όλα του τα πρόσωπα εκείνη τη μέρα. Στο δρόμο η βροχή εναλλάσσονταν συνεχώς με ήλιο, λίγο εκνευριστικό κυρίως γιατί γυάλιζε πολύ ενοχλητικά ο δρόμος. Στο Κιάτο στρίψαμε δεξιά και μετά από περίπου 40 λεπτά ημιορεινής διαδρομής φτάσαμε με σχετικά καλό καιρό
στο χωριό Στυμφαλία.
παρακολουθήσαμε τη γιορτή στο Δημοτικό Σχολείο (η δασκάλα είναι βαφτιστήρα μου) και συνεχίσαμε τη βόλτα μας Ο ήλιος συνέχιζε να παίζει κρυφτούλι με βαριά σύννεφα που κάθε τόσο θυμόντουσαν να αφήσουν το βαρύ φορτίο τους κάνοντας τα πάντα μούσκεμα. Ο δυνατός βοριάς που φυσούσε τις τελευταίες 2 μέρες συνέχιζε. Τα βουνά γύρω και κυρίως η Ζήρεια κάτασπρα. Η θερμοκρασία δεν ξεπέρασε ούτε μια στιγμή τους 5°C. Μετά το χωριό Καρτέρι κάναμε μια στάση να δούμε τη λίμνη από την δυτική της πλευρά. Συνεχίσαμε για Λάφκα και από εκεί
στο καταπληκτικό καφενείο του χωριού Καστανιά, «Ο Πλάτανος». Ένα γλυκό του κουταλιού δίπλα στο αναμμένο τζάκι και απ’έξω να χιονίζει (και όμως χιόνιζε!!). Γύρω τα ελατοσκέπαστα βουνά κάτασπρα.
Το πυκνό ελατοδάσος είχε πολλές καφέ πινελιές, που σημαίνει πολλά νεκρά έλατα. Δεν ξέρω πόσο φυσιολογικό είναι (δεν έχω ξαναδεί τέτοια εικόνα) αλλά με έθλιψε.
Φύγαμε από την Καστανιά και ακολουθώντας την ανατολική πλευρά της λίμνης πήγαμε πάλι για φαΐ στη Στυμφαλία.
Το κλασσικό έδεσμα όλης σχεδόν της Πελοποννήσου. Γουρουνοπούλα και Κοκορέτσι που τα τιμήσαμε δεόντως. Μετά το φαΐ κατεβήκαμε στο Κιάτο για καφέ.
Ο αέρας λυσσομανούσε και η θάλασσα είχε το άγριο χειμωνιάτικο πρόσωπο. Αργά το απόγευμα και με αρκετή κίνηση γυρίσαμε Αθήνα.
Μια σύντομη πολύ όμορφη εξόρμηση σε ένα κοντινό προορισμό με πολλά να δώσει σε όλους.
Δύο παρατηρήσεις:
1. σε όλα σχεδόν τα χωριά, με εξαίρεση ίσως την Καστανιά κυριαρχεί η αριστουργηματική αρχιτεκτονική τεχνική του μπετόν, του αλουμινίου, του άχαρου κάγκελου και απουσιάζει η παλιομοδίτικη κακάσχημη πέτρα και το ακόμα πιο άσχημο ξύλο!!! Τι να πει κανείς!
2. Για άλλη μια φορά οδηγοί με αυτοκίνητα με μεγάλες επιταχύνσεις και μικρή (κατά τη γνώμη μου) αξιοπιστία, κινούνταν με μεγάλες, για τις δεδομένες συνθήκες, ταχύτητες και έκαναν προσπεράσεις σε πολύ κλειστές και χωρίς ορατότητα στροφές παίζοντας τη ζωή τους κορώνα γράμματα. Και οι οδηγοί ήταν κυρίως νέοι. Κρίμα!
1η δημοσίευση: http://www.travelstories.gr/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%E5%EB%EB%DC%E4%E1/911-%EA%EF%F1%E9%ED%E8%DF%E1-%EC%E9%EA%F1%DE-%E5%EE%FC%F1%EC%E7%F3%E7-%F3%F4%E1-%EF%F1%E5%E9%ED%DC-%EA%E1%E9-%FC%F7%E9-%EC%FC%ED%EF.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου