Γάμοι, πολλοί γάμοι στο Κάουνας!

Λευκές Νύχτες, Μέρος 9^ο

(συνέχεια από Βίλνιους, η Ιερουσαλήμ του βορρά! β΄)

27 Ιουνίου 2015

Περίπου 100 χμ δυτικά-ΒΔ του Βίλνιους είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Το όμορφο και γραφικό Κάουνας.

Ένας μύθος θέλει την αρχή της πόλης στα 1030, αλλά η πραγματικότητα δείχνει πως μάλλον αυτό έγινε 3 αιώνες μετά, όταν αναφέρεται για πρώτη φορά σε γραπτές πηγές (1361).

Χτίστηκε σε μια «μύτη» γης εκεί που ο ποταμός Neris (αυτός που περνά μέσα από το Βίλνιους), που έρχεται από τα δυτικά, χύνεται στον Nemunas, που έρχεται από τα νότια της χώρας.

Και αυτή η πόλη έχει πολυτάραχη ιστορία, με απανωτές αλλαγές αφεντάδων. Στη διάρκεια του μεσοπολέμου (1919-1939) ήταν η προσωρινή πρωτεύουσα της Λιθουανίας, μετά την κατάληψη του Βίλνιους από τους Μπολσεβίκους. Η Εβραϊκή κοινότητα ήταν και σ’ αυτήν πολυπληθής και εξοντώθηκε από τους ναζί (και τους ντόπιους συνεργάτες τους), χωρίς κανένα έλεος.

Σήμερα είναι μια όμορφη, ήσυχη πόλη με περίπου 300.000 κατοίκους.

Φτάσαμε στην περιοχή της παλιάς πόλης, παρκάραμε μπροστά από μια «Φλοκάτη» και ξεκινήσαμε να γνωρίσουμε την πόλη. Βγήκαμε στην πεζοδρομημένη Λεωφόρο Ελευθερίας (Laisvės alėja), μήκους περίπου 1700 μ., που είναι ο σημαντικότερος δρόμος της Νέας Πόλης, στο ιστορικό κέντρο.

Είδαμε δεξιά τον πεζόδρομο, μια αλέα στην πραγματικότητα, με διπλή δεντροστοιχία και πολλά λουλούδια

και αριστερά στο βάθος ένα μεγαλοπρεπή ναό. Από αυτό το ναό, που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά μιας πλατείας ξεκινήσαμε.

Είναι ο Ρωμαιοκαθολικός ναός του Αρχάγγελου Μιχαήλ (Švento Arkangelo Mykolo Bažnyčia) και χτίστηκε στα τέλη του 19^ου αι, σε νέο-βυζαντινό στυλ, για τις ανάγκες των Ρώσων της φρουράς του κάστρου.

Έτσι από τότε είναι ο ναός των ενόπλων δυνάμεων.

Μέσα έχει λίγες μόνο εικόνες, τοποθετημένες ένα γύρω σαν σε έκθεση

και δυο εικόνες στην κόγχη του ιερού. Λίγα απλά βιτρό

και ένα όργανο συμπληρώνουν τη λιτή διακόσμησή του.

Στη νότια πλευρά της πλατείας, ένα γλυπτό σηματοδοτεί τη θέση της Πινακοθήκης Mykolas Zilinskas (Mykolo Žilinsko dailės galerija).

Μετά την επίσκεψη στον Αρχάγγελο, ξεκινήσαμε να περπατήσουμε τον πεζόδρομο.

Σε κάποιο σημείο τα δέντρα ήταν ντυμένα με δαντέλα πλεγμένη με βελονάκι. Ήταν κάποιο πρόγραμμα, στο οποίο έπαιρναν μέρος διάφορες χώρες. Τα «ρούχα» είχαν τα εθνικά χρώματα ή κάποια σύμβολα των χωρών αυτών.

Σε πολλά σημεία έχει γλυπτά, κυρίως σύγχρονα,

σιντριβάνια

και όμορφα κτίρια.

Σε ένα «άνοιγμα» με πολλά λουλούδια βρίσκεται ένα κτίριο του δήμου, που έχει δεξιά μια πλάκα με τους θυρεούς των πόλεων με τις οποίες έχει αδελφοποιηθεί η πόλη, στο κέντρο και μπροστά διάφορες σημαίες

και αριστερά το άγαλμα του μεγάλου Δούκα Βυτάουτας του Μεγάλου (Vytautas Didysis 1350-1430), που υπήρξε εκλεγμένος Βασιλιάς της Τσεχίας και της Μολδαβίας και ήταν αυτός, που επικεφαλής, μαζί με το βασιλιά της Πολωνίας Jogaila, των ενωμένων δυνάμεων των γύρω λαών, νίκησαν τους Γερμανούς Τεύτονες στο Grunwald/Žalia giria (σήμερα στην Πολωνία), στις 15 Ιουλίου του 1410. Μια μάχη, που έμεινε γνωστή σαν μάχη του Grunwald ή μάχη του Žalgiris.

Λίγο πιο κάτω στον πεζόδρομο είναι το Μουσείο Ζωολογίας Tadas Ivanauskas (Kauno Tado Ivanausko Zoologijos Muziejus)

και απέναντί του, το Γυμνάσιο «Αυγή» (Kauno „Aušros“ gimnazija), που ιδρύθηκε το 1883. Σε λίγο ο πεζόδρομος Laisvės alėja τελειώνει 

και στρίβοντας λοξά αριστερά γίνεται η πολύ όμορφη οδός Βίλνιους (Vilniaus gatvė), 

μπαίνοντας στην παλιά πόλη.

Όμορφος, πλακόστρωτος δρόμος, με ωραία κτίρια. Όπως προχωρούσαμε, είδαμε στα δεξιά μας ένα κήπο με μια υπαίθρια έκθεση φωτογραφίας. Μπήκαμε να ρίξουμε μια ματιά.

Είναι ο κήπος του Ιστορικού Προεδρικού Μεγάρου (Istorinė Prezidentūra) του 19^ου αι. και φιλοξενεί την έκθεση φωτογραφιών της πόλης του Μεσοπολέμου. Εκτός από τις φωτογραφίες, που είναι ανάμεσα στα δέντρα,

είναι και δύο αγάλματα των Aleksandras Stulginskis (1885-1969), 2^ου Προέδρου της Λιθουανίας (1920–1926) και Kazys Grinius (1866–1950), 3^ου Προέδρου της Λιθουανίας (7 Ιουνίου-17 Δεκεμβρίου 1926).

Ξαναβγήκαμε στον πεζόδρομο. Περάσαμε μια διασταύρωση με ένα κεντρικό δρόμο και συνεχίζοντας είδαμε

στα δεξιά τον ναό του Ιερού Μυστηρίου (Kauno Švč. Sakramento bažnyčia), πρώην Δομινικανό μοναστήρι, του τέλους του 17^ου αι.

Ο δρόμος γίνεται ακόμα πιο όμορφος

και κάποια κτίρια είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά.

Σε ένα καφέ κάθεται ένας γαμπρός και μια νύφη (!!!!) και πίνουν λίγο νερό. Τι γίνεται εδώ; Μείναμε με την απορία και συνεχίσαμε.

Λίγα μέτρα πιο κάτω, πάλι στα δεξιά μας είδαμε τον εντυπωσιακό Καθεδρικό. Βασιλική των Αγίων Πέτρου και Παύλου (Kauno Šv. apaštalų Petro ir Povilo arkikatedra bazilika) των αρχών του 15^ου αι, φτιαγμένος από τούβλα, σε αυτό το γοτθικό ρυθμό του βορρά.

Στην πλευρά του δρόμου, στον τοίχο του ναού, είναι ένα μαυσωλείο. Το Μαυσωλείο του Maironis. Ο Maironis (Jonas Mačiulis, 1862–1932) ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της Λιθουανίας. Ήταν επίσης Καθολικός ιερέας και παιδαγωγός.

Μπήκαμε στο ναό, που είναι εντελώς διαφορετικός μέσα από το λιτό εξωτερικό του.

Μπαρόκ εσωτερικό με πολύ έντονη διακόσμηση. Και εκεί που χαζεύαμε, παρατηρώντας πως υπήρχε αρκετός κόσμος, ντυμένος με τα καλά του, νάσου και μπαίνουν μέσα στο ναό ο γαμπρός με τη νύφη, που είχαμε δει λίγο πριν στο καφέ.

Πήγαν κατευθείαν στον ιερέα, που φαινόταν να τους περιμένει μπροστά στο ιερό, τους χαιρέτησε με χειραψία, στράφηκαν και όλοι μαζί έβγαλαν φωτογραφίες, ξαναχαιρέτησαν και έφυγαν (?????????). Χωρίς τελετή, χωρίς τίποτα. Τι τρέχει ρε παιδιά; Τι συνήθειες είναι αυτές;

Βγήκαμε κι εμείς, τους είδαμε, που ετοιμάζονταν να φύγουν και ένα άλλο ζευγάρι ετοιμάζονταν να μπει μέσα. Δεν κάτσαμε να δούμε αν θα γινόταν και πάλι το ίδιο. Πάντως λίγο πιο εκεί άλλο ένα ζευγάρι περίμενε τη σειρά του!  

Τη μέρα εκείνη είδαμε δεκάδες γαμπρούς και νύφες.

Έβλεπες παντού καλοντυμένους Λιθουανούς. Έμοιαζε σαν όλοι οι κάτοικοι του Κάουνας να ήταν καλεσμένοι σε κάποιο γάμο!

Στις εκκλησίες,

στο δημαρχείο ουρές τα ζευγάρια να μπουν να παντρευτούν.

Και μετά σέρνανε ένα φωτογράφο σε όλα τα όμορφα τις πόλης για φωτογραφίες. Είχε πολύ ενδιαφέρον αλλά και πλάκα!

Στο επόμενο τετράγωνο φτάσαμε στην Πλατεία του Δημαρχείου (Kauno rotušės aikštė), που είναι η παλιότερη στην πόλη. Υπάρχει εκεί από τον 15^ο αι.

Στο κέντρο της είναι το Δημαρχείο του Κάουνας (Kauno rotušė), που οι ντόπιοι το αποκαλούν «Λευκό Κύκνο», του 16^ου αι. με τον πύργο του, ύψους 53 μ.

Στην πλατεία είναι και άλλα ενδιαφέροντα κτίρια, όπως η Φραγκισκανική Εκκλησία (Ναός του Αγίου Φραγκίσκου του Javier ή Εκκλησία Ιησουιτών) (Šv. Pranciškaus Ksavero bažnyčia) του 1720,

με το ενδιαφέρον γλυπτό «δέντρο» από ποδήλατα, μπροστά της.

Μια ενδιαφέρουσα κρήνη σε ένα κτίριο

και μια πλάκα με δύο υπερμεγέθη έντομα δεξιά και αριστερά, που μνημονεύει τον Vladislavas Starevičius (1882-1965), πρωτοπόρο στην κατασκευή ταινιών κινουμένων σχεδίων με κούκλες (puppet animation), που έφτιαξε την πρώτη στον κόσμο, τέτοια ταινία στο Kaunas, το 1910.

Ένα γύρω βλέπεις και άλλες μορφές ζώων, σα φιγούρες του θεάτρου σκιών, σε τοίχους και δέντρα.

Συνεχίσαμε και φτάσαμε στο Κάστρο της πόλης (Kauno pilis). Το κάστρο, σε γοτθικό ρυθμό του βορρά, φτιαγμένο από τούβλα, είναι εκεί από τον 14^ο αι.

Σήμερα σώζεται περίπου το ένα τρίτο από το αρχικό κάστρο. Είναι στην όχθη του ποταμού Neris, λίγο πριν αυτός ενωθεί με τον Nemunas.

Ένας εντυπωσιακός πύργος, ένας κυκλικός προμαχώνας,

μέρος των τειχών και απέναντι,

μέσα στα λουλούδια, ένα σύγχρονο γλυπτό μιας μορφής, που παραπέμπει σε προχριστιανική θεότητα.

Από αυτό το σημείο αρχίζει το μεγάλο πάρκο, που καταλαμβάνει τη «μύτη» που σχηματίζει η συμβολή των δύο ποταμών.

Το πάρκο, με δρομάκια,

παιδικές χαρές

και γρασίδι. Πολύ γρασίδι.

Σε κάποιο σημείο κάτι σα βωμός

και εδώ και εκεί διάφορες κατασκευές.

Φτάσαμε μέχρι εκεί που βλέπαμε τα δυο ποτάμια να ενώνονται και πήραμε το δρόμο, που πάει δίπλα στον Nemunas, προς τα πίσω.

Στο δρόμο μας διάφορα μοντέρνα γλυπτά, δίνουν μια ξεχωριστή πινελιά στο χώρο.

Προσπεράσαμε τη γέφυρα και στρίψαμε αριστερά για να γυρίσουμε στην πλατεία Δημαρχείου για καφέ.

Σε όλη τη διάρκεια της βόλτας μας στο κάστρο και στο πάρκο είδαμε αρκετούς γαμπρούς και νύφες. Είπαμε, πολλοί γάμοι στο Κάουνας! Και δεν είχαμε τελειώσει.

Κάτσαμε σε ένα καφέ, πήραμε ένα γλυκό και καφέ και χαζεύαμε τα τεκταινόμενα στην πλατεία. Γαμπροί, νύφες και κόσμος καλοντυμένος πάει και έρχεται. Φαίνεται όμως πως η ζωή είχε άλλη γνώμη για την πραγματικότητα και μας το έδειξε.

Ένα ζευγάρι έψαχνε στα σκουπίδια, δίπλα από τους ευτυχείς νεόνυμφους.

Ξαποστάσαμε λίγο και εγώ πετάχτηκα να δω δύο τελευταία αξιοθέατα της πόλης.

Από την πλατεία ξεκινά ένα στενό η Aleksoto g. και πάει προς τον Nemunas.

Στο Νο 6 είναι το εντυπωσιακό Σπίτι του Perkūnas (Perkūno namas) ή το Σπίτι της Βροντής. Είναι το μόνο γοτθικό μη θρησκευτικό αστικό κτίριο του 15^ου αι, που χτίστηκε από την Χανσεατική ένωση. Πήρε το όνομά του, γιατί σύμφωνα με το θρύλο, τον 19^ο αι εμφανίστηκε σε ένα τοίχο του η μορφή του προχριστιανικού θεού της βροντής και του κεραυνού, Perkūnas.

Δίπλα στο σπίτι αυτό είναι ένα γυμνάσιο.

Στο Νο 3 του ίδιου δρόμου είναι ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου ή

Ναός του Vytautas του Μεγάλου (Vytauto Didžiojo bažnyčia). Χτίστηκε γύρω στο 1400, είναι ο παλιότερος της πόλης και ο μοναδικός σταυρόσχημος σε όλη τη χώρα.

Μπήκα μέσα την ώρα που άρχιζε άλλος ένας γάμος.

Ένας πατέρας παρέδιδε την κόρη του στον γαμπρό, παρουσία συγγενών και φίλων.

Γύρισα στην πλατεία, έκατσα λίγο ακόμα και ξαφνικά ακούσαμε ύμνους.

Ήταν το γνωστό και σχεδόν πανταχού παρόν, σε όλες σχεδόν τις πόλεις που έχω πάει Hare Rama, Hare Krishna. 

Για κάποιο περίεργο λόγο, οι τύποι με τα λευκά, τα πορτοκαλιά ή τα πολύχρωμα ρούχα και πολλές φορές ξυρισμένα κεφάλια, περνούν μπροστά μου ψέλνοντας τους ύμνους τους σε πολλές από τις πόλεις που έχω επισκεφτεί. Έτσι και στο Κάουνας!

Αφού ξαποστάσαμε για τα καλά, πετάχτηκα και έφερα το αυτοκίνητο για να πάρω τη Σοφία και να φύγουμε.

Φτάνοντας στο Βίλνιους πήγαμε να δούμε το ναό των Αγίων Πέτρου και Παύλου (Šv. Apaštalų Petro ir Povilo bažnyčia), του 1701, που θεωρείται μοναδική στην Ευρώπη για την μπαρόκ διακόσμηση στο εσωτερικό της. Δυστυχώς ήταν κλειστή και περιοριστήκαμε σε κάποιες φωτογραφίες απ’ έξω. 

Εκεί τελείωσε η μέρα μας. Μια μέρα αρκετά κουραστική αλλά γεμάτη από καινούριες εικόνες από μια όμορφη πόλη και από πολλούς γάμους! Να ζήσετε και καλούς απογόνους! Καληνύχτα!

 (το ταξίδι συνεχίζεται Βίλνιους γ΄ και το κάστρο της λίμνης!)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας.