Βίλνιους γ΄ και το κάστρο της λίμνης!

Λευκές Νύχτες, Μέρος 10^ο

(συνέχεια από Γάμοι, πολλοί γάμοι στο Κάουνας!)

28 Ιουνίου 2015

Η τελευταία μέρα στη Λιθουανία, μπορεί να χωριστεί σε τρία μέρη. Πρώτα πήγαμε να επισκεφτούμε το Εθνικό Μουσείο της Λιθουανίας, μετά κάναμε μια εκδρομή στο Τρακάι και τέλος γυρίσαμε στο Βίλνιους, για μια τελευταία βόλτα και γνωριμία με κάποιες γωνιές της πόλης, που είχαμε αφήσει.

Το Εθνικό Μουσείο της Λιθουανίας βρίσκεται στην πίσω μεριά του Παλατιού των Δουκών της Λιθουανίας, δίπλα στον ποταμό Neris και στεγάζεται σε δύο κτίρια. Το παλιό και το νέο Arsenal. Στο μουσείο ανήκουν και κάποια άλλα ιστορικά κτίρια και θεματικά μουσεία σε άλλες περιοχές της πόλης, αλλά τα κύρια κτίρια είναι αυτά.

Πάνω από το μουσείο δεσπόζει ο λόφος του Gediminas, με τον Πύργο του

και από την αυλή του μουσείου ξεκινά το τελεφερίκ, που ανεβαίνει εκεί.

Μπροστά από το κτίριο του νέου Arsenal, σχηματίζεται μια πλατεία, όπου δεσπόζει το εντυπωσιακό άγαλμα του 1^ου Δούκα και βασιλιά της Λιθουανίας Mindaugas (περίπου 1203-1263).

Ξεκινήσαμε από το Νέο Arsenal.

Ο κύριος εκθεσιακός χώρος του Εθνικού Μουσείου της Λιθουανίας επικεντρώνεται στην ιστορία της Λιθουανίας από τη διαμόρφωση του κράτους μέχρι τον 20ό αιώνα και της Λιθουανικής εθνικής κουλτούρας.

Στην πρώτη αίθουσα οι επισκέπτες μπορούν να γνωρίσουν την ιστορία του Μουσείου Αρχαιοτήτων του Βίλνιους, του οποίου η μουσειολογική παράδοση συνεχίζεται από το Εθνικό Μουσείο της Λιθουανίας.

Αρχαιοελληνικά και αρχαία αιγυπτιακά εκθέματα συνυπάρχουν

με ένα περίτεχνο έλκηθρο και ένα οβελίσκο φτιαγμένο τον 19^ο αι, από δείγματα ορυκτών της Σιβηρίας.

Η έκθεση της ιστορίας της πρώιμης Λιθουανίας στη δεύτερη αίθουσα αντικατοπτρίζει την ταραχώδη εποχή της άνθησης και πτώσης του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας από τη δημιουργία του κράτους τον 13ο αιώνα έως την πτώση του το 1795 και την κοινωνική ανάπτυξη της Λιθουανίας κατά την περίοδο αυτή. Αυθεντικά εκθέματα ή αναπαραστάσεις παρουσιάζουν ιστορικά γεγονότα από την περίοδο της πρώιμης Λιθουανίας που κυβερνούσαν οι Γεντιμινίδες,

όπως η αναπαράσταση της Μάχης του Grunwald ή Μάχης του Žalgiris (15 Ιουλίου 1410) και το μεγάλο άγαλμα του Μεγάλου Δούκα Vytautas δίπλα της, στο Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας και την Πολωνο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία,

όπως το λάβαρο του Σιγισμούνδου Β΄ βασιλιά της Πολωνίας και μεγάλου δούκα της Λιθουανίας (1520-1572).

Στο ίδιο κτίριο υπάρχουν εκθέματα από τον 18 και 19^ο αι, εθνολογικά εκθέματα καθώς και κάποια έργα σύγχρονης τέχνης.

Συνεχίσαμε Στο παλιό Arsenal.

Η έκθεση της λιθουανικής αρχαιολογίας "Προϊστορία της Λιθουανίας" περιέχει εκθέματα του πολιτισμού της Λιθουανίας από την εμφάνιση των πρώτων κατοίκων στο έδαφος της, κατά την 11η χιλιετία π.Χ., στο σχηματισμό του λιθουανικού κράτους τον 13ο αιώνα.

Χωρίζεται σε δύο τμήματα.

Το πρώτο, "Λιθουανία πριν από τον Χριστό", έχει ευρήματα

από την Παλαιολιθική,

τη Νεολιθική εποχή,

όπως τα εργαλεία και τα καθημερινά αντικείμενα του παράκτιου πολιτισμού της Βαλτικής

και τις εποχές του Χαλκού και του Σιδήρου.

Είναι εντυπωσιακά τα ξύλινα αντικείμενα-εργαλεία με ανθρώπινη μορφή ή μορφή ζώων

και οι νεκροί από τα ταφικά μνημεία της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου.

Το δεύτερο τμήμα, "Λιθουανία πριν από τη δημιουργία του κράτους", αναφέρεται σε μια περίοδο περίπου 1300 χρόνων.

Εμπόριο και ανταλλαγές,

αντικείμενα και

ενδυμασίες των διαφόρων εθνοτήτων της περιοχής,

όπλα, άλογα,

κοσμήματα

και άλλα πολλά.

Εκεί η «κατάδυση» στην προϊστορία και ιστορία της Λιθουανίας τελείωσε. Είχε έρθει η ώρα για μια ακόμα βόλτα. Αυτή τη φορά μέχρι ένα κάστρο μέσα στη λίμνη. Το Τρακάϊ, ένα από τα διασημότερα αξιοθέατα όλης της Βαλτικής. 

25-30 χμ δυτικά του Βίλνιους είναι μια περιοχή με περίπου 200 λίμνες και δεκάδες νησιά μέσα σ’ αυτές. Το τοπίο της μεγαλύτερης λίμνης Galvė (Galvės ežero) και τα 21 νησιά της θεωρείται φυσική κληρονομιά εξαιρετικής σημασίας. Αυτό είναι ένα από τα κριτήρια για το ιστορικό εθνικό πάρκο Trakai. Το άλλο κριτήριο είναι το κάστρο, που είναι χτισμένο στο νησί του κάστρου (Pilies sala). Φαίνεται πως ξεκίνησε να κτίζεται στα τέλη του 14^ου αι από τον Μεγάλο Δούκα Kęstutis και ολοκληρώθηκε στις αρχές του 15^ου από τον γιο του Μεγάλο Δούκα Vytautas. Κάστρο και παλάτι, υπήρξε κατοικία των διοικητών ενός μεγάλου δουκάτου, που κάποια στιγμή τον Μεσαίωνα, έφτανε από τη Βαλτκή μέχρι τη Μαύρη θάλασσα και περιλάμβανε τα εδάφη της σημερινής Ουκρανίας, Λευκορωσίας και μέρος της Πολωνίας. Οι διοικητές αυτοί, οι Μεγάλοι Δούκες, θα μπορούσαν να έχουν τίτλους όπως, βασιλιάς ή αυτοκράτορας, αλλά αυτοί οι τίτλοι είναι «ελέω Θεού», δηλ. «ελέω Πάπα» και αυτοί εκείνη την εποχή ήταν παγανιστές. Υπήρξε δε, τόπος κατοίκησης για ανθρώπους από πολλές διαφορετικές εθνότητες και καταγωγές. Λιθουανοί, Ρώσοι, Τάταροι, Πολωνοί, Εβραίοι και Καραΐτες (Τούρκοι της Κριμαίας, αλλά αιρετικοί Εβραίοι στο θρήσκευμα, που έφερε ο Βιτάουτας σαν φρουρούς) έζησαν σε αυτή την περιοχή με τα πολλά νερά.

Το κάστρο, χτισμένο με κόκκινα τούβλα, καταλαμβάνει σχεδόν όλο το μεγάλο νησί και δεσπόζει ένα γύρω. Για να φτάσεις εκεί, αφήνεις το αυτοκίνητο απέναντι στη στεριά και ακολουθείς μια γέφυρα, που σε φέρνει σε ένα μικρότερο νησί και στη συνέχεια άλλη μία, που σε φέρνει στην πύλη του κάστρου.

Αυτή τη διαδρομή ακολουθήσαμε κι εμείς. Αφήσαμε το αυτοκίνητο δίπλα στο γραφείο πληροφοριών, πήραμε χάρτες και πληροφορίες και ξεκινήσαμε. Εμείς και πλήθος μέγα, ντόπιων και ξένων. Τελευταία Κυριακή του Ιουνίου, θαυμάσια μέρα, πολύ θέλανε;

Περάσαμε την πρώτη γέφυρα και φτάσαμε στο πρώτο νησί.

Εκεί κάποιοι ντόπιοι πουλούσαν φρούτα του δάσους ή αυγά ορτυκιών και ένας μουσικός με την κιθάρα του επιζητούσε με το τραγούδι του το φιλοδώρημα των επισκεπτών.

Σε μια άκρη είναι ένα εντυπωσιακό, ξύλινο άγαλμα του Βιτάουτας, που όπως γράφει στη βάση του φτιάχτηκε το 1994.

Όποιος θέλει μπορεί να ενοικιάσει βάρκα για βόλτα μέσα στη λίμνη.

Περάσαμε και τη δεύτερη γέφυρα θαυμάζοντας την εντυπωσιακή εικόνα του κάστρου και φτάσαμε στην πύλη. Ουρά στο ταμείο και ουρά για να μπούμε μέσα.

Μέσα το κάστρο είναι το ίδιο εντυπωσιακό, όπως και απ’ έξω. Το κτίριο στα δεξιά είναι πιο επιβλητικό με τετράγωνο, ψηλό πύργο και με τοίχο να το χωρίζει από το υπόλοιπο κάστρο. Πιθανά αυτό να ήταν το παλάτι.

Στο στενόμακρο κτίριο στα αριστερά ανεβήκαμε στον όροφο, όπου στεγάζεται το μουσείο με πολλά έργα, κυρίως θρησκευτικής τέχνης, όπως εικόνες,

γλυπτά,

εικόνες τυπωμένες σε χαρτί

και μια μακέτα του κάστρου.

Στις γωνίες του κομματιού αυτού του κάστρου, έχει εντυπωσιακούς και πολύ όμορφους κυκλικούς πύργους, δύο από τους οποίους είναι εκατέρωθεν της πύλης.

Σε αυτόν που είναι στην άλλη μεριά του στενόμακρου κτιρίου στεγάζεται ένα μαγαζί, που πουλά σουβενίρ.

Ανεβήκαμε τη σκάλα και περάσαμε τη γέφυρα, που περνά πάνω από την τάφρο (στεγνή τώρα)

για να πάμε στο «παλάτι».

Από τη γέφυρα βλέπαμε την πύλη του κάστρου, από τη μέσα μεριά και την ουρά των επισκεπτών.

Περάσαμε τη βαριά, διπλή καστρόπορτα

με το εντυπωσιακό φωτιστικό, πάνω από τα κεφάλια μας

και βρεθήκαμε στην εσωτερική αυλή του κτιρίου.

Γυρνώντας για να φύγουμε απολαύσαμε την τελευταία εικόνα του εσωτερικού του κάστρου, από άλλη σκοπιά αυτή τη φορά.

Φτάσαμε στο αυτοκίνητο και φεύγοντας κάναμε μια μικρή στάση για την τελευταία εικόνα του κάστρου και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Βίλνιους.

Είχε περάσει το μεσημέρι για τα καλά, όταν φτάσαμε στην πρωτεύουσα. Αφήσαμε το αυτοκίνητο κοντά στο Δημαρχείο,

περάσαμε μπροστά από τον ορθόδοξο ναό του Αγ. Νικολάου (Šv. Nikolajaus cerkvė) και λίγο παρακάτω στρίψαμε αριστερά και πήραμε την οδό Dominikonų, που στη συνέχεια γίνεται οδός Αγίων Ιωάννηδων (Sv. Jono g.) (!!!!!!).

Προσπεράσαμε τον ναό του Άγ. Ιωάννη του Βαπτιστή και του Αγ. Ιωάννη του Ευαγγελιστή (Vilniaus Šv. Jono Krikštytojo ir Šv. Jono apaštalo ir evangelisto bažnyčia) και φτάσαμε σε ένα άνοιγμα.

Είδαμε ένα περίεργο γλυπτό μιας ανθρώπινης φιγούρας

και στα αριστερά μας είδαμε την πόρτα ανάμεσα στο καμπαναριό και την εκκλησία.

Η πόρτα αυτή οδηγεί σε μιαν αυλή. Είναι η αυλή του Πανεπιστημίου (Vilniaus universitetas).

Δυστυχώς ένα σκοινί και μια πινακίδα μας ενημέρωσε πως δεν μπορούσαμε να μπούμε. ΚΛΕΙΣΤΟΝ!

Από εκεί μπορούσαμε να έχουμε μια εικόνα των όμορφων κτιρίων

με τις ωραίες τοιχογραφίες.

Πήραμε στη συνέχεια την Pilies gatvè προς τον Καθεδρικό.

Μια κοπέλα με το βιολί της

μας χάρισε λίγες στιγμές μουσικής απόλαυσης.

Λίγο παρακάτω να οι «Hare Rama, Hare Krishna»!

Είπαμε, όπου κι αν πάμε εκεί αυτοί.

Σε ένα καφέ κάτσαμε να πάρουμε μιαν ανάσα και να πιούμε ένα καφέ.

Το μαγαζί μέσα είχε ένα ολόκληρο δωμάτιο φτιαγμένο από σοκολάτα. Και μάλιστα σε φυσικό μέγεθος (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!).

Χαλαρός, με τον καφέ στο χέρι, σήκωσα το τηλέφωνο που χτύπησε. Ήταν η Μαριάννα από την Αθήνα για να μας πει τα νέα. Τη μέρα που γυρνάγαμε στην Αθήνα, ακριβώς μετά μια εβδομάδα θα πηγαίναμε κατευθείαν στην κάλπη. ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ! Ναι ή όχι στις απαιτήσεις των δανειστών; Ας μη σκέφτομαι το αποτέλεσμα και σε τι μετατράπηκε αυτό και με πιάνουν τα διαόλια μου. Το άλλο νέο ήταν πως από την επομένη θα είχαμε ένα καινούριο φρούτο στην Ελλάδα. Capital Control το λένε. Όριο 60 € τη μέρα. Έκλεισα το τηλέφωνο και πετάχτηκα απέναντι στο ΑΤΜ. Με τις κάρτες που είχα πήρα όσα μου επέτρεπε το κάθε όριο. Έτσι όχι μόνο είχαμε χρήματα για το υπόλοιπο ταξίδι, μιας και από την επομένη δεν μου έδινε κανένα ΑΤΜ λεφτά, αλλά είχαμε και λεφτά για αρκετές μέρες αφότου γυρίσαμε και έτσι γλυτώσαμε τις ατέλειωτες ουρές στις τράπεζες, κάθε μέρα. Ευτυχώς οι πιστωτικές ήταν δεκτές παντού και έτσι δεν ξοδέψαμε παρά ελάχιστο ρευστό.

Αφού τακτοποιήθηκε κι αυτό και ηρέμησα κάτσαμε λίγο ακόμα και σηκωθήκαμε να συνεχίσουμε.

Φτάνοντας στο τέρμα της Pilies g.

και βλέποντας απέναντι την πλατεία του καθεδρικού, στρίψαμε αριστερά και φτάσαμε σε μιαν άλλη,

την πλατεία Simonas Daukantas (Simono Daukanto aikštė).

Στη νοτιοανατολική της πλευρά είναι ένα εντυπωσιακό παλάτι, το Προεδρικό Μέγαρο της Λιθουανίας (Lietuvos Respublikos Prezidentūra).

Δίπλα βρίσκεται μια μικρότερη πλατεία,

στην οποία βλέπει η Εκκλησία του Σταυρού του 16^ου ή 17^ου αι (Vilniaus Šv. Kryžiaus bažnyčia).

Μπροστά της είναι ένα εντυπωσιακό, μοντέρνο γλυπτό. Είναι το άγαλμα του Laurynas Gucevičius. Ο Gucevičius (1753-1798) ήταν ο σημαντικότερος αρχιτέκτονας της εποχής του στη Λιθουανία. Αυτός ήταν που σχεδίασε τόσο το κλασικό Δημαρχείο (Rotušę) όσο και τον καθεδρικό ναό του Βίλνιους. Αυτό το χάλκινο γλυπτό κατασκευάστηκε το 1984 και είναι έργο του γλύπτη Vladas Vildžiūnas.

Συνεχίσαμε προς τα ανατολικά για λίγα λεπτά, για να δούμε ένα ξεχωριστό και πολύ δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο. Δίπλα στο πάρκο με το άγαλμα του συγγραφέα Petras Cvirka είναι μια στήλη,

στην κορυφή της οποία έχουν στήσει την προτομή του μεγάλου μουσικού της ροκ Frank Zappa. Αυτό το μνημείο του Frank Zappa είναι το πρώτο μνημείο του διάσημου ροκ σταρ στον κόσμο. Κατασκευάστηκε το 1995 με πρωτοβουλία τοπικών καλλιτεχνών και χρηματοδοτήθηκε από ιδιωτικούς υποστηρικτές.

Εκεί τελείωσε η μέρα μας και η επίσκεψή μας στο Βίλνιους. Την άλλη μέρα θα αφήναμε τη χώρα με κατεύθυνση προς τα βόρεια. Το ταξίδι μας στις χώρες της Βαλτικής πλησίαζε στο τέλος του. 
Τώρα όμως ήρθε η ώρα για ξεκούραση. Άφησα τη Σοφία σε ένα παγκάκι και πήγα να φέρω το αυτοκίνητο. Το βράδυ δεν βγήκαμε. Φάγαμε στο ξενοδοχείο και πέσαμε για ύπνο νωρίς. Η επόμενη μέρα προβλεπόταν «μεγάλη». Καληνύχτα και καλή συνέχεια!

 (το ταξίδι συνεχίζεται Ένα καυτό φιλί στο Tartu!)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας.