Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Ψάχνοντας τους Ταξιάρχες της Αχαΐας!!

Μέρος Α΄ - Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας

23 Δεκεμβρίου 2011


-Αίγιο. Βγαίνουμε.
Η αλήθεια είναι πως χαθήκαμε λίγο αλλά τελικά παίρνουμε το δρόμο για το Μοναστήρι των Ταξιαρχών.
Το πρωί που φύγαμε από την Αθήνα για την Πάτρα έβρεχε. Ευτυχώς όμως όσο πηγαίναμε προς τα δυτικά ο καιρός άνοιγε και έτσι όταν βγήκαμε από την Εθνική (ο Θεός να την κάνει!!!) και πήραμε το δρόμο για το μοναστήρι ο ήλιος ήταν λαμπρότατος.
Ο δρόμος, με αρκετές στροφές ανηφορίζει ανάμεσα σε ελιές κι αμπέλια. Στα αριστερά μας είναι μια ρεματιά και στο βάθος της κυλλά (αν και δεν τον βλέπουμε) ο ποταμός Σελινούντας. Όσο πάμε προς τα νότια όλο και βλέπουμε στο βάθος πλαγιές σχεδόν τελείως γυμνές, αποτέλεσμα της μεγάλης φωτιάς που κατέκαψε σχεδόν όλη την Αιγιαλεία το 2007. Ευτυχώς η ρεματιά και τα γύρω της γλίτωσαν.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Χρόνια Πολλά!!!

Καλές γιορτές με υγεία, χαρά και αυτούς που αγαπάτε γύρω σας!
Εύχομαι το 2012 να είναι λιγότερο επώδυνο για όλους μας!!


Με ένα αυτοκίνητο στους δρόμους της Γαλλίας, ΜΕΡΟΣ Γ΄ (τελευταίο)



Μ.Σάββατο 3-Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

ΜΕΡΟΣ Γ΄ - Στο Perigord με τα «χρώματα» του
Τον 14ο και 15ο αι. στο έδαφος της Γαλλίας, κατά κύριο λόγο, γίνεται ο μεγαλύτερος σε διάρκεια πόλεμος στην Ευρωπαϊκή ιστορία, που κράτησε πάνω από ένα αιώνα και ονομάστηκε Εκατονταετής. Το κυριότερο επίκεντρο αυτού του πολέμου ήταν στα νοτιοδυτικά της χώρας στα όρια του Βασιλείου της Γαλλίας με το Αγγλοκρατούμενο Aquitaine. Εκεί βρίσκεται το Perigord, επόμενος προορισμός μας.
Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιοχής ανήκει στο διαμέρισμα Dordogne που έχει πάρει το όνομά του από τον ομώνυμο ποταμό, που ρέοντας δυτικά συναντά μετά το Μπορντό τον Garonne δημιουργώντας της εκβολές του Gironde στον Ατλαντικό. Το όνομα Perigord μάλλον έρχεται από την αρχαιότητα όταν στην περιοχή ζούσαν τέσσερις φυλές Γαλατών. Στη γλώσσα των Γαλατών ο όρος «4 φυλές» λέγεται Petrocore, που σε παραφθορά στο πέρασμα του χρόνου έγινε Perigord. Παραδοσιακά χωρίζεται σε τέσσερα τμήματα: Το Μαύρο (Noir) Perigord, γύρω από τη μικρή πόλη Sarlat-la-Caneda, στα νοτιοανατολικά, και έχει να κάνει με το σκούρο χρώμα των πυκνών δασών, το Λευκό (Blanc) Perigord, γύρω από την πρωτεύουσα Perigueux, στα βορειοδυτικά, και έχει να κάνει με την ανοιχτόχρωμη πέτρα που φτιάχνουν τα σπίτια εκεί, το Πράσινο (Vert) Perigord, στα βόρεια, που έχει να κάνει με τα πράσινα βοσκοτόπια της περιοχής και το Πορφυρό (Pouerpre) Perigord, γύρω από την πόλη Bergerac, στα νοτιοδυτικά, και έχει να κάνει με τα αμπέλια της περιοχής που δίνουν τα εξαιρετικά κρασιά.
Η εποχή της φεουδαρχίας και των πολλών πολέμων, «προίκισε» την περιοχή με πολλά παλάτια-κάστρα (Chateaux). Κάθε λίγο και λιγάκι ένα τέτοιο κάστρο δεσπόζει στο ορίζοντα, σκαρφαλωμένο συνήθως πάνω σε ένα λόφο. Γύρω του αναπτύσσεται αμφιθεατρικά το χωριό ή η πόλή που συνήθως έχει και το ίδιο όνομα με το κάστρο. Δεκάδες είναι τα κάστρα, τα χωριά, οι πόλεις, όλα διατηρημένα άψογα, παραπέμποντας τον επισκέπτη σε εποχές μερικών αιώνων πριν. Σε συνδυασμό δε με το πολύ πράσινο και τα νερά που κυλούν παντού οι εικόνες είναι μοναδικές, όχι μόνο για τα Γαλλικά δεδομένα αλλά γενικότερα!!

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Με ένα αυτοκίνητο στους δρόμους της Γαλλίας, ΜΕΡΟΣ Β΄


Μ.Τετάρτη 31 Μαρτίου-Μ.Σάββατο 3 Απριλίου 2010

ΜΕΡΟΣ Β΄ - Στις ακτές του Ατλαντικού
Το πρωί ο καιρός ήταν μεν μουντός αλλά χωρίς βροχή. Έκανε όμως αρκετό κρύο. Τακτοποιήσαμε το σπίτι των φίλων μας και γύρω στις 10 φύγαμε. Περάσαμε να αφήσουμε τα κλειδιά και πήραμε το δρόμο προς τα νότια. Λίγο περισσότερα από 100 τα χιλιόμετρα μέχρι τη Nantes. Επειδή όμως η κόρη μας θα ήταν στη σχολή και έτσι θα τη βλέπαμε μετά το μεσημέρι είπαμε να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη (κάτι που φυσικά δεν το συνηθίζουμε!!!!!!). 65 χιλιόμετρα αφ’ ότου φύγαμε στρίψαμε δεξιά με κατεύθυνση προς τον Ατλαντικό. Λιγότερα από 60 χιλιόμετρα και να ο Ωκεανός!! Λίγο πριν είχαμε δει τον ποταμόκολπο των εκβολών του ποταμού Loire (του Λίγηρα δηλ.). Φτάσαμε στην παραθαλάσσια πόλη St. Nazaire.
Μια πόλη με μεγάλο μέτωπο στον Ωκεανό, φάρο και φυσικά λιμάνι.

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Με ένα αυτοκίνητο στους δρόμους της Γαλλίας, ΜΕΡΟΣ Α΄

25 - Μ.Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

ΜΕΡΟΣ Α΄ - Νορμανδία-Βρετάνη
Είχε νυχτώσει όταν γύρισα το κλειδί στη μίζα του Golf που είχα νοικιάσει και ξεκινήσαμε το ταξίδι μας σε Γαλλικό έδαφος προς τα βόρεια. Το ταξίδι μας μέχρι το αεροδρόμιο Orly της Γαλλικής πρωτεύουσας ήταν ιδιαίτερα ήσυχο. Είχαμε ξεκινήσει με κάποια καθυστέρηση από την Αθήνα, αργά το απόγευμα με προορισμό τη Γαλλία και σκοπό να κάνουμε ένα μεγάλο γύρο στη Γαλλική εξοχή. Δεν θα πηγαίναμε καθόλου στο Παρίσι. Η κίνηση μέχρι να βγούμε από τα περίχωρα της πρωτεύουσας ήταν αρκετά μεγάλη. Κανένα όμως πρόβλημα. Το αυτοκίνητο καινούργιο, ρόλαρε ομαλά στον καλύτερου οδοστρώματος δρόμο που είχα ως τότε οδηγήσει. Το GPS στη θέση του, πιστός βοηθός και συνοδηγός μου τα τελευταία 3 χρόνια, με τη γνωστή γυναικεία φωνή μου έδινε με ακρίβεια οδηγίες για τον πρώτο προορισμός μας, ένα ξενοδοχείο πάνω στον Σηκουάνα, στο χωριό Connelles, περίπου 125χμ από το Παρίσι, λίγο πριν την μεγαλύτερη πόλη της Νορμανδίας Rouen Περασμένες 10.00 (πολύ αργά για τη Γαλλία) αφήναμε τα πράγματα στο δωμάτιο και ετοιμαστήκαμε για τον πρώτο μας ύπνο στη χώρα αυτή.

Όλα άρχισαν όταν μερικούς μήνες πριν η κόρη μας αποφάσιζε ότι θα έκανε αίτηση για Erasmus στη Γαλλία και μάλιστα στην πόλη Nantes, στα βορειοδυτικά της χώρας. Είχε περάσει πάνω από ένας μήνας που είχε φύγει και όπως το είχαμε σχεδιάσει πηγαίναμε να περάσουμε το Πάσχα μαζί της. Επειδή όμως είχαμε και εμείς διακοπές οργανώσαμε έτσι το ταξίδι μας ώστε πριν τη συναντήσουμε να κάνουμε μερικές βόλτες στα βόρεια για περίπου μία εβδομάδα. Φυσικά το γεγονός αυτό ήταν μόνο η αφορμή. Η αιτία είναι βέβαια το «σαράκι» που με «τρώει» από τα γεννοφάσκια μου (κληρονομιά της μακαρίτισσας της μάνας μου) να παίρνω τους δρόμους μπας και ηρεμήσω!!

Seine-Maritime
Ο Σηκουάνας (Seine) είναι το μεγάλο αυτό ποτάμι που ξεκινώντας από την περιοχή των Αρδεννών κινείται βορειοδυτικά, δέχεται τα νερά δεκάδων άλλων παραποτάμων και μετά από πάνω από 400χμ. χύνεται στη θάλασσα της Μάγχης στην περιοχή της Χάβρης. Στη μέση περίπου του δρόμου του διασχίζει τη Γαλλική πρωτεύουσα, χαρίζοντάς της μοναδική γοητεία. Μετά το Παρίσι κάνει πολλούς μαιανδρισμούς προσφέροντας τα νερά του σε δεκάδες χωριά και μικρές ή μεγάλες πόλεις. Αλλού γέφυρες μεταφέρουν τον κόσμο από τη μια όχθη στην άλλη και αλλού το ρόλο αυτό έχουν πλεούμενα κατάλληλα για το σκοπό αυτό. Είναι η περιοχή της Άνω Νορμανδίας και πιο συγκεκριμένα η περιοχή Seine-Maritime.
Το πρωινό ήταν καλό και μάλλον θα είχαμε λιακάδα. Κατέβηκα κάτω και περπάτησα λίγο δίπλα το ποτάμι.
Το ξενοδοχείο στο φως της μέρας τελείως διαφορετικό. Παλιό εξοχικό-αρχοντικό (Manoir) δίπλα ακριβώς στο νερό του ποταμού είναι πολύ όμορφο!

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Τυνησία

28 Δεκεμβρίου 2007-2 Ιανουαρίου 2008


1. ΝΟΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΣΑΧΑΡΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΑΣΕΙΣ ΤΗΣ

ΗΜΕΡΑ 1η
Άγρια μεσάνυχτα και φτάνουμε στο «Ελ. Βενιζέλος» για την πτήση μας στο νησί Djerba της Τυνησίας. Μετά τις σχετικές διατυπώσεις και τη σχετική αναμονή αναχωρούμε με ψιλόβροχο και πολύ κρύο στις 5.00. Λιγότερο από δύο ώρες μετά είμαστε στην Djerba.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Χριστούγεννα στο Πήλιο!!


26-28 Δεκεμβρίου 1996
-   Τι σκέφτεστε για τα Χριστούγεννα;
-   Εγώ μέχρι και την παραμονή δουλεύω. Μετά έχω λίγες μέρες ελεύθερες.
-   Έχετε σκεφτεί τίποτα;
-   Κάτι για 3-4 μέρες στο Πήλιο σκεφτήκαμε για την εβδομάδα μετά τα Χριστούγεννα.
-   Ωραία ιδέα! Πήλιο χριστουγεννιάτικα! Αν θέλετε κάνουμε το βράδυ Χριστούγεννα με τους γονείς και ανήμερα φεύγουμε. Θα αποφύγουμε και την κίνηση.
-   Καλά. Κοιτάω εγώ για ξενοδοχείο.
-   Τα λέμε!

Έτσι βρεθήκαμε αργά το πρωί των Χριστουγέννων να οδηγούμε για Βόλο. Δύο αυτοκίνητα, 7 άτομα. Μια μικρή στάση στις Θερμοπύλες (φυσικά στο Λεωνίδα!!) και λίγο μετά τις 2 φτάσαμε στις Αλυκές. Βρίσκονται 5 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Βόλου και είναι χτισμένες πάνω στις Αρχαίες Παγασές, εκεί όπου σύμφωνα με τη μυθολογία ναυπηγήθηκε η μυθική Αργώ. Εκεί ήταν το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει. Είχαμε καταλήξει να μείνουμε κάπου κοντά στο Βόλο αφενός για να μπορούμε να κάνουμε ημερήσιες εκδρομές προς τις διάφορες κατευθύνσεις του Πηλίου και αφετέρου φοβηθήκαμε μήπως και  κλειστούμε κάπου στο βουνό από μια έντονη χιονόπτωση. Η απόφασή μας αυτή αποδείχτηκε απόλυτα σωστή.
Τακτοποιηθήκαμε και κατεβήκαμε στο Βόλο αφενός για να φάμε, μιας και η ώρα είχε περάσει, αλλά και για μια πρώτη επαφή με την πόλη. Είχα βρεθεί άλλες 3 φορές στο Βόλο αλλά πάντα για φαΐ ή καφέ και ποτέ δεν την είχα περπατήσει. Και είναι τόσο ωραία πόλη! Φάγαμε σε ένα τσιπουράδικο στην παραλία και μετά βόλτα δίπλα στη θάλασσα. Φτάσαμε μέχρι το κτίριο του Πανεπιστημίου. Εκεί κοντά κάτσαμε και για τον απογευματινό μας καφέ. Από εκεί απολαύσαμε με ηρεμία τις χειμωνιάτικες εικόνες της θάλασσας. Αρκετά κουρασμένοι γυρίσαμε νωρίς το βράδυ στο ξενοδοχείο. Κάτσαμε κάμποσο για παρέα και πέσαμε να ξεκουραστούμε.

Το πρωί, μετά το πρωινό μας ξεκινήσαμε για την πρώτη μας βόλτα στο μυθικό βουνό των Κενταύρων. Ψιλόβρεχε αλλά εμείς είχαμε ακμαιότατο ηθικό! Πρώτα πήγαμε να δούμε το σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, για τον οποίο είχαμε ακούσει πολλά και καλά. Και ήταν όλα έτσι.
Υπέροχος!! Θυμίζει Κεντρική Ευρώπη, είναι καλοδιατηρημένος και βέβαια σε χρήση! Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και συνεχίσαμε.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Σουηδία, μια μέρα στη Lund.

 29 Ιουλίου 1996
Η Δευτέρα ήταν η μέρα της εκδρομής μας στη Σουηδία και πιο συγκεκριμένα στη Lund, «πανεπιστημιούπολη» περίπου 80.000 κατοίκων στη Ν. Σουηδία, τη Skania (Skåne στα Σουηδικά) όπου ήταν και το πανεπιστήμιο που είχε έρθει ο Γ…….
(βλ. http://disaki.blogspot.com/2011/11/blog-post_25.html )
Μετά το πρωινό πήγα στο Σιδηροδρομικό Σταθμό της Κοπεγχάγης, ένα όμορφο και πολύ καθαρό κτίριο  για να κάνω συνάλλαγμα σε Σουηδικές Κορώνες. Γύρισα στο ξενοδοχείο και από εκεί με το λεωφορείο πήγαμε ως το Christianborg, όπου και το παλιό χρηματιστήριο και από εκεί με τα πόδια στο λιμάνι να πάρουμε το ταχύπλοο καταμαράν για την τρίτη σε μέγεθος πόλη της Σουηδίας, το Malmo. Η θάλασσα λάδι και το ταξίδι των 45΄ λες και ήταν σε αυτοκινητόδρομο.
Απέναντι από το λιμάνι του Malmo το υπέροχο κτίριο του ταχυδρομείου και λίγο πιο πέρα ο σταθμός των τρένων που ήταν και η αφετηρία μας για τον τελικό μας προορισμό. Το μικρό ηλεκτρικό τρένο για την Lund, το Pagatagen,  όμορφο, αθόρυβο και χαρούμενα στολισμένο με τις χήνες του Νιλς Χόλγκερσεν, κατάπιε τα λιγότερα από 20 χιλιόμετρα της εντελώς επίπεδης διαδρομής σε 15 λεπτά. Το τοπίο, χαρακτηριστικό της Ν.Σουηδίας, καλλιεργημένο σε όλη του την έκταση και 1-2 χωριά που είδαμε είχαν τη χαρακτηριστική βορειοευρωπαϊκή αρχιτεκτονική.

Κοπεγχάγη. Καλώς σας βρήκαμε κύριε Άντερσεν!!

25-31 Ιουλίου 1996
-Τελικά θα πάω στο πανεπιστήμιο της Lund για έξι μήνες και βλέπουμε. Οι εργασίες μου τους αρέσανε και με ενημέρωσαν ότι γίνομαι δεκτός.
-Lund; Και που πέφτει αυτή η πόλη;
-Στη Scania.
-Scania εγώ ξέρω μόνο φορτηγά και λεωφορεία.
-Εκεί τα φτιάχνουν.
-Και που είναι ρε Γ…… η Scania;
-Νότια Σουηδία.
Έτσι ο Γ….. έφυγε για Σουηδία και ένα μήνα μετά που ήρθε για λίγες μέρες να δει την οικογένειά του μας είπε και τι δε μας είπε! Και για τη Σουηδία και τη ζωή εκεί πάνω αλλά και για την απέναντι Δανία και την πρωτεύουσά της την Κοπεγχάγη. Έτσι μου καρφώθηκε η ιδέα και άρχισε να με τριβελίζει. Το καλοκαίρι ταξίδι στο βορρά. Σκανδιναβία! Άρχισα λοιπόν το ψάξιμο. Είδα τα πρακτορεία και δεν μου έκανε κανένα πρόγραμμα. Ένας φίλος που δούλευε σε πρακτορείο έψαξε για εισιτήρια και ξενοδοχείο. Πολύ ακριβά. Τη χρονιά εκείνη η Κοπεγχάγη ήταν πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης και ίσως αυτό να έπαιζε το ρόλο του. Αλλά έλα που εγώ είχα μουλαρώσει! Θα τα καταφέρουμε μωρέ!. Και τα καταφέραμε.

1η ημέρα

Πέμπτη 25 Ιουλίου 1996. Η ημέρα της κηδείας της Εθνικής μας σταρ, της Αλίκης και η Αθήνα καίγεται από τη ζέστη. Στις 3.30 το μεσημέρι με ένα Μπόινγκ 737-400 της Ο.Α. πετάγαμε για Κοπεγχάγη απευθείας πτήση. Η κόρη μου, στα 8 της έκανε το πρώτο της ταξίδι με αεροπλάνο και το πρώτο στο εξωτερικό και φοβόταν λίγο. Τρεις και μισή ώρες αργότερα κατεβαίναμε στο αεροδρόμιο της Δανέζικης πρωτεύουσας. Καλοκαίρι, βορράς και 6 το απόγευμα σχεδόν μεσημέρι. Θερμοκρασία ανοιξιάτικη. Γύρω στους 20. Τέλεια! Παίρνουμε ένα ταξί και πάμε στο ξενοδοχείο περνώντας μέσα από το κέντρο της πόλης που μας δίνει την καλύτερη πρώτη εντύπωση. Το ξενοδοχείο είναι στο κέντρο, παλιό κτίριο με τον τελευταίο όροφο, όπου και το δωμάτιό μας, σοφίτα. Αν και η πρώτη εικόνα του δωματίου με την επικλινή στέγη και τα μικρά παράθυρα μας απογοήτεψε λίγο, η καλή μας διάθεση σε συνδυασμό με τη θαυμάσια λιακάδα έξω δεν μας άφησαν περιθώρια για γκρίνια. Κατεβήκαμε στο δρόμο και χαζέψαμε λίγο την περιοχή. Η πρώτη μας εντύπωση αφορούσε τα πολλά, μα πάρα πολλά ποδήλατα. Τι ήταν αυτό; Άντρες, γυναίκες, γέροι, νέοι, παιδιά όλοι πάνω σε ένα ποδήλατο. Και όλα αυτά τα ποδήλατα κινούνταν σε ειδικούς ποδηλατοδρόμους, με τα δικά τους φανάρια. Και οι οδηγοί των αυτοκινήτων να σέβονται τους ποδηλάτες και τους πεζούς απόλυτα. Αλλά και οι πεζοί δεν παραβιάζουν τα σήματα και τα φανάρια.
Με ένα ταξί πήγαμε στην πλατεία του Δημαρχείου. Μεγάλη η πλατεία και γύρω όμορφα τούβλινα κτίρια  που στέγαζαν εταιρείες, σπίτια, γραφεία και στα ισόγεια μαγαζιά.
Η μια πλευρά της πλατείας καταλαμβάνεται από το μοναδικό Δημαρχείο. Τι λόγια να βρει να πει κανείς γι αυτό το κτίριο και να αποδώσει την πραγματικότητα. Μάλλον δεν υπάρχουν

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Πολωνία, «έρωτας με την πρώτη ματιά»!!-Ταξίδι 3ο

16-21 Δεκεμβρίου 2008
ΜΕΡΟΣ Α΄ - ΝΟΤΙΑ ΠΟΛΩΝΙΑ
Ακριβώς ενάμιση χρόνο μετά, παραμονές Χριστουγέννων του 2008, ετοιμάστηκα με δύο συναδέλφους για χειμωνιάτικη, αυτή τη φορά, επίσκεψη στην Πολωνία. Η πτήση μας με Lufthansa προέβλεπε έξι ώρες στο Μόναχο. Φυσικά εμείς είχαμε διαλέξει τη συγκεκριμένη ανταπόκριση για να αξιοποιήσουμε το πέρασμά μας από τη Βαυαρική πρωτεύουσα, την οποία και επισκεφθήκαμε (βλ http://disaki.blogspot.com/2010/12/marienplatz.html ).
Στις 3 το μεσημέρι με πτήση Cityline της Lufthansa αναχωρήσαμε από το Μόναχο για την Κρακοβία, όπου φτάσαμε μια ώρα μετά. Μέχρι να πάρουμε τι αποσκευές μας και να βγούμε έξω είχε νυχτώσει για τα καλά. ΧΕΙΜΩΝΑΣ!!! Ο Myetek μας περίμενε. Φορτώσαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητό του και ξεκινήσαμε για Κρακοβία. Η κίνηση απίστευτη!! Οι Πολωνοί οδηγοί είναι φοβεροί!! Είχα πάρει μια γερή δόση από δαύτους στο πρώτο μου ταξίδι. Ο φίλος μας είχε συνέχεια το κινητό στο αυτί. Αν δεν τον παίρνανε έπαιρνε αυτός! Το ραδιόφωνο στη διαπασών και οι ελιγμοί μέσα στο μποτιλιάρισμα για πολύ γερά νεύρα.

Πολωνία, «έρωτας με την πρώτη ματιά»!!-Ταξίδι 2ο

21-26 Ιουνίου 2007
ΜΕΡΟΣ Α΄ - ΒΑΡΣΟΒΙΑ
Δεν είχαν περάσει δύο χρόνια όταν βρέθηκα και πάλι στα ίδια μέρη. Αυτή τη φορά δεν ήμουν μόνος. Μια παρέα οκτώ ατόμων οργανώσαμε το ταξίδι μας επισκεπτόμενοι μέρη που είχα πάει την προηγούμενη φορά αλλά και άλλα που λαχταρούσα πραγματικά να πάω. Πάντα στον Νότο.
Με πτήση της Norwegian φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι της μέρας του θερινού ηλιοστασίου (21 Ιουνίου, η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου για το βόρειο ημισφαίριο) στο αεροδρόμιο της Βαρσοβίας και με δύο ταξί φτάσαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης για να αφήσουμε τις αποσκευές μας, μιας και το απόγευμα θα παίρναμε το intercity για την Κρακοβία. Από το σταθμό περπατώντας κινηθήκαμε προς τους Σαξονικούς κήπους, το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και από την Krakowskie Przedmiescie φτάσαμε στην πλατεία του Κάστρου. Τα μέρη για μένα γνώριμα και έμοιαζε σαν να ήμουν πάλι εκεί την προηγούμενη μέρα. Σα μικρό παιδί, γεμάτος ενθουσιασμό εξηγούσα στους άλλους αυτά που δύο χρόνια πριν είχα ανακαλύψει μόνος μου με τη βοήθεια όσων είχα διαβάσει. Στη βάση του μνημείου του Ζίγκμουντ Γ’ Βάζα μια ομάδα μαθητών μάζευε χρήματα για την εκδρομή που θέλαν να πάνε με το σχολείο τους. Όταν τους δώσαμε 20 ζλότι (περίπου 6 ΕΥΡΩ τότε) έγινε πανηγύρι! Μας κύκλωσαν και θέλανε να βγάλουν φωτογραφίες μαζί μας. Όταν τους είπαμε ότι είμαστε εκπαιδευτικοί και έχουμε έρθει να επισκεφθούμε σχολείο τότε έγινε το σώσε. Οι φωτογραφικές των κινητών πήραν κυριολεκτικά φωτιά. Το τι το διασκεδάσαμε δε λέγεται!!
Μετά το ευχάριστο αυτό συναπάντημα, χαζέψαμε την πλατεία, βγάλαμε άπειρες φωτογραφίες και προχωρήσαμε προς την πλατεία της παλιάς πόλης. Για άλλη μια φορά θαύμασα τον τρόπο που έφτιαξαν ξανά μια παλιά πόλη μέσα από ένα σωρό μπάζα! Οι προσόψεις των δύο κτιρίων που ήταν οι μόνες που έμειναν όρθιες απ’ όλη την περιοχή δύσκολα ξεχωρίζουν. Κάτσαμε στην πλατεία για φαΐ και μετά συνεχίσαμε προς το Barbakan και την Νέα Πόλη (Nowe Miasto).
Δυστυχώς όμως η ώρα πέρναγε και έπρεπε να γυρίσουμε στο σταθμό. Σιγά σιγά γυρίσαμε. Άλλοι με τα πόδια και εμείς με ένα ταξί. Ο ταξιτζής μίλαγε λίγο ελληνικά. Είχε κάνει δύο χρόνια κουβαλώντας λάσπη σε οικοδομές στη χώρα μας. Η φράση που ήξερε καλύτερα ήταν «φέρε λάσπη»!!! Δίπλα στο σταθμό είναι ένα πολύ όμορφο συγκρότημα γυάλινων κτιρίων (καμιά σχέση με γνωστή φίρμα του τόπου μας και τα τερατουργήματά της). Στο κτίριο αυτό βρίσκεται και το Hard Rock Cafe της Βαρσοβίας. Κάτσαμε σε ένα πολύ όμορφο καφέ ακούγοντας πολύ καλή τζαζ από ένα τρίο που έπαιζε σε μια σκηνή στο αίθριο μπροστά μας.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Πολωνία, «έρωτας με την πρώτη ματιά»!!-Ταξίδι 1ο



-Πολωνία; Πάλι; Κολιάτσου – Παγκράτι το έχεις κάνει!
Αυτή ήταν η συνηθισμένη αντίδραση γνωστών και φίλων όταν τους είπα ότι θα πάω στη Πολωνία. Τρεις φορές μέσα σε τρία χρόνια καταντά σχεδόν ύποπτο. Φαίνεται όμως ότι τα πάντα συνωμοτούσαν για να επισκεφτώ ξανά και ξανά τη χώρα που για μένα υπήρξε «έρωτας με την πρώτη ματιά». Έρωτας που αφορά τόσο τη χώρα αλλά ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους. Τρεις φορές λοιπόν κυρίως στο νότο της χώρας και σε διαφορετικές εποχές.

Ταξίδι 1ο
17-25 Σεπτεμβρίου 2005
ΜΕΡΟΣ Α΄- ΚΡΑΚΟΒΙΑ
Ήταν μέσα Σεπτεμβρίου του 2005 όταν με απευθείας πτήση της κρατικής εταιρείας της Πολωνίας LOT έφτανα στη Βαρσοβία χαράματα και από εκεί με δεύτερη εσωτερική πτήση στην Κρακοβία. Βροχερό το πρωινό και αφού άφησα τη βαλίτσα στο ξενοδοχείο, για να γλιτώσω τη βροχή αποφάσισα η πρώτη μου επίσκεψη να είναι στα αλατωρυχεία της Wieliszka.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Δυο αδέλφια στα μονοπάτια του Αγίου Όρους!!


19-23 Ιουλίου 1994-Δεύτερο ταξίδι

Τη Δευτέρα στις 10.30 το βράδυ φύγαμε με τον αδερφό μου με λεωφορείο για Θεσσαλονίκη. Ήταν άγρια χαράματα σαν φτάσαμε και με ένα ταξί πήγαμε στο σταθμό των λεωφορείων για Χαλκιδική. Μια μπουγάτσα (με κρέμα βέβαια…….) και ένας καφές από το διπλανό μαγαζί για πρωινό και στις 6 φεύγουμε για Ουρανούπολη, όπου και φτάσαμε λίγο πριν τις 9. Πήραμε τα διαμονητήρια που είχαμε κλείσει τηλεφωνικά, στις 9.30 (μετά από άλλο ένα καφέ!) μπήκαμε στο καραβάκι και μισή ώρα αργότερα φεύγαμε για Δάφνη. Το οδοιπορικό στο Περιβόλι της Παναγίας μόλις ξεκίναγε. Για μένα το δεύτερο, μιας και δύο χρόνια πριν πρωτοπήγα και περπάτησα εκείνα τα χώματα (http://disaki.blogspot.com/2011/02/blog-post.html ).
Το καραβάκι, αφού έπιασε σε όλους τους αρσανάδες και τις παραλιακές μονές, έφτασε στις 11.30 στη Δάφνη. Κατεβήκαμε και γραμμή στο λεωφορείο για τις Καρυές. Πήραμε κάτι από το φούρνο για να τσιμπήσουμε και πήγαμε στο μαγαζί που διατηρούν δύο Μοναχοί. Οι πατέρες Ιερόθεος και Κύριλλος. Τους έδωσα χαιρετίσματα από ένα κοινό φίλο και κάτσαμε για λίγη κουβέντα. Επικοινώνησα με τους δικούς μου, πήγαμε να προσκυνήσουμε στο Πρωτάτο και αφού φορτωθήκαμε τα σακίδια ξεκινήσαμε την πορεία μας.
Η πρώτη στάση ήταν σχεδόν αμέσως. Μονή Κουτλουμουσίου. Υπέροχο μοναστήρι με καταπληκτικές τοιχογραφίες, ειδικά με μουσικά όργανα, κάτι που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Στο αρχονταρίκι μας κέρασαν λουκούμι και δροσερό νερό,
κάτσαμε και λίγο απ’ έξω στην πανέμορφη βρύση και πάλι στο μονοπάτι μας για το μοναστήρι του Φιλοθέου.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Φινλανδία-Εσθονία, ταξίδι στους πάγους!!!

Μέρος β΄ - στη Λαπωνία, το βασίλειο των πάγων!
Rovaniemi
Φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Ελσίνκι για την πτήση μας προς τη Λαπωνία. Κάναμε check in και πήγαμε στην πύλη επιβίβασης. Θέλαμε ακόμα πάνω από μισή ώρα για να αρχίσει. Βρήκαμε όμως τον τρόπο να περάσει αυτός ο χρόνος ευχάριστα. Υπήρχαν κάποια «πατίνια» για το προσωπικό. Τι ήταν να τα δούμε. Τα παιδιά αρχίσανε και ακολουθήσαμε και οι μεγάλοι. Με λίγα λόγια τα παιδιά στον κόσμος τους και εμείς στην κοσμάρα μας θυμηθήκαμε τα παιδικά μας και τα πατίνια που φτιάχναμε μόνοι. Πειράγματα, γέλια και πολλές φωτογραφίες, απόδειξη της «τρέλας» μας.
Πέρασε η ώρα και μπήκαμε στο Μπόινγκ της Finnair. Το ταξίδι λίγο παραπάνω από μία ώρα μέχρι την πρωτεύουσα της Λαπωνίας, το Rovaniemi.
Το θέαμα από το αεροπλάνο καταπληκτικό. Κάτω από τα πόδια μας ατέλειωτα δάση και χιλιάδες (κυριολεκτικά) παγωμένες λίμνες να γυαλίζουν από τον εκτυφλωτικό ήλιο. Σύμφωνα με τον μικρό τουριστικό οδηγό που είχαμε (στα Ελληνικά παρακαλώ), έκδοσης του Φινλανδικού Οργανισμού Τουρισμού, η «χώρα των χιλίων λιμνών» αριθμεί 180.000 (!!!) λίμνες. Αν λάβει κανείς υπ’όψη του ότι πρόκειται για ένα απέραντο δάσος, τελικά όπου δεν έχει δέντρα υπάρχει νερό. Κύρια λίμνη! Έτσι ξεχωρίζουν τις λίμνες το χειμώνα όταν όλα είναι κάτασπρα, καλυμμένα από χιόνι.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Φινλανδία-Εσθονία, ταξίδι στους πάγους!!!


17-24 Απριλίου 2003


Είναι αρχές του Απρίλη και τα κρύα του χειμώνα αποτελούν πια ανάμνηση. Η άνοιξη έχει μπει για τα καλά και τραβάμε ολοταχώς για το καλοκαίρι.
Κι όμως μια ομάδα ανθρώπων έχουμε καταληφθεί από τον πανικό του κρύου! Ψάχνουμε να αγοράσουμε φόρμες σκι, ισοθερμικά εσώρουχα, βαριές, ζεστές και αδιάβροχες μπότες, κασκόλ, σκουφιά, γάντια!!!
Όχι. Δεν είμαστε τρελοί! Είμαστε μια ομάδα καθηγητών και μαθητών από ένα Γυμνάσιο της Αθήνας που πρόκειται να ταξιδέψουμε στη Λαπωνία, στη βόρεια Φινλανδία, καλεσμένοι από το Γυμνάσιο του Ivalo, πόλη της περιοχής, στα μέσα του μήνα. Εκεί ο καιρός δεν παίζει. Εύκολα η θερμοκρασία μπορεί να αγγίξει τους 20° C κάτω από το μηδέν. Γι αυτό και πρέπει να οργανωθούμε κατάλληλα. Η αναχώρηση μας έχει ορισθεί για τις 17 του Απρίλη, ημέρα Πέμπτη, δύο μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία για τις διακοπές του Πάσχα. Τα πάντα κινούνται γύρω από αυτό το ταξίδι και την προετοιμασία του. Όσο πλησιάζει η μέρα της αναχώρησης, ο πυρετός των ετοιμασιών ανεβαίνει κατακόρυφα. Και φτάνει η Τετάρτη 16 Απριλίου. Ημέρα που στην Αθήνα έχουν έρθει οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την υπογραφή της ένταξης των 10 νέων μελών της. Στην Αθήνα επικρατεί ένας χαμός!
Από το πρακτορείο μας ενημέρωσαν ότι πιθανά να υπάρξει πρόβλημα με την πρόσβασή μας στο αεροδρόμιο και γι αυτό πρέπει να φύγουμε πολύ πρωί.

Μέρος α΄ - στις πρωτεύουσες
Ημέρα 1η
Προς το Βορρά
Είναι Πέμπτη 17 Απριλίου, 4.30 το πρωί. Η πτήση μας είναι στις 8.20 και έχουμε κανονίσει να μας πάρει το πούλμαν από το σχολείο αυτή την ώρα! Αγουροξυπνημένοι ή ξενύχτηδες φτάνουμε στο σχολείο όπου μας περιμένει το πούλμαν για το αεροδρόμιο. Φτάνουν και οι τελευταίοι ξενύχτηδες και μετά από πολλές αγκαλιές, φιλιά και δάκρυα αναχωρούμε για το αεροδρόμιο όπου φτάνουμε μισή ώρα μετά.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Άνοιξη στη Βόρεια Πίνδο

29 Απριλίου-2 Μαΐου 2008


Η Άφιξη (1η μέρα)
Την Τρίτη του Πάσχα με δύο αυτοκίνητα ξεκινήσαμε από την Αθήνα. Προορισμός τα Γρεβενά, σαν κέντρο για εκδρομές και βόλτες στα βουνά και τα δάση της Β. Πίνδου αλλά και στις λιγότερο άγριες περιοχές του νομού, στις περιοχές που περνάει ο Αχελώος.. Η υπόλοιπη παρέα ήταν ήδη στη Δ. Μακεδονία και θα τη συναντούσαμε εκεί. Σύνολο 8 άτομα που είχαμε σκοπό να κάνουμε πολλά – πολλά χιλιόμετρα εκεί πάνω για 4 ολόκληρες ημέρες.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Στην Πάτρα ….το μάθημα συνεχίζεται


16 Απριλίου 2008
Στις 16 Απριλίου 2008 οι δύο ομάδες εργασίας από το 14ο Γυμνάσιο Περιστερίου Αττικής, αποτελούμενες από 47 μαθητές και 6 καθηγητές συνοδούς επισκεφθήκαμε χώρους σχετικούς με τα προγράμματά μας στην Πάτρα. Είχε προηγηθεί επίσκεψη στη Μαντινεία Αρκαδίας (βλ. http://disaki.blogspot.com/2011/11/blog-post_02.html). Μετά από συνεννόηση μαζί μου οι μαθήτριες της Β1 τάξης Ελένη και Γαρυφαλλιά, ηλικίας 14 χρόνων ανέλαβαν να γράψουν τις εντυπώσεις τους από την επίσκεψη αυτή. Δεν θα γράψω ξανά ότι έγραψα στο παραπάνω topic τα οποία ισχύουν απόλυτα. Εγώ από τη μεριά μου θέλω απλά να τις ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά και να τους ευχηθώ και σε άλλα πολλά.

Δήμος Φιωτάκης
Καθηγητής Βιολόγος


14ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ 16-4-2008
                                                           
        Ξεκινήσαμε την εκδρομή μας με προορισμό την Πάτρα. Μετά από μία μεγάλης διάρκειας, διαδρομή φτάσαμε στην Πάτρα, στην Αχαΐα  Clauss   

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Στη Μαντινεία Αρκαδίας για…μάθημα


25 Φεβρουαρίου 2008

Στις 25Φεβρουαρίου 2008 δύο ομάδες εργασίας σε προγράμματα Πολιτιστικά (Αρχαία Θέατρα) και Αγωγής Υγείας (Οινόπνευμα, Φάρμακο ή φαρμάκι; ), από το 14ο Γυμνάσιο Περιστερίου Αττικής, αποτελούμενες από 48 μαθητές και 5 καθηγητές συνοδούς επισκεφθήκαμε χώρους σχετικούς με τα προγράμματά μας. Μετά από συνεννόηση μαζί μου οι μαθήτριες της Α2 τάξης Αγγελική και Μαίρη, ηλικίας 12 χρόνων ανέλαβαν να γράψουν τις εντυπώσεις τους από την επίσκεψη αυτή. Τις παρουσιάζουν λοιπόν εδώ χωρίς καμιά παρέμβαση από μεριάς μας. Ξέροντας από πριν ότι θα παρουσιαστεί σε forum  του internet πιθανά η γραφή τους είναι κάπως κρατημένη και όχι τόσο αυθόρμητη. Είναι η πρώτη τους παρουσίαση και πιστεύω ότι αν συνεχίσουν θα έχουμε πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Ελπίζω ότι θα απολαύσετε την παιδική ματιά τους στο θέμα μας ενθαρρύνοντάς τις για πιο όμορφη συνέχεια. Εγώ από τη μεριά μου θέλω απλά να τις ευχαριστήσω από καρδιάς και να τους ευχηθώ και σε άλλα πολλά.

Δήμος Φιωτάκης
Καθηγητής Βιολόγος


Είμαστε μαθήτριες της Α′ Γυμνασίου και πριν από λίγους μήνες πραγματοποιήθηκε μια εκπαιδευτική εκδρομή στην Τρίπολη μέσω των προγραμμάτων: «Αρχαία Ελληνικά Θέατρα» & «Οινόπνευμα» στην οποία λάβαμε μέρος. Θα θέλαμε λοιπόν να σας περιγράψουμε τα μέρη που επισκεφτήκαμε και τις εντυπώσεις μας!
Αρχικά επισκεφτήκαμε το Αρχαίο Θέατρο στη Μαντινεία στο οποίο συγκεντρώνονταν οι Αρχαίοι Έλληνες και παρακολουθούσαν θεατρικές παραστάσεις.

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Καλάβρυτα, πόλη μαρτυρική σε περιοχή που οι ομορφιές περισσεύουν!

30 Μαΐου 2008

- Και μόνο γι αυτό το μνημείο πρέπει όλοι να έρθουν στα Καλάβρυτα, ψιθύρισε κοιτώντας με φανερή συγκίνηση τη συγκλονιστική γλυπτική σύνθεση στο πίσω δεξιό μέρος της αυλής του παλιού σχολείου. Σήμερα αυτό το κτίριο στεγάζει το μουσείο του ολοκαυτώματος και η γλυπτική σύνθεση δείχνει μια μάνα με τα δυο παιδιά της να σέρνουν πάνω σε μια κουβέρτα το πτώμα του εκτελεσμένου πατέρα! http://www.kalavrita-hotels.gr/gr/sights.asp?ID=10

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Στον Καστανόλογγο της Όχης!!

30 Οκτωβρίου 2011

30 Οκτωβρίου και ο βοριάς λυσσομανάει. Έλα όμως που πριν φύγω από την Κάρυστο θέλω να πάω να δω τα φθινοπωρινά χρώματα του μοναδικού δάσους καστανιάς της Νότιας Εύβοιας στη νοτιοανατολική πλευρά του βουνού Όχη. Και μιας και βρήκα και παρέα δεν κρατιόμουνα με τίποτα. 23 χιλιόμετρα σε αρκετά καλό δρόμο και φτάσαμε. Όταν κατεβήκαμε αναρωτηθήκαμε τι πάμε να κάνουμε. Βοριάς να σε πετάει κάτω και ψοφόκρυο. Αλλά φυσικά δεν μας κρατάει τίποτα. Τα χρώματα του δάσους είναι μοναδικά. Παίρνουμε τα σακίδια και τη φωτογραφική μηχανή και ξεκινάμε. Τρεχούμενα νερά, κίτρινα φύλλα, ένα ξέφωτο με μια στάνη που παραπέμπει σε άλλες εποχές. και ένα "φρύδι" από όπου η θέα προς τις ανατολικές ακτές και τον Καβοντόρο είναι ανεπανάληπτη. Έξω από τη στάνη βρήκαμε λίγο "στρογέρα" όπως λένε οι ντόπιοι, δηλ. απάγκιο και καταφέραμε και ψήσαμε το καφεδάκι μας. Γέμισαν τα μάτια και η ψυχή μας χρώματα που συμπληρώθηκαν όταν κατεβαίναμε με το υπέροχο ηλιοβασίλεμα και εικόνες μοναδικές. Λίγες από τις εικόνες αυτές "συνέλαβε" ο φακός της μηχανής μου και κάποιες από αυτές παρουσιάζω εδώ!!













 Περισσότερες φωτογραφίες  https://picasaweb.google.com/113519638873206463457/ChestnutForestInSouthEvia30102011









 











































































































































































Στην καρδιά της Ρούμελης!!!

10-11 Απριλίου 2007

Αρχές Απρίλη του 2007 και μόλις δύο μέρες μετά το Πάσχα, λέμε με τη γυναίκα μου να πάμε για ένα διήμερο στη Φωκίδα. Στην καρδιά της Ρούμελης, εκεί που φτιάχνουνε νόστιμες ελιές και ωραίο λάδι και μας στέλνουνε και δροσερό νερό να ξεδιψάσουμε! Αν και σε κάποια από αυτά τα μέρη έχουμε πάει και παλιότερα, ήταν ευκαιρία να πάμε και πάλι να δούμε και κάποια που δεν τα ξέραμε.

Τρίτη 10 Απριλίου

Ξεκινήσαμε νωρίς το μεσημεράκι και ακολουθώντας την κλασσική διαδρομή από Εθνική Αθήνας-Λαμίας, Θήβα, Λειβαδιά και Δελφούς, φτάνουμε στην παραθαλάσσια Ιτέα έχοντας διασχίσει τον μοναδικό ελαιώνα της Άμφισσας, έναν από τους μεγαλύτερους της χώρας μας, με τις υπέροχες υπεραιωνόβιες ελιές. Η πόλη είναι το επίνειο της Άμφισσας και ιδρύθηκε το 1830. Έχει πολύ καλή ρυμοτομία και όμορφες πλατείες και κτίρια του 19ου αι.
Κάτσαμε να φάμε στο λιμάνι απολαμβάνοντας τη θάλασσα και μετά πήγαμε στο. ξενοδοχείο όπου είχαμε κλείσει δωμάτιο. Αν και δεν ήταν παραθαλάσσιο, από το παράθυρο είχαμε πανοραμική άποψη του Κρισσαίου κόλπου και αυτή ήταν μια εικόνα που μας άρεσε πολύ. Αφήσαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε να πάμε για απογευματινή βόλτα στην πόλη της Άμφισσας.
«Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά…….». Έτσι ξεκινάει το γνωστό δημοτικό τραγούδι. Άμφισσα, τα ηρωικά Σάλωνα, η πρωτεύουσα του νομού Φωκίδας. Χτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες της Γκιώνας βρίσκεται εκεί από τα αρχαία χρόνια. Καταστράφηκε πολλές φορές και τη σημερινή της μορφή την απέκτησε μετά τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους. Όμορφες πλατείες, νεοκλασικά αρχοντικά, αλλά και λαϊκά σπίτια και εκκλησίες με σπουδαιότερη τη Μητρόπολη της Ευαγγελίστριας. Δίπλα στη Μητρόπολη βρίσκονται τα ερείπια παλαιοχριστιανικού βαπτιστηρίου με εξαιρετικό ψηφιδωτό δάπεδο που έχει αποκατασταθεί. Πραγματικά η βόλτα στο κέντρο της πόλης είναι πολύ ευχάριστη. Πάνω από την πόλη δεσπόζει το Κάστρο των Σαλώνων ή Κάστρο της Ωριάς. Η θέα από εκεί πάνω προς την πόλη και τον κάμπο είναι μοναδική.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Κορινθία, μικρή εξόρμηση στα ορεινά και όχι μόνο

25 Μαρτίου 2008

Το τετραήμερο (!!!) της 25ης Μαρτίου πήγαμε σε φίλους στην Πάτρα! Βόλτες, φίλοι, ρεμπετάδικα κ.λ.π.
Την Τρίτη 25 Μαρτίου πολύ πρωί φύγαμε από την Πάτρα με πολλή βροχή. Θα πηγαίναμε πρώτα ορεινή Κορινθία και το απογευματάκι Αθήνα. Ο καιρός έμελλε να μας δείξει όλα του τα πρόσωπα εκείνη τη μέρα. Στο δρόμο η βροχή εναλλάσσονταν συνεχώς με ήλιο, λίγο εκνευριστικό κυρίως γιατί γυάλιζε πολύ ενοχλητικά ο δρόμος. Στο Κιάτο στρίψαμε δεξιά και μετά από περίπου 40 λεπτά ημιορεινής διαδρομής φτάσαμε με σχετικά καλό καιρό
στο χωριό Στυμφαλία.

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Άγιος Βασίλειος Βοιωτίας

17 Απριλίου 2010 

- Που θα πάμε αύριο;
- Κάπου ήσυχα για ψαράκι.
- Για πού λες;
- Πάμε προς παραλίες Βοιωτίας;
- Θα ψάξω. Τηλεφωνιόμαστε αύριο.

Στην Ψάθα για ψαράκι, στα Βίλια για καφέ!!

13 Μαρτίου 2010
-   Καλημέρα! Τι κάνετε;
-   Καλημέρα! Καλά!
-   Έχετε κανονίσει κάτι για σήμερα;
-   Όχι. Σκέφτεσαι κάτι;
-   Πάμε το μεσημέρι για ψάρι;
-   Πάμε! Έχεις κάτι στο μυαλό σου;
-   Όχι. Εσύ τι λες;
-   Προς Αλεποχώρι μεριά;
-   Αλεποχώρι, Ψάθα, Πόρτο Γερμενό. Καλή ιδέα! Που από όλα;
-   Ελάτε από εδώ και βλέπουμε.
-   Κατά τις 12.00-12.30 καλά είναι;
-   Εντάξει. Σας περιμένουμε.
-   Τα λέμε το μεσημέρι.

Γύρω στις 12.30 είμαστε κάτω από το σπίτι του Χρήστου και της Μίνας.
-   Άνοιξε να σου φέρω το τυρί που έφερα από την Κάρυστο.
-   Έλα, ανέβα.
Δίνω στη Μίνα το τυρί και κατεβαίνουμε. Παρκάρω και όλοι μαζί με το αυτοκίνητο του Χρήστου ξεκινάμε.
-   Που πάμε τελικά;
-   Πάμε για Ψάθα;
-   Έγινε.
Εθνική προς Πειραιά (Σάββατο και η κίνηση δεν είναι πολύ αυξημένη), Καβάλας και Εθνική προς Κόρινθο. Στρίβουμε δεξιά στην παλιά Εθνική προς Θήβα. Ο δρόμος στενός και η παραμικρή κίνηση φαίνεται. Ευτυχώς τα περισσότερα αυτοκίνητα και κυρίως τα φορτηγά σύντομα στρίβουν. Σε λίγο ο δρόμος αρχίζει και ανηφορίζει και το τοπίο πρασινίζει. Ο δρόμος έχει αρκετές στροφές,. είναι και αυτοί οι  παλαβοί που κάνουν «απίθανες» προσπεράσεις σε στροφές χωρίς ορατότητα (δικαιολογημένα τα πολλά εικονοστάσια) και θέλει προσοχή. Το πράσινο όμως έχει φουντώσει και σε αποζημιώνει. Είναι και η εποχή που ευνοεί εξορμήσεις σε αυτές τις περιοχές που τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα γίνεται το αδιαχώρητο.

Φωτοστιγμές από τη Νότια Εύβοια


Κουρκουμπίνες να γλύφεις τα δάχτυλά σου!!!!!

29 Μαΐου 2010


- Τι θάλεγες να πάμε για φαΐ στον Αγ. Δημήτρη;
- Ωραία ιδέα!   
Σε λίγο  το καράβι μπήκε στο λιμάνι του Μαρμαρίου. Κόντευε μία το μεσημέρι. Βγήκαμε και αντί να πάμε ΝΑ προς Κάρυστο πήραμε αντίθετη κατεύθυνση  προς τα ΒΑ. Για πιο γραφική  διαδρομή προτιμήσαμε τους “Γιατρούς”. Πράσινο, πολύ πράσινο μέχρι πάνω στο γήπεδο. Συναντήσαμε το δρόμο που ανεβαίνει από Μαρμάρι (τον “κανονικό”) και στρίψαμε αριστερά. Είμαστε πια στο οροπέδιο πάνω από το λιμάνι. Φτάνουμε στη διασταύρωση με το δρόμο που κατεβαίνει από Χαλκίδα για Κάρυστο και περνάμε απέναντι.

Σαββατιάτικη βόλτα στο Ληλάντιο!!!

9 Οκτωβρίου 2010


Είναι 720 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού. Η κλαγγή των όπλων που χτυπιούνται με λύσσα, οι ιαχές των πολεμιστών και τα βογκητά των τραυματισμένων και των μελλοθάνατων γεμίζουν τον αέρα. Η μάχη φαίνεται πως είναι σφοδρή και με πολλά θύματα. Και γι αυτό έμεινε στην ιστορία. Η νίκη γέρνει τελικά προς το μέρος της σημερινής πρωτεύουσας του τόπου.
Οι δυο γειτόνισσες συνδέονται με «δυνατή» λυκοφιλία!! Πότε αγκαζέ ξεκινούν να φτιάξουν αποικίες σε τόπους μακρινούς και πότε σφάζονται για τον κάμπο που τις χωρίζει.. Οι γειτόνισσες πόλεις είναι η Χαλκίδα και η Ερέτρεια. Και ανάμεσά τους το Ληλάντιο Πεδίο. Η μικρή κοιλάδα που διαρρέει ο Λήλας ποταμός στην πορεία του από τη Δίρφη μέχρι τον Νότιο Ευβοϊκό

2730 χρόνια μετά τη σπουδαία εκείνη μάχη και αν και ήμαστε ακόμα στις αρχές του Οκτώβρη, ο καιρός έβαλε για λίγο τα χειμωνιάτικά του. Όχι βέβαια τα βαριά χειμωνιάτικα.
Δεύτερο Σάββατο του Οκτωβρίου και έχοντας περάσει τρεις εβδομάδες με πολύ δουλειά και μεγάλη κούραση για την αντιμετώπιση του τέρατος που λέγεται Ευρωπαϊκή (!!) γραφειοκρατία, έχουμε αποφασίσει να πάμε μια μικρή βόλτα, να φύγει λίγο το μυαλό. Ο στόχος ένα μοναστήρι κοντά στη Χαλκίδα Η Μονή Αγίου Γεωργίου ΑΡΜΑ. Κάτι είχα δει, κάπου είχα διαβάσει, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για μια «αυτοψία». Το διαδίχτυο με προμήθεψε με τις απαραίτητες πληροφορίες και παρ’ όλο που η διαδρομή δεν είχε καμιά ιδιαίτερη δυσκολία, το GPS ανέλαβε την καθοδήγηση.
Στη Χαλκίδα στρίψαμε δεξιά για Νότια Εύβοια και σε λίγο περάσαμε τη Νέα Λάμψακο και αφού περάσαμε το στεγνό ποτάμι μπήκαμε στο χωριό Βασιλικό. Μέσα στο χωριό στρίψαμε αριστερά με κατεύθυνση το χωριό Φύλλα, το χωριό του Μιαούλη. 
Πλησιάζοντας τα Φύλλα είδαμε ψηλά τα εντυπωσιακά ερείπια του κάστρου Καστέλι.
Ο δρόμος για το μοναστήρι περνάει έξω από το χωριό. Κινείται με αρκετές στροφές ανάμεσα σε ελαιώνες και αμπέλια. Σε λίγο οι καλλιέργειες δίνουν τη θέση τους στα πεύκα και φτάνουμε στο μοναστήρι που φαίνεται ξαφνικά σε μια στροφή, κρυμμένο καλά από «βέβηλα» μάτια. 
 
Μια όμορφη πύλη που πλαισιώνεται από κυπαρίσσια είναι η πρώτη εικόνα. Το μοναστήρι, που δεν υπάρχει τεκμηριωμένο έτος ίδρυσής του, έχει διατηρήσει μόνο το καθολικό από τα παλιά. Νέα κτίρια έχουν φτιαχτεί στη θέση των κατεστραμμένων. 
Και τα τελευταία χρόνια ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αναστήλωσης προσπαθεί να αποκαταστήσει ότι μπορεί να σταθεί από τα παλιά κτίρια.
Δυστυχώς η πύλη ήταν κλειστή και δεν υπήρξε καμιά απόκριση στο καμπανάκι που χτύπησα. Γύρω όμως από τους κήπους υπήρχε ένας πρόχειρος, συρμάτινος φράχτης, ανοικτός. Έτσι μπήκα στον περίβολο. Ψυχή ζώσα πουθενά! Λείπανε; Κοιμόνταν; Ποιος ξέρει; Η ώρα ήταν μία το μεσημέρι. 
Το καθολικό δυστυχώς κλειστό. Έτσι περιορίστηκα σε φωτογραφίες του χώρου και του ναού απ’ έξω.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Αυτή τη φορά όμως μπήκαμε στα Φύλλα και αφού περάσαμε το χωριό προχωρήσαμε προς τον Μύτικα, το χωριό πάνω από το οποίο είχαμε δει από μακριά δύο εντυπωσιακούς πύργους. 
Πρόκειται για μεσαιωνικά, αμυντικά κτίσματα των Λομβαρδών αρχόντων, που διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση μέχρι σήμερα. Κάναμε λοιπόν μια στάση για φωτογραφίες και συνεχίσαμε μέχρι τη Νέα Λάμψακο. Η διαδρομή από τα Φύλλα μέχρι τον κεντρικό δρόμο είναι πολύ όμορφη.
Φτάσαμε λοιπόν στην παραλία στη Νέα Λάμψακο όπου υπάρχουν ουζερί και ψαροταβέρνες. 
Απέναντι είναι η νέα, κρεμαστή γέφυρα της Χαλκίδας αλλά και το εργοστάσιο τσιμέντων. 
Η παραλία είναι βραχώδης και η θάλασσα πολύ ρηχή γεμάτη φύκια. Ανάμεσα τους κάποιοι ψάχνουν για οστρακοειδή. 
 
Ένας τέτοιος «ψαράς» εκείνη την ώρα έψαχνε. Φάγαμε το ψαράκι μας, πληρώσαμε και φύγαμε για καφέ. 
 Πήγαμε στο Βασιλικό και στρίψαμε δεξιά για την παραλία Λευκαντί. Ένα όμορφο λιμανάκι και μια μεγάλη παραλία, αρκετά οργανωμένη. 
Έρημη και γαλήνια όμως.
Οι ομπρέλες χωρίς το κάλυμμα τους, σα σκελετοί, έκαναν το τοπίο ακόμα πιο μελαγχολικό. Ήταν όμως τόση η ηρεμία που γευτήκαμε στις πρώτες απογευματινές ώρες!! Κάναμε και ένα μικρό περίπατο κατά μήκος της παραλίας και μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Λίγο πριν σουρουπώσει φτάσαμε στο σπίτι μας.
Ξεκουράστηκε το κορμί, ξεκουράστηκε ο νους, γέμισαν τα μάτια. Και ας μην καταφέραμε να ολοκληρώσουμε το στόχο μας. Μιαν άλλη φορά ίσως!!


Περισσότερες φωτογραφίες: http://picasaweb.google.gr/dimoshellas2/Evia9102010?authkey=Gv1sRgCIykxrSfjPixlAE#
1η δημοσίευση: http://www.travelchat.gr/forum/index.php/topic,4707.0.html 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...