Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Ψάχνοντας τους Ταξιάρχες της Αχαΐας!!

Μέρος Α΄ - Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας

23 Δεκεμβρίου 2011


-Αίγιο. Βγαίνουμε.
Η αλήθεια είναι πως χαθήκαμε λίγο αλλά τελικά παίρνουμε το δρόμο για το Μοναστήρι των Ταξιαρχών.
Το πρωί που φύγαμε από την Αθήνα για την Πάτρα έβρεχε. Ευτυχώς όμως όσο πηγαίναμε προς τα δυτικά ο καιρός άνοιγε και έτσι όταν βγήκαμε από την Εθνική (ο Θεός να την κάνει!!!) και πήραμε το δρόμο για το μοναστήρι ο ήλιος ήταν λαμπρότατος.
Ο δρόμος, με αρκετές στροφές ανηφορίζει ανάμεσα σε ελιές κι αμπέλια. Στα αριστερά μας είναι μια ρεματιά και στο βάθος της κυλλά (αν και δεν τον βλέπουμε) ο ποταμός Σελινούντας. Όσο πάμε προς τα νότια όλο και βλέπουμε στο βάθος πλαγιές σχεδόν τελείως γυμνές, αποτέλεσμα της μεγάλης φωτιάς που κατέκαψε σχεδόν όλη την Αιγιαλεία το 2007. Ευτυχώς η ρεματιά και τα γύρω της γλίτωσαν.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Χρόνια Πολλά!!!

Καλές γιορτές με υγεία, χαρά και αυτούς που αγαπάτε γύρω σας!
Εύχομαι το 2012 να είναι λιγότερο επώδυνο για όλους μας!!


Με ένα αυτοκίνητο στους δρόμους της Γαλλίας, ΜΕΡΟΣ Γ΄ (τελευταίο)



Μ.Σάββατο 3-Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

ΜΕΡΟΣ Γ΄ - Στο Perigord με τα «χρώματα» του
Τον 14ο και 15ο αι. στο έδαφος της Γαλλίας, κατά κύριο λόγο, γίνεται ο μεγαλύτερος σε διάρκεια πόλεμος στην Ευρωπαϊκή ιστορία, που κράτησε πάνω από ένα αιώνα και ονομάστηκε Εκατονταετής. Το κυριότερο επίκεντρο αυτού του πολέμου ήταν στα νοτιοδυτικά της χώρας στα όρια του Βασιλείου της Γαλλίας με το Αγγλοκρατούμενο Aquitaine. Εκεί βρίσκεται το Perigord, επόμενος προορισμός μας.
Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιοχής ανήκει στο διαμέρισμα Dordogne που έχει πάρει το όνομά του από τον ομώνυμο ποταμό, που ρέοντας δυτικά συναντά μετά το Μπορντό τον Garonne δημιουργώντας της εκβολές του Gironde στον Ατλαντικό. Το όνομα Perigord μάλλον έρχεται από την αρχαιότητα όταν στην περιοχή ζούσαν τέσσερις φυλές Γαλατών. Στη γλώσσα των Γαλατών ο όρος «4 φυλές» λέγεται Petrocore, που σε παραφθορά στο πέρασμα του χρόνου έγινε Perigord. Παραδοσιακά χωρίζεται σε τέσσερα τμήματα: Το Μαύρο (Noir) Perigord, γύρω από τη μικρή πόλη Sarlat-la-Caneda, στα νοτιοανατολικά, και έχει να κάνει με το σκούρο χρώμα των πυκνών δασών, το Λευκό (Blanc) Perigord, γύρω από την πρωτεύουσα Perigueux, στα βορειοδυτικά, και έχει να κάνει με την ανοιχτόχρωμη πέτρα που φτιάχνουν τα σπίτια εκεί, το Πράσινο (Vert) Perigord, στα βόρεια, που έχει να κάνει με τα πράσινα βοσκοτόπια της περιοχής και το Πορφυρό (Pouerpre) Perigord, γύρω από την πόλη Bergerac, στα νοτιοδυτικά, και έχει να κάνει με τα αμπέλια της περιοχής που δίνουν τα εξαιρετικά κρασιά.
Η εποχή της φεουδαρχίας και των πολλών πολέμων, «προίκισε» την περιοχή με πολλά παλάτια-κάστρα (Chateaux). Κάθε λίγο και λιγάκι ένα τέτοιο κάστρο δεσπόζει στο ορίζοντα, σκαρφαλωμένο συνήθως πάνω σε ένα λόφο. Γύρω του αναπτύσσεται αμφιθεατρικά το χωριό ή η πόλή που συνήθως έχει και το ίδιο όνομα με το κάστρο. Δεκάδες είναι τα κάστρα, τα χωριά, οι πόλεις, όλα διατηρημένα άψογα, παραπέμποντας τον επισκέπτη σε εποχές μερικών αιώνων πριν. Σε συνδυασμό δε με το πολύ πράσινο και τα νερά που κυλούν παντού οι εικόνες είναι μοναδικές, όχι μόνο για τα Γαλλικά δεδομένα αλλά γενικότερα!!

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Με ένα αυτοκίνητο στους δρόμους της Γαλλίας, ΜΕΡΟΣ Β΄


Μ.Τετάρτη 31 Μαρτίου-Μ.Σάββατο 3 Απριλίου 2010

ΜΕΡΟΣ Β΄ - Στις ακτές του Ατλαντικού
Το πρωί ο καιρός ήταν μεν μουντός αλλά χωρίς βροχή. Έκανε όμως αρκετό κρύο. Τακτοποιήσαμε το σπίτι των φίλων μας και γύρω στις 10 φύγαμε. Περάσαμε να αφήσουμε τα κλειδιά και πήραμε το δρόμο προς τα νότια. Λίγο περισσότερα από 100 τα χιλιόμετρα μέχρι τη Nantes. Επειδή όμως η κόρη μας θα ήταν στη σχολή και έτσι θα τη βλέπαμε μετά το μεσημέρι είπαμε να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη (κάτι που φυσικά δεν το συνηθίζουμε!!!!!!). 65 χιλιόμετρα αφ’ ότου φύγαμε στρίψαμε δεξιά με κατεύθυνση προς τον Ατλαντικό. Λιγότερα από 60 χιλιόμετρα και να ο Ωκεανός!! Λίγο πριν είχαμε δει τον ποταμόκολπο των εκβολών του ποταμού Loire (του Λίγηρα δηλ.). Φτάσαμε στην παραθαλάσσια πόλη St. Nazaire.
Μια πόλη με μεγάλο μέτωπο στον Ωκεανό, φάρο και φυσικά λιμάνι.

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Με ένα αυτοκίνητο στους δρόμους της Γαλλίας, ΜΕΡΟΣ Α΄

25 - Μ.Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

ΜΕΡΟΣ Α΄ - Νορμανδία-Βρετάνη
Είχε νυχτώσει όταν γύρισα το κλειδί στη μίζα του Golf που είχα νοικιάσει και ξεκινήσαμε το ταξίδι μας σε Γαλλικό έδαφος προς τα βόρεια. Το ταξίδι μας μέχρι το αεροδρόμιο Orly της Γαλλικής πρωτεύουσας ήταν ιδιαίτερα ήσυχο. Είχαμε ξεκινήσει με κάποια καθυστέρηση από την Αθήνα, αργά το απόγευμα με προορισμό τη Γαλλία και σκοπό να κάνουμε ένα μεγάλο γύρο στη Γαλλική εξοχή. Δεν θα πηγαίναμε καθόλου στο Παρίσι. Η κίνηση μέχρι να βγούμε από τα περίχωρα της πρωτεύουσας ήταν αρκετά μεγάλη. Κανένα όμως πρόβλημα. Το αυτοκίνητο καινούργιο, ρόλαρε ομαλά στον καλύτερου οδοστρώματος δρόμο που είχα ως τότε οδηγήσει. Το GPS στη θέση του, πιστός βοηθός και συνοδηγός μου τα τελευταία 3 χρόνια, με τη γνωστή γυναικεία φωνή μου έδινε με ακρίβεια οδηγίες για τον πρώτο προορισμός μας, ένα ξενοδοχείο πάνω στον Σηκουάνα, στο χωριό Connelles, περίπου 125χμ από το Παρίσι, λίγο πριν την μεγαλύτερη πόλη της Νορμανδίας Rouen Περασμένες 10.00 (πολύ αργά για τη Γαλλία) αφήναμε τα πράγματα στο δωμάτιο και ετοιμαστήκαμε για τον πρώτο μας ύπνο στη χώρα αυτή.

Όλα άρχισαν όταν μερικούς μήνες πριν η κόρη μας αποφάσιζε ότι θα έκανε αίτηση για Erasmus στη Γαλλία και μάλιστα στην πόλη Nantes, στα βορειοδυτικά της χώρας. Είχε περάσει πάνω από ένας μήνας που είχε φύγει και όπως το είχαμε σχεδιάσει πηγαίναμε να περάσουμε το Πάσχα μαζί της. Επειδή όμως είχαμε και εμείς διακοπές οργανώσαμε έτσι το ταξίδι μας ώστε πριν τη συναντήσουμε να κάνουμε μερικές βόλτες στα βόρεια για περίπου μία εβδομάδα. Φυσικά το γεγονός αυτό ήταν μόνο η αφορμή. Η αιτία είναι βέβαια το «σαράκι» που με «τρώει» από τα γεννοφάσκια μου (κληρονομιά της μακαρίτισσας της μάνας μου) να παίρνω τους δρόμους μπας και ηρεμήσω!!

Seine-Maritime
Ο Σηκουάνας (Seine) είναι το μεγάλο αυτό ποτάμι που ξεκινώντας από την περιοχή των Αρδεννών κινείται βορειοδυτικά, δέχεται τα νερά δεκάδων άλλων παραποτάμων και μετά από πάνω από 400χμ. χύνεται στη θάλασσα της Μάγχης στην περιοχή της Χάβρης. Στη μέση περίπου του δρόμου του διασχίζει τη Γαλλική πρωτεύουσα, χαρίζοντάς της μοναδική γοητεία. Μετά το Παρίσι κάνει πολλούς μαιανδρισμούς προσφέροντας τα νερά του σε δεκάδες χωριά και μικρές ή μεγάλες πόλεις. Αλλού γέφυρες μεταφέρουν τον κόσμο από τη μια όχθη στην άλλη και αλλού το ρόλο αυτό έχουν πλεούμενα κατάλληλα για το σκοπό αυτό. Είναι η περιοχή της Άνω Νορμανδίας και πιο συγκεκριμένα η περιοχή Seine-Maritime.
Το πρωινό ήταν καλό και μάλλον θα είχαμε λιακάδα. Κατέβηκα κάτω και περπάτησα λίγο δίπλα το ποτάμι.
Το ξενοδοχείο στο φως της μέρας τελείως διαφορετικό. Παλιό εξοχικό-αρχοντικό (Manoir) δίπλα ακριβώς στο νερό του ποταμού είναι πολύ όμορφο!

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Τυνησία

28 Δεκεμβρίου 2007-2 Ιανουαρίου 2008


1. ΝΟΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΣΑΧΑΡΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΑΣΕΙΣ ΤΗΣ

ΗΜΕΡΑ 1η
Άγρια μεσάνυχτα και φτάνουμε στο «Ελ. Βενιζέλος» για την πτήση μας στο νησί Djerba της Τυνησίας. Μετά τις σχετικές διατυπώσεις και τη σχετική αναμονή αναχωρούμε με ψιλόβροχο και πολύ κρύο στις 5.00. Λιγότερο από δύο ώρες μετά είμαστε στην Djerba.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...