Θράκη η Τριεθνής! 4. Τουρκία-Edirne (Αδριανούπολη).

(Συνέχεια από: Θράκη η Τριεθνής! 3. Βουλγαρία β΄: Οροσειρά του Αίμου)

31 Ιουλίου  2012

Αδριανύπολη ή Edirne, η πύλη της Τουρκίας προς την Ευρώπη!!

(31 Ιουλίου 2012)

Τελευταία μέρα του Ιουλίου. Μέρα πολύ ζεστή και πάλι, και είχαμε αποφασίσει να την αφιερώσουμε στην Τουρκία! Στην όμορφη Αδριανούπολη, την πόλη που στέκει στο σημείο που οι τρεις χώρες «ακουμπάν» η μια την άλλη!

Ο δρόμος από το Khaskovo κινείται ανατολικά για 33χμ μέχρι το Harmanli. Από εκεί υπάρχουν δύο εναλλακτικές, αν και οι χάρτες στο GPS δεν είχαν την πρώτη και πιο γρήγορη. Αυτοκινητόδρομος (όχι καλός, αλλά αυτοκινητόδρομος) για 35χμ νοτιοανατολικά μέχρι το Svilengrad, στη συνέχεια 10χμ μέχρι τα σύνορα με την Τουρκία (όχι αυτοκινητόδρομος) και μετά 18χμ αυτοκινητόδρομος μέσα στην Τουρκία. Σύνολο κάτι λιγότερο από 100χμ. Η δεύτερη λύση ήταν από το Harmanli να πάρουμε την παράλληλη διαδρομή (αυτή έδινε και το GPS) με τα ίδια περίπου χιλιόμετρα μέχρι το Svilengrad. Από εκεί και μετά όπως και στην πρώτη. Εμείς όμως, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, αποφασίσαμε μια Τρίτη. Μέσω Ελλάδας, με τα ίδια περίπου χιλιόμετρα. Έτσι φτάσαμε στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα στο σταθμό του Ορμενίου. Περάσαμε γρήγορα και μπήκαμε σε υπέροχο δρόμο σε Ελληνικό έδαφος (όχι αυτοκινητόδρομο). Επιτέλους δρόμος της προκοπής. Πόσο θα απογοητευόμασταν τις επόμενες μέρες!! Περίπου 20χμ μέχρι τις Καστανιές και το σταθμό εισόδου στην Τουρκία. Είχαμε μια μικρή καθυστέρηση μέχρι να περάσουν όλα τα στοιχεία από τις ταυτότητες και την πράσινη κάρτα στον υπολογιστή τους και νάμαστε να οδηγούμε για 7χμ σε Τούρκικο δρόμο. Το πόσες διαφημιστικές πινακίδες στα ελληνικά είδαμε, δε λέγεται!

Από μακριά ακόμα φάνταζαν στον ορίζοντα οι μιναρέδες της όμορφης αυτής πόλης της Ανατολικής Θράκης. Περάσαμε μια από τις όμορφες πετρόχτιστες και με πολλές καμάρες γέφυρες του Έβρου και μπήκαμε στην πολύβουη πόλη με την έντονη κίνηση. Παρκάραμε στο κέντρο, απέναντι από την είσοδο της υπόγειας αγοράς του Τζαμιού Selimiye

και φτάσαμε στο Τζαμί από την αντίθετη πλευρά της κυρίας εισόδου. Βγάλαμε παπούτσια, οι γυναίκες ρίξανε στο κεφάλι ένα μαντήλι (δίνουν εκεί αν δεν έχεις δικό σου) και μπήκαμε. Θεέ και Κύριε, ή μάλλον Ις Αλλάχ!!

Τι αριστούργημα είναι αυτό!! Είναι έργο του σπουδαιότερου, ίσως, αρχιτέκτονα όλης της Οθωμανικής ιστορίας, του Σινάν (1489-1588) (ναι, αυτός έφτιαξε και το υπέροχο Τζαμί στα Τρίκαλα!!).

Μάλιστα το συγκεκριμένο Τζαμί (κτίστηκε μεταξύ 1569-1575) το θεωρούσε ο ίδιος (αλλά και πολλοί μελετητές του) το αριστούργημά του. Τεράστιο, με τέσσερεις μιναρέδες και καταπληκτική διακόσμηση. Τι να πρωτοθαυμάσεις!

Τα θέματα; Τα χρώματα; Τους πολυέλαιους; Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία;

Τις κολώνες, τα φατνώματα, τις αψίδες, τον τρούλο;

Την υπέροχη, εξωτερικά, κεντρική είσοδο

ή τη σκαλιστή μαρμάρινη κρήνη στην αυλή; Είμαστε τυχεροί που δεν απαγορεύεται η φωτογράφιση και έτσι μεγάλο μέρος της ομορφιάς αυτής το αποτύπωσα στη μνήμη της μηχανής μου. Η ομορφιά όμως και η ατμόσφαιρα σε όλο της το μεγαλείο, μόνο στη δική μου μνήμη αποθηκεύτηκε και δεν μπορεί να περιγραφεί!

Έξω από τον περίβολο του Τζαμιού, από τη πίσω μεριά (από εκεί που μπήκαμε κι εμείς), υπάρχει μια υπαίθρια έκθεση με Οθωμανικές επιτύμβιες στήλες. Όσο τις είδα είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Αν έχει κανείς καιρό να ασχοληθεί, πιστεύω ότι θα βρει μεγάλο ενδιαφέρον!

Βγαίνοντας από την κεντρική είσοδο βρίσκεσαι στην πιάτσα με τις ιππήλατες άμαξες. Λίγα σκαλάκια σε αυτό το σημείο και μπαίνεις στην αγορά.

Ένας ημιυπόγειος διάδρομος κάτω από την αυλή του Τζαμιού, με πολλά χρώματα, και πραμάτειες, κυρίως ρούχα, κάποια φαγώσιμα και αναμνηστικά. Δυστυχώς όμως της λείπει κάτι πολύ βασικό. Το άρωμα της ανατολής. Τα μπαχαρικά, τα τρόφιμα με τις έντονες μυρωδιές και η γραφική φασαρία των πωλητών που διαλαλούν και παζαρεύουν την πραμάτεια τους. Πολύ ήσυχη, πολύ τακτοποιημένη, πολύ Ευρωπαϊκή! Τι να γίνει; Στο Ευρωπαϊκό έδαφος της Τουρκίας βρισκόμασταν άλλωστε!

Ήξερα από φίλους που είχαν επισκεφτεί της πόλη για το Μουσείο Ιατρικής. Ένας μικροπωλητής που πούλαγε κάρτες προθυμοποιήθηκε να μας βοηθήσει να το βρούμε, μιας και είναι έξω από το κέντρο. Ο άνθρωπος ήταν πολύ φιλόξενος, μίλαγε και αρκετά ελληνικά και μας έδειξε σε ένα χάρτη που και πώς να πάμε. Τότε μόνο αγοράσαμε τις κάρτες που πουλούσε!

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και στο δρόμο έκανα μια μικρή στάση να βγάλω μερικές φωτογραφίες ένα ακόμα Τζαμί (Παλιό Τζαμί).

Η αλήθεια είναι πως ταλαιπωρηθήκαμε μέχρι να το βρούμε, και αυτό γιατί γίνονταν έργα στη γέφυρα από όπου πήγαινε και αναγκαστήκαμε να πάμε περισσότερο με το ένστικτό από άλλη γέφυρα και φυσικά εκτός της διαδρομής του GPS. Φτάσαμε κάποτε και κατεβήκαμε.

Πρόκειται για ένα μεγάλο συγκρότημα κτιρίων, το συγκρότημα Bayezid. Περιλαμβάνει ένα Εντυπωσιακότατο Τζαμί και το Μουσείο.

Στο συγκρότημα αυτό, τον 16^ο αι., λειτουργούσε Ιατρική Σχολή (Medrese-I Etibba) και Νοσοκομείο (!!!).

Σήμερα στους χώρους εκείνους έχουν φτιάξει, με κούκλες σε φυσικό μέγεθος, μια αναπαράσταση όλων των χώρων της εποχής εκείνης

αλλά και μια σειρά από δωμάτια, όπου αναπαριστούν διάφορες θεραπείες, κυρίως σε ψυχικά ασθενείς (!!). Εντυπωσιακές, ιδιαίτερα για μένα,

είναι οι αίθουσες με τα μουσικά όργανα και την ορχήστρα, που δεν είχε σκοπό τη διασκέδαση, αλλά τη Μουσικοθεραπεία (!!). Υπάρχουν και αίθουσες με κείμενα και φωτογραφίες, γενικά για την Ιατρική και Νοσηλευτική της Οθωμανικής περιόδου. Εξαιρετικά ενδιαφέρον Μουσείο. Σε ένα δωματιάκι, μια νεαρή κοπέλα δούλευε φτιάχνοντας διακοσμημένο χαρτί με την τεχνική Εμπρού. Πολύ εντυπωσιακά τα έργα της. Παρακολουθήσαμε τη δουλειά της και στο τέλος αγοράσαμε ένα φύλλο και δύο μεταξωτά μαντήλια, φτιαγμένα με την ίδια τεχνική.

Μετά την επίσκεψη περάσαμε δίπλα που είναι το Τζαμί.

Εκείνη την ώρα υπήρχε κάτι σα λειτουργία. Ο Ιμάμης καθισμένος οκλαδόν μπροστά στο Μιχράμπ (ας πούμε το Ιερό), «έψελνε» και κάποιοι πιστοί καθισμένοι ένα γύρω σε αναπαυτική στάση «αραχτός», παρακολουθούσαν τα λόγια του. Η στιγμή ήταν «ιερή» για τους πιστούς και γι αυτό δεν προχώρησα μέσα. Από την πόρτα όμως έβγαλα μερικές φωτογραφίες στο εσωτερικό και τα τεκταινόμενα! 

Φεύγοντας, μπλέξαμε και πάλι στα έργα και βρεθήκαμε έξω από τις φυλακές (!!!). Αρκετοί περίμεναν για επισκεπτήριο. Τι δουλειά είχαμε εμείς εκεί; Γρήγορα-γρήγορα κάναμε στροφή και πίσω. Τελικά βρήκαμε το δρόμο και νάμαστε πάλι στο κέντρο. Είχε έρθει η ώρα για φαΐ. Βρήκαμε ένα μαγέρικο με σκιά και σχετική δροσιά και φάγαμε, τι άλλο; Τζιέρια.

Συκωτάκια τηγανιτά και καυτερές πιπεριές και σαλάτα με καυτερή πιπεριά και ένα αριάνι να τονωθεί το μέσα μας!

Για καφέ κάτσαμε λίγο πιο κάτω. Έτσι πέρασε η ώρα και πήγε 5 το απόγευμα όταν πια ήρθε η ώρα για την επιστροφή. Η ζέστη, ζέστη. Στα σύνορα, περάσαμε γρήγορα από τους Τούρκους και κολλήσαμε στους Βούλγαρους. Ουρά ατελείωτη. Τελευταία μέρα του μήνα και οι Τούρκοι της Γερμανίας και του Βελγίου γύρναγαν στις δουλείες τους. Δεν ξέρω την αιτία αλλά τους «ξετίναζαν». Υπήρχαν αυτοκίνητα που τα άδειαζαν τελείως. Πάνω από μιάμιση ώρα αναμονή. Τα αυτοκίνητα δούλευαν για να δουλεύει το κλιματιστικό και τα πράγματα ήταν αρκετά ζόρικα. Περνώντας τελικά με τα πολλά, νομίζαμε πως τελειώσαμε, αλλά 100μ παρακάτω άλλο φυλάκιο για βινιέτα. Αν και είχαμε, μας ζήτησαν 3 ΕΥΡΩ για φόρο (!!!!) Μάλιστα τα 2 ΕΥΡΩ ρέστα από το τάλιρο που έπρεπε να μου δώσει ήταν 1 λέβα (ίδιο οπτικά). Ευτυχώς που το είδα και μου το αντικατέστησε. Δεν ξέρω αν έγινε από λάθος ή σκόπιμα, αλλά έτσι καχύποπτοι που έχουμε γίνει…….!

Σε ένα βενζινάδικο (στη Βουλγαρία, γιατί στην Τουρκία το λίτρο ήταν περίπου 2,10 ΕΥΡΩ!!!) βάλαμε βενζίνη και πήραμε και σάντουιτς για να τσιμπήσουμε αργότερα. Βράδυ πια φτάσαμε και κάτσαμε να ξεκουραστούμε από τη γεμάτη αλλά κουραστική μέρα. Άλλη μια μέρα στη Βουλγαρία και μετά γυρνάμε στην Ελλάδα.

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/116213570543368398574/TURKEYEdirne3172012

  
Το ταξίδι συνεχίζεται στο: Θράκη η Τριεθνής! 5. Βουλγαρία γ΄: Β. Α. Ροδόπη