1 Δεκεμβρίου 2023
Κάθε φορά που φεύγουμε προς τα βόρεια, στο 90ο περίπου χμ της Αθηνών-Λαμίας, δεξιά όταν ανεβαίνουμε και αριστερά στην επιστροφή φαίνεται η Υλίκη. Γνωστή από την αρχαιότητα, είναι μια λίμνη, που τη βλέπω κάθε φορά που περνάω και αναρωτιέμαι γιατί δεν έχω πάει ακόμα για μια πιο καλή γνωριμία, αν και μια φορά περάσαμε από δίπλα. Είναι γεγονός, απ’ όσο ξέρω, πως δεν υπάρχει καμιά τουριστική αξιοποίησή της και είναι κρίμα, γιατί φαίνεται ενδιαφέρουσα και μάλλον όμορφη. Βέβαια γύρω είναι μια καθαρά αγροτική περιοχή και ίσως αυτό να έχει παίξει το ρόλο του. Προσωπικά πιστεύω πως δεν έχει ακόμα βρεθεί εκείνος ο τοπικός παράγοντας που θα πιστέψει σε μια τέτοια τουριστική αξιοποίηση, μιας και βρίσκεται μιαν ανάσα από την Αθήνα. Ένα ακόμα ατού είναι πως δίπλα της είναι η μικρότερή της αδερφή, η Παραλίμνη και σε πολύ κοντινή απόσταση τα νερά του Βόρειου Ευβοϊκού. Ο συνδυασμός των τεσσάρων παραγόντων, Υλίκη, Παραλίμνη, θάλασσα και εγγύτητα στην Αθήνα θα μπορούσε να αποδειχτεί πολύ γερός και προσοδοφόρος.
Αυτά
σκεφτόμουνα λίγες μέρες πριν, που έψαχνα για καμιά βόλτα, όταν ξεμπερδεύαμε από
κάποιες υποχρεώσεις και θα το επέτρεπε και ο καιρός βεβαίως.
1η
Δεκέμβρη και είπαμε να καλωσορίσουμε τον τελευταίο μήνα της χρονιάς με μια
εκδρομούλα σε αυτά τα μέρη, μιας και ο καιρός ήταν «ανοιξιάτικος».