2003, Στη χώρα που γεννήθηκε ο Τίτο! 1. Δαλματικές Ακτές

 Πρώτο Οδικό ταξίδι στην Ευρώπη (Ιταλία – Κροατία – Σλοβενία),

 (συνέχεια από Στα βουνά του Laurino!)

 (Σελίδες από τα Παλιά Ταξιδιωτικά μου Ημερολόγια 2)

 

24-28 Ιουλίου 2003

Περνώντας τα Σλοβενο-Κροατικά σύνορα μπήκαμε στη χερσόνησο της Ίστριας, μια περιοχή με τόσα αξιοθέατα, ένα ταξίδι από μόνη της. Εμείς στρίψαμε προς τα ανατολικά, με σκοπό να μπούμε στη Ριέκα για μια μικρή βόλτα. Όταν μπήκαμε στην πόλη η κίνηση ήταν απερίγραπτη. Μιας και ήταν απόγευμα και έπρεπε να βρούμε κάμπινγκ να μείνουμε φύγαμε, αφήνοντας τη Ριέκα για μια άλλη φορά, μάλλον για κάποιο ταξίδι στο μέλλον.

Πλατεία Νικηφόρου Μανδηλαρά (τέως Όθωνος)!

17 Δεκεμβρίου 2020

 

Τα τελευταία χρόνια, στην περιοχή που ζω τα τελευταία 33 χρόνια, το Ηράκλειο της Αττικής, ο Δήμος έχει τοποθετήσει σε διάφορα σημεία με αξιοσημείωτο ιστορικό ενδιαφέρον, κατατοπιστικές πινακίδες με σχετικές πληροφορίες, πράγμα πολύ επιμορφωτικό. Άλλωστε οι περισσότεροι από μας, που ζούμε στις πόλεις, κυρίως τις μεγάλες, γνωρίζουμε ελάχιστα ή τίποτα για την τοπική ιστορία της γειτονιάς μας.

Ταναγραίες και ιππόκαμποι!

16 Φεβρουαρίου 2014

 

Ταναγραίες κόρες είναι περίφημα αρχαία Ελληνικά έργα πλαστικής τέχνης από τερακότα.

«Γλυπτική» του εξηλεκτρισμού!

 8 Δεκεμβρίου 2020

 

Το Κτίριο του παλιού υποσταθμού της ΔΕΗ, δίπλα στις γραμμές και κοντά στο σταθμό  του ΗΣΑΠ στο Ηράκλειο Αττικής. Ένα κτίριο βιομηχανικής αρχιτεκτονικής των αρχών του 20^ου αιώνα που είναι εδώ και δεκαετίες εγκαταλελειμμένο και σε αρκετά κακή κατάσταση.

Σαλαμίνα. Ο Άη Νικόλας των λεμονιών και άλλα ενδιαφέροντα!

22 Φεβρουαρίου 2014

 

Σε όσους αρέσουν οι εκδρομές και τα ταξίδια θα ξέρουν πως πολλές φορές μια φωτογραφία, μια φράση ένα κείμενο (λογοτεχνικό ή όχι) μπορεί να πυροδοτήσει τη λαχτάρα για μια βόλτα, μια εκδρομή ή ένα ταξίδι. Εμένα αυτό μου έχει τύχει πολλές φορές. Ίσως γιατί το ταξίδι είναι δεύτερη φύση μου.

Τις περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει μέσα από κάποιο κείμενο, κυρίως ταξιδιωτικού οδηγού ή ταξιδιωτικής λογοτεχνίας.

Αχαΐα, εκδρομή στα Κλουκινοχώρια!

2 Ιανουαρίου 2014

 

Τρεις μέρες πριν φύγει το 2013 κατεβήκαμε στην Πάτρα για να κάνουμε Πρωτοχρονιά με τους φίλους μας. Τις περισσότερες φορές που περνάμε γιορτές εκεί, κάνουμε και κάποια εκδρομή κάπου γύρω. Είτε στην Αχαΐα, είτε στους κοντινούς νομούς. Έτσι κι αυτή τη φορά.

Τη 2^η μέρα του 2014 ξεκινήσαμε για ένα από τα σημαντικότερα και γνωστότερα φυσικά αξιοθέατα του της Δυτικής Πελοποννήσου. Τη Λίμνη Τσιβλού. Πηγαίνοντας όμως θα κάναμε κάποιες ενδιαφέρουσες στάσεις να δούμε και κάποια αξιοθέατα, που δεν τα γνωρίζαμε.

Οι μέρες του χειμώνα είναι «κοντές» και γι αυτό, αν θες να δεις κάποια πράγματα, πρέπει να ξεκινήσεις νωρίς. Έτσι κάναμε κι εμείς.

Στο ύψος της Ακράτας βγήκαμε από την εθνική για να ανέβουμε στα βουνά. Στα Κλουκινοχώρια. Δεν τα έχετε ακούσει, ε; Ούτε κι εγώ, μέχρι που έψαξα για τον προορισμό μας.

Στη μονή του Οσίου Μελετίου!

(συνέχεια από Μια φωτογραφία, ένα χωριό φάντασμα και το γεφύρι του!)

11 Ιανουαρίου 2014

 

Ήταν ένα όμορφο, ηλιόλουστο Σάββατο του Γενάρη, όταν παρακινημένος από μια φωτογραφία, ξεκινήσαμε για τη Βοιωτία να δούμε ένα πέτρινο γεφύρι πάνω από τον ποταμό Ασωπό. Ένα γεφύρι σαν αυτά τα ηπειρώτικα. Γιατί ναι, υπάρχουν όμορφα πέτρινα γεφύρια και πιο κοντά στην Αθήνα. Ένα τέτοιο είναι κι αυτό στο χωριό Δαφνούλα (χωριό φάντασμα) της Βοιωτίας, πολύ κοντά στα όρια με την Αττική και τα Δερβενοχώρια. Για εκείνη την επίσκεψη έχω ανεβάσει ξεχωριστή ανάρτηση (εδώ).

2020, μια αλλιώτικη χρονιά!

 

Τι να πεις, τι να γράψεις και τι απολογισμό να κάνεις για το 2020; Μιας χρονιάς, που σημάδεψε τη ζωή των κατοίκων όλης της γης με το χειρότερο τρόπο. Και το κακό είναι πως και η επόμενη χρονιά ξεκινά με τις χειρότερες προϋποθέσεις. Φυσικά μιλάμε για την πανδημία Covid 19, από τον Κορονοϊό SARS-CoV-2.

Καλή χρονιά!

 ,