Λίγο ακόμα από Φωκίδα και επιστροφή!

Τρεις ανοιξιάτικες μέρες στη Φωκίδα, μέρος 6^ο (τελευταίο)

(συνέχεια από Το επίνειο, το «Château» και ο Χηρόλακας!)

 20 Απριλίου 2023

 

 

Περάσαμε έξω από την πρωτεύουσα της Φωκίδας και λίγο μετά το θεματικό πάρκο Vagonetto, έχοντας κάνει περίπου 55χμ από το Γαλαξίδι

είδαμε την ταμπέλα και κάναμε δεξιά. Περίπου 4χμ ακόμα και μπήκαμε στη Βάργιανη, πρώτη στάση στο ταξίδι της επιστροφής.

Χτισμένη στη δυτική πλευρά του Παρνασσού στα 880μ υψόμετρο είναι ένα πολύ όμορφο πέτρινο χωριό.

Σταματήσαμε στην πλατεία του,

όπου είναι η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής,

το ηρώο

και ένα γύρω όμορφα κτίρια, ένα από αυτά εστιατόριο και άλλο καφενείο.

Τα πάντα θεόκλειστα. Και από ανθρώπους, ψυχή ζώσα. 2-3 άτομα που είδαμε ήταν κι αυτοί επισκέπτες σαν κι εμάς. Κρίμα! Ένα καφεδάκι στην υπέροχη αυτή πλατεία θα το έπινα με μεγάλη χαρά. Και η εκκλησία κλειστή.

Από ένα παράθυρό της «έκλεψα» κάνα δυο εικόνες.

Ξανά στο αυτοκίνητο και ακολουθώντας τις σχετικές πινακίδες φτάσαμε σε ένα σημείο του χωριού σκέτη μαγεία.

Ένα πλάτωμα με μια σειρά βρύσες κάτω από τα πλατάνια. Είναι οι πηγές Μπουρμπούλα.

Και η ταβέρνα που είναι εκεί κλειστή.

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής και βγήκαμε πάλι στον κεντρικό. Κάναμε δεξιά και μετά από 5χμ μπήκαμε στη Γραβιά.

Φτάσαμε στο κέντρο του χωριού με το μεγαλοπρεπή ναό του Αγ. Αθανασίου.

Δίπλα του είναι το μνημείο το αφιερωμένο στη μάχη που έγινε εδώ στις 8 Μαΐου 1821, όταν ο Οδυσσέας Ανδρούτσος με 120 άντρες κατάφεραν να σταματήσουν τον Ομέρ Βρυώνη, που με 9000 άντρες προσπαθούσε να κατέβει στο Μωριά. Οι Έλληνες είχαν ταμπουρωθεί στο χάνι που υπήρχε εκεί. Το Χάνι της Γραβιάς είναι ένα από τα πολύ ισχυρά σύμβολα της επανάστασης του 1821. Υπολείμματα από τα θεμέλιά του υπάρχουν σήμερα εκεί

ενώ μια σύγχρονη Αναπαράσταση έχει κατασκευαστεί απέναντι και ξεναγεί τους επισκέπτες στα γεγονότα και τον τόπο.

Μπήκαμε κι εμείς μέσα. Έχουν φτιάξει ένα γύρω τα διάφορα κτίσματα που χρησιμοποιούσε ένα χάνι της εποχής.

Τον Οντά και το στάβλο,

το μαγειρείο,

το φούρνο,

το πλυσταριό

και τον απόπατο.

Μπήκαμε και παρακολουθήσαμε την παρουσίαση για τα γεγονότα που έγινα εκεί το 1821 και βγήκαμε για να συνεχίσουμε.

Τελευταία στάση στη Φωκίδα, λίγο πριν μπούμε στη Φθιώτιδα και πριν το χωριό Μπράλος,

όπου βρίσκεται το «Βρεττανικόν Στρατιωτικόν Κοιμητήριον», των πεσόντων συμμάχων του Α΄.Π.Π. (1914-1918).

Λιτό με τον χαρακτηριστικό τύμβο αξίζει μια στάση, πόσο μάλλον που είναι πάνω στο δρόμο και δεν χρειάζεται να κάνεις παράκαμψη.

Λίγο παρακάτω κάναμε δεξιά στο δρόμο που ενώνει τη Θήβα με τη Λαμία. Εν τω μεταξύ είχε αρχίσει να ψιχαλίζει και στη συνέχεια να βρέχει αρκετά.

Όταν φτάσαμε στην Αμφίκλεια, την όμορφη κωμόπολη της Φθιώτιδας, η βροχή είχε κόψει και σταματήσαμε για να φάμε μιας και το μεσημέρι είχε προχωρήσει αρκετά.

Κάτσαμε στην πλατεία απέναντι από το ηρώο και απολαύσαμε ωραίο γεύμα.

Φεύγοντας η βροχή είχε σταματήσει και δειλά-δειλά έβγαινε ένας ωραίος ήλιος, που λίγο μετά έγινε λαμπρός κυριαρχώντας παντού.

Περίπου 50χμ μετά μπήκαμε στον Ορχομενό, την ιστορική κωμόπολη της Βοιωτίας με το πλούσιο παρελθόν, μυθολογικό και ιστορικό.

Σταματήσαμε στην πλατεία για τον απογευματινό μας καφέ. Εκεί είναι δύο γλυπτά.

Αυτό με το Φρίξο και την Έλλη, έργο του Γιώργου Ρούσση (2015)

και το ηρώο με τα δύο εντυπωσιακά ανάγλυφα.

Είχε αρχίσει να βραδιάσει σαν φτάσαμε στο σπίτι μας μετά από ένα ακόμα υπέροχο και πολύ γεμάτο ταξίδι εντός συνόρων. Λόγω καιρού δεν μπορέσαμε να το ολοκληρώσουμε αφήνοντας απ’ έξω τα ορεινά της Φωκίδας. Καλά να είμαστε να ξαναπάμε να τα δούμε και να τα ξαναδούμε κι αυτά!

Η διαδρομή της ημέρας

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας

 

 

 

Το επίνειο, το «Château» και ο Χηρόλακας!

Τρεις ανοιξιάτικες μέρες στη Φωκίδα, μέρος 5^ο

(συνέχεια από Η Πυθία, ο Ηνίοχος και η Σφίγγα!)

 

19-20 Απριλίου 2023

 

Πρώτη στάση κατεβαίνοντας από τους Δελφούς ήταν η Ιτέα, το επίνειο της Άμφισσας στον Κορινθιακό. Υπάρχει η άποψη πως πήρε το όνομά της από τις Ιτιές, που φύτρωναν παλιότερα εκεί. Υπέρ της άποψης αυτής συνηγορεί και το γεγονός πως οι ντόπιοι την αποκαλούν συχνά Ιτιά και όχι Ιτέα.

Καλή Ανάσταση!

 

Ναός της Αναστάσεως, Τίρανα-Αλβανία (Ιούλιος 2018)

Ευχόμαστε σε όλους 

Καλή Ανάσταση (όπως την εννοεί ο καθένας), 

Καλές και Ταξιδιάρικες Γιορτές!

Το βλέμμα της προσφοράς!

 Μεγάλη Δευτέρα 14 Απριλίου 2025

 

 

Στο Τζάνειο Νοσοκομείο του Πειραιά, από το 2022

Η Πυθία, ο Ηνίοχος και η Σφίγγα!

Τρεις ανοιξιάτικες μέρες στη Φωκίδα, μέρος 4^ο

(συνέχεια από Στο δρόμο για τους Δελφούς!)

 19 Απριλίου 2023

 

12χμ ανατολικά από το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία σταματήσαμε έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών. Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα αρχαιολογικά μουσεία του τόπου μας και θα έλεγα ένα από τα σπουδαιότερα παγκοσμίως. Η επίσκεψη σε αυτό, σε συνδυασμό δε με τον μοναδικό αρχαιολογικό χώρο και την ενέργεια που αυτός εκπέμπει είναι εμπειρία ζωής.

Εγώ έχω επισκεφτεί τον χώρο τουλάχιστον τρεις φορές, αλλά το μουσείο μόνο μία και αυτή πριν την τελευταία επανέκθεση του 1999, ενώ η Σοφία δεν έχει επισκεφτεί κανένα από τα δύο. Ευκαιρία λοιπόν να δούμε και οι δύο το μουσείο, μιας και ο χώρος είναι πολύ προβληματικός όσον αφορά άτομα με κινητικά προβλήματα.

Καθ’ οδόν προς τους Δελφούς!

Τρεις ανοιξιάτικες μέρες στη Φωκίδα, μέρος 3^ο

(συνέχεια από Γαλαξίδι, της ναυτοσύνης!)

 

19 Απριλίου 2023

 

 

Φεύγοντας από το Γαλαξίδι,

Επιστροφή μέσω της «μικρής αδελφής»!

Στου Μαύρου Καβαλάρη τη λίμνη, 4ο

(συνέχεια από Βόλτες στη λίμνη με λιακάδα!)

29 Μαρτίου 2024

 

 

Μετά το πρωινό φορτώσαμε 

Βόλτες στη λίμνη με λιακάδα!

Στου Μαύρου Καβαλάρη τη λίμνη, 3ο

(συνέχεια από Βόλτες στη λίμνη με ομίχλη!)

28 Μαρτίου 2024

 

 

Το άλλο πρωί πραγματικά είχε ένα λαμπρό ήλιο.

Βόλτες στη λίμνη με ομίχλη!

Στου Μαύρου Καβαλάρη τη λίμνη, 2ο

(συνέχεια από “Παυσίλυπη”πόλη!)

27-28 Μαρτίου 2024

Το πρωί που σηκωθήκαμε ο καιρός ήταν βαρύς και κυρίως με πυκνή ομίχλη. Από το δωμάτιο η λίμνη σχεδόν δεν φαινόταν. Ευτυχώς δεν έβρεχε. Κατεβήκαμε για πρωινό και όταν γυρίσαμε στο δωμάτιο η κατάσταση φαινόταν ίδια. Μέχρι να ετοιμαστούμε τα πράγματα ήταν ελάχιστα καλύτερα. Δεν είχαμε άλλη επιλογή. Πάμε και βλέπουμε.

"Παυσίλυπη" πόλη!

Στου Μαύρου Καβαλάρη τη λίμνη, 1ο 

(συνέχεια από Ποτάμια, λίμνες και ιαματικά νερά!

26 Μαρτίου 2024

Μετά το πρωινό, φορτώσαμε και ξεκινήσαμε. Το ταξίδι στη Μακεδονία είχε τελειώσει, αλλά όχι το ταξίδι γενικά. Δεν θα γυρίζαμε ακόμα στο σπίτι μας αλλά πηγαίνοντας προς τα νότια είχαμε κανονίσει ένα τριήμερο στη Λίμνη Πλαστήρα, ένα προορισμό που είχαμε επισκεφτεί πολλά χρόνια πριν.

Αναμονή και….τέχνη!

 17 Φεβρουαρίου 2025

 

 

Σήμερα βρέθηκα σε κεντρικό διαγνωστικό κέντρο στους Αμπελοκήπους, στην Αθήνα  για μια εξέταση ρουτίνας. Στο χώρο υποδοχής, εκεί που περιμένεις έχει κάποια ενδιαφέροντα έργα τέχνης. Περιμένοντας τα χάζεψα και τα φωτογράφισα.

Οι ανεμόμυλοι των Ζάρκων!

 6 Μαρτίου 2025

 

Τα Ζάρκα ή επίσημα οι Ζάρακες είναι χωριό της νότιας Εύβοιας και βρίσκεται σχεδόν πάνω στο δρόμο που ενώνει τα Λέπουρα με την Κάρυστο. Ανήκει στο Δήμο Κύμης-Αλιβερίου και απέχει περίπου 50χμ από της Κάρυστο και γύρω στα 25χμ από το Αλιβέρι.

Χειμωνιάτικος Νότιος Ευβοϊκός!

 26 Φεβρουαρίου 2025

Πηγαίνοντας οδικά στην Κάρυστο

Αποκριάτικο γλέντι στην Κάρυστο!

 27 Φεβρουαρίου 2025

Πέμπτη βράδυ στην Κάρυστο, οι “γνωστοί–άγνωστοι” της “ρεμπετοπαρέας” μαζευτήκαμε ξανά.

Ζυρίχη, η οικονομική και πολιτιστική πρωτεύουσα!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 8ο (τελευταίο)

(συνέχεια από Burgdorf, γλέντι αλά Ελβετικά-η πόλη και το κάστρο της!)

 

12 Νοεμβρίου 2021

 

 

Ήταν το 2009 όταν, σε εκείνο το ταξίδι μένοντας στη Λουκέρνη, ξεκινήσαμε να πάμε να δούμε τη Ζυρίχη, πριν από την επίσκεψή μας στους καταρράκτες του Ρήνου, το Schaffhausen και το Stein am Rhein (Σοκολάτες, Μπλακ Φόρεστ κι ένα ποτήρι κρασί! Α΄). Όμως ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα στην είσοδο της πόλης άλλαξε τα σχέδιά μας. Από τότε η Ζυρίχη έγινε ένα από τα απωθημένα για τη χώρα αυτή. 

Είχε έρθει ‘όμως η ώρα να δούμε και αυτή την Ελβετική πόλη. Η πτήση από το αεροδρόμιο της ήταν αργά το απόγευμα, οπότε είχαμε χρόνο για μια καλή βόλτα. Η μέρα ήταν η μοναδική συννεφιασμένη μέρα του ταξιδιού μας, αλλά ευτυχώς μας έκανε τη χάρη να μην βρέξει. Ο Βέρνερ προθυμοποιήθηκε να μας συνοδέψει και έτσι θάχαμε και «ξεναγό». 

Αν και η πρωτεύουσα της Ελβετίας είναι η Βέρνη, η Ζυρίχη είναι η μεγαλύτερη πόλη, με πάνω από 1.5 εκατομμύριο πληθυσμό στην μητροπολιτική περιοχή της. Είναι από τον 19^ο αι η οικονομική και πολιτιστική καρδιά της χώρας.

«Αγκαλιάζει» τη βόρεια πλευρά της ομώνυμης λίμνης ενώ διαρρέεται από τον ποταμό Λίματ.

Η ιστορία της ξεκινά από τα χρόνια των Ρωμαίων, όταν υπήρχε πάνω στο ποτάμι ένας σταθμός είσπραξης φόρων, το Turicum. Τον μεσαίωνα αναπτύχθηκε πολύ και το 1351 έγινε το 5^ο μέλος της Ελβετικής Συνομοσπονδίας.

Burgdorf, γλέντι αλά Ελβετικά-η πόλη και το κάστρο της!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 7ο

(συνέχεια από Aventicum, η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Helvetia!)

 

10-11 Νοεμβρίου 2021

 

Φύγαμε από την Avenches και μετά από περίπου 40΄ και κάτι παραπάνω από 40χμ  προς τα Β.Α. φτάσαμε στο σπίτι της Τ. και του Μ. στη Βέρνη. Μας περίμεναν με καφέδες και γλυκά και κάτσαμε και τα είπαμε για περίπου μία ώρα. Φεύγοντας σε περίπου άλλα 30χμ ακόμα πιο Β.Α. φτάσαμε στην πόλη Burgdorf.

Μια "κοντούλα λεμονιά" ανθίζει στο δρόμο!

 13 Φεβρουαρίου 2025

Η Μυρτώ και ο Βαγγέλης δύο παιδιά, δύο νέοι και υπέροχοι μουσικοί 

Aventicum, η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Helvetia!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 6ο

(συνέχεια από Στα «δίγλωσσα»μεσαιωνικά τείχη!)

 10 Νοεμβρίου 2021

 

Την επομένη το πρωί κάτσαμε στο σπίτι. Το απόγευμα θα πηγαίναμε για καφέ στη Βέρνη,  στο σπίτι της κόρης της Ανίτας, που μας είχε καλέσει. Θα φεύγαμε όμως μετά το μεσημεριανό για μια ακόμα επίσκεψη. Όμως και μετά τον καφέ κάπου θα πηγαίναμε, αλλά ο Βέρνερ μας το κράταγε για έκπληξη.

Μετά το μεσημεριανό μας γεύμα ήπιαμε ένα καφέ και μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Μετά από περίπου 20χμ, προς τα βόρεια φτάσαμε.

Κοντά στη λίμνη Morat/Murten, στη Ν.Δ. της άκρη είναι η Avenches. Έχει λίγο περισσότερους από 4000 κάτοικους, ενώ στη μεγάλη της ακμή, το 2^ο αι είχε μέχρι 20000.

Οι ρίζες της πόλης πρέπει να αναζητηθούν στην εποχή των Κελτών. Μια φυλή παλαιών «Ελβετών» (Helvetii) είχε κτίσει έναν οικισμό στους λόφους του Bois de Châtel, νότια του κατοπινού, μεγαλύτερου ρωμαϊκού. Αν και δεν είναι σαφές πότε ακριβώς δημιουργήθηκε ο οχυρός ρωμαϊκός οικισμός Aventicum, φαίνεται πως αυτό έγινε στις αρχές του 1^ου αι. Τους επόμενους αιώνες η πόλη άκμασε και έγινε η πρωτεύουσα της επαρχίας. Το όνομα προέρχεται από τη θεά της άνοιξης των Ελβετών, Aventia.

Στα «δίγλωσσα» μεσαιωνικά τείχη!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 5ο

(συνέχεια από «Χθες…ανάμεσα στη Μεσόγειο και τη Βόρεια θάλασσα»!)

 

9 Νοεμβρίου 2021

 

Κοντά στη λίμνη Neuchâtel είναι άλλες δύο, αρκετά μικρότερες λίμνες. Η λίμνη Μπιλ (Bielersee) και η λίμνη Μούρτεν (Murtensee Γερμανικά) ή Μορά (Lac de Morat Γαλλικά), η μικρότερη από τις τρεις, που έχει πάρει το όνομά της από την ομώνυμη μικρή, δίγλωσση μεσαιωνική πόλη, που αν και ανήκει στο Γαλλόφωνο καντόνι του Fribourg, η πλειοψηφία των κατοίκων της μιλά γερμανικά.

«Χθες…ανάμεσα στη Μεσόγειο και τη Βόρεια θάλασσα»!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 4ο

(συνέχεια από Καλεσμένοι του κυρίου Τσάπλιν!)

 9 Νοεμβρίου 2021

 

Την Τρίτη (6^η ημέρα του ταξιδιού μας) ο Βέρνερ είχε κάποιες δουλειές και γι αυτό θα πηγαίναμε σε κάποιες επισκέψεις με την Ανίτα, με το αυτοκίνητο.

Μετά το πρωινό ξεκινήσαμε για τη λίμνη Neuchâtel και το προάστιο της ομώνυμης πόλης, το Hauterive. Εκεί είναι το μεγαλύτερο αρχαιολογικό μουσείο στην Ελβετία. Το Laténium. Το όνομά του παραπέμπει στη διάσημη κοντινή τοποθεσία La Tène που έδωσε το όνομά της στη δεύτερη ευρωπαϊκή εποχή του σιδήρου. Η μόνιμη έκθεση έχει τον τίτλο «χθες…ανάμεσα στη Μεσόγειο και τη Βόρεια θάλασσα» και παρουσιάζει περίπου 3000 αντικείμενα που καλύπτουν 50.000 χρόνια από το παρελθόν της Ευρώπης.

Εδώ Ανεμοχώρι, εκεί Ανεμοχώρι, που είναι τ’ Ανεμοχώρι;

 20 Απριλίου 2016 & 28 Ιανουαρίου 2025

 

Ήταν Απρίλης του 2016, όταν σε ένα μας ταξίδι στην Ελβετία βρεθήκαμε σε κάποιο μέρος με αρκετό χιόνι και κάτσαμε για φαγητό. Μέχρι να έρθει το Φοντύ έκανα μια βόλτα για φωτογραφίες.