9 Αυγούστου 2007
Αναμνήσεις
Πάνε 30 χρόνια από τότε που υπηρετούσα τη μαμά Πατρίδα και πήρα τη μετάθεση: Στο ιστορικό Παρθένι της Λέρου. Βλέπεις δεν ήμουν καλό παιδί και δεν καθόμουνα στ’ αυγά μου. Ήταν Ιούλης και το γερό μελτέμι μου χάρισε άλλη μια μέρα στην Αθήνα και τη μοναδική εμπειρία της παράστασης του Θεάτρου Τέχνης στο Ηρώδειο με τους Ιππείς του Αριστοφάνη και τη μοναδική μουσική του Θεοδωράκη. Την άλλη μέρα όμως -μεσημεράκι ήτανε- μπήκα στο «σκυλοπνίχτη» που έκανε τότε τη γραμμή για Δωδεκάνησα και ξεκίνησα για το πρώτο μου ταξίδι στα νησιά (μόνο στην πατρίδα μου την Κρήτη είχα πάει κάποιες φορές μέχρι τότε). Το πρώτο νησί που πιάσαμε ήταν η Μύκονος. Ήταν ακόμα μέρα και εγώ στο κατάστρωμα, εντελώς άφωνος, με το στόμα ανοιχτό από τη μια να θαυμάζω της ομορφιά της χώρας μπροστά μου και από την άλλη να χαζεύω τις βάρκες που βγάζανε αυτούς που κατεβαίνανε και φέρνανε αυτούς που πήγαιναν για κάτω(πιο λίγοι αυτοί). Δεν μπορούσε τότε να εξυπηρετήσει το λιμάνι του νησιού μεγάλα (!!!!!!!!!!) πλοία. Γύρω στα μεσάνυχτα το επόμενο λιμάνι. Ένα όμορφο λιμάνι με ένα φωτισμένο καστρομονάστηρο στην κορυφή του λόφου. Πάτμος. Το νησί της Αποκάλυψης, του Άη Γιάννη του Θεολόγου! Άλλη ομορφιά και δαύτη που ξετυλίγονταν μπροστά στα άμαθα μάτια μου. Εκείνο το βράδυ υποσχέθηκα στον εαυτό μου να ξαναπάω μια μέρα και στα δύο νησιά. Πέρασαν δέκα χρόνια για να πάω στη Μύκονο ημερήσια από Τήνο και 27(!!) για να πάω και πάλι ημερήσια στην Πάτμο από τη Σάμο! Και στη Λέρο έταξα τον εαυτό μου να πάω αλλά πέρασαν 30 χρόνια και ακόμα το τάμα περιμένει!
Το ταξίδι
Πρωί της 9ης μέρας του Αυγούστου και στο Πυθαγόρειο της Σάμου
(βλ. http://disaki.blogspot.com/2011/10/blog-post_03.html ) μπαίνουμε για άλλη μια φορά στο ιπτάμενο δελφίνι που μετά από μια ώρα θα μας έφερνε στην Πάτμο. Δυο μέρες πριν κάναμε άλλη μιαν απόπειρα, το δελφίνι ξεκίνησε αλλά 15 λεπτά μετά τον απόπλου επιστρέψαμε λόγω βλάβης! Έτσι και εκείνη τη μέρα δεν ήμουν και πολύ αισιόδοξος ότι θα φτάναμε στην Πάτμο. Και όμως όλα πήγαν καλά και γύρω στις 9.30 πραγματοποιούσα την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου τότε. Η πρώτη εικόνα εντελώς διαφορετική από εκείνη της Σάμου.
