Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Πάτμος, τ’ Αϊ Γιάννη το νησί!!

9 Αυγούστου 2007

Αναμνήσεις

Πάνε 30 χρόνια από τότε που  υπηρετούσα τη μαμά Πατρίδα και πήρα τη μετάθεση: Στο ιστορικό Παρθένι της Λέρου. Βλέπεις δεν ήμουν καλό παιδί και δεν καθόμουνα στ’ αυγά μου. Ήταν Ιούλης και το γερό μελτέμι μου χάρισε άλλη μια μέρα στην Αθήνα και τη μοναδική εμπειρία της παράστασης του Θεάτρου Τέχνης στο Ηρώδειο με τους Ιππείς του Αριστοφάνη και τη μοναδική μουσική του Θεοδωράκη. Την άλλη μέρα όμως -μεσημεράκι ήτανε- μπήκα στο «σκυλοπνίχτη» που έκανε τότε τη γραμμή για Δωδεκάνησα και ξεκίνησα για το πρώτο μου ταξίδι στα νησιά (μόνο στην πατρίδα μου την Κρήτη είχα πάει κάποιες φορές μέχρι τότε). Το πρώτο νησί που πιάσαμε ήταν η Μύκονος. Ήταν ακόμα μέρα και εγώ στο κατάστρωμα, εντελώς άφωνος, με το στόμα ανοιχτό από τη μια να θαυμάζω της ομορφιά της χώρας μπροστά μου και από την άλλη να χαζεύω τις βάρκες που βγάζανε αυτούς που κατεβαίνανε και φέρνανε αυτούς που πήγαιναν για κάτω(πιο λίγοι αυτοί). Δεν μπορούσε τότε να εξυπηρετήσει το λιμάνι του νησιού μεγάλα (!!!!!!!!!!) πλοία. Γύρω στα μεσάνυχτα το επόμενο λιμάνι. Ένα όμορφο λιμάνι με ένα φωτισμένο καστρομονάστηρο στην κορυφή του λόφου. Πάτμος. Το νησί της Αποκάλυψης, του Άη Γιάννη του Θεολόγου! Άλλη ομορφιά και δαύτη που ξετυλίγονταν μπροστά στα άμαθα μάτια μου. Εκείνο το βράδυ υποσχέθηκα στον εαυτό μου να ξαναπάω μια μέρα και στα δύο νησιά. Πέρασαν δέκα χρόνια για να πάω στη Μύκονο ημερήσια από Τήνο και 27(!!) για να πάω και πάλι ημερήσια στην Πάτμο από τη Σάμο! Και στη Λέρο έταξα τον εαυτό μου να πάω αλλά πέρασαν 30 χρόνια και ακόμα το τάμα περιμένει!

Το ταξίδι

Πρωί της 9ης μέρας του Αυγούστου και στο Πυθαγόρειο της Σάμου
(βλ. http://disaki.blogspot.com/2011/10/blog-post_03.html ) μπαίνουμε για άλλη μια φορά στο ιπτάμενο δελφίνι που μετά από μια ώρα θα μας έφερνε στην Πάτμο. Δυο μέρες πριν κάναμε άλλη μιαν απόπειρα, το δελφίνι ξεκίνησε αλλά 15 λεπτά μετά τον απόπλου επιστρέψαμε λόγω βλάβης! Έτσι και εκείνη τη μέρα δεν ήμουν και πολύ αισιόδοξος ότι θα φτάναμε στην Πάτμο. Και όμως όλα πήγαν καλά και γύρω στις 9.30 πραγματοποιούσα την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου τότε. Η πρώτη εικόνα εντελώς διαφορετική από εκείνη της Σάμου.

Μια γουλιά γλυκό Σαμιώτικο κρασί!!

26 Ιουλίου – 12 Αυγούστου 2007

«Σε ένα ορθογώνιο τρίγωνο, το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών»
Τι δουλειά έχει το Πυθαγόρειο θεώρημα σε μια ταξιδιωτική ιστορία; Καμιά, εκτός και αν μιλάμε για το νησί του Πυθαγόρα. Την καταπράσινη Σάμο!
Για τη Σάμο λοιπόν η ιστορία μας.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια που ταξιδέψαμε ανατολικά, εκεί που η θάλασσα χωρίζει τον τόπο αυτόν από τη γειτονική Τουρκία αλλά απέχει μόνο όσο «η φωνή ενός πετεινού». Στο πιο κοντινό στα Μικρασιατικά παράλια νησί μας, την πανέμορφη «Κυρά των αμπελιών», τον τόπο που κάνει το πιο γλυκό κρασί και βγάζει τα πιο γερά μαθηματικά μυαλά!!
Η πρόσκληση των φίλων μας Χρήστου και Μίνας να επισκεφτούμε το νησί της δεύτερης, εκκρεμούσε χρόνια τώρα. Αλλά όπως για όλα τα πράγματα έπρεπε να έρθει η ώρα της αποδοχής της.


Στο Φιόρο του Λεβάντε!


20-27 Αυγούστου 2008


Μέρα 1η
Ο Αύγουστος έφτανε στο τέλος του. Πέρασε και της Παναγίας με τις γιορτές και τα πανηγύρια και τα πάντα άρχισαν να μυρίζουν επιστροφή και φθινόπωρο. Με την παρέα μας είχαμε κανονίσει μια εβδομάδα στη Ζάκυνθο, το πανέμορφο Φιόρο Του Λεβάντε. Το νησί των μεγάλων ποιητών Κάλβου και Σολωμού αλλά και του Ξενόπουλου. Το νησί της καντάδας, της Αρέκιας, της «ομιλίας», του μαντολάτου, του μπουγαρινιού και της Καρέτα Καρέτα.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...