Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Μιχάλη Γκανά " Γυάλινα Γιάννενα"

Ο συνάδελφος και φίλος Βαγγέλης Αντωνόπουλος από το γυμνάσιο Καβασίλων Ημαθίας μου έστειλε το παρακάτω μήνυμα με την καταπληκτική εργασία των μαθητών του. Μπράβο στον Βαγγέλη και στα παιδιά!!!



Oι μαθητές της Α΄τάξης του Γυμνασίου Καβασίλων εικονογράφησαν το ποίημα του Μιχάλη Γκανά " Γυάλινα Γιάννενα".

Απαγγέλλει ο ποιητής και η Β. Παναγιωτίδου. Ακούγονται το Τρίφωνο κι οι Galexico





http://www.youtube.com/watch?v=G2zHUWqKPsY

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Καβοντόρος, 1994 & 2006



Μέρος α'
 2 Αυγούστου 1994
Ένα όνομα που στους παλαιότερους ναυτικούς προκαλούσε αισθήματα τρόμου και στους τωρινούς ταξιδιώτες που δεν αγαπούν ιδιαίτερα τα θαλασσινά ταξίδια ένα σφίξιμο στο στομάχι.
Το ακρωτήρι που οι αρχαίοι ονόμαζαν Καφηρέα και κατ’επέκταση το στενό ανάμεσα στη Νότια Εύβοια και την Άνδρο. Ένα στενό συχνά ανταριασμένο, στη «μπούκα» του βοριά. Το στενό όπου ο Μπάρμπα Λάμπρος (Κατσώνης) έπαθε μεγάλη λαχτάρα στα 1790 και έτσι βγήκε η γνωστή έκφραση «Αν σ’αρέσει Μπάρμπα Λάμπρο, ξαναπέρνα από την Άνδρο».
Στα παλαιότερα χρόνια συνήθως γραφόταν σαν ΚΑΒΟΝΤΟΡΟΣ και ήταν κλιτό. Στα νεώτερα όλο και επικρατεί το ΚΑΒΟ ΝΤ’ΟΡΟ και είναι άκλιτο. Τρεις εκδοχές έχω διαβάσει για την προέλευση του ονόματος (ίσως υπάρχουν κι άλλες). Αν δεχτούμε τη δεύτερη γραφή τότε μπορεί να σημαίνει ΧΡΥΣΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ από τις υπέροχες χρυσαφένιες ανατολές και το χρώμα που παίρνει ο τόπος ή ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ από τα πολλά ναυάγια και τους θησαυρούς που ξεβράζονταν στις ακτές του. Η πρώτη γραφή δίνει και την τρίτη εκδοχή. ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΟΥ ΝΤΟΡΟΥ, της φασαρίας, του σαματά δηλαδή. Ο καθένας ας «υιοθετήσει» όποια του ταιριάζει καλύτερα.
Το όνομα αυτού του ακρωτηριού και ποιος δεν έχει ακούσει! Πόσοι όμως αποφάσισαν να πάνε να δουν από κοντά τον «φοβερό» αυτόν «μπαμπούλα»;

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Μια δεκαετία σε βουνοπλαγιές και σπήλαια της Αττικής!!!


Στο σχολείο που δουλεύω, γινόταν και γίνεται πολύ δουλειά με προγράμματα διαφόρων τύπων και μορφών. Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αγωγής υγείας, πολιτιστικά, ανταλλαγές, ευρωπαϊκά και άλλα πολλά. Για πάνω από 10 χρόνια, από το 1992 μέχρι και το 2002 είχαμε καθιερώσει φυσιολατρικές δραστηριότητες με διαδρομές ορεινής πεζοπορίας στα Αττικά βουνά και επισκέψεις σε Αττικά σπήλαια.
Είχαμε μια μικρή σταθερή ομάδα καθηγητών που εμπλουτίζονταν κάθε φορά αναλόγως. Όλες οι δραστηριότητες γίνονταν Σαββατοκύριακα, με συνοδεία μελών ορειβατικών συλλόγων και συλλόγων σπηλαιολογίας αντίστοιχα. Οι μαθητές πάντα πολλοί και πρόθυμοι το θεωρούσαν γεγονός δεδομένο κάθε χρόνο.


Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

«Μακαρούνας», ένα αποκριάτικο έθιμο της Καρύστου



Καθαρά Δευτέρα, 2 Μαρτίου 1998

Ένα παλιό αποκριάτικο έθιμο της Νότιας Εύβοιας που δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα είναι το έθιμο του «Μακαρούνα».
Σύμφωνα με το έθιμο ο «Μακαρούνας» ήταν ένας άντρας με πολύ ανεπτυγμένη σεξουαλική δράση που προφανώς οφείλονταν σε ανάλογες ικανότητες. Δεν άφηνε παραπονεμένη καμία γυναίκα. Όλες είχαν περάσει από τα χέρια του. Ανύπαντρες, παντρεμένες, χήρες και ζωντοχήρες, νέες, μεσόκοπες και γριές. Όλες είχαν να λένε μόνο καλά λόγια για τις επιδόσεις του.
Ήρθε όμως η τελευταία Κυριακή της αποκριάς και σύμφωνα με τα έθιμα του τόπου μας που προστάζουν ζυμαρικό (μακαρούνες δηλ.), ο «Μακαρούνας» του έδωσε και κατάλαβε. Μόνο που απ' ότι φαίνεται υπερέβαλε και εδώ με τραγικό αποτέλεσμα.
Έσκασε από το πολύ φαΐ. Μέγας θρήνος ανάμεσα στο γυναικείο πληθυσμό.

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

2011, Ανατολικό Αεροδρόμιο Ελληνικού!!


13 Φεβρουαρίου 2011

Φεβρουάριος του 2011 και βρίσκομαι στο Ελληνικό. Πρέπει να αφήσω τη γυναίκα μου σε μια δουλειά και να γυρίσω να την πάρω σε λιγότερο από 2 ώρες. Έτσι, αντί να γυρίσω σπίτι σπάω το κεφάλι μου που να περάσω αυτόν τον χρόνο. Παίρνω το δρόμο που περνάει μπροστά από την παλιά Αμερικάνικη Βάση και μετά από αρκετά ζιγκ-ζαγκ έφτασα στο πάλαι ποτέ κραταιό Ανατολικό Αεροδρόμιο του Ελληνικού. Έ ρε αναμνήσεις. Αναχωρήσεις για τα πρώτα μου ταξίδια στο εξωτερικό και αντίστοιχες αφίξεις, υποδοχή και αποχαιρετισμός ξένων φίλων. Και τώρα η εγκατάλειψη και η μιζέρια.
Τα μόνα που πετούν σήμερα είναι τα πουλιά και τα μοντέλα των αεροσκαφών μιας ομάδας αερομοντελιστών που επιδίδονται στην αγαπημένη τους ασχολία σε έναν από τους χώρους στάθμευσης.

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Στα ορεινά της Αχαΐας και της Αρκαδίας


4-7 Ιουνίου 1993

Την Παρασκευή φύγαμε για την Κλειτορία ή Μαζέϊκα στην ορεινή Αχαΐα, όπου θα περνούσαμε το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος στο σπίτι των φίλων μας. Είχε πολύ κίνηση και έκανα μιάμιση ώρα μέχρι τον Ισθμό. Στη συνέχεια πήγα από τον καινούριο δρόμο Κορίνθου – Τριπόλεως. Καταπληκτικός δρόμος! Ότι καλύτερο έχουμε σήμερα στην Ελλάδα! Γύρω στις 9.30 μ.μ. φτάσαμε στα Μαζέϊκα. Κάτσαμε για φαΐ και γύρω στις 11 μ.μ. ήρθαν και οι άλλοι και πήγαμε στο σπίτι όπου σύντομα πέσαμε για ύπνο, κουρασμένοι όλοι από το ταξίδι.
Το πρωί του Σαββάτου που σηκωθήκαμε ο καιρός ήταν φορτωμένος για βροχή και συνεχώς βρόνταγε. Κατά τις 11.00 π.μ. φύγαμε για Στεμνίτσα. Άρχισε να ψιχαλίζει.
Πρώτα πήγαμε στις πηγές του Λάδωνα, σ’ ένα πανέμορφο τοπίο.

Ικαρία, λίγες στιγμές ηρεμίας και ξεκούρασης!




26-29 Αυγούστου 1993
Παρασκευή 27 Αυγούστου
Από χθες τα’ απόγευμα είμαι στην Ικαρία!!! Ήρθα με τη μητέρα μου για τα μπάνια της για τέσσερις μέρες. Χθες το πρωί στις 8.30 φύγαμε από τον Πειραιά με το ΣΑΜΑΙΝΑ. Λίγο πριν τη Τζια είδα δελφίνια, αλλά κάπως μακριά. Μετά από 9 ώρες, δηλ. στις 5.30 φτάσαμε στον Άγιο Κήρυκο. Δυστυχώς η τελευταία πυρκαγιά με τα 12 θύματα έχει σημαδέψει το νησί. Κατ’ αρχήν όλος ο Άγιος Κήρυκος γύρω-γύρω είναι κατάμαυρος. Κρίμα! Τόση ομορφιά να χάνεται, τόσες περιουσίες να καταστρέφονται και βέβαια να χάνονται ζωές! Τέλος πάντων. Από το λιμάνι, με ένα μικρό λεωφορείο και από ένα δρόμο όλο στροφές και πολύ στενό, μετά 3 χιλιόμετρα φτάσαμε
στα Θέρμα, ένα μικρό χωριό (στην πραγματικότητα όλο ξενοδοχεία) μέσα σε μια ρεματιά που καταλήγει σε ένα μικρό κόλπο.

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Λαύριο, το θησαυροφυλάκιο της Αττικής γης!

5 Φεβρουαρίου 2011


Έρμη Αττική γη! Που σου ’λαχε να πέσεις στα χέρια ημών των Νεοελλήνων για να σε «τακτοποιήσουμε» δεόντως! Σου δώσαμε και κατάλαβες!
Τύχη αγαθή μας χάρισε αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Και τι δεν έδωσε αυτός σε αντάλλαγμα! Ταπεινά αγαθά αλλά και πλούτο. Πλούτο μεγάλο ικανό να φτιάξει ολάκερο πολιτισμό. Μνημεία μοναδικής ακτινοβολίας στο χώρο και το χρόνο.

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Άγιον Όρος, ταξίδι στο «Περιβόλι της Παναγίας»


6-9 Ιουλίου 1992

Δευτέρα 6 Ιουλίου 1992
Χαράματα της 5ης Ιουλίου 1992, 4 φίλοι αναχωρούμε με Ι.Χ. από Αθήνα για Ουρανούπολη Χαλκιδικής όπου θα συναντήσουμε άλλους δύο φίλους που βρίσκονταν στη Μακεδονία για διακοπές για να μπούμε στο Όρος. Ένα όνειρο πολλών ετών γίνεται επιτέλους πραγματικότητα. Μικρή στάση στη Θεσσαλονίκη, στάση για μεσημεριανό στο Σταυρό και απογευματάκι μπάνιο και καφέ στην Ουρανούπολη. Το βράδυ με τους υπνόσακους κοιμηθήκαμε στην παραλία σε «ξενοδοχείο» πολλών πολλών αστέρων!
Πρωί πρωί σηκωθήκαμε και περιμένουμε το καραβάκι. Φτάνει γύρω στις 9.30 και ονομάζεται «Άξιον Εστί»! (Τι άλλο όνομα θάχε) Ένα τέταρτο αργότερα έχει φορτώσει μοναχούς, επισκέπτες, εμπορεύματα και ξεκινάει. Προσπερνάμε τη Γουρνοσκήτη, μερικά Καλύβια και κάνουμε την πρώτη στάση στον αρσανά της Μονής Ζωγράφου. Κόσμος βγήκε και κόσμος μπήκε μαζί και ένας δόκιμος μοναχός, συγγενής ενός από την παρέα που θα μας συνόδευε στην περιπλάνησή μας στο Όρος.
Το καραβάκι στη συνέχεια έπιασε στον αρσανά της Μονής Κονσταμονίτου,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...