Αντώνιος Δεληγιάννης, “Πτερόεντα Ι”!

15-22 Νοεμβρίου 2018

Προαύλιος χώρος της «Βίλας Στέλλα» στο Νέο Ηράκλειο

Νίκος Ζήβας: «Έρποντα….Πτερόεντα»!

30 Νοεμβρίου 2017

Την περίοδο Άνοιξη-Καλοκαίρι 2016, ο γλύπτης Νίκος Ζήβας παρουσίασε στην γκαλερί του στο Μαρούσι (Zivasart Gallery)

Τελευταίες εικόνες από το Λασίθι!

Κρήτη μου, όμορφο νησί, κλειδί του Παραδείσου! Μέρος 3ο

(Συνέχεια από Η «Χώρα» των θερμοκηπίων!)

27-29 Ιουνίου 2017

Η Μινωική ελιά και ο Βιτσέντζος

Η έκτη μέρα του ταξιδιού μας, είχε μια μεγάλη κυκλική διαδρομή στο νομό, με βασικό προορισμό τη Σητεία. Δυστυχώς οι πολύ ψηλές θερμοκρασίες των ημερών (και οι ακόμα ψηλότερες που προβλέπονται), μας αναγκάζουν να αλλάξουμε λίγο τα σχέδια και να μην επισκεφτούμε τα πιο ανατολικά και βορειοανατολικά τμήματα του νομού, όπως τον Ζάκρο και το Βάϊ.

Η «Χώρα» των θερμοκηπίων!

Κρήτη μου, όμορφο νησί, κλειδί του Παραδείσου! Μέρος 2ο

(Συνέχεια από Η Βουλισμένη, το Νησί κι ο Βοναπάρτης!)

                                                                           25-26 Ιουνίου 2017

Ήταν το 1965, όταν ο Ολλανδός γεωπόνος Πάουλ Κούιπερς (Paul Herman Felix Kuypers), έφτασε στην Ιεράπετρα. Δεν είχε πάει για τουρισμό. Σπουδάζοντας με έξοδα της καθολικής εκκλησίας, είχε την υποχρέωση να δουλέψει σε κάποια ανεκμετάλλευτη περιοχή. Είχε επιλέξει αρχικά τη Σύρο για να πειραματιστεί με την καλλιέργεια κηπευτικών, αλλά δεν ήταν ικανοποιημένος, μέχρι που βρήκε την περιοχή του Νότιου Λασιθίου. Το κλήμα της περιοχής ήταν ιδανικό για να ξεκινήσει να πειραματίζεται με τα θερμοκήπια. Φυσικά στην αρχή αντιμετώπισε αντιδράσεις αλλά λίγο μετά, τα θερμοκήπια άρχισαν να εξαπλώνονται, δημιουργώντας μια λευκή, νάϊλον θάλασσα, δίπλα στην άλλη, την πραγματική, το πέλαγος το Λιβυκό. Τα οικονομικά οφέλη ήταν μεγάλα, κάτι που έκανε τους κατοίκους αυτής της περιοχής να έχουν ψηλά εισοδήματα, ακόμα και στις μέρες της κρίσης.

Οκτώ χρόνια «δισάκι»!

Συμπληρώθηκαν οκτώ χρόνια από τη γέννηση του πρώτου μου ιντερνετικού παιδιού.

Ήταν αρχές Νοεμβρίου του 2010 όταν αποφάσισα να φτιάξω το «το δισάκι μου στον ώμο…», σαν μια ανάγκη να καταγράψω τις ταξιδιωτικές μου εμπειρίες, που είχαν αρχίσει να γίνονται πολλές. Έτσι γεννήθηκε το «δισάκι».

Από τότε έγιναν πολλά και τα ταξίδια πληθύνανε. Το «δισάκι», σα μικρό παιδί ήθελε καθημερινή φροντίδα και αυτό ανταπέδιδε. Είναι ένας πολύτιμος σύντροφος πια και φαίνεται πως πολλοί άλλοι εκτός από μένα βρίσκουν κάτι χρήσιμο ή ενδιαφέρον στις «σελίδες» του. Πάνω από 520.000 επισκέψεις από τα πέρατα του κόσμου μου έχουν κρατήσει συντροφιά, όλα αυτά τα χρόνια.

Ελπίζω να είμαστε καλά και να συνεχίσουμε παρέα με το μικρό μου σύντροφο, να ταξιδεύουμε στα μήκη και τα πλάτη αυτού του πανέμορφου, αλλά και τόσο ταλαιπωρημένου κόσμου!

Σας ευχαριστώ όλους για την πολύτιμη παρέα σας!

Αρχαιολογικό Μουσείο Σαλαμίνας!

3 Νοεμβρίου 2018

Ο Νοέμβριος φέτος μπήκε με καλοκαιρίες και ψηλές για την εποχή θερμοκρασίες. Ένα γαϊδουροκαλόκαιρο σε αντίθεση με τον Σεπτέμβριου, που μας είχε δείξει ένα «άγριο», χειμωνιάτικο πρόσωπο με κακοκαιρίες πρωτοφανείς για τον τόπο μας. Ο ΞΕΝΟΦΩΝΤΑΣ μας τα έκανε μούσκεμα και ο ΖΟΡΜΠΑΣ μας χόρεψε για τα καλά!

Κάτι οι καιρικές συνθήκες, κάτι οι υποχρεώσεις, που αυτή την εποχή τρέχανε και εμείς δεν τις προλαβαίναμε, κάτι οι «καλοκαιρινές» μέρες του Νοέμβρη, θέλαμε να φύγουμε, έστω και για λίγες ώρες. Η λύση κοντινή και φτηνή. Σαλαμίνα (Σαλαμύκονος, που λένε και κάποιοι σαρκάζοντας ή αυτοσαρκαζόμενοι!). Να δούμε τη φίλη μας την Α., που θα φύγει σε λίγες μέρες για Ινδία, να δούμε και κάτι από το νησί και βέβαια να φάμε και το ψαράκι μας.

Στη Σαλαμίνα έχουμε πάει και άλλες φορές. Άλλωστε είναι τόσο κοντά. Δεν είχαμε επισκεφτεί το Αρχαιολογικό της Μουσείο. Έτσι ήταν ευκαιρία.