Η Λάλα και τα νερά της!

 5 και 12 Αυγούστου 2022

 

 

Η Λάλα είναι το δυτικότερο από τα «χωριά της Γούρνας» στην Κάρυστο (στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου η Λάλα αναφέρεται σαν συνοικισμός του χωριού Καλύβια και όχι σαν ξεχωριστό χωριό). «Τα χωριά της Γούρνας δεν είναι άλλα από τα περίχωρα της Κάρυστου, που βρiσκοvται χτισµένα στα τοιχώµατα της δηµιουργουµένης φυσικής λεκάνης από την κάθοδο της 'ΟΧΗ' προς τη θάλασσα που περιβρέχει την Καρυστο» (από την ίδια ιστοσελίδα)

Η Λάλα είναι γνωστή στην περιοχή για τα πολλά και καλής ποιότητας νερά της. Ένα μέρος της ύδρευσης της πόλης της Καρύστου γίνεται από αυτά τα νερά.

Φυσικά αφού έχει νερά έχει και πολύ πράσινο.

Είναι λοιπόν ένα καταπράσινο χωριό στους νότιους πρόποδες της Όχης και απέχει περίπου 5χμ βόρεια του κέντρου της Καρύστου.

Είναι πολλά χρόνια που είχα να πάω στη Λάλα, παρόλο που είναι δυο βήματα από την Κάρυστο. Πήρα λοιπόν το αυτοκίνητο και ξεκίνησα, παίρνοντας το δρόμο για Χαλκίδα. Λίγο μετά τα Αλαμαναίικα η σχετική πινακίδα με έστειλε δεξιά. Θέλει λίγο προσοχή γιατί πρέπει να στρίψει κανείς και πάλι δεξιά στο ύψος του βενζινάδικου, αλλά δεν υπάρχει πινακίδα. Αν δεν στρίψει, λίγο μετά ξαναβγαίνει και πάλι στο δρόμο για Χαλκίδα. 350μ μετά τη 2^η διασταύρωση, ο δρόμος χωρίζεται και πάει δεξιά για Καλύβια και ευθεία για Λάλα. Περίπου στο ένα χμ βλέπουμε μπροστά μας την πέτρινη εκκλησία του χωριού, τον Άγιο Δημήτριο. Στρίβουμε δεξιά και μετά από περίπου 300μ ο δρόμος τελειώνει.

Άφησα το αυτοκίνητο και πήρα το μονοπάτι που ξεκινά αριστερά, πάνω από το σπίτι που υπάρχει εκεί.

Είναι λίγο δύσβατο αλλά μικρό.

Όχι πάνω από 200-300μ και φτάνεις στα τρεχούμενα νερά.

Οργιαστική βλάστηση,

ένας παλιός νερόμυλος,

με τη νεροτριβή απ’ έξω και αριστερά,

ένα πρόσφατα φτιαγμένο ξύλινο γεφυράκι και νερά. Υπέροχος χώρος να κάτσεις για πικνίκ να γεμίσει η ψυχή σου ομορφιά και γαλήνη, τα μάτια σου υπέροχες εικόνες και τα αυτιά σου ήχους της φύσης. Με λίγα λόγια να γεμίσεις μπαταρίες.

Όταν έφτασα είδα πως από τα ανατολικά ένας άλλος δρόμος φτάνει ακριβώς μέχρις εκεί. Και εκείνη την ώρα ήρθε και ένα αυτοκίνητο και πήρα πληροφορίες από τον οδηγό του για τη διαδρομή. Όταν στην παρέα σου έχεις άτομα με κινητικά προβλήματα, καλό είναι να βρίσκεις, αν είναι δυνατό, τρόπο πρόσβασης και με το αυτοκίνητο.

Έκατσα λίγο να απολαύσω τον τόπο, έβγαλα τις φωτογραφίες μου και γύρισα στο αυτοκίνητο.

Επόμενη στάση η εκκλησία.

Ευτυχώς ήταν ανοικτή και έτσι μπήκα.

Λιτή, χωρίς διάκοσμο,

αλλά με τέμπλο, όμορφα ζωγραφισμένο.

Μπήκα και πάλι στο αυτοκίνητο και γύρισα στην Κάρυστο ακολουθώντας άλλη διαδρομή. Αυτή από Καλύβια και Γραμπιά. Ήταν μια μικρή αλλά πολύ ωραία βόλτα, από αυτές που σπάνε κάπως τη μονοτονία των διακοπών, προσφέροντας κάποιες άλλες, πιο «δροσερές» εικόνες.

Μια εβδομάδα μετά βρεθήκαμε ξανά στον ίδιο χώρο.

Αυτή τη φορά με παρέα για πικνίκ,

με μικρά παιδιά, που ξεσαλώσανε.

Μετά το φαγοπότι, κάναμε μια καλή βόλτα μέσα στην κοίτη του ρέματος προς τα βόρεια.

Νερό πολύ,

καταρρακτάκια

και άλλος ένας παλιός νερόμυλος.

Αν και το κτίσμα μοιάζει να είναι σε αρκετά καλή κατάσταση,

οι μισοσάπιοι σωλήνες που έφερναν το νερό στο μύλο

και τη νεροτριβή,

καθώς και ο μισογκρεμισμένος τοίχος που κρατούσε την αμπολή (το αυλάκι δηλαδή), που πέρναγε το νερό πάνω από τη ρεματιά, δείχνουν πως ουσιαστικά μιλάμε για ερείπιο.

Όπως σε όλες τις περιπτώσεις η φύση διεκδικεί αυτό που της ανήκει και παντού βλέπεις βάτα και κισσούς να καλύπτουν τα πάντα, μερικές φορές τόσο καλά που να μην ξεχωρίζεις αυτό που υπήρχε.

https://www.youtube.com/watch?v=x1-3HsKEElE

Καλή συνέχεια!

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας