3 Ιουνίου 2008
Και εξηγούμαι. Μυλοκοπή, Σκαλωσιά και Στραβά δεν είναι τίποτα άλλο από τοπωνύμια και παραλίες πολύ κοντά στην Αθήνα. Μέχρι εχθές το μεσημέρι δεν τα είχα ακούσει ποτέ, όπως φαντάζομαι και η πλειοψηφία των Αθηναίων.
Όλα ξεκίνησαν όταν αποφασίσαμε να πάμε για το πρώτο μπάνιο της χρονιάς. Η πρόβλεψη της ΕΜΥ, που επαληθεύτηκε, δεν ήταν και πολύ αισιόδοξη. Συννεφιά και ένα αεράκι που τσίμπαγε. Έτσι η σχετικά χαμηλή θερμοκρασία δεν σε προδιέθετε για μπάνιο. Βόλτα λοιπόν και αν προέκυπτε διάθεση για μπάνιο κάναμε και καμιά βουτιά. Καθημερινή νωρίς το μεσημέρι, σε άδειους δρόμους αποφασίσαμε να πάμε κάπου κοντά αλλά και κάπως άγνωστα (για μένα τελείως). Η Μίνα, που συνήθως είναι αυτή που συστήνει τα μέρη στην παρέα θυμήθηκε που πριν από χρόνια πήγαν σε κάποιες άγνωστες και ερημικές παραλίες στο Στερεοελλαδίτικο κομμάτι του νομού Κορινθίας που βρέχεται από την ανατολική πλευρά του Κορινθιακού κόλπου, στην περιοχή της Περαχώρας Λουτρακίου. Το Touring του 2000 κατέβηκε από την βιβλιοθήκη και με αυτό πολύτιμο οδηγό ξεκινήσαμε.
Αθήνα, Λουτράκι και πήραμε το δρόμο για Περαχώρα και Λίμνη Ηραίου. Στη διασταύρωση της Περαχώρας στρίψαμε αριστερά για Λίμνη Ηραίου. Λίγο πιο κάτω πήραμε τον δεξιό ασφαλτόδρομο για Σκαλωσιά και Στραβά (εμείς καλά αρμενίζαμε!!). Σύμφωνα με το πρόχειρο πρόγραμμα θα πηγαίναμε πρώτα στη Μυλοκοπή και μετά Σκαλωσιά και θα συνεχίζαμε. Περίπου 4 χμ. ασφάλτου έπρεπε να στρίψουμε αριστερά αλλά πινακίδα για Μυλοκοπή δεν είδαμε. Έτσι συνεχίσαμε, περάσαμε την ασφάλτινη διασταύρωση για Λάκκα Ζέζα και λίγο μετά στρίψαμε στην ασφάλτινη διασταύρωση που η πινακίδα έλεγε Σκαλωσιά. Η άσφαλτος φτάνει μέχρι το χωριό και σε μια διχάλα πήραμε την αριστερή χωμάτινη διαδρομή που έδειχνε η διφορούμενης κατεύθυνσης πινακίδα «προς παραλία».
Λιγότερο από 1 χμ φτάσαμε σε ένα σημείο πάνω ακριβώς από την πολύ όμορφη παραλία. Εκεί υπάρχει πινακίδα που προειδοποιεί τα απλά Ι.Χ. να μην κατέβουν τον πολύ άσχημο και πολύ απότομο κατήφορο. Υπάρχει σκάλα με 52 μεγάλα πλακόστρωτα πλατύσκαλα.