ΑΝΩ ΑΥΣΤΡΙΑ, Βόρεια του Δούναβη!!

Στην Κ. Ευρώπη πάνω σε 4 ρόδες-Μέρος 3ο-Αυστρία
(2ο Οδικό ταξίδι στην Ευρώπη)  

(συνέχεια από Διαμάντια στη …. Νότια Βοημία!!)

28 Ιουλίου 2008

Στην επιστροφή μας από Βερολίνο προς Βενετία και από εκεί Πάτρα και Αθήνα, μείναμε για 3 βράδια στη Νότια Βοημία της Τσεχίας.

(βλ. Διαμάντια στη …. Νότια Βοημία!! )

Πολύ κοντά στα σύνορα με την Αυστρία το είχαμε επιλέξει για να πάμε μια μέρα να δούμε και κάτι από Αυστρία. Έτσι η τελευταία μέρα στην Κεντρική Ευρώπη είχε κάτι από αυτή τη χώρα!

Ξεκινήσαμε το πρωί προς τα Τσεχοαυστριακά σύνορα που είναι πολύ κοντά. Ένα πλάτεμα του δρόμου κάποτε φιλοξενούσε στο άδειο σήμερα οίκημα, τις συνοριακές εγκαταστάσεις. Αυτό με την ελεύθερη διέλευση από χώρα σε χώρα δεν μπορώ ακόμα να το συνηθίσω. Όχι ότι δεν μου αρέσει. Ίσα-ίσα!

Αυτό που μας έκανε αμέσως εντύπωση, περνώντας τα σύνορα είναι ότι ενώ το τοπίο παραμένει το ίδιο, στην Αυστρία είναι πιο «τακτοποιημένο»!! Στην Τσεχία είναι πιο «άγριο». Στην Αυστρία, οι άκρες των δρόμων είναι καθαρισμένες από χορτάρια, υπάρχουν ειδικές βάσεις σε τακτά διαστήματα στις οποίες στοιβάζονται ξύλα και όπου δεν έχει δέντρα υπάρχει καλοκουρεμένο γκαζόν!! Όλα στη θέση τους!!! Ήταν πολύ έντονη αυτή η εικόνα στα μάτια μας.

Μετά από περίπου 15 χμ. περάσαμε από την πόλη Freistadt. Περάσαμε ακριβώς έξω από το τείχος που περιβάλει την παλιά πόλη και μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Ο προορισμός όμως ήταν η πόλη Linz, γύρω στα 40 χμ πιο νότια, όπου και φτάσαμε μια ώρα μετά. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και αρχίσαμε να περπατάμε προς την παλιά πόλη. Η πρώτη εντύπωση ήταν ότι πρόκειται για μια πόλη που όμοιά της δεν είχαμε ξαναδεί.

Μια πόλη «ανάλαφρη».

Διαμάντια στη …. Νότια Βοημία!!

Στην Κ. Ευρώπη πάνω σε 4 ρόδες-Μέρος 2ο-Τσεχία
(2ο Οδικό ταξίδι στην Ευρώπη)
 

(συνέχεια από Έξι μέρες στο Βερολίνο και τις γύρω περιοχές!)

Μέρος Α΄
Rozmberg nad Vltavou - Cesky Krumlov

26-27 Ιουλίου 2008

Ο Ιούλιος του 2008 έφτανε στο τέλος του και για μας άρχιζε η επιστροφή από τη Γερμανία. (http://disaki.blogspot.com/2011/09/4-1.html και http://disaki.blogspot.com/2011/09/4-1_30.html) Οι υπόλοιποι της παρέας θα συνέχιζαν και έτσι για τις επόμενες πέντε μέρες θα ήμασταν μόνοι. Η διαδρομή της επιστροφής περιλάμβανε ένα τριήμερο στην Τσεχία και πιο συγκεκριμένα στη Νότια Βοημία.

Ξεκινήσαμε αρκετά νωρίς το πρωί από το Βερολίνο και κινηθήκαμε νοτιοανατολικά προς την περιοχή της Δρέσδης, την οποία παρακάμψαμε και συνεχίσαμε για τα σύνορα (ας πούμε σύνορα!!! Ένα εγκαταλελειμμένο φυλάκιο όλο κι όλο!) Στο πρώτο βενζινάδικο στην Τσεχία σταματήσαμε για λίγο συνάλλαγμα και τη βινιέτα που είναι απαραίτητη για να κυκλοφορήσει ένα αυτοκίνητο στους τσέχικους δρόμους. Τώρα πια είχαμε τελείως νότια κατεύθυνση. Το τοπίο καταπληκτικό. Πράσινο, πολύ πράσινο και λοφώδες. Όχι αυτό το άχαρο επίπεδο. Ο δρόμος μόνο για λίγο στην αρχή αυτοκινητόδρομος και μετά αν και έλεγε εθνική ήταν κάτι σαν καλός επαρχιακός. Μια λωρίδα ανά κατεύθυνση χωρίς νησίδα αλλά ευτυχώς χωρίς πολύ κίνηση. Έτσι αναγκαστικά τα χιλιόμετρα δε φεύγουνε. Σε λίγο μπαίνουμε στην Πράγα. Όχι βέβαια στο κέντρο αλλά στα προάστια. Ο πειρασμός μεγάλος! Δεν έχουμε πάει ποτέ στην τσέχικη πρωτεύουσα και είναι ένας προορισμός που τον σκεφτόμαστε αλλά για περισσότερες μέρες. Τα εισιτήρια του πλοίου από Βενετία είναι συγκεκριμένα και έτσι κλείνουμε τα αυτιά στις σειρήνες και προχωράμε. Έλα όμως που κάνουμε λάθος και βρισκόμαστε στο προάστιο Zbraslav, λες και η πόλη δεν το έβαζε κάτω και ήθελε ακόμα να μας σαγηνέψει. Τελικά τα καταφέρνουμε να πάρουμε πάλι το δρόμο για το νότο. Το τοπίο συνεχίζει να είναι πολύ όμορφο.

Λίγο πριν φτάσουμε στην Πράγα είχαμε συναντήσει για πρώτη φορά τον Μολδάβα (Vltava στα τσέχικα) πριν αυτός συναντηθεί με τον μεγάλο Έλβα (τον είχαμε βρει και αυτόν κοντά στη Δρέσδη) και μαζί να ταξιδέψουν για να ενωθούν με τα κρύα νερά της Βαλτικής. Στην περιοχή της Πράγας περάσαμε από κάποιες γέφυρες πάνω από το ποτάμι και από εκεί και μετά το είχαμε πολύ συχνά δίπλα μας. Πλησιάζοντας το νότο άρχισε να βρέχει. Ευτυχώς όχι για πολύ. Απόγευμα πια και αφού έχουμε χωθεί για τα καλά στα πυκνά δάση της Νότιας Βοημίας, βρίσκουμε ξανά τον Μολδάβα, μικρό σχετικά ποτάμι αυτή τη φορά αλλά αρκετά ορμητικό. Σαν το μικρό παιδί! Είμαστε στις αρχές του και δεν έχει γίνει ακόμα το μεγάλο, ήρεμο και γκρίζο ποτάμι του βορρά. Στις έξι και μισή το απόγευμα, μετά από οκτώμισι ώρες δρόμο φτάσαμε στο Rozmberg nad Vltavou, το χωριό πάνω στον Μολδάβα που θα μέναμε.

Η πανσιόν που είχαμε κλείσει πανέμορφη. Πάνω στο ποτάμι και με ησυχία, ιδανική για ξεκούραση και ηρεμία.