(2ο Οδικό ταξίδι στην Ευρώπη)
(συνέχεια από Έξι μέρες στο Βερολίνο και τις γύρω περιοχές!)
Μέρος Α΄
Rozmberg nad Vltavou - Cesky Krumlov
26-27 Ιουλίου 2008
Ο Ιούλιος του 2008 έφτανε στο τέλος του και για μας άρχιζε η επιστροφή από τη Γερμανία. (http://disaki.blogspot.com/2011/09/4-1.html και http://disaki.blogspot.com/2011/09/4-1_30.html) Οι υπόλοιποι της παρέας θα συνέχιζαν και έτσι για τις επόμενες πέντε μέρες θα ήμασταν μόνοι. Η διαδρομή της επιστροφής περιλάμβανε ένα τριήμερο στην Τσεχία και πιο συγκεκριμένα στη Νότια Βοημία.
Ξεκινήσαμε αρκετά νωρίς το πρωί από το Βερολίνο και κινηθήκαμε νοτιοανατολικά προς την περιοχή της Δρέσδης, την οποία παρακάμψαμε και συνεχίσαμε για τα σύνορα (ας πούμε σύνορα!!! Ένα εγκαταλελειμμένο φυλάκιο όλο κι όλο!) Στο πρώτο βενζινάδικο στην Τσεχία σταματήσαμε για λίγο συνάλλαγμα και τη βινιέτα που είναι απαραίτητη για να κυκλοφορήσει ένα αυτοκίνητο στους τσέχικους δρόμους. Τώρα πια είχαμε τελείως νότια κατεύθυνση. Το τοπίο καταπληκτικό. Πράσινο, πολύ πράσινο και λοφώδες. Όχι αυτό το άχαρο επίπεδο. Ο δρόμος μόνο για λίγο στην αρχή αυτοκινητόδρομος και μετά αν και έλεγε εθνική ήταν κάτι σαν καλός επαρχιακός. Μια λωρίδα ανά κατεύθυνση χωρίς νησίδα αλλά ευτυχώς χωρίς πολύ κίνηση. Έτσι αναγκαστικά τα χιλιόμετρα δε φεύγουνε. Σε λίγο μπαίνουμε στην Πράγα. Όχι βέβαια στο κέντρο αλλά στα προάστια. Ο πειρασμός μεγάλος! Δεν έχουμε πάει ποτέ στην τσέχικη πρωτεύουσα και είναι ένας προορισμός που τον σκεφτόμαστε αλλά για περισσότερες μέρες. Τα εισιτήρια του πλοίου από Βενετία είναι συγκεκριμένα και έτσι κλείνουμε τα αυτιά στις σειρήνες και προχωράμε. Έλα όμως που κάνουμε λάθος και βρισκόμαστε στο προάστιο Zbraslav, λες και η πόλη δεν το έβαζε κάτω και ήθελε ακόμα να μας σαγηνέψει. Τελικά τα καταφέρνουμε να πάρουμε πάλι το δρόμο για το νότο. Το τοπίο συνεχίζει να είναι πολύ όμορφο.
Λίγο πριν φτάσουμε στην Πράγα είχαμε συναντήσει για πρώτη φορά τον Μολδάβα (Vltava στα τσέχικα) πριν αυτός συναντηθεί με τον μεγάλο Έλβα (τον είχαμε βρει και αυτόν κοντά στη Δρέσδη) και μαζί να ταξιδέψουν για να ενωθούν με τα κρύα νερά της Βαλτικής. Στην περιοχή της Πράγας περάσαμε από κάποιες γέφυρες πάνω από το ποτάμι και από εκεί και μετά το είχαμε πολύ συχνά δίπλα μας. Πλησιάζοντας το νότο άρχισε να βρέχει. Ευτυχώς όχι για πολύ. Απόγευμα πια και αφού έχουμε χωθεί για τα καλά στα πυκνά δάση της Νότιας Βοημίας, βρίσκουμε ξανά τον Μολδάβα, μικρό σχετικά ποτάμι αυτή τη φορά αλλά αρκετά ορμητικό. Σαν το μικρό παιδί! Είμαστε στις αρχές του και δεν έχει γίνει ακόμα το μεγάλο, ήρεμο και γκρίζο ποτάμι του βορρά. Στις έξι και μισή το απόγευμα, μετά από οκτώμισι ώρες δρόμο φτάσαμε στο Rozmberg nad Vltavou, το χωριό πάνω στον Μολδάβα που θα μέναμε.
Η πανσιόν που είχαμε κλείσει πανέμορφη. Πάνω στο ποτάμι και με ησυχία, ιδανική για ξεκούραση και ηρεμία.
Το χωριό είναι μικρό αλλά με καλή τουριστική υποδομή. Στην περιοχή αυτή δραστηριοποιούνται πολλές εταιρίες για αθλήματα του νερού (ράφτινγκ, καγιάκ, κανό κλπ). Μια τέτοια υπήρχε ακριβώς δίπλα στην πανσιόν μας.
Δεν έχω δει στη ζωή μου τόσο κόσμο μέσα στο ποτάμι να αθλείται. Πάνω από το χωριό δεσπόζει το κάστρο των Rozmberg. Υπέροχο!!
Ειδικά μέσα στο σούρουπο και αργότερα φωτισμένο ήταν παραμυθένιο! Γενικά η περιοχή ήταν «μαγική». Λες και ήσουν μέσα σε ένα παραμύθι. Κάτσαμε για φαΐ στο εστιατόριο UMartina μπροστά στο ποτάμι και φάγαμε πάρα πολύ νόστιμο και πολύ φτηνό φαγητό.
Κουρασμένοι από το ταξίδι πήγαμε νωρίς για ύπνο. Το ποτάμι έξω από το παράθυρό μας με το μονότονο κελάρυσμά του ήταν το ιδανικό υπνωτικό!
Το πρωινό την άλλη μέρα ήταν στην ωραιότερη «σάλα» πρωινού που είχα ποτέ μου βρεθεί. Στη βεράντα της πανσιόν μπροστά στο ποτάμι!!
Δίπλα μας αρκετοί νεαροί (κυρίως) ετοιμάζανε τις βάρκες τους για να μπουν στο ποτάμι, κάνοντας την ευχάριστη αυτή φασαρία της δραστήριας νεολαίας. Ετοιμαστήκαμε κι εμείς.
Σήμερα θα πηγαίναμε να γνωρίσουμε μια πόλη διαμάντι που δίκαια φιγουράρει στη λίστα με τα Μνημεία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Cesky Krumlov.
Βρίσκεται κι αυτή πάνω στο Μολδάβα και έτσι η μικρή (περίπου 30χμ.) διαδρομή είναι από παραποτάμιο δρόμο απίστευτης ομορφιάς. Πράσινο, πράσινο, πράσινο!!! Πολύ πράσινο!!! Και χρώματα! Πολλά χρώματα! Το πράσινο δίπλα μας, πάνω μας. Τα χρώματα μέσα στο ποτάμι! Είναι οι πολλές εκατοντάδες αθλητές με τις πολύχρωμες στολές και βάρκες τους. Φτάσαμε στον προορισμό μας, παρκάραμε και ξεκινήσαμε τη γνωριμία με την πανέμορφη πόλη.
Είναι χτισμένη στις πλαγιές μιας αρκετά στενής κοιλάδας που διαρρέει ο Μολδάβας κάτω από τη σκιά του εντυπωσιακότατου, τεράστιου αλλά πανέμορφου κάστρου των Rozmberg (και αυτό! Κυρίως αυτό!).
Υπέροχα μεσαιωνικά κτίρια παντού. Και καλντερίμια.
Και όταν φτάνεις χαμηλά δίπλα στο ποτάμι γραφικά γεφυράκια με αγάλματα αγίων και λουλούδια. Παντού λουλούδια! Πολλά από τα κτίρια είναι σήμερα ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφέ αλλά και μουσεία. Από μια μικρή τριγωνική πλατεία ξεκινά η οδός Horni,
κεντρικός δρόμος που οδηγεί στην κεντρική πλατεία την NamestiSvornosti. Σε αυτόν τον δρόμο δεξιά στέκεται το Τοπικό Μουσείο (χωρίς σπουδαίο ενδιαφέρον). Στον τελευταίο όροφό του σε μια μεγάλη αίθουσα υπάρχει μια τεράστια μακέτα της πόλης. Οι λεπτομέρειες είναι εκπληκτικές. Είναι το σπουδαιότερο έκθεμα του μουσείου κατά την ταπεινή μου γνώμη. Δίπλα στο μουσείο και 5 σκαλιά χαμηλότερα είναι ένα είδος ανοικτής πλατείας πάνω από το ποτάμι αλλά κυρίως απέναντι ακριβώς από το καταπληκτικό κάστρο. Η θέα από αυτό το σημείο είναι ανεπανάληπτη.
Το κάστρο σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια ξεδιπλώνεται κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια σου. Βέβαια ο πανέμορφος πύργος του κάστρου φαίνεται από παντού στην πόλη.
Η πόλη από κάτω στην πλαγιά μέχρι το ποτάμι δείχνει μια άλλη εικόνα που δε μπορείς να έχεις περπατώντας στα καλντερίμια της. Και το ποτάμι πότε φαίνεται και πότε χάνεται μέσα από τα πυκνά φυλλώματα των δέντρων. Τελικά δεν είναι άδικα στη λίστα της UNESCO αυτή η πόλη.
Στην πλατεία βρίσκεται το πολύ όμορφο Δημαρχείο στο ισόγειο του οποίου βρίσκεται το γραφείο τουρισμού. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται μια στήλη με ένα άγαλμα στην κορυφή που όμως τη μέρα εκείνη, λόγω συντήρησης ήταν γύρω-γύρω με σκαλωσιές και φαινόταν ελάχιστα. Πίσω από την πλατεία σε μια ανηφόρα βρίσκεται ο ναός του Αγ. Βίτου του 15ου αι.
με σύγχρονες όμως τοιχογραφίες στο βόρειο διάδρομο και τον τάφο του Γουλιέλμου Ρόζμπεργκ μέσα. Από την πλατεία στρίψαμε δεξιά τον κατηφορικό δρόμο Radnisni που περνώντας ένα γεφυράκι συνεχίζει ανηφορίζοντας αυτή τη φορά στην απέναντι πλευρά της πόλης. Κοντά στη γέφυρα βρίσκεται η παλιά εκκλησία StJost που δεν χρησιμοποιείτε πια σαν τέτοια. Στο καμπαναριό της λειτουργεί ένα αρκετά ενδιαφέρον μουσείο με μαριονέτες (www.marionettemuseum.com). Μαριονέτες και κούκλες κάθε τύπου και μεγέθους.
Και ολόκληρες σκηνές κουκλοθέατρου, και σκηνικά και μηχανισμοί για τη λειτουργία του κουκλοθέατρου και όλα αυτά ανάμεσα στα τεράστια δοκάρια που κάποτε βάσταγαν μικρές ή μεγάλες καμπάνες. Κατεβήκαμε από το μουσείο χωρίς να αγοράσουμε τις πολύ ακριβές κούκλες που με πολύ προσπάθεια προσπάθησε να μας πείσει να αγοράσουμε η ιδιοκτήτρια. Απέναντι από το μουσείο αγοράσαμε και δοκιμάσαμε κάτι παράξενα αλλά νόστιμα «ντόνατς». Συνεχίσαμε τις βόλτες μας για αρκετή ώρα στα καλντερίμια, μπήκαμε σε μαγαζιά με παλιά αντικείμενα, όμορφα χειροποίητα δώρα, φτιαγμένα από ωραία υλικά όπως το γυαλί ή ο τσίγκος,
ψωνίσαμε δωράκια για αγαπημένους φίλους και συγγενείς και γυρίσαμε στο αυτοκίνητο για να πάμε να δούμε αλλά και να κάτσουμε για φαΐ στην κυριότερη πόλη της περιοχής, την πρωτεύουσα της Νότιας Βοημίας.
Μέρος Β΄
Ceske Budejovice. Εκεί που ο ποταμός Μάλσε χύνεται στον Μολδάβα, βρίσκεται η πόλη όπου παράγεται μια πολύ διάσημη μπύρα. Budweiser. Η αυθεντική. Η Τσέχικη που όπως λένε οι ειδικοί δεν έχει καμιά σχέση με τη συνονόματή της την αμερικάνικη, η ιδιοκτήτρια εταιρίας της οποίας έχει κάνει πολλές προσπάθειες, ακόμα και δικαστικές να βάλει πόδι σε τούτη εδώ αλλά προς το παρόν οι ντόπιοι αντιστέκονται. (Αυτά βέβαια τουλάχιστον μέχρι τότε που πήγα εγώ. Κανείς δεν ξέρει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα).
Κοντά στην Αυστρία, αποπνέει μια αρχοντιά.
και αργά το απόγευμα γυρίσαμε στο Rozmberg nad Vltavou. Το βραδάκι κάτσαμε για φαΐ στο διπλανό εστιατόριο, και πάλι δίπλα στο ποτάμι και σχετικά νωρίς μαζευτήκαμε και αράξαμε. Η ώρα πέρασε με κουβέντα για όλα αυτά που είδαμε εκείνη τη μέρα και γεμάτοι πια πέσαμε να κοιμηθούμε. Την επόμενη μέρα σε άλλη χώρα!
Κοντά στην Αυστρία, αποπνέει μια αρχοντιά.
Ο πλούτος προήλθε αρχικά από το αλάτι και στη συνέχεια από την εξόρυξη ασημιού. Τον 13ο αι. απέκτησε τον καταστατικό της χάρτη και παρέμεινε σε μεγάλη ακμή μέχρι το 1641 που μια μεγάλη φωτιά κατέστρεψε πολύ μεγάλο μέρος της. Πέρασαν δεκαετίες για να συνέλθει. Το 1832 συνδέθηκε με την αυστριακή πόλη Λιντς με την πρώτη σιδηροδρομική γραμμή στην Ευρώπη με ιππήλατη έλξη!
Η πόλη περιβάλλεται από κανάλια και το σχέδιό της είναι πλέγμα οριζοντίων και καθέτων δρόμων με κέντρο τη μεγαλύτερη πλατεία της Τσεχίας την εντυπωσιακή Namesti Premysla Otakara II.
Γύρω τα κτίρια διαφόρων αρχιτεκτονικών ρυθμών και εποχών. Πολλά από αυτά του 18ου και 19ου αι. Το πιο εντυπωσιακό είναι το Δημαρχείο του 1730 με τα μπαρόκ καμπαναριά, ένα από τα ομορφότερα δημαρχεία που έχω δει ποτέ. Στη στοά δίπλα στην είσοδό του είναι το γραφείο τουρισμού.
Στη μέση της πλατείας βρίσκεται το πολύ όμορφο σιντριβάνι του Σαμψών του 1727.
Απέναντι από το δημαρχείο βρίσκεται ο Μαύρος Πύργος του 16ου αι. που από την κορυφή του προσφέρει πανοραμική θέα της πόλης. Δίπλα του ο καθεδρικός της πόλης.
Κάτσαμε σε ένα εστιατόριο στην πλατεία ακριβώς απέναντι από το δημαρχείο για να φάμε. Απολαμβάναμε ταυτόχρονα και την πολύ όμορφη θέα.
Η μέρα ήταν αρκετά ζεστή και επειδή ήταν και μεσημέρι Κυριακής υπήρχε γενικά μια ερημιά. Πολύ λίγος κόσμος. Δεν είναι και τουριστική η πόλη και έτσι στην πλατεία ήμασταν εμείς κι εμείς.
Μετά το φαΐ ήρθε η ώρα για μερικές βόλτες
γύρω από την πλατεία. Περάσαμε από το παλάτι του επισκόπου, ένα αναγεννησιακό μαγαζί αλατιού του 1513, φτάσαμε στις όχθες του Μάλσε, όπου υπήρχαν μερικά γραφικά εστιατόρια και γυρνώντας προς την πλατεία πήγαμε και είδαμε το σχετικά αδιάφορο μεσαιωνικό μοναστήρι των δομινικανών. Έξω από αυτό, στην πλατεία που σχηματίζεται μπροστά του ένας καλλιτέχνης είχε τοποθετήσει το έργο του. Ένα μοντέρνο γλυπτό ενός γυμνού υπερβολικά παχύσαρκου ξαπλωμένου πλάσματος απροσδιόριστου φύλου!! Θα έλεγε κανείς ότι στη θέση που βρισκόταν ήταν βλάσφημο. Είναι όμως από τις εικόνες που συναντά κανείς στην Κεντρική Ευρώπη.
Η βόλτα μας συνεχίστηκε απλά μέχρι το αυτοκίνητο. Πήγαμε ξανά στο CeskyKrumlov για ένα καφέ
πριν αναχωρήσουμε από τη Βενετία για την επιστροφή στην Ελλάδα
Πρώτη δημοσιεύση: www.travelstories.gr
Περισσότερες φωτογραφίες: http://picasaweb.google.com/dimosf1956/CZECHREPUBLICSouthernBohemia262772008#
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου