Ιστορίες για σφουγγάρια!

25-29 Σεπτεμβρίου 2014

Σφουγγαράδικες ιστορίες στον Αργινώντα!

Στις 14.30 φύγαμε από το Λακκί της Λέρου και παρά το σχετικό κύμα πήγαινε με μεγάλη ταχύτητα και χωρίς να κουνά σοβαρά. 50 λεπτά μετά φτάσαμε στο λιμάνι της Καλύμνου, την Πόθια και αποβιβαστήκαμε. Παραλάβαμε το αυτοκίνητο, και πήραμε το δρόμο προς τα βόρεια μέχρι το Καμάρι, όπου ήταν το δωμάτιό που είχαμε κλείσει. 

Από το μπαλκόνι βλέπουμε την Τέλενδο απέναντι και δεξιά τις Μυρτιές. Η Σοφία ξάπλωσε και εγώ ασχολήθηκα με τα γνωστά. Υπολογιστή και διάβασμα. Στις 18.30 φύγαμε προς τα βόρεια. Πρώτα κατεβήκαμε στο λιμανάκι του Μελίτσαχα.

Εκεί 3 πιτσιρίκια έβγαζαν τα αγκάθια από τους αχινούς που είχαν βγάλει για να πουλήσουν τα καύκαλά τους(!!!). (http://fototsepi.blogspot.gr/2014/10/blog-post_11.html)

Συνεχίσαμε μέχρι την αρχή του χωριού Μυρτιές αλλά εκεί έπρεπε να γυρίσουμε και να ανέβουμε από τον άλλο δρόμο μιας και από εκεί που φτάσαμε και μετά ήταν μονόδρομος και θα τον περνάγαμε στην επιστροφή. Περάσαμε πάνω από τις Μυρτιές και το Μασούρι,

σταματήσαμε πολλές φορές να θαυμάσουμε το ηλιοβασίλεμα πίσω από την Τέλενδο και να το φωτογραφίσουμε βεβαίως και στρίβοντας πήραμε νοτιοανατολική κατεύθυνση σε ένα μικρό «φιόρδ» μέχρι τον Αργινώντα.

Κάτσαμε σε μια ταβέρνα να φάμε. Μόνο εμείς είμασταν εκείνη την ώρα, ενώ στο διπλανό τραπέζι καθόταν ο ιδιοκτήτης με τον πατέρα του, παλιό βουτηχτή, που μας είπε ένα σωρό ιστορίες από τα παλιά.

Στο γυρισμό περάσαμε μέσα από τα πολύ τουριστικά Μασούρι και Μυρτιές, σταματήσαμε σε ένα μαγαζί για ψώνια και φτάσαμε νωρίς στο δωμάτιο.

Κάτσαμε στο μπαλκόνι διαβάζοντας και χαζεύοντας τη φωτισμένη Τέλενδο απέναντι.

Καλώς σε βρήκαμε νησί των σφουγγαράδων!!

Η Κυρά της Κάλυμνος και οι «άνθρωποι-αράχνες»!

Σήμερα κατεβήκαμε στην Πόθια, όπως λένε οι ντόπιοι την πόλη της Καλύμνου. Αφήσαμε το αυτοκίνητο κοντά στο Δημαρχείο και πήγαμε πρώτα στο Ναυτικό και Λαογραφικό Μουσείο. Πρόκειται για δύο μουσεία που συστεγάζονται. Το Ναυτικό δεν είχε ανοίξει εκείνη τη μέρα και έτσι είπαμε να πάμε την επομένη. Ξεκινήσαμε να βρούμε το αρχαιολογικό, που ήταν πολύ μακριά.

Το κτίριο του Μουσείου είναι σύγχρονο με δύο αίθουσες στο ισόγειο και μία στον όροφο. Καλύπτει τις χρονικές περιόδους από τη Νεολιθική ως και την Υστεροβυζαντινή εποχή.

Το ενημερωτικό φυλλάδιο του Μουσείου με την εικόνα του αγάλματος του Ασκληπιού

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα γλυπτά της κλασικής, ελληνιστικής και πρωτορωμαϊκής εποχής, με σημαντικότερα τον υπερμεγέθη μαρμάρινο Ασκληπιό και τα χάλκινα,

φωτογραφία από το ίντερνετ

όπως την υπέροχη «Κυρά της Καλύμνου» αλλά και τα υπόλοιπα, όλα ένα κι ένα! Δυστυχώς απαγορεύεται η φωτογράφιση (γιατί άραγε από τη στιγμή που όλα είναι δημοσιευμένα;).

Από το Μουσείο και

μέσα από τα στενάκια κατεβήκαμε στο αυτοκίνητο,

κάναμε μια βόλτα στο λιμάνι και την αγορά, ψωνίσαμε κάποια πράγματα από το σούπερ μάρκετ και ξεκινήσαμε για τον Βαθύ.

Μια στάση πρώτα στην άκρη της Πόθιας, πάνω από το καρνάγιο για φωτογραφίες και μετά συνεχίζουμε στο εξαιρετικά άνυδρο τοπίο της νοτιοανατολικής Καλύμνου. Απέναντι η Κως, άλλα ξερονήσια και

σε λίγο η Ψέριμος και στο βάθος η Τουρκία.

Είμαστε πια πάνω από το «φιόρδ». Το στενόμακρο κόλπο που στο μυχό του είναι ο Βαθύς (εξ ου και το όνομα). Ένας γραφικός οικισμός με το λιμανάκι της Ρίνας

και με πολλές Παλαιοχριστιανικές θέσεις.

Πολύ τουριστικό πια με ένα σωρό τουριστικά σκάφη που φέρνουν τουρίστες για λίγη ώρα και να φύγουν πάλι.

Έχει και ένα μικρό καρνάγιο. Εκεί κάτσαμε για μαριδάκι

και Μιρμιζέλι (η τοπικό σαλάτα, κάτι μεταξύ χωριάτικης και ντάκου με κοπανιστή).

Πίσω από τον Βαθύ απλώνεται μια στενόμακρη κοιλάδα, ουσιαστικά ο μόνος κάμπος του νησιού,

με κτήματα που περιβάλλονται από ασπρισμένες μάντρες.

Μέσα από τις μάντρες υπάρχουν σπίτια και ξωκλήσια, μερικά πολύ παλιά και με τοιχογραφίες. Η Κάλυμνος παράγει υπέροχα, μεγάλα και πεντανόστιμα μανταρίνια.    

Φεύγοντας περάσαμε μέσα από την κοιλάδα με τις μανταρινιές. Ο δρόμος ανηφορίζει προς τα βορειοδυτικά, διασχίζει το εσωτερικό του νησιού, πάει προς τα ανατολικά και μετά προς τα δυτικά μέχρι που φτάνει στον Αργινώντα. Από εκεί ο δρόμος πάει προς τα βορειοδυτικά και κινείται πάνω από τη θάλασσα. 
Η Κάλυμνος τα τελευταία χρόνια είναι παγκόσμια γνωστή για τις εξαιρετικές αναρριχητικές της διαδρομές, με αποτέλεσμα να έχει αναπτύξει ένα ιδιαίτερο είδος τουρισμού. Τον αναρριχητικό. Σε πολλά σημεία υπάρχουν μικρά τσιμεντένια κολωνάκια, σήματα για τις αναρριχητικές διαδρομές. Ένα, δύο ή περισσότερα μηχανάκια παρκαρισμένα εκεί γύρω είναι δείγμα πως κάπου εκεί κάποιος σκαρφάλωνε. Σταμάτησα κάποιες φορές και ψάχνοντας τους έβλεπα.

Ο τηλεφακός έκανε τη δουλειά του και απαθανάτισα κάποιες στιγμές με τους «ανθρώπους - αράχνες» σε δράση.

Περάσαμε τα Σκάλια

και φτάσαμε στο Εμπορειός, μικρό οικισμό με βοτσαλωτές παραλίες και μερικές ταβέρνες. Εκεί κάτσαμε για ένα καφέ.

Μετά από καμιά ώρα φύγαμε και πήραμε το δρόμο για το δωμάτιο. Μετά τον Αργινώντα είδα σε ένα σημείο μαζεμένα πολλά μηχανάκια και στα βράχια ακριβώς από πάνω κάμποσους αναρριχητές.

Ήταν αρκετά κοντά και οι φωτογραφίες που εξασφάλισα με τον τηλεφακό πολύ καλές. Στο Μασούρι κάτσαμε για άλλο ένα καφέ

και οι εικόνες από το στενό της Τελένδου ήταν πολύ όμορφες. Λίγο μετά που φτάσαμε στο δωμάτιο άρχισε να συννεφιάζει και σαν νύχτωσε αρχίσανε τα αστραπόβροντα. Στις 9 φύγαμε για την Πόθια για να φάμε. Πάνω που αρχίσαμε το φαΐ άνοιξαν οι ουρανοί. Μια καταιγίδα που κράτησε περίπου μισή ώρα.

Στο γυρισμό έκανα μια στάση στην παλαιοχριστιανική του Χριστού της Ιερουσαλήμ για νυχτερινές φωτογραφίες.

Το βράδυ έκανε αρκετή ψύχρα και κοιμηθήκαμε με κλειστή την μπαλκονόπορτα.

Αύριο ξημερώνει η τελευταία μέρα στην Κάλυμνο.

Πόθια!

Ο καιρός χάλασε και προβλέπεται και άλλη επιδείνωση. Όταν φύγαμε ήταν περίπου 12 και ψιλόβρεχε. Μια ψιλή βροχή που κράτησε μέχρι το απόγευμα. Πήραμε το δρόμο προς την Πόθια και στον Πάνορμο στρίψαμε δεξιά παίρνοντας το δρόμο για Πλατύ Γιαλό. Ο δρόμος είναι ανηφορικός με πολλές στροφές και σε κάποιο σημείο φάνηκε η θάλασσα.

Σε ένα πλάτωμα φάνηκε κάτω μια δίδυμη παραλία που χωρίζεται από ένα βράχο. Σύμφωνα με το χάρτη μου είναι το Καντούνι και τα Λινάρια.

Από πάνω στο βράχο ξεχωρίζει το κάτασπρο Μοναστήρι του Σταυρού. Έβγαλα μερικές φωτογραφίες και γυρίσαμε στον κεντρικό δρόμο. Αμέσως σχεδόν μετά στρίψαμε και πάλι προς τα δεξιά και ο δρόμος μας έβγαλε στο Καντούνι που εκείνη την ώρα δέρνονταν από το κύμα του βοριά.

Πίσω πάλι και η επόμενη στάση ήταν έξω από τον αρχαιολογικό χώρο με τις παλαιοχριστιανικές βασιλικές του Χριστού της Ιερουσαλήμ, που δεν είναι ανοικτός στο κοινό. Έβγαλα μερικές φωτογραφίες απ’ έξω και συνεχίσαμε. Σε λίγο μπήκαμε στην Πόθια στη δυτική της πλευρά. Μια πινακίδα προς Άγιο Σάββα, Βοθύνους και Βλυχάδια μας έκανε να στρίψουμε δεξιά.

Ανηφορίζοντας η θέα της πόλης κάτω από τα πόδια μας ήταν εντυπωσιακή

για να γίνει πανοραμική έξω από το μοναστήρι του Αγίου Σάββα.

Κατεβήκαμε και πάλι στο λιμάνι

και πήγαμε να δούμε το Ναυτικό Μουσείο, που όμως ούτε κι αυτή τη μέρα δεν ήταν ανοικτό. Έτσι έμελλε να μην το δούμε. Αν και ψιλόβρεχε έκανα μερικές βόλτες για φωτογραφίες.

Το Δημαρχείο,

το Επαρχείο,

Η Εκκλησία του Χριστού Σωτήρα με το εντοιχισμένο αρχαιοελληνικό επιτύμβιο, που εκείνη την ώρα ήταν κλειστή και μπόρεσα μόνο να «κλέψω» μια-δυο εικόνες από το τζαμλίκι της κεντρικής πόρτας και διάφορα κτίρια της παραλίας. Εκεί στην παραλία κάτσαμε για το καθιερωμένο μερμιζέλι και το Συμιακό γαριδάκι. 

Αγόρασα και μερικά σφουγγάρια για δώρα και μετά από ένα καφέ, απογευματάκι πια γυρίσαμε στο δωμάτιο. Εν τω μεταξύ ο βοριάς δυνάμωσε πολύ.

Ο ουρανός ήταν φορτωμένος και ψιλόβρεχε,

ενώ στο βάθος μια καταιγίδα ήταν σε εξέλιξη

Το βράδυ κατεβήκαμε στις Ελιές για φαΐ. Ελπίζουμε αύριο να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα με τον αέρα και να πετάξουμε.  

Η Χρυσοχεριά της αναβολής!

Το πρωί ο αέρας καλά κρατεί. Πολλά μποφόρ!! Μέχρι τις 1.30 παίρνουμε διάφορα τηλέφωνα και οι απαντήσεις όλες ίδιες. «Θα δούμε». Έχουμε πληρώσει, έχουμε φορτώσει

και στις 1.45 φτάνουμε στο αεροδρόμιο. Το αεροπλάνο δεν έχει φύγει από την Αθήνα και έχουν δώσει καθυστέρηση 1 ώρα. Τελικά γύρω στις 2.15 ανακοινώνεται πως η πτήση ακυρώνεται μιας και το αεροπλάνο δεν έφυγε από την Αθήνα «λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών στο αεροδρόμιο της Καλύμνου». Στην ουρά για να αλλάξουμε τα εισιτήρια για τη Δευτέρα το απόγευμα. Ελπίζουμε να γίνει η πτήση τότε.

Αφού αλλάξαμε τα εισιτήρια μια σειρά τηλέφωνα για να ενημερώσω. Στο ξενοδοχείο, στο γραφείο ενοικίασης αυτοκινήτων και στο πάρκινκ στην Αθήνα. Και φυσικά πρώτ’ απ’ όλα το παιδί μας για να μην ανησυχεί.

Ξεκινήσαμε να πάμε κάπου για φαΐ.

Φτάσαμε στα Βλυχάδια όπου κάτσαμε και εκεί δοκιμάσαμε το Μουούρι, το γεμιστό κατσίκι.

Στην επιστροφή κάναμε μια παράκαμψη για μια ανάβαση μέχρι το Μεσαιωνικό Κάστρο της Χρυσοχεριάς, πάνω από την Πόθια

και δίπλα στο μοναστήρι της Αγίας Σοφίας.

Μέσα στο κάστρο έχει στέρνες, εκκλησίες και άλλα κτίσματα,

ενώ στην πλαγιά προς την πόλη έχει τρεις ανεμόμυλους από τον 16ο αι..

Η θέα από εκεί πάνω είναι πανέμορφη!

Τέλος κάτσαμε για ένα καφέ στο λιμάνι και επιστρέψαμε στο δωμάτιο αργά το απόγευμα. Το βράδυ βγήκαμε στις Μυρτιές για ένα σάντουιτς και ένα ποτό και γυρίσαμε να κοιμηθούμε. Ας ελπίσουμε πως αυτό θα είναι το τελευταίο βράδυ στην Κάλυμνο.  

Σκανταλόπετρες και σφουγγάρια!

Έπεσε τελικά ο αέρας και προβλέπεται να φύγουμε.

Αργά το πρωί κατεβήκαμε στο λιμάνι

και τελικά επισκεφτήκαμε το πολύ ενδιαφέρον Ναυτικό Μουσείο,

που είναι ειδικευμένο στην Σπογγαλιεία. Ένας συνταξιούχος δάσκαλος, που έχει γράψει και βιβλία σχετικά με την ιστορία της σπογγαλιείας, μας ξενάγησε και μάθαμε πολλά.

Φεύγοντας κάτσαμε για καφέ

και εγώ επισκέφτηκα ένα εργαστήριο επεξεργασίας των σφουγγαριών.

Μεσημεράκι γυρίσαμε στο δωμάτιο, πλήρωσα, φάγαμε το λίγο μουούρι που είχαμε από την προηγούμενη  και στις 2.30 αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο.

Αυτή τη φορά όλα πήγαν καλά και γύρω στις 6.00 το απόγευμα φτάσαμε στο σπίτι μας. 
Και σ’ άλλα με υγεία! 

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/106934190911586551442/Kalymnos25292014