21-26 Ιουνίου 2007
ΜΕΡΟΣ Α΄ - ΒΑΡΣΟΒΙΑ
Δεν είχαν περάσει δύο χρόνια όταν βρέθηκα και πάλι στα ίδια μέρη. Αυτή τη φορά δεν ήμουν μόνος. Μια παρέα οκτώ ατόμων οργανώσαμε το ταξίδι μας επισκεπτόμενοι μέρη που είχα πάει την προηγούμενη φορά αλλά και άλλα που λαχταρούσα πραγματικά να πάω. Πάντα στον Νότο.
Με πτήση της Norwegian φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι της μέρας του θερινού ηλιοστασίου (21 Ιουνίου, η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου για το βόρειο ημισφαίριο) στο αεροδρόμιο της Βαρσοβίας και με δύο ταξί φτάσαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης για να αφήσουμε τις αποσκευές μας, μιας και το απόγευμα θα παίρναμε το intercity για την Κρακοβία. Από το σταθμό περπατώντας κινηθήκαμε προς τους Σαξονικούς κήπους, το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και από την Krakowskie Przedmiescie φτάσαμε στην πλατεία του Κάστρου. Τα μέρη για μένα γνώριμα και έμοιαζε σαν να ήμουν πάλι εκεί την προηγούμενη μέρα. Σα μικρό παιδί, γεμάτος ενθουσιασμό εξηγούσα στους άλλους αυτά που δύο χρόνια πριν είχα ανακαλύψει μόνος μου με τη βοήθεια όσων είχα διαβάσει. Στη βάση του μνημείου του Ζίγκμουντ Γ’ Βάζα μια ομάδα μαθητών μάζευε χρήματα για την εκδρομή που θέλαν να πάνε με το σχολείο τους. Όταν τους δώσαμε 20 ζλότι (περίπου 6 ΕΥΡΩ τότε) έγινε πανηγύρι! Μας κύκλωσαν και θέλανε να βγάλουν φωτογραφίες μαζί μας. Όταν τους είπαμε ότι είμαστε εκπαιδευτικοί και έχουμε έρθει να επισκεφθούμε σχολείο τότε έγινε το σώσε. Οι φωτογραφικές των κινητών πήραν κυριολεκτικά φωτιά. Το τι το διασκεδάσαμε δε λέγεται!!
Μετά το ευχάριστο αυτό συναπάντημα, χαζέψαμε την πλατεία, βγάλαμε άπειρες φωτογραφίες και προχωρήσαμε προς την πλατεία της παλιάς πόλης. Για άλλη μια φορά θαύμασα τον τρόπο που έφτιαξαν ξανά μια παλιά πόλη μέσα από ένα σωρό μπάζα! Οι προσόψεις των δύο κτιρίων που ήταν οι μόνες που έμειναν όρθιες απ’ όλη την περιοχή δύσκολα ξεχωρίζουν. Κάτσαμε στην πλατεία για φαΐ και μετά συνεχίσαμε προς το Barbakan και την Νέα Πόλη (Nowe Miasto).
Δυστυχώς όμως η ώρα πέρναγε και έπρεπε να γυρίσουμε στο σταθμό. Σιγά σιγά γυρίσαμε. Άλλοι με τα πόδια και εμείς με ένα ταξί. Ο ταξιτζής μίλαγε λίγο ελληνικά. Είχε κάνει δύο χρόνια κουβαλώντας λάσπη σε οικοδομές στη χώρα μας. Η φράση που ήξερε καλύτερα ήταν «φέρε λάσπη»!!! Δίπλα στο σταθμό είναι ένα πολύ όμορφο συγκρότημα γυάλινων κτιρίων (καμιά σχέση με γνωστή φίρμα του τόπου μας και τα τερατουργήματά της). Στο κτίριο αυτό βρίσκεται και το Hard Rock Cafe της Βαρσοβίας. Κάτσαμε σε ένα πολύ όμορφο καφέ ακούγοντας πολύ καλή τζαζ από ένα τρίο που έπαιζε σε μια σκηνή στο αίθριο μπροστά μας.