22-25 Σεπτεμβρίου 2014
Η βελόνα κάθεται απαλά πάνω στο δίσκο και μετά τους πρώτους απαλούς «θορύβους», η αγγελική φωνή της Αιμιλίας Χατζηδάκη υψώνεται από τα ηχεία τραγουδώντας:
Πότε θ' ανοίξουμε πανιά
να κάτσω στο τιμόνι
να δω της Λέρος τα βουνά
να μου διαβούν οι πόνοι
Τα
λόγια του Λεριακού παραδοσιακού τραγουδιού με τον τίτλο Η ΜΠΡΑΤΣΕΡΑ (ή Ο ΧΑΒΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΥΖΟΥ) με λιγώνουν. Πάνε 34 χρόνια από
εκείνο το βράδυ του Σεπτέμβρη με το ολόγιομο φεγγάρι, όταν καθισμένος στα
βοτσαλάκια της παραλίας του Βρωμόλιθου, έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου να ξανάρθω
στη Λέρο μια μέρα οπωσδήποτε! Έπρεπε να περάσει μια «ολόκληρη» ζωή για να
πραγματοποιήσω την υπόσχεση εκείνη. Και να που έφτασε η ώρα! Μεγάλη Θεά των
προγόνων μου, Άρτεμη της Λέρος, ήρθε η ώρα για το τάμα μου!