Κουρκουμπίνες να γλύφεις τα δάχτυλά σου!!!!!
29 Μαΐου 2010
- Τι θάλεγες να πάμε για φαΐ στον Αγ. Δημήτρη;
- Ωραία ιδέα!
Σε λίγο το καράβι μπήκε στο λιμάνι του Μαρμαρίου. Κόντευε μία το μεσημέρι. Βγήκαμε και αντί να πάμε ΝΑ προς Κάρυστο πήραμε αντίθετη κατεύθυνση προς τα ΒΑ. Για πιο γραφική διαδρομή προτιμήσαμε τους “Γιατρούς”. Πράσινο, πολύ πράσινο μέχρι πάνω στο γήπεδο. Συναντήσαμε το δρόμο που ανεβαίνει από Μαρμάρι (τον “κανονικό”) και στρίψαμε αριστερά. Είμαστε πια στο οροπέδιο πάνω από το λιμάνι. Φτάνουμε στη διασταύρωση με το δρόμο που κατεβαίνει από Χαλκίδα για Κάρυστο και περνάμε απέναντι.
Περνάμε τα μαγαζιά της παλιάς διασταύρωσης, τη διασταύρωση για Πόθι και μετά από 12 χμ. φτάνουμε στο Παραδείσι (παλιό όνομα Μπεζάνοι) με τις ωραίες ταβέρνες. Τελειώνει το χωριό και ο δρόμος βρίσκει αυτόν που ανεβαίνει από Κάρυστο για Άγ. Δημήτρη, Καλιανού και τα χωριά του Καβοντόρου. Στρίψαμε αριστερά, περάσαμε τον Μελισσώνα και φτάνουμε στο διάσελο.
Οι εικόνες είναι αντιφατικές. Η ομορφιά του πυκνού πράσινου από κάτω μας
έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ασχήμια των λατομείων απέναντι. Οι “πληγές” του βουνού χάσκουν για να χαίρονται κάποιοι “όμορφα” πατώματα.
Εκεί βγαίνει το πιο διάσημο προϊόν της περιοχής. Η πέτρα Καρύστου. Για να βγει όμως καταστρέφει μεγάλο μέρος του πράσινου και πληγώνει ανεπανόρθωτα το τοπίο.
Αρχίζουμε την κατάβαση και σε λίγο μπαίνουμε στην ανεπανάληπτη ρεματιά με τα πυκνά πλατάνια που οδηγεί στα βόρεια προς τη θάλασσα.
Περνάμε μερικές μάντρες με πέτρα, τη διασταύρωση για Ρούκλια,
και χαμηλά στα αριστερά μας δύο παμπάλαια εκκλησάκια. Τον παλιό Άγιο Δημήτριο που έδωσε το όνομα στο χωριό και των Αγίων Πέτρου και Παύλου.
Σε λίγο φτάνουμε στη διχάλα του δρόμου. Αριστερά κάτω για Σκυνοδαύλια, Καλιανού, Καβοντόρο και δεξιά πάνω για Άγ. Δημήτρη. Στην είσοδο του χωριού είναι η εκκλησία των Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης του 1880.
Το χωριό απλώνεται στην πολύ απότομη πλαγιά και είναι από τα ομορφότερα (αν όχι το ομορφότερο) της περιοχής, πνιγμένο στο πράσινο με πολλά καρποφόρα δέντρα και περιβόλια.
Στην πλατεία είναι δυο ταβέρνες και εμείς καθίσαμε στην πρώτη. Γνωστή, όχι για την ποικιλία των εδεσμάτων της αλλά για τη νοστιμιά τους.
Άλλωστε η δροσιά κάτω από τα πλατάνια είναι το πρώτο συστατικό του επιτυχημένου γεύματος. Το δεύτερο βεβαίως είναι η πείνα μας! Λίγο κρέας, τυροπιτάρα (με ντόπια μυζήθρα),
σαλάτα με τις, γνωστές στην περιοχή για τη νοστιμιά τους, ντόπιες ντομάτες και φυσικά ΚΟΥΡΚΟΥΜΠΙΝΕΣ!!!!
Ντόπια νοστιμιά. Φρέσκο ζυμαρικά με μπόλικο φρέσκο βούτυρο, κόκκινη σάλτσα και μπόλικο ντόπιο τυρί. Η νοστιμιά δεν περιγράφεται. Από μόνες τους αιτία ταξιδιού!!
Φάγαμε, πληρώσαμε και ξεκινήσαμε για την Κάρυστο. 22 χμ δρόμου που έγιναν 20!!
Μέχρι το Παραδείσι κάνουμε την ίδια διαδρομή.
Περνάμε το Κατσαρώνι και το τοπίο πια θυμίζει Κυκλάδες όπως όλη η νότια Καρυστία, που μορφολογικά καμία σχέση δεν έχει με το υπόλοιπο νησί. Σε λίγο μπαίνουμε και στο καινούριο κομμάτι του δρόμου που έκοψε τις φουρκέτες και μείωσε την απόσταση κατά 2 χμ. Ωραίο έργο!
Όταν φτάσαμε η πόλη κοιμόταν. Για να μην την ξυπνήσουμε είπαμε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Μετά από ένα ωραίο γεύμα η “σιέστα” είναι ότι χρειάζεται. Καλή μας χώνεψη!!!
Κάρυστος
Μερικές φωτογραφίες για να θυμηθούν όσοι έχουν πάει και να γνωρίσουν όσοι δεν έχουν πάει στην Κάρυστο
Επιστροφή
31 Μαΐου 2010
Γυρίσαμε στην Αθήνα απ'έξω (οδικά δηλ. από Χαλκίδα). Στρίψαμε στα Ζάρκα (Ζάρακες επίσημα) και κατεβήκαμε στην παραλία τους για μια βουτιά στα κρυστάλλινα νερά του Αιγαίου και να βάλουμε κάτι στο στόμα μας. Άλλωστε η ζέστη της μέρας και ο δρόμος το ζητάγανε!!
Γυρίσαμε στη ζέστη της πόλης μας περιμένοντας την επόμενη φορά που θα μπορέσουμε να φύγουμε έστω και για λίγο.
Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/112415038699798244710/SEvia293152010
1η δημοσίευση: http://www.travelchat.gr/forum/index.php/topic,3800.0.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου