Βελιγράδι, η «Λευκή Πόλη» στη σμίξη των ποταμών! Ημέρα 3η

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 10^ο

(συνέχεια από Βελιγράδι, η «Λευκή Πόλη» στη σμίξη των ποταμών! Ημέρα 2η)

22 Οκτωβρίου 2022

Τελευταία μέρα στο Βελιγράδι και θέλαμε να δούμε λίγο την πόλη των Αψβούργων και της Γιουγκοσλαβίας.

Αφού τσιμπήσαμε κάτι ξεκινήσαμε.

Στην πλατεία Δημοκρατίας κάτσαμε και εκείνη τη μέρα για τον πρώτο μας χαλαρό καφέ.

Μετά τον καφέ πήραμε τη λεωφόρο Terazije.

Πρώτα συναντάμε το εντυπωσιακό ξενοδοχείο “Μόσχα” (Хотел Москва), του 1908,

με την κρήνη έξω απ’ αυτό.

Συνεχίζουμε στην Terazije

με τα όμορφα κτίρια,

μεταξύ των οποίων το κτίριο του Ιδρύματος Βουκ (Дом Вукове задужбине), του 1870, που στέγασε κατά καιρούς διάφορα κυβερνητικά ιδρύματα, κυρίως το Υπουργείο Παιδείας και σήμερα είναι η έδρα του ιδρύματος Βουκ. 

Από εκεί και μετά η Terazije αλλάζει όνομα και γίνεται Kralja Milana, (Улица краља Милана), προς τιμή του βασιλιά Milan Obrenović (1854-1901)

Τα πρώτα κτίρια που βλέπει κανείς είναι τα δύο, σχεδόν δίδυμα παλάτια. Και τα δύο στέγασαν τη βασιλική οικογένεια σε διάφορες περιόδους της ύπαρξης της.

Το “Παλαιό παλάτι” (Stari Dvor-Стари двор) χτίστηκε μεταξύ 1882-1884 και σήμερα είναι το Δημαρχείο της πόλης.

Το “Νέο παλάτι” (Novi Dvor-Нови двор) χτίστηκε μεταξύ 1911-1922 και σήμερα είναι η έδρα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Στην απέναντι πλευρά του δρόμου στέκει το άγαλμα του τελευταίου τσάρου της Ρωσίας Νικόλαου Β΄ Ρομανόφ (!!!!), δώρο της Ρωσίας στη Σερβία (ρε, πως αλλάζουν οι καιροί! Τι θα δούμε ακόμα).

Συνεχίζουμε στην Kralja Milana.

Στη μικρή, τριγωνική πλατεία λουλουδιών είναι το μνημείο του Σέρβου συγγραφέα Borislav Pekić (Борислав Пекић, 1930-1992), του 2016.

Λίγο ακόμα και η Kralja Milana φτάνει στην κυκλική πλατεία Slavija, όπου και τελειώνει.

Η συνέχειά της είναι ένας ήσυχος δρόμος η Svetog Save (Αγίου Σάββα). Στο βάθος φαίνεται καθαρά ο μεγαλοπρεπής ναός του Αγίου. Τον βλέπαμε εδώ και αρκετή ώρα από μακριά, αλλά τώρα πια ήμασταν κοντά. Άλλωστε αυτός ήταν ο πρώτος μας προορισμός. 

Ο Άγιος Σάββας ο διαφωτιστής (Свети Сава 1175-1236) ήταν ιδρυτής της Μονής Χιλανδαρίου στο Άγιον Όρος και ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος της Αυτοκέφαλης Σέρβικης εκκλησίας. Είναι ο προστάτης Άγιος της Σερβίας και των απανταχού Σέρβων. (περισσότερα εδώ)

Ο Ναός του Αγίου Σάββα είναι ο μεγαλύτερος ορθόδοξος ναός των Βαλκανίων και ένας από τους μεγαλύτερους θρησκευτικούς οίκους όλου του κόσμου. Χτίστηκε στη θέση όπου εικάζεται πως ήταν ο τάφος του Αγίου Σάββα, του οποίου τα οστά έκαψαν οι Τούρκοι το 1595. Αν και θεμελιώθηκε το 1935 το εξωτερικό του ολοκληρώθηκε το 2004, ενώ το εσωτερικό, που καλύπτεται από ψηφιδωτά δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. 

Μιμείται την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη. (περισσότερα εδώ)

Φτάσαμε

και μπήκαμε.

Παντού ψηφιδωτά στο ναό

και τα παρεκκλήσια.

Πολύ ενδιαφέρον είναι το δάπεδο με τα μαρμαροθετήματα και το τέμπλο.

Βγήκαμε και πήραμε το δρόμο προς τα πίσω. Στη Resavska κάναμε δεξιά και σε λίγο φτάσαμε σε άλλο ένα αξιοθέατο της πόλης.

Την εκκλησία του Αγίου Μάρκου (Црква Светог Марка). Χτίστηκε σε σερβοβυζαντινό ρυθμό μεταξύ 1931 και 1940, στο πάρκο Τασμαϊντάν.

Έξω από το ναό είναι ένα σύγχρονο γλυπτό, αφιερωμένο στον Πατριάρχη των Σέρβων Παύλο (Патриарх Павле1914-2009). Στο έργο του Zoran Maleš, του 2018 ο Πατριάρχης μοιάζει σαν να αιωρείται.

Μπήκαμε στο ναό.

Εκείνη την ώρα γινόταν κάποιος γάμος και είχε κόσμο. Ο ναός είναι λιτός, χωρίς έντονη διακόσμηση,

εκτός από το μαρμάρινο τέμπλο, που είναι γεμάτο ψηφιδωτά

και δύο τάφους φτιαγμένους στο ίδιο στυλ. Στη νότια πλευρά (αριστερά στην εικόνα) ο τάφος του τσάρου Στέφανου Δουσάν (1308-1355) και στη βόρεια ο τάφος του Πατριάρχη Γρηγορίου (1899-1991)

Έξω από την εκκλησία περνά ένας από τους κεντρικότερους δρόμους της πόλης, η Λεωφόρος kralja Aleksandra (Булевар краља Александра). Την πήραμε προς τα δεξιά και φτάσαμε στην κεντρική πλατεία, την Πλατεία Nikole Pašića (Трг Николе Пашића).

Σε αυτήν βλέπει το εντυπωσιακό κτίριο του Κοινοβουλίου, επίσημα “Κτήριο της Εθνοσυνέλευσης της Δημοκρατίας της Σερβίας” (Дом Народне μεкупштине Републике Србије).

Σε νεομπαρόκ στυλ ολοκληρώθηκε το 1936, στέγασε το Κοινοβούλιο της Γιουγκοσλαβίας, κατόπιν αυτό της Σερβίας-Μαυροβουνίου και σήμερα της Σερβίας.

Στην ίδια πλατεία βλέπει και το κτίριο του Κεντρικού Ταχυδρομείου.

Συνεχίσαμε προς τα βόρεια και φτάσαμε στη γειτονιά “Skadarlija” (Скадарлија), την μποέμ συνοικία της πόλης, μιας περιοχής που θυμίζει τη Μονμάρτη στο Παρίσι. Πεζόδρομοι με καλντερίμι, γεμάτοι καφέ, εστιατόρια, γκαλερί και σουβενιράδικα.

Στον κεντρικό πεζόδρομο Skadarska βλέπει κανείς παλιά

και ζωγραφισμένα κτίρια,

ένα όμορφο γλυπτό

και φαγάδικα.

Σε ένα από αυτά κάτσαμε κι εμείς για φαγητό.

Η τελευταία μέρα ήταν πολύ κουραστική, λόγω της μεγάλης διαδρομής και γι αυτό γυρίσαμε και δεν ξαναβγήκαμε.

Το Βελιγράδι είναι μια υπέροχη πόλη, με πολλά αξιοθέατα και μεγάλη ιστορία. Βρίσκεις καλό φαγητό και είναι αρκετά οικονομική. Σε συνδυασμό με το γεγονός πως είναι σχετικά κοντά σε μας είναι μια εξαιρετική πρόταση για ένα γεμάτο και πολύ ενδιαφέρον city break, είτε αεροπορικό είτε, ακόμα καλύτερα, οδικό.

Εμείς την επομένη φεύγαμε για άλλη χώρα, για άλλα μέρη. Καλή ξεκούραση και καλή συνέχεια.

(το ταξίδι συνεχίζεται )

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας