Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018

H Βιβλιοθήκη σώζει το μοναστήρι!

Φθινόπωρο στην Πράγα, μέρος 5ο

(συνέχεια από Εκπαραθυρώσεις, Εβραίοι και το κουδούνι του θανάτου!)


19 Οκτωβρίου 2014


Την 5η μέρα στην Πράγα είχαμε σκοπό να την αφιερώσουμε κυρίως στο Κάστρο και γύρω από αυτό (Hradčany).


Λίγες εκατοντάδες μέτρα από το ξενοδοχείο πήραμε το τραμ Νο 22,
παρακάμψαμε το Κάστρο και κατεβήκαμε στους βορειοδυτικούς πρόποδες του λόφου Πετρζίν για να ξεκινήσουμε τη μέρα μας από το Μοναστήρι Στράχοφ (Strahovský Klášter).
Εκεί που κατεβήκαμε είναι το Γυμνάσιο Γιαν Κέπλερ και μπροστά του, το 1984, φτιάχτηκε από τον γλύπτη Josef Vajce, ένα μνημείο για τους δύο μεγάλους Αστρονόμους του 16ου-17ου αι, τους Τύχο Μπράχε (1556-1601) και Γιοχάνες Κέπλερ(1571-1630) (Sousoší Tychona Brahe a Johanna Keplera), ο πρώτος Δανός και ο δεύτερος Γερμανός. Και οι δύο έζησαν και εργάστηκαν στην Πράγα για κάποιο διάστημα της ζωής τους και μάλιστα ο Μπράχε πέθανε εκεί. Ο Κέπλερ υπήρξε βοηθός του Μπράχε.
Όταν κατεβήκαμε οι εικόνες ήταν λίγο απόκοσμες, λόγω της ομίχλης που κάθονταν πάνω από τα κτίρια. Περνώντας μια τριγωνική πλατεία με εντυπωσιακά κτίρια
φτάσαμε στην είσοδο του μοναστηριού.
Το μοναστήρι ιδρύθηκε στα 1140 αλλά η σημερινή του μορφή είναι αποτέλεσμα πολλών αλλαγών και ανακατασκευών, πολλές από τις οποίες έγιναν μετά από φωτιές. Στα τέλη του 18ου αι. ο Ιωσήφ ο Β΄ έκλεισε όλα τα εκκλησιαστικά ιδρύματα. Ο Ηγούμενος του μοναστηριού Μέγερ, με μια πονηρή κίνηση έκανε ματ στον αγώνα με τον αυτοκράτορα. Έκανε ταχύτατα μια μεγάλη επέκταση της ήδη διάσημης βιβλιοθήκης του μοναστηριού, φέρνοντας ένα πολύ μεγάλο αριθμό πολύτιμων βιβλίων από άλλα μοναστήρια που έκλειναν, κυρίως από μια μονή της Μοραβίας. Για να τα στεγάσει, έφτιαξε μια νέα αίθουσα, τη Φιλοσοφική, δίπλα στην υπάρχουσα Θεολογική. Έτσι, το μοναστήρι προβλήθηκε κυρίως σαν βιβλιοθήκη και γλύτωσε.
Μπαίνοντας η ομίχλη ακόμα δεν είχε διαλυθεί.
Απέναντί μας στεκόταν ο Ναός με τα δίδυμα καμπαναριά.
Δίπλα στον ναό είναι η είσοδος για τη βιβλιοθήκη, προορισμός μας εμάς και δεκάδων άλλων. Πληρώσαμε τα εισιτήριά μας και το κάτι ακόμα για να μπορούμε να φωτογραφήσουμε,
ανεβήκαμε και φτάσαμε στο διάδρομο, με τις προθήκες-έργα τέχνης κατά μήκος του και από τις δύο πλευρές.
Υπάρχει μια μεγάλη συλλογή με εκθέματα ασιατικής τέχνης,
αλλά και βιβλία, με σημαντικότερα
το Ευαγγέλιο του Στράχοφ, του 9ου αι
και το Ευαγγέλιο του Jan του Šelmberk, του 1440.
Δύο πόρτες στον διάδρομο οδηγούν στις δύο αίθουσες της βιβλιοθήκης. Για λόγους ασφαλείας η είσοδος σ’ αυτές απαγορεύεται. Μπορείς μόνο να σταθείς στην πόρτα να δεις, να θαυμάσεις και εφ’ όσον έχεις πληρώσει, να φωτογραφίσεις. Φυσικά ο κόσμος είναι πολύς και τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Ούτε λόγος για να δει κανείς λεπτομέρειες και να ευχαριστηθεί. Πήγα 3-4 φορές για να μπορέσω να δω και να φωτογραφίσω. Έστω και έτσι όμως, απολαύσαμε μοναδικές εικόνες.
Η πρώτη αίθουσα που είδαμε ήταν η Φιλοσοφική. Χτίστηκε το 1782 για να στεγάσει τις μπαρόκ βιβλιοθήκες και τα πολύτιμα βιβλία από τη Μοραβία.
Οι λεπτομέρειες της διώροφης βιβλιοθήκης είναι υπέροχες. Αυτό που τραβά αμέσως το μάτι και εντυπωσιάζει είναι η οροφή.
Καλύπτεται από μια ζωγραφική σύνθεση με τίτλο «Η Πνευματική Ανάπτυξη της Ανθρωπότητας», του Φραντς Μάουλμπερτς.
Η επόμενη αίθουσα είναι η Θεολογική. Πιο παλιά αυτή, χτίστηκε το 1679 από τον Τζιοβάνι Όρσι.
Έχει μια καμπυλωτή οροφή
γεμάτη με υπέροχες γύψινες μπαρόκ διακοσμήσεις και τοιχογραφίες, ενώ εξίσου περίτεχνες είναι και οι βιβλιοθήκες.
Στο κέντρο της αίθουσας και σε όλο το μήκος της υπάρχουν Υδρόγειες και Αστρονομικές Σφαίρες, 17ου και 18ου αι., 
ενώ δεξιά υπάρχει το άγαλμα ενός Αγίου
και αριστερά ένα τραπέζι ανάγνωσης.
Αφού θαυμάσαμε τη βιβλιοθήκη κατεβήκαμε με σκοπό να μπούμε στο ναό.
Δυστυχώς, εφαρμόζοντας την ίδια μέθοδο με άλλες εκκλησίες, που είχαμε δει, το μόνο που επιτρέπεται είναι να δεις κάποια πράγματα μέσα από το κάγκελο, που υπάρχει αμέσως μετά την είσοδο. Βγήκαμε,
είδαμε κάποιες λεπτομέρειες της πρόσοψης του ναού,
κάποιες σκηνές
και κτίρια ένα γύρω και φύγαμε να πάμε στο επόμενο αξιοθέατο.
Loreto. Άλλη μια φάμπρικα της Καθολικής εκκλησίας για μεγάλες κονόμες. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σύμφωνα με κάποιο θρύλο (ποιος να τον έστησε άραγε;), στρατιές αγγέλων, το 1278, σήκωσαν το σπίτι όπου ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφτηκε την Παναγία, από τη Ναζαρέτ και το μετέφεραν στην πόλη Loreto της Ιταλίας (!!!!!!!). Στη συνέχεια κατασκεύασαν αντίγραφα της Santa Casa, σε διάφορες καθολικές χώρες. Στην Πράγα, στην περιοχή Hradčany, βρίσκεται το μεγαλύτερο από όσα έχουν κτιστεί στη χώρα και είναι πολλά.
Όταν φτάσαμε είχε κλείσει για μεσημέρι και έτσι δεν μπήκαμε.
Είναι πολύ εντυπωσιακό κτίσμα με το μεγάλο κωδωνοστάσιο
και τα πολλά αγάλματα αγίων στην πρόσοψη.
Απέναντι είναι το Παλάτι Τσερνίν (Černínský palác), του 17ου αι., το υπουργείο εξωτερικών της Τσεχίας (δεξιά στη φωτογραφία),
Πήραμε το δρόμο Loretánská για το κάστρο. Κατά μήκος του δρόμου γραφικά κτίρια,
κάποια με περίτεχνη πρόσοψη,
εστιατόρια με όμορφες, χιουμοριστικές πινακίδες
και εξαιρετικά περίτεχνοι φανοστάτες.
Ο δρόμος τελειώνει με ένα παλάτι στα αριστερά και το μοναστήρι Karmel sv. Josefa στα δεξιά, ενώ στον ορίζοντα δεσπόζουν τα κωδωνοστάσια του Αγίου Βίτου.
Εκεί αρχίζει η πλατεία μπροστά από την πύλη του κάστρου (Hradčanské náměsti). Ένα γύρω εντυπωσιακά παλάτια, που στεγάζουν σήμερα πινακοθήκες και κυβερνητικές υπηρεσίες.
Στην δυτική είσοδο της πλατείας, στην απέναντι γωνία από το μοναστήρι Karmel sv. Josefa, είναι το Τουν-Χόχενστάϊν ή Παλάτι της Τοσκάνης (Palác Thun-Hohensteinský, Toskánská palác), του τέλους του 17ου αι.
Προχωρώντας προς το κάστρο βρίσκουμε στα δεξιά μας ένα από τα ομορφότερα παλάτια.
Το Παλάτι Σβάτσενμπεργκ (Schwarzenberský palác), του 1563. Στην επιφάνεια των τοίχων μοιάζει να έχει πυραμιδοειδείς προεξοχές. Πρόκειται για οφθαλμαπάτη που δημιουργείται με τη μέθοδο του σγκράφιτο (ξυστές παραστάσεις).
Σήμερα στεγάζει την εθνική πινακοθήκη (Národní galerie Praha).
Απέναντί του είναι ένα άλλο εντυπωσιακό κτίριο, το Παλάτι της Αρχιεπισκοπής (Arcibiskupský palác), του 1670,
με την υπέροχη διακόσμηση, ψηλά στην πρόσοψη.
Στην πλατεία καλλιτέχνες ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους, προσβλέποντας σε ένα φιλοδώρημα.

Ένα κουαρτέτο,
ή οι ηθοποιοί με τα ρούχα εποχής που καλούσαν τους τουρίστες για μια φωτογραφία ενός «ζωντανού πίνακα» (Tableau vivant).
Στο τέλος της πλατείας απλώνεται ένα μπαλκόνι
με υπέροχη θέα στις στέγες της Πράγας.
Δίπλα του προς τα αριστερά είναι τα σκαλιά που καταβαίνουν στο Μικρό Μέρος (Mala Strana)
και προς τα δεξιά ξεκινά ένα κατηφορικό πλακόστρωτο, που λίγο πιο κάτω στρίβει απότομα αριστερά στην οδό Nerudova.
Μπροστά μας στέκει μεγαλοπρεπής, η πύλη του Κάστρου, με τους φρουρούς δεξιά και αριστερά. Άλλωστε μέσα στο Κάστρο σήμερα είναι το Προεδρικό Μέγαρο.
Ώρα λοιπόν να μπούμε στο Κάστρο…


(το ταξίδι συνεχίζεται Παλάτια, Ναοί και αλχημιστές!)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...