Βόλτες στη λίμνη με λιακάδα!

Στου Μαύρου Καβαλάρη τη λίμνη, 3ο

(συνέχεια από Βόλτες στη λίμνη με ομίχλη!)

28 Μαρτίου 2024

 

 

Το άλλο πρωί πραγματικά είχε ένα λαμπρό ήλιο.

Η λίμνη, μόλις ξυπνήσαμε,

μας χάρισε την πρώτη υπέροχη εικόνα της.

Για εκείνη τη μέρα είχαμε κατά νου να κάνουμε περίπου την ίδια διαδρομή με την προηγούμενη μέρα, αλλά ανάποδα και εμπλουτισμένη με κάποιες ακόμα επισκέψεις. Γιατί όμως ανάποδα; Μα, είναι γνωστό πως μια εικόνα όταν την κοιτάς από δύο διαφορετικές μεριές, είναι άλλη εικόνα. Αυτή θέλαμε κι εμείς. Την “άλλη-ίδια” εικόνα.

Αφού φάγαμε το πρωινό μας και ετοιμαστήκαμε μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε.

Πήραμε το δρόμο προς τα βόρεια, περάσαμε τα Καλύβια Πεζούλας, το Μορφοβούνι

 και τον Μεσενικόλα

για να κάνουμε την πρώτη μας στάση στη Μονή Κορώνης, 

που αυτή τη φορά ήταν ανοικτή.

Στην αυλή κάθοταν στη λιακάδα και έπιναν καφέ μια παρέα τεσσάρων ατόμων. Ένας μοναχός, ένας παππάς και δύο με πολιτικά. Χαιρετηθήκαμε και είδα τους επισκέπτες να μας κοιτάζουν κάπως. Δεν δώσαμε σημασία και συνεχίσαμε. Στις κακοκαιρίες του περασμένου Σεπτέμβρη το καθολικό της μονής έπαθε ζημιές και γι αυτό ήταν κλειστό.

Μπαίνοντας λοιπόν στο προαύλιο της μονής έχουν φτιάξει στα αριστερά ένα πρόχειρο “ναό” σε ένα δωμάτιο για τις ανάγκες της. Εκεί μπήκαμε κι εμείς να προσκυνήσουμε

και βγήκαμε να κάνουμε βόλτα στην αυλή του μοναστηριού.

Εκεί μεταξύ άλλων δεσπόζει το τεράστιο βαρέλι. Όλη η περιοχή είναι γνωστή για τα πολλά και καλά κρασιά της και η μονή ήταν και είναι οινοπαραγωγός.

Η ίδρυση της μονής πάει πίσω στο 1123, ενώ τον 16ο αι καταστρέφεται από σεισμό και χτίζεται και πάλι αμέσως μετά. Από τότε είναι και το καθολικό, που είναι κατάγραφο με τοιχογραφίες της ίδιας εποχής (όπως είπαμε κλειστό). Βρίσκεται σε υψόμετρο 800μ πάνω στα Άγραφα.

Ετοιμαζόμασταν να χαιρετίσουμε την παρέα και να φύγουμε. Τότε ακολούθησε ο εξής διάλογος:

Μοναχός: από που μας έρχεστε;

Εμείς: από την Αθήνα

Μοναχός: και με την Κάρυστο τι σχέση έχετε;

Εμείς: ώπα, εσείς έχετε σχέση με Κάρυστο;

Μοναχός: εγώ όχι αλλά οι φίλοι μας είναι Καρυστινοί

Να γιατί μας κοίταζαν κάπως οι άνθρωποι. Αν και εμείς δεν τους αναγνωρίσαμε αυτοί μας είχαν. Οι δύο με τα πολιτικά είχαν έρθει να δουν τον παπά, που ζει μόνιμα πια σε κάποιο χωριό των Τρικάλων και είναι αδερφός του ενός από τους δύο. Ήρθαν επίσκεψη στη μονή και να που βρεθήκαμε. Όπως διαπιστώσαμε “δεν βρισκόμαστε στην Κάρυστο και βρεθήκαμε στα Άγραφα. Τι μικρός που είναι ο κόσμος!”

Μετά από αυτό το αναπάντεχο γεγονός μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε.

Στην περιοχή της λίμνης, πριν το 1959 που έγινε το φράγμα, υπήρχε ένα πολύ εύφορο οροπέδιο. Στα χρόνια της κατοχής σε αυτό το οροπέδιο λειτούργησε το «αεροδρόμιο φάντασμα», μέσω του οποίου συμμαχικά αεροπλάνα μπορούσαν να έρθουν και να φύγουν, κυρίως προς το Κάϊρο, μεταφέροντας υλικό και στρατιώτες. (περισσότερα εδώ)

Φεύγοντας από τη Μονή Κορώνης είδαμε πάνω στο δρόμο ένα ιδιόμορφο μνημείο, που όπως είδαμε σχετίζεται με το παραπάνω αεροδρόμιο.

Πάνω στο μνημείο διαβάζουμε στα Ελληνικά και τα Ρωσικά δύο επιγραφές: Η 1^η μνημονεύει το γεγονός. «στην περιοχή αυτή που στα χρόνια της φασιστικής κατοχής λειτουργούσε το αεροδρόμιο των ανταρτών προσγειώθηκε στις 28-7-44 το αεροπλάνο με τη στρατιωτική αποστολή της Ε.Σ.Σ.Δ. στην Ελληνική Εθνική Αντίσταση». Η 2^η το χρονικό κατασκευής του. “Τοποθετήθηκε στις 5 Μάη 1985 με την ευκαιρία των 40 χρόνων της νίκης κατά του φασισμού“

Λίγο πιο κάτω βλέπουμε ξανά στα δεξιά μας εικόνες της λίμνης.

Αυτά μέχρι τον άγιο Αθανάσιο. Εκεί κάναμε αριστερά και απομακρυνθήκαμε και πάλι από τη λίμνη ακολουθώντας μια νοτιοανατολική πορεία.

Στο δρόμο το βλέμμα μας τράβηξε μια βρύση, μια από τις ομορφότερες που έχω δει ποτέ. 

Λίγο ακόμα και φτάσαμε στον επόμενό μας προορισμό. Τη Μονή Πέτρας Καταφυγίου.

Η Μονή Πέτρας, λεγόμενη και Πέτρα, βρίσκεται τέσσερα περίπου χιλιόμετρα βορειοδυτικά του χωριού Καταφύγι. Είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και οφείλει την προσωνυμία του στο βράχο στον οποίο είναι χτισμένο. Από το μοναστηριακό συγκρότημα της Πέτρας

σήμερα σώζεται μόνο το καθολικό - με το προσκολλημένο σ' αυτό παρεκκλήσι - καθώς και ένα ερειπωμένο κτίριο κελλιών στα ανατολικά. Με βάση μορφολογικές συγκρίσεις με άλλα καθολικά του ίδιου τύπου χρονολογείται στα μέσα του 16ου αι. Το εσωτερικό του καθολικού αγιογραφήθηκε το 17^ο αι. Το εξαιρετικής τεχνικής ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού κατασκευάσθηκε λίγα χρόνια πριν από την τοιχογράφησή του.

Ένας νεαρός μοναχός ήρθε όταν είδε το αυτοκίνητο και μας άνοιξε την εκκλησία.

Πραγματικά υπέροχη.

Οι τοιχογραφίες εξαιρετικές και το τέμπλο τι ίδιο.

Έξω από το ναό υπάρχουν ενδιαφέροντα αντικείμενα και αρχιτεκτονικά μέλη.

Συνεχίσαμε, περάσαμε το Καταφύγι απολαμβάνοντας βουνίσιες και ανοιξιάτικες εικόνες 

και κάνοντας προς τα δυτικά περάσαμε άλλη μια φορά από το φράγμα

και στη διασταύρωση κάναμε αριστερά προς Καρίτσα και τον επόμενο μας προορισμό τη μονή Παναγίας Πελεκητής, του 15^ου-16^ου αι.

Δυστυχώς δεν μπορέσαμε καν να πλησιάσουμε, μιας και η πύλη από την οποία ξεκινά το πλακόστρωτο για το μοναστήρι ήταν κλειδαμπαρωμένη.

Η διαδρομή μέχρι το μοναστήρι είναι δίπλα σε ελατοσκέπαστες πλαγιές και είναι πανέμορφη.

Μιας και δεν μπορέσαμε να δούμε το μοναστήρι πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Περάσαμε από το χωριό Μπελοκομίτης

Και από εκεί μέχρι το ξενοδοχείο είχαμε συνεχώς τη λίμνη στα δεξιά μας και οι εικόνες της ήταν μαγευτικές. Εικόνες που την προηγούμενη μέρα που είχαμε κάνει την ίδια διαδρομή αντίστροφα, δεν είχαμε δει. Θες γιατί μας τις έκρυβε η ομίχλη, θες γιατί η αντίστροφη πορεία δίνει άλλες εικόνες, είχαμε μαγευτεί εκείνο το απόγευμα. Κάπου εκεί ουσιαστικά τελείωσε η μέρα «θρησκευτικού τουρισμού».

Φτάσαμε στο δωμάτιο και αφού τσιμπήσαμε αυτά που είχαμε πάρει, αράξαμε να ξεκουραστούμε. Η Σοφία ξάπλωσε και εγώ πήρα από το μπαρ ένα καφέ και έκατσα στο μπαλκόνι να κάνω λίγη δουλειά στον υπολογιστή,

απολαμβάνοντας τη μοναδική θέα.

Το τελευταίο βράδυ φάγαμε και πάλι στο ξενοδοχείο και ξαπλώσαμε σχετικά νωρίς μιας και την επομένη είχαμε επιστροφή αλλά όχι από το δρόμο που μας έλεγε το GPS (τα έχουμε πει αυτά. Δεν είμαστε και από τους πιο «νορμάλ» ταξιδιώτες). Είχαμε κάποια πράγματα να δούμε ακόμα στο νομό της Καρδίτσας.

 

(το ταξίδι συνεχίζεται )

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας

Βόλτες στη λίμνη με ομίχλη!

Στου Μαύρου Καβαλάρη τη λίμνη, 2ο

(συνέχεια από “Παυσίλυπη”πόλη!)

27-28 Μαρτίου 2024

Το πρωί που σηκωθήκαμε ο καιρός ήταν βαρύς και κυρίως με πυκνή ομίχλη. Από το δωμάτιο η λίμνη σχεδόν δεν φαινόταν. Ευτυχώς δεν έβρεχε. Κατεβήκαμε για πρωινό και όταν γυρίσαμε στο δωμάτιο η κατάσταση φαινόταν ίδια. Μέχρι να ετοιμαστούμε τα πράγματα ήταν ελάχιστα καλύτερα. Δεν είχαμε άλλη επιλογή. Πάμε και βλέπουμε.

"Παυσίλυπη" πόλη!

Στου Μαύρου Καβαλάρη τη λίμνη, 1ο 

(συνέχεια από Ποτάμια, λίμνες και ιαματικά νερά!

26 Μαρτίου 2024

Μετά το πρωινό, φορτώσαμε και ξεκινήσαμε. Το ταξίδι στη Μακεδονία είχε τελειώσει, αλλά όχι το ταξίδι γενικά. Δεν θα γυρίζαμε ακόμα στο σπίτι μας αλλά πηγαίνοντας προς τα νότια είχαμε κανονίσει ένα τριήμερο στη Λίμνη Πλαστήρα, ένα προορισμό που είχαμε επισκεφτεί πολλά χρόνια πριν.

Αναμονή και….τέχνη!

 17 Φεβρουαρίου 2025

 

 

Σήμερα βρέθηκα σε κεντρικό διαγνωστικό κέντρο στους Αμπελοκήπους, στην Αθήνα  για μια εξέταση ρουτίνας. Στο χώρο υποδοχής, εκεί που περιμένεις έχει κάποια ενδιαφέροντα έργα τέχνης. Περιμένοντας τα χάζεψα και τα φωτογράφισα.

Οι ανεμόμυλοι των Ζάρκων!

 6 Μαρτίου 2025

 

Τα Ζάρκα ή επίσημα οι Ζάρακες είναι χωριό της νότιας Εύβοιας και βρίσκεται σχεδόν πάνω στο δρόμο που ενώνει τα Λέπουρα με την Κάρυστο. Ανήκει στο Δήμο Κύμης-Αλιβερίου και απέχει περίπου 50χμ από της Κάρυστο και γύρω στα 25χμ από το Αλιβέρι.

Χειμωνιάτικος Νότιος Ευβοϊκός!

 26 Φεβρουαρίου 2025

Πηγαίνοντας οδικά στην Κάρυστο

Αποκριάτικο γλέντι στην Κάρυστο!

 27 Φεβρουαρίου 2025

Πέμπτη βράδυ στην Κάρυστο, οι “γνωστοί–άγνωστοι” της “ρεμπετοπαρέας” μαζευτήκαμε ξανά.

Ζυρίχη, η οικονομική και πολιτιστική πρωτεύουσα!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 8ο (τελευταίο)

(συνέχεια από Burgdorf, γλέντι αλά Ελβετικά-η πόλη και το κάστρο της!)

 

12 Νοεμβρίου 2021

 

 

Ήταν το 2009 όταν, σε εκείνο το ταξίδι μένοντας στη Λουκέρνη, ξεκινήσαμε να πάμε να δούμε τη Ζυρίχη, πριν από την επίσκεψή μας στους καταρράκτες του Ρήνου, το Schaffhausen και το Stein am Rhein (Σοκολάτες, Μπλακ Φόρεστ κι ένα ποτήρι κρασί! Α΄). Όμως ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα στην είσοδο της πόλης άλλαξε τα σχέδιά μας. Από τότε η Ζυρίχη έγινε ένα από τα απωθημένα για τη χώρα αυτή. 

Είχε έρθει ‘όμως η ώρα να δούμε και αυτή την Ελβετική πόλη. Η πτήση από το αεροδρόμιο της ήταν αργά το απόγευμα, οπότε είχαμε χρόνο για μια καλή βόλτα. Η μέρα ήταν η μοναδική συννεφιασμένη μέρα του ταξιδιού μας, αλλά ευτυχώς μας έκανε τη χάρη να μην βρέξει. Ο Βέρνερ προθυμοποιήθηκε να μας συνοδέψει και έτσι θάχαμε και «ξεναγό». 

Αν και η πρωτεύουσα της Ελβετίας είναι η Βέρνη, η Ζυρίχη είναι η μεγαλύτερη πόλη, με πάνω από 1.5 εκατομμύριο πληθυσμό στην μητροπολιτική περιοχή της. Είναι από τον 19^ο αι η οικονομική και πολιτιστική καρδιά της χώρας.

«Αγκαλιάζει» τη βόρεια πλευρά της ομώνυμης λίμνης ενώ διαρρέεται από τον ποταμό Λίματ.

Η ιστορία της ξεκινά από τα χρόνια των Ρωμαίων, όταν υπήρχε πάνω στο ποτάμι ένας σταθμός είσπραξης φόρων, το Turicum. Τον μεσαίωνα αναπτύχθηκε πολύ και το 1351 έγινε το 5^ο μέλος της Ελβετικής Συνομοσπονδίας.

Burgdorf, γλέντι αλά Ελβετικά-η πόλη και το κάστρο της!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 7ο

(συνέχεια από Aventicum, η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Helvetia!)

 

10-11 Νοεμβρίου 2021

 

Φύγαμε από την Avenches και μετά από περίπου 40΄ και κάτι παραπάνω από 40χμ  προς τα Β.Α. φτάσαμε στο σπίτι της Τ. και του Μ. στη Βέρνη. Μας περίμεναν με καφέδες και γλυκά και κάτσαμε και τα είπαμε για περίπου μία ώρα. Φεύγοντας σε περίπου άλλα 30χμ ακόμα πιο Β.Α. φτάσαμε στην πόλη Burgdorf.

Μια "κοντούλα λεμονιά" ανθίζει στο δρόμο!

 13 Φεβρουαρίου 2025

Η Μυρτώ και ο Βαγγέλης δύο παιδιά, δύο νέοι και υπέροχοι μουσικοί 

Aventicum, η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Helvetia!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 6ο

(συνέχεια από Στα «δίγλωσσα»μεσαιωνικά τείχη!)

 10 Νοεμβρίου 2021

 

Την επομένη το πρωί κάτσαμε στο σπίτι. Το απόγευμα θα πηγαίναμε για καφέ στη Βέρνη,  στο σπίτι της κόρης της Ανίτας, που μας είχε καλέσει. Θα φεύγαμε όμως μετά το μεσημεριανό για μια ακόμα επίσκεψη. Όμως και μετά τον καφέ κάπου θα πηγαίναμε, αλλά ο Βέρνερ μας το κράταγε για έκπληξη.

Μετά το μεσημεριανό μας γεύμα ήπιαμε ένα καφέ και μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Μετά από περίπου 20χμ, προς τα βόρεια φτάσαμε.

Κοντά στη λίμνη Morat/Murten, στη Ν.Δ. της άκρη είναι η Avenches. Έχει λίγο περισσότερους από 4000 κάτοικους, ενώ στη μεγάλη της ακμή, το 2^ο αι είχε μέχρι 20000.

Οι ρίζες της πόλης πρέπει να αναζητηθούν στην εποχή των Κελτών. Μια φυλή παλαιών «Ελβετών» (Helvetii) είχε κτίσει έναν οικισμό στους λόφους του Bois de Châtel, νότια του κατοπινού, μεγαλύτερου ρωμαϊκού. Αν και δεν είναι σαφές πότε ακριβώς δημιουργήθηκε ο οχυρός ρωμαϊκός οικισμός Aventicum, φαίνεται πως αυτό έγινε στις αρχές του 1^ου αι. Τους επόμενους αιώνες η πόλη άκμασε και έγινε η πρωτεύουσα της επαρχίας. Το όνομα προέρχεται από τη θεά της άνοιξης των Ελβετών, Aventia.

Στα «δίγλωσσα» μεσαιωνικά τείχη!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 5ο

(συνέχεια από «Χθες…ανάμεσα στη Μεσόγειο και τη Βόρεια θάλασσα»!)

 

9 Νοεμβρίου 2021

 

Κοντά στη λίμνη Neuchâtel είναι άλλες δύο, αρκετά μικρότερες λίμνες. Η λίμνη Μπιλ (Bielersee) και η λίμνη Μούρτεν (Murtensee Γερμανικά) ή Μορά (Lac de Morat Γαλλικά), η μικρότερη από τις τρεις, που έχει πάρει το όνομά της από την ομώνυμη μικρή, δίγλωσση μεσαιωνική πόλη, που αν και ανήκει στο Γαλλόφωνο καντόνι του Fribourg, η πλειοψηφία των κατοίκων της μιλά γερμανικά.

«Χθες…ανάμεσα στη Μεσόγειο και τη Βόρεια θάλασσα»!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 4ο

(συνέχεια από Καλεσμένοι του κυρίου Τσάπλιν!)

 9 Νοεμβρίου 2021

 

Την Τρίτη (6^η ημέρα του ταξιδιού μας) ο Βέρνερ είχε κάποιες δουλειές και γι αυτό θα πηγαίναμε σε κάποιες επισκέψεις με την Ανίτα, με το αυτοκίνητο.

Μετά το πρωινό ξεκινήσαμε για τη λίμνη Neuchâtel και το προάστιο της ομώνυμης πόλης, το Hauterive. Εκεί είναι το μεγαλύτερο αρχαιολογικό μουσείο στην Ελβετία. Το Laténium. Το όνομά του παραπέμπει στη διάσημη κοντινή τοποθεσία La Tène που έδωσε το όνομά της στη δεύτερη ευρωπαϊκή εποχή του σιδήρου. Η μόνιμη έκθεση έχει τον τίτλο «χθες…ανάμεσα στη Μεσόγειο και τη Βόρεια θάλασσα» και παρουσιάζει περίπου 3000 αντικείμενα που καλύπτουν 50.000 χρόνια από το παρελθόν της Ευρώπης.

Εδώ Ανεμοχώρι, εκεί Ανεμοχώρι, που είναι τ’ Ανεμοχώρι;

 20 Απριλίου 2016 & 28 Ιανουαρίου 2025

 

Ήταν Απρίλης του 2016, όταν σε ένα μας ταξίδι στην Ελβετία βρεθήκαμε σε κάποιο μέρος με αρκετό χιόνι και κάτσαμε για φαγητό. Μέχρι να έρθει το Φοντύ έκανα μια βόλτα για φωτογραφίες.

Ποτάμια, λίμνες και ιαματικά νερά!

Ανοιξιάτικο ταξίδι στην Ημαθία και την Πέλλα, μέρος 5ο

(συνέχεια από Στη γενέτειρα του Αλέξανδρου!)

 

24-25 Μαρτίου 2024

 

Φεύγοντας από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Πέλλας πήραμε το δρόμο προς τα δυτικά, περάσαμε έξω από την Έδεσσα και συνεχίσαμε για άλλα περίπου 6χμ. Έτσι φτάσαμε στη λίμνη Άγρα.

Στη γενέτειρα του Αλέξανδρου!

Ανοιξιάτικο ταξίδι στην Ημαθία και την Πέλλα, μέρος 4ο

(συνέχεια από Ο «Παλαιός Άγιος» των χιονοδρόμων και η πόλη του νερού!)

 

24 Μαρτίου 2024

 

Η Κυριακή ξημέρωσε λαμπρή. Για εκείνη τη μέρα είχαμε αποφασίσει να πάμε να δούμε το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πέλλας.

Στον αρχαιολογικό χώρο της Πέλλας είχαμε πάει τον Αύγουστο του 2005 και εκτός από το χώρο είχαμε επισκεφτεί και το μικρό αλλά πολύ συμπαθητικό μουσείο που υπήρχε εκεί (https://disaki.blogspot.com/2011/09/blog-post_27.html) Είχαμε μάθει όμως πως φτιάχτηκε καινούριο, μεγάλο και σύγχρονο μουσείο και μιας και βρισκόμαστε στην περιοχή είπαμε να πάμε για μια νέα επίσκεψη.

Η Πέλλα απέχει περίπου 50χμ ανατολικά της Έδεσσας. Η διαδρομή είναι μέσα από την εύφορη πεδιάδα των Γιαννιτσών, εκεί που κάποτε ήταν η λίμνη που σχημάτιζε ο ποταμός Λουδίας στο διάβα του για το Θερμαϊκό. Εκείνη η λίμνη, γνωστή και σαν Βάλτος (σε αυτόν αναφέρεται το μυθιστόρημα της Π. Δέλτα «Τα μυστικά του βάλτου») αποξηράνθηκε στα χρόνια του μεσοπολέμου και έτσι προέκυψαν τα εύφορα εδάφη της περιοχής.

Ο «Παλαιός Άγιος» των χιονοδρόμων και η πόλη του νερού!

Ανοιξιάτικο ταξίδι στην Ημαθία και την Πέλλα, μέρος 3ο

(συνέχεια από Αιγές, η Βασιλική Μητρόπολη των Μακεδόνων!)

 

23 Μαρτίου 2024

 

Εκεί, στη βορειοδυτική άκρη του νομού Πέλλας, ανάμεσα στη λίμνη Βεγορίτιδα και στα σύνορα με τη Βόρεια Μακεδονία, από τα οποία απέχει πολύ λίγο, είναι ένα χωριό.

Πάτρα, γλυπτά από συμπόσια Γλυπτικής!

(συνέχεια από Αθήνα, γλυπτά από συμπόσια Γλυπτικής!)

 

14 Απριλίου 2023

 

Έχοντας κατέβει στην Πάτρα για Πάσχα στους φίλους μας, έκανα ως συνήθως τις βόλτες μου και στάθηκα να φωτογραφίσω αρχικά κάποια γλυπτά από το Συμπόσιο Γλυπτικής του 2002, που βρίσκονται στο παραθαλάσσιο πάρκο βόρεια της μαρίνας και του καρνάγιου. 4 γλυπτά βρήκα και τα τρία δεν είχαν κανένα στοιχείο και όσο και αν έψαξα δεν βρήκα τίποτα πουθενά. Το ένα μόνο είχε την υπογραφή του δημιουργού του.

Η Αρχαία Αμβρακία και το Δεσποτάτο της Ηπείρου!

Στο δρόμο του Αώου! Μέρος 13^ο (τελευταίο)

(συνέχεια από Νερά της Ηπείρου!) 

29-30 Οκτωβρίου 2023

 

Ήτανε το 1980, όταν τελειώνοντας τη βασική μου εκπαίδευση στο στρατόπεδο της Κορίνθου, μου έδωσαν ειδικότητα στο υγειονομικό και με έστειλαν για τη σχετική εκπαίδευση στη Άρτα. Είχα περάσει πολλές φορές απ’ έξω πηγαίνοντας για Γιάννενα, αλλά μέσα δεν είχα μπει ποτέ. Κατά τη διάρκεια εκείνου του Απρίλη, στις εξόδους μου περπάτησα αρκετά την πόλη και μου είχαν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις και ο τόπος και οι άνθρωποι.

43 χρόνια πέρασαν και αν και έχουμε σταματήσει κάποιες φορές στο διάσημο γεφύρι της για να το δούμε ή να πιούμε ένα καφέ, δεν είχαμε αξιωθεί να ξαναπερπατήσουμε στην πόλη, για την οποία είχα διαβάσει τα καλύτερα για τις παρεμβάσεις που είχαν γίνει τα τελευταία χρόνια. Θέλαμε να επισκεφτούμε και κάποια από τα εμβληματικά της μνημεία, που τότε δεν τα είχα επισκεφτεί. Ευκαιρία λοιπόν. Γι αυτό και βάλαμε δύο διανυκτερεύσεις στην περιοχή κατά την επιστροφή μας.

Αθήνα, γλυπτά από συμπόσια Γλυπτικής!

 12 & 25 Απριλίου 2023

 

 

Στην καθημερινότητα μου, γυρνώντας για διάφορες δουλειές στις γειτονιές της Αθήνας, καθημερινά «πέφτω» πάνω σε διάφορα γλυπτά και κάποια τα έχω φωτογραφίσει και έχω παρουσιάσει στο «δισάκι». Το ίδιο ισχύει και για έργα που συναντώ στις εκδρομές και τα ταξίδια μου. Κάποια από αυτά ανήκουν σε ένα σύνολο έργων διαφόρων καλλιτεχνών που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια ενός «συμποσίου γλυπτικής».

Στην ιστοσελίδα Γλυπτοθήκη διαβάζουμε: «Το κίνημα των συμποσίων γλυπτικής έλκει την καταγωγή του από την Αυστρία, όταν ο αυστριακός γλύπτης Karl Prantl διοργάνωσε το 1959 την πρώτη διεθνή συνάντηση γλυπτών σε ένα εγκαταλειμμένο λατομείο στην πόλη St Margaretten. Σκοπός του συμποσίου ήταν η συνάντηση καλλιτεχνών από διαφορετικές χώρες και κουλτούρα, η μεταξύ τους ανταλλαγή απόψεων και η δημιουργία έργων μνημειακών διαστάσεων από την πέτρα του λατομείου με τελικό προορισμό το στήσιμό τους σε δημόσιους χώρους.

Με τη λήξη του συμποσίου, πολλοί καλλιτέχνες επιστρέφοντας στην πατρίδα τους διοργάνωσαν και αυτοί με τη σειρά τους τα δικά τους συμπόσια γλυπτικής με αποτέλεσμα τη ραγδαία εξάπλωσή τους.

Στην Ελλάδα τα πρώτα συμπόσια γλυπτικής εμφανίστηκαν τη δεκαετία του ΄80, αρχής γενομένης με το συμπόσιο που διοργάνωσε ο Δήμος Υμηττού, επί δημαρχίας Ανδρέα Λεντάκη, για να συνεχιστούν και σε άλλες πόλεις όπως τα Γιάννενα, την Καλαμάτα, τον Διόνυσο Αττικής , τη Λέσβο, τα Τρίκαλα , την Αμαλιάδα, το Πανεπιστήμιο Πατρών, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, στη Θάσο, ενώ στην Παλιανή Ηρακλείου Κρήτης έγιναν πέντε συμπόσια!»

Τα γλυπτά ενός τέτοιου συμποσίου, που έγινε το 1995 στην Κόνιτσα των Ιωαννίνων, παρουσίασα πριν περίπου ένα χρόνο (Σύγχρονη γλυπτική στην Κόνιτσα!).

Σήμερα θα παρουσιάσω τα γλυπτά που βρήκα στην Αγία Παρασκευή και στη Μεταμόρφωση. Και συγκεκριμένα

Νερά της Ηπείρου!

Στο δρόμο του Αώου! Μέρος 12^ο

(συνέχεια από Εκεί που το ποτάμι σμίγει με την Αδριατική!)

 

28 Οκτωβρίου 2023

 

 

Επιστροφή

Ξημέρωσε η 28^η του Οκτώβρη και αφού φορτώσαμε ξεκινήσαμε προς τα νότια. Στο δρόμο για το Τεπελένι είδαμε για τελευταία φορά τον Αώο. Περάσαμε και το Αργυρόκαστρο και περίπου μετά από 160χμ φτάσαμε στην Κακαβιά. Ευτυχώς δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση και λίγο μετά μπήκαμε στην Ελλάδα.

Παίρνοντας το δρόμο προς Γιάννενα, περίπου 14χμ μετά τα σύνορα κάναμε την πρώτη μας στάση.

2024, τι κάναμε, που ταξιδέψαμε!

Άλλη μια χρονιά πέρασε. Μια χρονιά που κύλησε με πάνω από πέντε μήνες στην Κάρυστο (1,5 μήνα το χειμώνα, 3 μήνες το καλοκαίρι και 3 εβδομάδες στο τέλος του χρόνου), δύο δεκαήμερα ταξίδια εντός Ελλάδας , 17 ημέρες ταξίδι με αυτοκίνητο (νοικιασμένο) σε Γεωργία και Αρμενία και 2 εβδομάδες με νοικιασμένο και πάλι αυτοκίνητο σε Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο και Γερμανία.