Αθήνα, έκρηξη των αισθήσεων στην αγορά!

23 Φεβρουαρίου 2010

Το λεωφορείο μας άφησε κοντά στην πλατεία Κοτζιά πάνω στην οδό Αθηνάς. Είμαστε μια μεγάλη ομάδα μαθητών με τους καθηγητές τους που δουλεύουν για δύο προγράμματα Αγωγής Υγείας με θέματα τα μπαχαρικά, τα αρτύματα και τα βότανα στη ζωή και τη διατροφή των νεοελλήνων. Σήμερα ήρθαμε στην αγορά στο κέντρο της Αθήνας να επισκεφτούμε καταστήματα που πουλάνε μπαχαρικά και βότανα και να αγοράσουμε από αυτά. Και για τα προγράμματά μας αλλά και για προσωπική χρήση ο καθένας.

Αλήθεια πόσες φορές έχω περάσει από τους δρόμους αυτούς; Πόσες φορές το βλέμμα μου έπεσε, χωρίς να σταματήσει σε όλα αυτά τα «καλούδια»; Να πω χιλιάδες μάλλον δεν είναι ψέμα. Σήμερα όμως κατέβαινα όχι σαν βιαστικός κάτοικος αυτής της αγχωτικής πόλης, αλλά σαν επισκέπτης, σαν τουρίστας. Η μηχανή λοιπόν περασμένη στο λαιμό και μπρος με τις αισθήσεις τσιτωμένες, σαν κυνηγός και συλλέκτης ερεθισμάτων , έτοιμος να αρπάξω. Εικόνες, χρώματα μυρωδιές, γεύσεις, ήχους. Και έχει απ’ όλα το μέρος της επίσκεψής μας. Και τα έχει σε αφθονία. Μια έκρηξη λοιπόν ερεθισμάτων. Και να αναρωτιέμαι, αν πράγματι αυτά είναι στην πόλη μου. Εικόνες που με εντυπωσίασαν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, τώρα στα πόδια μου. Ζήτω τα χρώματα! Ζήτω τα αρώματα!

Περάσαμε πρώτα από την κεντρική ψαραγορά και κρεαταγορά.

Γοργοπόταμος: του νερού, του πράσινου, της ιστορίας.

9 Μαΐου 2009

Ο «Τέρης» (χαϊδευτικό του Terios) βγήκε στην Εθνική για Λαμία. Ήταν Σάββατο πρωί γύρω στις 9.30 και η κίνηση ήταν λιγοστή για να αυξηθεί αργότερα λόγω του ότι σε κάθε ρεύμα ο μισός δρόμος ήταν αποκομμένος για ασφαλτόστρωση και διαγράμμιση. Όμως η κίνηση κυλούσε. Αργά σχετικά αλλά κυλούσε. Προορισμός μας ο Γοργοπόταμος με την ιστορική του γέφυρα και την καλή μας φίλη Βαρσαμία.

Στάση στην παραλία της Αταλάντης για να ξεμουδιάσουμε.

Μόλις είχαν προσθαλασσωθεί δύο μικρά υδροπλάνα και οι πιλότοι τους τα έσερναν στα ρηχά. Κόσμος άρχισε να μαζεύεται για να τα χαζέψει, μαζί τους κι εμείς.

Οίτη, Γκιώνα, Βαρδούσια, ένα τριήμερο στα χωριά τους!

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

28-30 Οκτωβρίου 1994

 
Εθνική επέτειος 28ης Οκτωβρίου την Παρασκευή και εμείς ξεκινάμε για ένα από τα πιο ήπια αλλά και πιο όμορφα βουνά της Στερεάς. Την Οίτη.
Ήταν σχετικά νωρίς το πρωί όταν ξεκινήσαμε για την Παύλιανη. Για το χωριό αυτό της Οίτης ξέραμε από φίλους που είχαν πάει παλαιότερα και είχαμε κλείσει εκεί δωμάτια. Συγκεκριμένα στην Κάτω Παύλιανη, που βρίσκεται πάνω στο δρόμο (τη δημοσιά). Βγαίνοντας από Αθήνα συναντήσαμε φοβερή κίνηση. Πηγαίναμε σημειωτόν μέχρι τη Μαλακάσα. Από εκεί και μετά τα πράγματα καλυτέρεψαν. Μετά τις Θερμοπύλες στρίψαμε προς Μπράλο. Είναι ο δρόμος που συνδέει την Ανατολική με τη Δυτική Ελλάδα, πηγαίνοντας από Λαμία, Μπράλο, Άμφισσα, Ιτέα, Ναύπακτο, Αντίρριο.

Αίγινα Στης Αφαίας το νησί!

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

17-19 Απριλίου 1996

Θυμάμαι σαν όνειρο που παιδάκι πήγα με τους γονείς μου στην Αίγινα. Μάλλον για μπάνιο, αλλά σίγουρα για να προσκυνήσουμε στον Άγιο Νεκτάριο.

Πέρασαν οι μέρες των γιορτών του Πάσχα αλλά έχουμε ακόμα μια εβδομάδα διακοπές. Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε ένα τριήμερο κι εμείς στην Αίγινα που αν και είναι τόσο κοντινό στην Αθήνα νησί, δεν είχαμε αξιωθεί να επισκεφτούμε.

Τετάρτη μετά το Πάσχα και στις 1 το μεσημέρι ξεκινούσαμε από τον Πειραιά. Αν και το ταξίδι μικρό ήταν αρκετά «ανήσυχο». Κάτι όμως το διάβασμα, κάτι μερικές παρτίδες «Φιδάκι», πέρασε η ώρα και το κούνημα δεν μας ενόχλησε τόσο.

Στις 2.30 φτάσαμε και πήγαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει.

Τριήμερο στον Παρνασσό

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

26-28 Οκτωβρίου 1996

Άλλο ένα τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου πέρασε με μια πολύ όμορφη εκδρομή στον Φθινοπωρινό Παρνασσό.

Αργά το πρωί του Σαββάτου φύγαμε από την Αθήνα. Προορισμός μας το χωριό Επτάλοφος ή Αγόριανη, στη βόρεια πλευρά του Παρνασσού, στα 900μ υψόμετρο. Στην τουριστικότατη (αλλά παρ’ όλα αυτά όμορφη!) Αράχοβα δεν σταματήσαμε, αλλά στρίψαμε δεξιά για χιονοδρομικό και Επτάλοφο. Μέσα από μια ελατόφυτη διαδρομή, φτάσαμε αργά το μεσημέρι. Οι φίλοι μας είχαν φτάσει, άλλοι από την προηγούμενη το βράδυ και οι υπόλοιποι από την Πάτρα, μόλις πριν λίγο. Το σπίτι που μας είχε κλείσει ένας συνάδελφος, που είναι από εκεί, είναι πολύ συμπαθητικό και πάρα πολύ ζεστό. Η ώρα όμως έκανε τα στομάχια μας να διαμαρτύρονται και έτσι το πρώτο που κάναμε, αφού αφήσαμε τα πράγματά μας, ήταν να πάμε για φαΐ. Εκεί μας βρήκε και ο ντόπιος συνάδελφος και τα είπαμε για λίγο. Μετά το φαΐ κατεβήκαμε στην όμορφη πλατεία για καφέ.

Κάτω από τα τεράστια πλατάνια, με τον ήχο του νερού που τρέχει από παντού ένα γύρω, απολαύσαμε καφέ και φυσικά γλυκό του κουταλιού.

Κύθνος, Σα Θερμιώτικο πανηγύρι!!!

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

6-12 Αυγούστου 1997

1η μέρα
Νωρίς το πρωί της 6ης μέρας του Αυγούστου, το κατάμεστο ΜΗΛΟΣ ΕΞΠΡΕΣ αναχώρησε από το λιμάνι του Πειραιά για τις Δυτικές Κυκλάδες. Το 3ωρο ταξίδι μέχρι τον Μέριχα, το λιμάνι της Κύθνου, όπου μας περίμεναν οι φίλοι μας, ήταν πολύ ήσυχο. Το δωμάτιο που είχαμε κλείσει ήταν στα Λουτρά, 12 χιλιόμετρα από το λιμάνι. Η διαδρομή μέσα σε ένα τελείως ξερό τοπίο, με πολλές ξερολιθιές, ανεμόμυλους και κάπου κοντά στη Χώρα τις ανεμογεννήτριες. Καθαρά Κυκλαδικό τοπίο δηλαδή!
Αφήσαμε τα πράγματα στο άθλιο δωμάτιο και πήγαμε στο πολύ όμορφο σπίτι των φίλων μας. Κάτσαμε στη δροσιά της βεράντας με όμορφη θέα στον κόλπο των Λουτρών και στο ανοικτό Αιγαίο προς τα ανατολικά.

Τα Λουτρά είναι χτισμένα αμφιθεατρικά σε ένα πολυδαίδαλο κόλπο στα βορειοανατολικά του νησιού.

Καλό καλοκαίρι!!!

 Εύχομαι σε όλους το καλοκαίρι αυτό της «κρίσης» να είναι γεμάτο εντυπώσεις και ενδιαφέροντα, να είναι το πιο γόνιμο σε συναισθήματα από κάθε άλλο μέχρι σήμερα.

Καλό Καλοκαίρι λοιπόν, Καλές Διακοπές και Καλά και Ουσιαστικά Ταξίδια. Και πάνω απ’ όλα να είμαστε ΟΛΟΙ πάλι εδώ σε λίγο καιρό, ΓΕΡΟΙ και ΟΡΘΙΟΙ!!!

Της Όχης οι ιδιαίτερες ομορφιές!!

Πεζοπορικές διαδρομές 1993-1996

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

Στη Νότια Εύβοια είναι ένα βουνό. Η Όχη. Δεν είναι πολύ ψηλό. Μόνο 1398 μέτρα. Κατεβαίνει προς τη θάλασσα απότομα, σχηματίζοντας βραχώδεις ακτές με κόλπους και ακρωτήρια και όμορφες κρυφές αμμουδιές. Μερικές από αυτές θέλουν κόπο για να τις προσεγγίσεις. Στα βόρεια καταλήγει στο περιβόητο ακρωτήρι του Καφηρέα ή όπως είναι πιο γνωστό, του Καβοντόρου. Παρ’ όλο που το βουνό έχει πολύ πέτρα, έχει και νερά που σχηματίζουν καταπράσινες ρεματιές. Έχει και πολλά αξιοθέατα. Μνημεία ξεχωριστά, που σαν κι αυτά δεν θα βρεις αλλού.

Πηγαίνοντας εδώ και πολλά χρόνια, κάθε χρόνο για διακοπές στην Κάρυστο, περπάτησα κι εγώ τα άγρια, αλλά τόσο όμορφα, χώματα της Όχης και κολύμπησα σε νερά μοναδικής καθαρότητας και χρωμάτων. Τέσσερις λοιπόν από αυτές τις πεζοπορικές διαδρομές παρουσιάζω εδώ, Ελπίζω να σταθούν η αιτία να περπατήσουν κι άλλοι στις περιοχές αυτές. Δύο βέβαια είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς και πολύς κόσμος τις πραγματοποιεί κάθε χρόνο. Αυτή στην κορυφή και αυτής στο φαράγγι τους Δημοσάρη. Τη δεύτερη συνήθως κατεβαίνοντας και όχι όπως την έκανα εγώ. Καλές πορείες νάχουμε λοιπόν όλοι, στην Όχη και τα άλλα υπέροχα ελληνικά βουνά!!

Χανιά, Μέρος B΄

5-23 Ιουλίου 1997

 Προσκύνημα στη γενέθλια γη!

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

Σάββατο 5 Ιουλίου

Πέρασαν δυο χρόνια και νάμαι πάλι στα Χανιά, αυτή τη φορά για διακοπές και περιήγηση! Ημερήσιο το ταξίδι χωρίς προβλήματα με ένα ευχάριστο «απρόοπτο». Λίγο πριν τη Σούδα είδαμε ένα κοπάδι δελφίνια. Κάπως μακριά αλλά φαίνονταν πολύ καλά και ήταν τόσο εντυπωσιακά. Φτάνοντας πήγαμε κατευθείαν στο δωμάτιο που είχαμε κλείσει στην περιοχή μεταξύ Πλατανιά και Γερανίου, 12 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης των Χανίων. Όμορφο συγκρότημα πάνω στην αμμουδιά και γεμάτο λουλούδια. Ήταν αργά το απόγευμα που κάναμε το πρώτο μας μπάνιο στις Κρητικές θάλασσες. Η συνέχεια ήταν βόλτα στο παλιό λιμάνι των Χανίων. Σουρούπωνε όταν φτάσαμε. Είχε πολύ κόσμο που έκανε τη βόλτα του ή καθόταν σε κάποιο από τα πάρα πολλά μαγαζιά. Άναβαν σιγά-σιγά τα φώτα, φωτίστηκε και ο Φάρος και οι εικόνες έμοιαζαν εξωπραγματικές. Κάναμε και εμείς τη βόλτα μας, κάναμε λίγα ψώνια και κάτσαμε για κρητικές λιχουδιές. Ήταν αργά σα φτάσαμε ψόφιοι στο δωμάτιό μας. Κρήτη καλώς σε βρήκαμε!!!

Κυριακή 6 Ιουλίου

Πρωινό, δροσερό το μπάνιο μας και πλούσιο το πρωινό. Ξανά στην πόλη.

Πρώτη στάση το Αρχαιολογικό Μουσείο και μετά άραγμα στη δροσιά των δέντρων της πλατείας 1889 (Νέων Καταστημάτων).

Χανιά, Μέρος Α΄

7-9 Απριλίου1995

Προσκύνημα στη γενέθλια γη!

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

Στις 8 το βράδυ της Παρασκευής έφυγα με το ΚΡΗΤΗ για τα Χανιά. Ταξίδεψα παρέα με ένα ξάδελφο. Άλλωστε πηγαίναμε για μνημόσυνο! 12 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που κατέβηκα στην Κρήτη. Πολλά χρόνια!! Έχουν γίνει τόσα σε αυτό το διάστημα!

Στις 6.15 το πρωί του Σαββάτου, φτάσαμε στη Σούδα και πήγαμε στην πόλη, κατευθείαν για μπουγάτσα, όπως και πολλοί άλλοι συνεπιβάτες μας. Στη συνέχεια αφού άφησα τη βαλίτσα στο ΚΤΕΛ, κατέβηκα στο παλιό λιμάνι για καφέ. Πρωί πρωί με μιαν απίθανη ησυχία και γαλήνη, η ανοιξιάτικη εικόνα αυτού του μοναδικού λιμανιού ήταν πανέμορφη.

Από τις ωραιότερες που έχω δει. Τι μπορεί να φτιάξει ο άνθρωπος!!

Στα Βόρεια της Κυνουρίας

4 Μαΐου 2011

Καούρ Εκάνατε (Καλώς ήλθατε), έγραφε η πινακίδα στα Τσακώνικα στην είσοδο του Λεωνιδίου, το μακρινό καλοκαίρι του 1995 όταν πήγαμε για πρώτη φορά διακοπές στην Τσακωνιά ή με το επίσημο όνομα Κυνουρία. (http://disaki.blogspot.com/2011/05/1995.html) Την ανατολική περιοχή της Αρκαδίας που χωρίζεται από τον υπόλοιπο νομό από το υπέροχο βουνό, τον Πάρνωνα, ή Μαλεβό για τους ντόπιους, και που καταλήγει σε πολύ όμορφες αμμουδιές και ψαροχώρια στο Μυρτώο Πέλαγος. Περάσαμε τότε πολύ ωραία και μας άρεσε η περιοχή. Περιοριστήκαμε όμως σχεδόν αποκλειστικά στα παραθαλάσσια με εξαίρεση τον Κοσμά και τον Πραστό, δύο ορεινά χωριά. Μια άλλη πινακίδα στο λιμάνι του Τυρού μας προέτρεπε να ξαναπάμε. Έγραφε λοιπόν Κα’ πορεία νάχετε τσε’ να ξαναμολέτε (Καλό δρόμο νάχετε και να ξανάρθετε)

Αίγινα

στην Αίγινα Με Ενδιαφέροντες Ανθρώπους

5 Ιουνίου 2011

Για την εκδρομή αυτή δεν προγραμμάτισα τίποτα και δεν ασχολήθηκα καθόλου πέρα από το να στείλω τα χρήματα για τη συμμετοχή μας. Αφέθηκα στους οργανωτές της ομάδας. Μιας ομάδας 50 και παραπάνω ατόμων του Συλλόγου Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΣΑμΣΚΠ) και των συνοδών τους. Οι μισοί λοιπόν με τα αναπηρικά τους αμαξίδια , τα μπαστούνια ή τις πατερίτσες τους. Άνθρωποι με Ειδικές Ανάγκες, με Ειδικές Απαιτήσεις. Όλοι όμως με ένα βασικό χαρακτηριστικό. Δίψα και θέληση για ζωή!!

Φυσικά σε αυτή την εκδήλωση δεν υπήρχε ταξιδιωτικός-περιηγητικός σκοπός. Άλλος ήταν και ήταν διπλός. Από τη μια να δώσει την ευκαιρία σε ανθρώπους που το πρόβλημά τους τους περιορίζει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, να βγουν έξω από τα συνηθισμένα και από την άλλη να δείξει ότι κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορούν να κάνουν ότι και οι υπόλοιποι και ότι το πρόβλημα δεν αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο.

Χάρη λοιπόν σε ορισμένους ανθρώπους ο σκοπός επιτεύχθη. Πρώτα και κύρια βέβαια σε αυτούς που οργάνωσαν μια τόσο ιδιαίτερη εκδρομή. Τη Μαρία και τον Παναγιώτη και ίσως και κάποιους άλλους ακόμα που η συμμετοχή τους δεν φάνηκε. Το μέλη του πληρώματος  του πλοίου ΝΕΦΕΛΗ που κόπιασαν πραγματικά πολύ και το έκαναν με χιούμορ και κατάφεραν, με τη βοήθεια της κυλιόμενης σκάλας, να ανεβάσουν και να κατεβάσουν με απόλυτη ασφάλεια τόσα άτομα, ακόμα και σε αμαξίδια!! Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μας.

TANGO ACROPOLIS 2011

3 Ιουνίου 2011

Αυτές τις μέρες (1-5 Ιουνίου) στο Zάππειο Μέγαρο γίνεται ένα 5ήμερο φεστιβάλ αφιερωμένο στην Αργεντίνικη κουλτούρα και ο πρώτος επίσημος Ευρωπαϊκός Διαγωνισμός Χορού Tango που γίνεται στην Ελλάδα.

Από την απογευματινή μας επίσκεψη την Παρασκευή 3/6 μερικές φωτογραφίες

(Έργα τέχνης εμπνευσμένα από το Tango)

Περισσότερες φωτογραφίες
https://picasaweb.google.com/118233007438359760926/TangoACROPOLIS2011362011

και ένα μικρό βίντεο.

Πελοπόννησος 1995, Στου Πάρνωνα και του Ταΰγετου……τις παραλίες!!!

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

1. Κυνουρία, 13-23 Ιουλίου 1995

Πέμπτη 13 Ιουλίου

Ήταν μεσημέρι που φύγαμε για την ανατολική Πελοπόννησο. Έξω από το Άργος, στο Κιβέρι κάτσαμε για φαΐ και νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο κάμπινγκ που θα μέναμε στην παραλία Ζαρίτσι , λίγο πριν την παραλία Τυρού, γύρω στα 30 χιλιόμετρα νότια τους Άστρους. Βρήκαμε ωραίες θέσεις κοντά στη θάλασσα και στήσαμε. Η θάλασσα πεντακάθαρη με βότσαλο και βαθιά. Η καλύτερή μου!!

Δίστομο, Άσπρα Σπίτια, Αντίκυρα.

Στα νοτιοδυτικά της Βοιωτίας!

29 Απριλίου 2011

Η μέρα ήταν θαυμάσια, με τον ήλιο να παίζει κρυφτούλι με τα συννεφάκια, χωρίς ζέστη αλλά ούτε και κρύο. Ότι πρέπει δηλαδή για εκδρομή.

-Καλημέρα! Τελικά θα πάτε Κύμη;

-Έτσι λέμε, εκτός κι αν έχετε καμιά καλύτερη ιδέα.

-Στην Αντίκυρα έχετε πάει;

-Ποτέ. Λες να πάμε κατά κει;

-Εμείς είμαστε έτοιμοι. Ελάτε και ξεκινάμε.

Έτσι λίγη ώρα αργότερα παίρνουμε την παλιά εθνική για Θήβα. Έξω από τη Θήβα στρίψαμε αριστερά, περάσαμε έξω από τη Λιβαδειά και λίγο αργότερα κάναμε την πρώτη μικρή στάση στο Δίστομο. Δυστυχώς και το Αρχαιολογικό και το Μουσείο των θυμάτων του ναζισμού είχαν κλείσει. Έτσι συνεχίζουμε, έχοντας βάλει στο μάτι το καφέ κάτω από τον τεράστιο πλάτανο για απογευματινό καφεδάκι. Σε λίγο από ψηλά είδαμε τα Άσπρα Σπίτια και τον κόλπο μπροστά του. Ο δρόμος όλο στροφές αλλά δεν συγκρίνεται με τον παλιό που τον βλέπουμε απέναντι όλο φουρκέτες. Περνάμε από τα Άσπρα Σπίτια και συνεχίζουμε παραλιακά για Αντίκυρα να κάτσουμε για ψαράκι.

Κάτσαμε δίπλα στη θάλασσα και πραγματικά απολαύσαμε όλα. Εικόνες, ηρεμία, δροσιά και φυσικά ψαράκι!

Ασπροπόταμος

Ο γίγαντας στα πρώτα του βήματα!

24-28 Αυγούστου 2010

Σας έχει τύχει ποτέ μια φωτογραφία να στοιχειώσει τα ταξιδιωτικά σας όνειρα και το θέμα της να αποτελεί προορισμό που θέλετε οπωσδήποτε να πάτε κάποτε; Και αν και ο τόπος αυτός είναι κοντά, να έρχονται έτσι τα πράγματα που το ταξίδι συνεχώς να αναβάλλεται;
-Σίγα το πράγμα, θα μου πείτε. Σε πολύ κόσμο μια εικόνα είναι το ερέθισμα για ένα ταξίδι. Και πολλοί ίσως δεν το πραγματοποιήσουν και ποτέ.
Έτσι είναι. Πολλά ταξίδια που έκανα ή που θέλω να κάνω έχουν ξεκινήσει κάπως έτσι.

Έτσι έγινε όταν είδα για πρώτη φορά μια φωτογραφία της εκκλησίας του Τίμιου Σταυρού. 12 τρούλοι (!!!) πάνω σε μια υπέροχη πέτρινη εκκλησία που στέκει μόνη της σε ένα δάσος από έλατα στην καρδιά της Πίνδου! ΕΡΩΤΑΣ!!!!!

Καλό Πάσχα!!

Καλές Γιορτές και καλό δρόμο σε όλους!!!!!

Πάτρα, μια «αρχαιολογική» βόλτα!!

(Εικόνες της Πάτρας!) 

25 Μαρτίου 2011

Το τριήμερο που μας πέρασε βρεθήκαμε στην Πάτρα, ανάμεσα σε φίλους καλούς. Βόλτες και συναντήσεις στην όμορφη και αγαπημένη πόλη των νιάτων μας.

Εθνική Γιορτή της 25^ης Μαρτίου και πάμε βόλτα "αρχαιολογική".

Πρώτη στάση το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο. Εντυπωσιακό κτίριο αντιπροσωπευτικό της νέας αρχιτεκτονικής του 21^ου αιώνα. Ο υπέροχος θόλος ντυμένος με τιτάνιο σαν να αναδύεται μέσα από το νερό και δίπλα η κατασκευή από ξύλο ανάμεσα στο θόλο και την είσοδο. Από εκεί και οι μοναδικές φωτογραφίες, μιας και στο εσωτερικό απαγορεύονται. Το στήσιμο του Μουσείου δεν έχει τελειώσει ακόμα. Σήμερα λειτουργούν δύο από τις τρεις αίθουσες. Η πρώτη είναι η αίθουσα του Ιδιωτικού Βίου. Αντικείμενα από τη Μυκηναϊκή εποχή μέχρι και τη Ρωμαϊκή. Βέβαια τα πιο εντυπωσιακά ήταν τα ψηφιδωτά δάπεδα από τις οικίες της Ελληνιστικής και της Ρωμαϊκής εποχής. Υπάρχουν οικίες με ένα ή περισσότερα δωμάτια , με λινούς (Πατητήρια), λουτρά κλπ. Μερικά εντυπωσιακά και πολύ μεγάλα ψηφιδωτά δάπεδα είναι στημένα όρθια(!!!) με ένα πολύ ενδιαφέρον αντισεισμικό σύστημα. Σπουδαία έκθεση. Η δεύτερη έκθεση αφορά τον θάνατο και τα ταφικά έθιμα. Μέσα από ευρήματα από διάφορες νεκροπόλεις και θέσεις ταφής. Διάφοροι τύποι τάφων αναπαρίστανται και δίνουν μια αρκετά εμπεριστατωμένη εικόνα των ταφικών εθίμων στην Αχαΐα αλλοτινών εποχών. Πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα είναι τα 4 κρανία με τα στεφάνια, εκθέματα που έβλεπα για πρώτη φορά.

Η τρίτη αίθουσα με τα εκθέματα του Δημόσιου Βίου δεν είναι έτοιμη και κανείς από τους υπαλλήλους δε γνώριζε πότε θα είναι.

Μετά το Μουσείο πήγαμε να δούμε την αρχαία Ρωμαϊκή Γέφυρα. Πρόκειται για την καλύτερα σωζόμενη αρχαία γέφυρα φτιαγμένη τον 2ο - 3ο αι. μ..Χ.. Δίτοξη και πολύ εντυπωσιακή σαν κατασκευή. Αν και ο χώρος ήταν κλειστός, η γέφυρα είναι καλά ορατή από τα κάγκελα. Πραγματικά πρόκειται για σπουδαίο αρχαίο έργο.

Λίγο έξω από την πόλη, στην περιοχή της Βούντενης έχει ανασκαφεί ένα μεγάλο Μυκηναϊκό Νεκροταφείο. Αν κα έχει ετοιμαστεί εδώ και 1-2 χρόνια, δεν είναι επισκέψιμος. Κρίμα γιατί πρόκειται για κάτι μοναδικό. Πήγαμε μπας και μπορούμε να δούμε τίποτα και αφού χαθήκαμε μέχρι να το βρούμε φτάσαμε μπροστά σε κάγκελα από τα οποία δεν φαίνεται απολύτως τίποτα. Κρίμα. Εκεί τέλειωσε και η βόλτα μας.

Αρχαιολογικό Μουσείο: http://60dim-patras.ach.sch.gr/mouseiopatras.htm

http://www.urbandot.gr/archives/882

Ρωμαϊκή Γέφυρα: http://www.visit-achaia.gr/el/attractions/history/245-2010-01-19-08-05-55

Νεκροταφείο Βούντενης: http://arcadia.ceid.upatras.gr/pausanias/sight.php?id=42

http://www.visit-achaia.gr/el/attractions/history/249-2010-01-19-10-34-52

Περισσότερες φωτογραφίες στο: https://picasaweb.google.com/dimoshellas2/Patras2532011#

Ταξίδι στη Ρουμανία, Μέρος Δ΄

Επιστροφή

10 Οκτωβρίου 2009

Ημέρα 8η

Το πρωί που ξεκινήσαμε αμέτρητα πουλιά σκέπαζαν τον ουρανό της πόλης πετώντας προς τα νότια! Μετανάστευση του Φθινοπώρου. Σταματήσαμε σε ένα βενζινάδικο για πετρέλαιο, κάτι να τσιμπήσουμε για πρωινό και ένα καφέ να ανοίξει το μάτι μας και όση ώρα ήμασταν εκεί πέρναγαν πουλιά. Δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου τόσα πουλιά μαζεμένα!

Ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής σε έναν από τους πιο φαρδιούς δρόμους της χώρας. Χωρίς νησίδα στη μέση, με1,5 με 2 λωρίδες σε κάθε λωρίδα και αρκετή κίνηση, μου θύμιζε τη δική μας Κορίνθου-Πάτρας! Το τοπίο μονότονο, επίπεδο, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Περίπου στη μέση της διαδρομής κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση.

Λίγο πριν την πόλη Forcani, στο ύψος του χωριού Marasesti, βρίσκεται ένα πολύ εντυπωσιακό μνημείο για τους πεσόντες των πολέμων.

Ταξίδι στη Ρουμανία, Μέρος Γ΄-Μολδαβία

Μολδαβία

6-9 Οκτωβρίου 2009

Ημέρα 4η

Το πρωί στην είσοδο του ξενώνα συναντήσαμε τους φίλους μας από τις άλλες χώρες. Τους περισσότερους τους είχαμε δει στην Τουρκία πριν μισό χρόνο. Ήταν όμως και κάποιοι νέοι που τους βλέπαμε για πρώτη φορά. Αγκαλιές, φιλιά, ερωτήσεις για τα νέα τους: ο J.και η G. παντρεύτηκαν επιτέλους το καλοκαίρι στο ταξίδι τους στην Αμερική, η Α-Μ. γέννησε ένα γλυκό κοριτσάκι, η L. είναι έγκυος, και ένα σωρό άλλα νέα, όλα ευχάριστα ευτυχώς. Όλοι μαζί πήγαμε για πρωινό σε παρακείμενο μαγαζί, γυρίσαμε και με το λεωφορείο ξεκινήσαμε για το σχολείο. Είναι ένα Επαγγελματικό Λύκειο και έχει τους μεγαλύτερους σε ηλικία μαθητές στο πρόγραμμά μας. Στην είσοδο ένας μαθητής και μια μαθήτρια, ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές, μας υποδέχτηκαν με τον παραδοσιακό τρόπο που έχουν και σε άλλες Βαλκανικές (και όχι μόνο) χώρες. Ψωμί κι Αλάτι!!Ο μαθητής κρατούσε ένα καρβέλι ψωμί και η μαθήτρια ένα μπολ με αλάτι. Κάθε ένας έκοβε μια μπουκιά ψωμί, τη βούταγε στο αλάτι και την έτρωγε (έθιμο ακατάλληλο για υπερτασικούς!!!!!). Με τον ίδιο τρόπο μας είχαν υποδεχτεί σε άλλο ταξίδι στην Πολωνία. Αν λάβουμε υπόψη ότι χρησιμοποιούμε την έκφραση «φάγαμε μαζί ψωμί κι αλάτι» που υποδηλώνει τις κοινές εμπειρίες ίσως να υπήρχε παλαιότερα και στην Ελλάδα παρόμοιος τρόπος υποδοχής. Στη μεγάλη αίθουσα των εκδηλώσεων είχαν ετοιμάσει εκδήλωση υποδοχής. Καλωσορίσματα, ομιλίες και στη συνέχεια μεγάλη ομάδα μαθητών με παραδοσιακές στολές παρουσίασαν μεγάλο αριθμό Ρουμάνικων χορών.

Μία μαθήτρια τραγούδησε με καταπληκτική φωνή παραδοσιακά τραγούδια.

Ταξίδι στη Ρουμανία, Μέρος Β΄-Εδώ Δράκουλας, εκεί Δράκουλας, που είναι ο Δράκουλας;

Τρανσυλβανία

4-5 Οκτωβρίου 2009

Τα προάστια του Βουκουρεστίου από αδιάφορα ως άσχημα. Ομοιόμορφες, εγκαταλελειμμένες στην τύχη τους πολυκατοικίες και φτωχικές γειτονιές. Σύντομα όμως βγαίνουμε από την πόλη. Στην αρχή η διαδρομή δε λέει τίποτα. Επίπεδα εδάφη με στενούς δρόμους και αρκετή κίνηση. Καμιά ώρα αφότου φύγαμε αρχίζουμε να ανεβαίνουμε και το τοπίο αποκτά ενδιαφέρον. Όμορφα χωριά με ξύλινα πολύχρωμα σπίτια παρατεταγμένα στις δυο πλευρές του δρόμου περνάνε δίπλα μας το ένα μετά το άλλο. Η βλάστηση έχει γίνει αρκετά πυκνή και τα χρώματά της φτιάχνουν μια πολύ όμορφη παλέτα. Τα φυλλοβόλα σε όλες τις αποχρώσεις του κίτρινου και του κόκκινου και ανάμεσα το βαθύ πράσινο των κωνοφόρων φτιάχνουν «πίνακες» απαράμιλλης ομορφιάς που έμελλε να μας συνοδεύει όλες τις επόμενες μέρες στα Καρπάθια αλλά και στη Μολδαβία.

Ο δρόμος έχει ανέβει αρκετά και τώρα φιδοσέρνεται στην πλαγιά μιας ρεματιάς.

Ταξίδι στη Ρουμανία, Μέρος Α΄

Βουκουρέστι

3-4 Οκτωβρίου 2009

-Να πάρει η ευχή. Πάει η πρώτη μέρα. Δεν πάμε καλά! Πολύ γκαντέμικα ξεκινάει αυτό το ταξίδι. Και μέσα σ’ όλα και οι εκλογές ! Είναι κι αυτός ο Η1Ν1 προ των πυλών. Δεν μπορεί. Κάποιος μας μούντζωσε. Μας ζηλεύουν πολλοί και πολύ!

Μόλις είχα πάρει ένα μήνυμα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο από τη νεοσύστατη Olympic Air που με ενημέρωνε ότι μετά από λίγες μέρες η πτήση που είχαμε κλείσει για πρωί Σαββάτου αναβάλλονταν για αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας. Και λίγες μέρες πριν η κυβέρνηση ανακοίνωσε την διεξαγωγή εκλογών για την άλλη μέρα του ταξιδιού μας. Νάχεις και τα κανάλια να σε βομβαρδίζουν νυχθημερόν με πανικό για τη νέα γρίπη, άντε να χαρείς μετά την προετοιμασία του ταξιδιού. Αλλά εμείς σε πείσμα όλων θα το κάναμε.

Ημέρα 1η

Απομεσήμερο Σαββάτου μαζευτήκαμε στο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Οι γονείς φέρανε τα παιδιά και αφού δώσαμε τις αποσκευές ετοιμαστήκαμε για την πτήση. Η Ρουμανία μας περίμενε!

Αγκαλιές, φιλιά, αποχαιρετισμοί και φύγαμε. Περνάμε τον έλεγχο και φτάνουμε στην έξοδό μας. Αμ δε! Μιάμιση ώρα καθυστέρηση! Δεν αρχίσαμε καλά με την Νέα Ολυμπιακή! Για να δούμε τη συνέχεια. Πήγε 8 το βράδυ για να απογειωθούμε. Μιάμιση ώρα αργότερα προσγειωθήκαμε στο Βουκουρέστι.

Ερημιά!! Κάνα δυο φύλακες και ένα ανταλλακτήριο μόνο ανοικτά.

Στου Πάδου την πεδιάδα!!

1-8 Απριλίου 2004

Παρασκευή

Το Superfast XII έμπαινε στο λιμάνι της Ancona και υπήρχε μια έξαψη στην ομάδα. Οι περισσότεροι μαθητές μας, ηλικίας 14-15 χρόνων ταξίδευαν για πρώτη φορά έξω από την Ελλάδα και αυτό δικαιολογούσε την έξαψη. Το ταξίδι είχε κυλήσει πολύ ομαλά και οι περίπου 20 ώρες είχαν περάσει χωρίς απρόοπτα αν και αρκετά βαρετά.

Κατεβήκαμε στο λιμάνι και χωρίς καθυστέρηση μπήκαμε στο λεωφορείο μας και ξεκινήσαμε προς τα βόρεια.

Benvenuti a Italia!!!!

Με μεγάλη περιέργεια παρατηρούσαν γύρω τους τους άγνωστους τόπους που όμως όπως διαπίστωναν δεν διαφέρανε και πολύ από αυτούς που γνωρίζανε. Μεσόγειος γαρ!! Καμιά εκατοστή χιλιόμετρα μετά την Ancona βγήκαμε από την Autostrada στην έξοδο για Rimini. Πρώτη μας στάση ένα θεματικό πάρκο της περιοχής με μινιατούρες μνημείων από όλη την Ιταλία αλλά και από άλλες χώρες, το Italia in Miniatura. Όλο σχεδόν το απόγευμα πέρασε εκεί.

Έχουν φτιάξει ένα τεράστιο χάρτη της Ιταλίας και στη θέση των διαφόρων πόλεων έχουν τοποθετήσει σε μινιατούρα (1 / 25 κλίμακα) τα σπουδαιότερα μνημεία της πόλης.

Ερέτρια

12 Μαρτίου 2011

Σχεδόν 4 δεκαετίες πριν, μαθητής της Ε΄ Γυμνασίου (παιδί του εξαταξίου γυμνασίου κι εγώ!!), πήγα επίσκεψη με το σχολείο στην Ερέτρια. Όπως όλοι οι μαθητές, όλων των εποχών, δεν με ενδιέφερε το περιεχόμενο της επίσκεψης αλλά μόνο η εκδρομή. Έτσι ελάχιστα θυμάμαι από τότε. Μόνη μαρτυρία, μια κακοτραβηγμένη, μισοσκότεινη ασπρόμαυρη φωτογραφία με μερικούς συμμαθητές στον Ωρωπό, μπροστά στο φεριμπότ που θα μας πήγαινε απέναντι.

Από τότε πολλές φορές πέρασα από την Ερέτρια Πάνω στο δρόμο βρίσκεται και το Μουσείο και η Αρχαία Πόλη. Ποτέ όμως δεν βρήκα τον καιρό να σταματήσω, και μια φορά που είχα καιρό ήταν απόγευμα και έτσι περιοριστήκαμε σε ένα καφέ στην παραλία, δίπλα στο Νησί των Ονείρων!!

Μιχάλη Γκανά " Γυάλινα Γιάννενα"

Ο συνάδελφος και φίλος Βαγγέλης Αντωνόπουλος από το γυμνάσιο Καβασίλων Ημαθίας μου έστειλε το παρακάτω μήνυμα με την καταπληκτική εργασία των μαθητών του. Μπράβο στον Βαγγέλη και στα παιδιά!!!



Oι μαθητές της Α΄τάξης του Γυμνασίου Καβασίλων εικονογράφησαν το ποίημα του Μιχάλη Γκανά " Γυάλινα Γιάννενα".

Απαγγέλλει ο ποιητής και η Β. Παναγιωτίδου. Ακούγονται το Τρίφωνο κι οι Galexico

http://www.youtube.com/watch?v=G2zHUWqKPsY

Καβοντόρος, 1994 & 2006

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

Μέρος α'

 2 Αυγούστου 1994

Ένα όνομα που στους παλαιότερους ναυτικούς προκαλούσε αισθήματα τρόμου και στους τωρινούς ταξιδιώτες που δεν αγαπούν ιδιαίτερα τα θαλασσινά ταξίδια ένα σφίξιμο στο στομάχι.

Το ακρωτήρι που οι αρχαίοι ονόμαζαν Καφηρέα και κατ’επέκταση το στενό ανάμεσα στη Νότια Εύβοια και την Άνδρο. Ένα στενό συχνά ανταριασμένο, στη «μπούκα» του βοριά. Το στενό όπου ο Μπάρμπα Λάμπρος (Κατσώνης) έπαθε μεγάλη λαχτάρα στα 1790 και έτσι βγήκε η γνωστή έκφραση «Αν σ’αρέσει Μπάρμπα Λάμπρο, ξαναπέρνα από την Άνδρο».

Στα παλαιότερα χρόνια συνήθως γραφόταν σαν ΚΑΒΟΝΤΟΡΟΣ και ήταν κλιτό. Στα νεώτερα όλο και επικρατεί το ΚΑΒΟ ΝΤ’ΟΡΟ και είναι άκλιτο. Τρεις εκδοχές έχω διαβάσει για την προέλευση του ονόματος (ίσως υπάρχουν κι άλλες). Αν δεχτούμε τη δεύτερη γραφή τότε μπορεί να σημαίνει ΧΡΥΣΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ από τις υπέροχες χρυσαφένιες ανατολές και το χρώμα που παίρνει ο τόπος ή ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ από τα πολλά ναυάγια και τους θησαυρούς που ξεβράζονταν στις ακτές του. Η πρώτη γραφή δίνει και την τρίτη εκδοχή. ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΟΥ ΝΤΟΡΟΥ, της φασαρίας, του σαματά δηλαδή. Ο καθένας ας «υιοθετήσει» όποια του ταιριάζει καλύτερα.

Το όνομα αυτού του ακρωτηριού και ποιος δεν έχει ακούσει! Πόσοι όμως αποφάσισαν να πάνε να δουν από κοντά τον «φοβερό» αυτόν «μπαμπούλα»;

Μια δεκαετία σε βουνοπλαγιές και σπήλαια της Αττικής!!!

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

Στο σχολείο που δουλεύω, γινόταν και γίνεται πολύ δουλειά με προγράμματα διαφόρων τύπων και μορφών. Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αγωγής υγείας, πολιτιστικά, ανταλλαγές, ευρωπαϊκά και άλλα πολλά. Για πάνω από 10 χρόνια, από το 1992 μέχρι και το 2002 είχαμε καθιερώσει φυσιολατρικές δραστηριότητες με διαδρομές ορεινής πεζοπορίας στα Αττικά βουνά και επισκέψεις σε Αττικά σπήλαια.

Είχαμε μια μικρή σταθερή ομάδα καθηγητών που εμπλουτίζονταν κάθε φορά αναλόγως. Όλες οι δραστηριότητες γίνονταν Σαββατοκύριακα, με συνοδεία μελών ορειβατικών συλλόγων και συλλόγων σπηλαιολογίας αντίστοιχα. Οι μαθητές πάντα πολλοί και πρόθυμοι το θεωρούσαν γεγονός δεδομένο κάθε χρόνο.

«Μακαρούνας», ένα αποκριάτικο έθιμο της Καρύστου

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

Καθαρά Δευτέρα, 2 Μαρτίου 1998

Ένα παλιό αποκριάτικο έθιμο της Νότιας Εύβοιας που δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα είναι το έθιμο του «Μακαρούνα».

Σύμφωνα με το έθιμο ο «Μακαρούνας» ήταν ένας άντρας με πολύ ανεπτυγμένη σεξουαλική δράση που προφανώς οφείλονταν σε ανάλογες ικανότητες. Δεν άφηνε παραπονεμένη καμία γυναίκα. Όλες είχαν περάσει από τα χέρια του. Ανύπαντρες, παντρεμένες, χήρες και ζωντοχήρες, νέες, μεσόκοπες και γριές. Όλες είχαν να λένε μόνο καλά λόγια για τις επιδόσεις του.

Ήρθε όμως η τελευταία Κυριακή της αποκριάς και σύμφωνα με τα έθιμα του τόπου μας που προστάζουν ζυμαρικό (μακαρούνες δηλ.), ο «Μακαρούνας» του έδωσε και κατάλαβε. Μόνο που απ' ότι φαίνεται υπερέβαλε και εδώ με τραγικό αποτέλεσμα.

Έσκασε από το πολύ φαΐ. Μέγας θρήνος ανάμεσα στο γυναικείο πληθυσμό.

2011, Ανατολικό Αεροδρόμιο Ελληνικού!!

13 Φεβρουαρίου 2011

Φεβρουάριος του 2011 και βρίσκομαι στο Ελληνικό. Πρέπει να αφήσω τη γυναίκα μου σε μια δουλειά και να γυρίσω να την πάρω σε λιγότερο από 2 ώρες. Έτσι, αντί να γυρίσω σπίτι σπάω το κεφάλι μου που να περάσω αυτόν τον χρόνο. Παίρνω το δρόμο που περνάει μπροστά από την παλιά Αμερικάνικη Βάση και μετά από αρκετά ζιγκ-ζαγκ έφτασα στο πάλαι ποτέ κραταιό Ανατολικό Αεροδρόμιο του Ελληνικού. Έ ρε αναμνήσεις. Αναχωρήσεις για τα πρώτα μου ταξίδια στο εξωτερικό και αντίστοιχες αφίξεις, υποδοχή και αποχαιρετισμός ξένων φίλων. Και τώρα η εγκατάλειψη και η μιζέρια.

Τα μόνα που πετούν σήμερα είναι τα πουλιά και τα μοντέλα των αεροσκαφών μιας ομάδας αερομοντελιστών που επιδίδονται στην αγαπημένη τους ασχολία σε έναν από τους χώρους στάθμευσης.

Στα ορεινά της Αχαΐας και της Αρκαδίας

( Σελίδες από τα παλιά ταξιδιωτικά μου ημερολόγια )

4-7 Ιουνίου 1993

Την Παρασκευή φύγαμε για την Κλειτορία ή Μαζέϊκα στην ορεινή Αχαΐα, όπου θα περνούσαμε το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος στο σπίτι των φίλων μας. Είχε πολύ κίνηση και έκανα μιάμιση ώρα μέχρι τον Ισθμό. Στη συνέχεια πήγα από τον καινούριο δρόμο Κορίνθου – Τριπόλεως. Καταπληκτικός δρόμος! Ότι καλύτερο έχουμε σήμερα στην Ελλάδα! Γύρω στις 9.30 μ.μ. φτάσαμε στα Μαζέϊκα. Κάτσαμε για φαΐ και γύρω στις 11 μ.μ. ήρθαν και οι άλλοι και πήγαμε στο σπίτι όπου σύντομα πέσαμε για ύπνο, κουρασμένοι όλοι από το ταξίδι.

Το πρωί του Σαββάτου που σηκωθήκαμε ο καιρός ήταν φορτωμένος για βροχή και συνεχώς βρόνταγε. Κατά τις 11.00 π.μ. φύγαμε για Στεμνίτσα. Άρχισε να ψιχαλίζει.

Πρώτα πήγαμε στις πηγές του Λάδωνα, σ’ ένα πανέμορφο τοπίο.