Ο Ενετικός πύργος, η Βυζαντινή εκκλησία και το μεγάλο παζάρι!

 15 Νοεμβρίου 2022

 

Είναι μέσα του Νοέμβρη, ενός Νοέμβρη, που λίγο θυμίζει μέσα Φθινοπώρου. Λίγες, ως ελάχιστες βροχές και θερμοκρασίες που θυμίζουν περισσότερο Σεπτέμβρη, μιας και είναι γύρω στους 25 βαθμούς και σε μερικές περιοχές και κάποιες μέρες φλερτάρουνε με τους 30. Έχουμε αποφασίσει να πάμε στην Κάρυστο για κάποιες υποχρεώσεις που έχουμε και να το συνδυάσουμε με κάποια από τις προβολές της Ντόπιας Κινηματογραφικής Λέσχης. Θα πάμε «απ’ έξω», δηλαδή οδικά, για να κάνουμε και μια επίσκεψη που θέλουμε εδώ και καιρό. Θα επισκεφτούμε το Αυλωνάρι.

Αυλωνάρι. Χωριό της Κεντρικής Εύβοιας, που πήρε το όνομα του, κατά μία πηγή από το «Αυλών», που σημαίνει κοιλάδα και κατά άλλη από τους Καταλανούς, που τον 14^ο αι καταλαμβάνοντας την περιοχή δημιούργησαν τη διοικητική περιφέρεια «Καπιτανέους Αβαλόνε». Μικρή σημασία έχει η πραγματικότητα, που είναι πάρα πολύ δύσκολο να εντοπιστεί.

Σημασία έχει πως πρόκειται για ένα πολύ όμορφο χωριό, χτισμένο αμφιθεατρικά σε ένα λόφο σε μικρή απόσταση από τη θέση «Χάνια Αυλωναρίου», στο δρόμο που ενώνει τη Χαλκίδα με την Κύμη,.

Στην κορυφή του λόφου δεσπόζουν ο Ενετικός Πύργος και δίπλα του ο Άγιος Νικόλαος, μια πολύ όμορφη εικόνα.

Ξεκινήσαμε γύρω στη μία και ακολουθήσαμε τη συνηθισμένη διαδρομή μέσω Χαλκίδας. Λίγο μετά το Αλιβέρι είναι τα Λέπουρα, όπου συνήθως στρίβουμε δεξιά για Κάρυστο. Αυτή τη φορά δεν στρίψαμε, αλλά συνεχίσαμε προς Κύμη. Έντεκα χιλιόμετρα μετά φτάσαμε στα Χάνια Αυλωναρίου. Είχε πάει 3 και έπρεπε να φάμε. Έτσι σταματήσαμε σε ένα εστιατόριο. Φάγαμε πολύ ωραία και μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο.

Περίπου ένα χιλιόμετρο ανηφορικού δρόμου, με το «πανόραμα» του χωριού μπροστά μας, φτάσαμε στην κορυφή του λόφου.

Εκεί στέκει από τα τέλη του 14^ου, αρχές του 15^ου αι ο 19μ ύψους και 4 ορόφων Ενετικός πύργος. Αναστηλώθηκε και συντηρήθηκε το 1953 και είναι ένας από τους πιο εντυπωσιακούς και καλοσυντηρημένους της Εύβοιας. Φαίνεται πως αποτελούσε μέρος του συστήματος μετάδοσης οπτικών μηνυμάτων με φωτιές (φρυκτωρίες), που είχαν δημιουργήσει οι Ενετοί. Χρησιμοποιήθηκε και στα επόμενα χρόνια με άλλες χρήσεις (πληροφορίες πήρα κυρίως από την ιστοσελίδα ΚΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ).

Πολύ κοντά στον πύργο είναι ο Άγιος Νικόλαος και το σύνολο αποτελεί μια πολύ εντυπωσιακή εικόνα.

Εντυπωσιακή είναι και η θέα προς τον κάμπο.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήραμε να κατηφορίζουμε μέσα στο χωριό.

Τα σπίτια ανηφορίζουν, αγκαλιάζοντας το λόφο και μαζί με τα πλακόστρωτα δίνουν πολύ όμορφες εικόνες.

Κάναμε άλλη μια στάση στη μικρή πλατεία με το ηρώο,

απ’ όπου η θέα προς τα κάτω με τις κεραμοσκεπές είναι πολύ όμορφη.

Ακόμα μια στάση στο χωριό ήταν στο σχολείο. Πρέπει να είναι καινούριο, αλλά είναι πολύ ωραίο

με τις καταπληκτικές τοιχογραφίες του.

Δίπλα του το εντυπωσιακό κτίριο του Πνευματικού Κέντρου «Ιωάννης Αρ. Τζέμης»,

που μάλλον είναι το παλιό σχολείο.

Απέναντι είναι το κτίριο του Ειρηνοδικείου.

Στα Χάνια σταματήσαμε να δούμε τον Άγιο Δημήτριο. Ίσως ο καλύτερα διατηρημένος Βυζαντινός ναός της Εύβοιας.

Χτισμένος πάνω σε αρχαίο ναό, πιθανά της Αρτέμιδος, έχει τρεις φάσεις κατασκευής με παλιότερη την παλαιοχριστιανική στο ιερό, ενώ τον 13^ο αι φτιάχνεται αρχικά ο νάρθηκας με τον οκταγωνικό τρούλο και τέλος, την ίδια εποχή, ο κυρίως ναός, που είναι τρισυπόστατος (αριστερά Άγ. Ελευθέριος, δεξιά Αγ. Θέκλα και στο κέντρο ο Άγ. Δημήτριος). Απ’ ότι διάβασα και το εσωτερικό είναι πολύ ενδιαφέρον με εντυπωσιακές και καλοδιατηρημένες τοιχογραφίες, αλλά όσες φορές έχω περάσει είναι πάντα κλειστός. (πληροφορίες πήρα κυρίως από την ιστοσελίδα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών)

Στο χώρο γύρω από το ναό στήνεται, συνήθως τον Οκτώβριο, το παζάρι της περιοχής, ένα από τα μεγαλύτερα της Εύβοιας και πολύ παλιό, μιας και αναφέρεται από τα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Θα κλείσω αυτή την ανάρτηση με τα γκράφιτι του Γιώργου Πέππα από το Αυλωνάρι, που υπογράφει σαν “Peg”.

Σε χαλάσματα

ή σε επιφάνειες διαφόρων κτιρίων, όμορφα, μεγάλα και εντυπωσιακά γκράφιτι τραβούν αμέσως το βλέμμα στον Λοφίσκο ή στην είσοδο των Χανίων. Απ’ ότι διάβασα υπάρχουν και άλλα στα γύρω χωριά και κρίνοντας από την τεχνοτροπία, ίσως και αυτά του σχολείου του χωριού να είναι δικά του. Ίσως, ποιος ξέρει; Πάντως όσα είδα είναι εξαιρετικά. (συνέντευξη του καλλιτέχνη εδώ)

Από ένα καφέ απέναντι πήραμε δυο καφέδες για το δρόμο και από το διπλανό κατάστημα του Συνεταιρισμού Γυναικών AVALONA μερικά βουτήματα και ξεκινήσαμε για να ολοκληρώσουμε το ταξίδι μας στην Κάρυστο, όπου φτάσαμε όταν είχε πια νυχτώσει.

Υπέροχη εκδρομή με σπουδαία αξιοθέατα, που αν και βρίσκονται πάνω ή τόσο κοντά στο δρόμο χιλιάδων ταξιδιωτών, που περνούν από εκεί είναι εν πολλοίς σχετικά άγνωστα. 

 

 θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας